top icon
Blog

Διαβάζοντας…

… ενίοτε ζηλεύεις, όμως και αυτό έχει την ομορφιά του.

Εμπειρία ζωής η συμμετοχή του Άγγελου με την Corolla στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα. Δίπλα του ο Στελότο μας, ένας υπέροχος άνθρωπος, παντού και πάντα και για πάντα. Στην εξίσωση υπολογίστε το Ακρόπολις, το Χαλκιδικής και το Κύπρου. “Τρία σε ένα” σε σχέση με την Corolla WRC και είναι σημαντικό το πώς διαχειρίστηκε ο ψηλός και την επόμενη μέρα. Έζησε τη στιγμή ο Άγγελος Ζήβας και δεν άφησε περιθώρια να τον βλάψει η συνέχεια. Μεγάλη υπόθεση η σωστή διαχείριση όταν προκύπτει το όνειρο και δεν επιτρέπεις να το σκοτώσουν τα “ναι μεν, αλλά”. Ωραίο κείμενο και με ανέκδοτες ιστορίες που ποτέ δεν είχαν βγει στον αέρα…

Σε πρώτο πρόσωπο

Ρωτούν ποιο ήταν το καλυτερότερο “αμάξι” σε αγώνα. Δεν τίθεται θέμα: Η Lancia 037. Η κόκκινη Momo του Μέλα, που μοιραστήκαμε με τον Ευθύμη Σάσαλο. Συνοδηγός μας ο ίδιος τότε στη Nissan, όπως νωρίτερα ο Τίμος και ο Φέρτακας και αργότερα ο Μανώλης Μακρινός και η Τώνια Παυλή, ο “Αντωνάκης”. Στα 15 χρόνια στη Nissan με 5 συνοδηγούς, κάτι σπάνιο για ελληνική συμμετοχή. Υπερβολή για ξένους, αλλά κανείς τους σε επαγγελματική σχέση, παρά τη σοβαρότητα και την εμπειρία τους.

Με τον Ευθύμη…

… με τον κούμπα μου λοιπόν στο κόκπιτ-όνειρο η συμμετοχή μας, δώρο του Γιώργου Μέλα Μεϊμαρίδη στο φίλο του, γιατί έτσι. Γιατί ήθελε να δει την 037 να κινείται σβέλτα στην άσφαλτο και να δώσει χαρά στο φίλο και συνεργάτη του, με τα προϊόντα της Momo να μας φέρνουν τότε πολύ κοντά.

037

Η 037

Μαγεία, αλλά ήθελε τρόπο και δε χωρούν δικαιολογίες. Οι Λεωνίδας Κύρκος-Κώστας Φερτάκης με τo Valvoline Manta 400 ήταν καλύτεροι και μας κέρδισαν και μάλιστα, πιο εύκολα απ’ ό,τι προδίδουν τα αποτελέσματα. Από τη στιγμή που δεν είσαι ανταγωνιστικός δις στον “Άγιο”, δεν κερδίζεις τον Λέα. Είσαι ανταγωνιστικός στη Ριτσώνα (x2), αλλά δεν αρκεί, αφού ο Τζέκος έκανε τα δικά του και στις μικρές ειδικές. Το φορούσε ο Κύρκος το Manta και πυροβολούσε με το δικό του τρόπο. Γεννημένος νικητής! Ο παππούς, μεταξύ σοβαρού και αστείου, έβαζε τις δικές του πινελιές, ξεχνώντας όμως την καταγωγή μου. “Ιαβεροπαίδι” γαρ και ταχύτερους βρήκα στο δρόμο μου, αλλά τα κόλπα δήθεν ψυχολογίας με ατάκες του στyλ “εδώ θα σας πάρουμε πολλά”, ήταν περισσότερο… “Φόκα” και καθόλου Μιχαλακοπούλου. 

Απλά, να έχουμε να λέμε ανέκδοτα. Χαμογελούσε ο Ευθύμης και προβληματιζόμασταν για το πώς θα οδηγήσουμε το κεντρομήχανο σε σχέση με το 240 RS, ενώ π.χ. στον “Άγιο” μας έλειπε η “σύζυγος». Η Καλλιρρόη τότε, που βρισκόταν στο σπίτι και στα σέρβις, το Ντάτσουν στη μάχη. Απουσία, όπως όταν είσαι ταξίδι και δεν φωτογραφίζει ο Θανάρας και παλεύεις να συνεννοηθείς με αλλοδαπούς. Ευτυχώς στο κόκπιτ η συνεννόηση ήταν όπως πάντα άψογη όπως και στο σέρβις. Η ομάδα Καρανικόλα και ο Ανδρέας Αρκέντης, ο Έλληνας Τσέζαρε Φιόριο. Απαντήσεις για όλες μας τις απορίες, οδηγίες για το καλύτερο, ώστε να μη μας σκοτώσει η ευθύνη, αλλά τότε το μυαλό λειτουργούσε και ήξερες πως θέλει αλλιώς. Έπρεπε να είσαι έτοιμος, σωστά μαθημένος, ώστε να ακουμπήσεις μπροστά, προκαλώντας φθορά στα μαλακά D6 και όχι να αφήσεις τη βαριά της ουρά να σε παρασύρει και να σε καθυστερεί. Από την άλλη, τέτοια φρένα και την ευθυβολία από τα πολλά στα λίγα ακόμα και στριμμένος, δεν έχεις ξαναζήσει. Όμως, ακόμα και αυτό το πολύ σημαντικό για ένα Group Β περίπου πρωτότυπο, ήθελε τρόπο, εμπειρία και περισσότερο ταλέντο.

Κινητήρας με ροπή και δύναμη και κιβώτιο με επιλογέα κλάσης σειριακού, ήταν τα ατού του, αλλά για να τα αξιοποιήσεις ήθελες χιλιόμετρα και κυρίως διαφορετική νοοτροπία, ώστε να αλλάξεις επίπεδο. Με σεβασμό σε όλους τους αποδεδειγμένα διαχρονικά καλύτερούς μας, μόνο ο Τάσος θα την οδηγούσε αμέσως.

037

Ο Ιαβέρης!

Το έκανε με το Renault, τη σπαζοκεφαλιά, ενώ μας κέρδισε με το 131, με 50 ίππους λιγότερους κατά τη δική μας άποψη, με 80 αν ακούσεις τον ΕΛ-ΕΜ. Ποιος αμφιβάλλει; Έχουμε κι εμείς τα δικά μας. Τις υπερβολές μας και αναμνήσεις με διαφορετικές ερμηνείες. Ό,τι μας γοητεύει και κρατάει το ενδιαφέρον στις μεταξύ μας συζητήσεις, καταλήγοντας πάντα στο πόσο μας λείπουν η Γιωργάρα, ο παππούς, ο Παυλής, ο Μίχαλος, ο Παπάτος κ.ά., που “εγκατέλειψαν” νωρίς και συχνά αναπάντεχα και ενίοτε προδομένοι.

Επίλογος

Στην αφετηρία της Πεντέλης τα κάνω θάλασσα με τον επιλογέα, ο Ευθύμης ουρλιάζει “βάλε δευτέρα να φύγουμε πριν αποκλειστούμε” και “όπως είσαι, σανίδα η πρώτη αριστερή πριν τη φάτσα δεξιά διαρκείας και συγκεντρώσου. Ξεχνά τον κόσμο”. Πάντα, όταν ακούς τις αισιόδοξες σημειώσεις σκέφτεσαι “έλα κάν’ το βρε κούμπα”… Σκέφτεσαι όμως ότι ο ορθόδοξος συνοδηγός διαβάζει ό,τι του υπαγορεύει ο πάντα αισιόδοξος οδηγός του και χαμογελάς. Το σίγουρο είναι πως ήταν πολύς, πάρα πολύς ο κόσμος τότε κούμπα μου, θυμάσαι μωρέ;

Στον τερματισμό διασκεδάζεις το “χαμένος” με το “αξιόπιστος” και χάνεσαι μέσα στην αγκαλιά του Λέα και του Φέρτακα. Το Παλλάδιο του 1985 από την ΠΑΛΑΣ για πάντα στην καρδιά μας. Υπέροχος αγώνας, με συγκλονιστικό αυτοκίνητο και εξαιρετικούς αντιπάλους, νικητές με ένα υποδεέστερο αυτοκίνητο, εξελιγμένο από τα χρυσά χέρια του μακράν πιο επιτυχημένου Έλληνα οδηγού αγώνων.

Ήταν μια όμορφη εμπειρία, χάρη στον Μέλα, με τη στήριξη του Car Center, που απολαύσαμε με τον Ευθύμη Σάσαλο, οδηγώντας το καλυτερότερο. Αυτοκίνητο που τότε κέρδιζε τη γενική στο Παγκόσμιο._ Στρατισίνο

ΥΓ.: Τουλάχιστον κερδίσαμε το στοίχημα με τον Νικόλα Περατινό – μαζί τότε στον ΣΟΑΑ. Αφήσαμε τρίτο τον Νίκο Αγγλούπα, έναν ωραίο άνθρωπο, καλό φίλο, εξαιρετικό sportsman με τη Lucifer 037.

Ακολουθήστε το 4troxoi στο Google News και μάθετε πρώτοι όλα τα νέα!

ΤΙΜΕΣ - ΤΕΧΝΙΚΑ