Η έντονη φημολογία για την επιστροφή του Fernando Alonso στη Formula 1, και δη στη Renault, γεννά ερωτήματα για το πώς θα μπορούσε ο Ισπανός να μπει ξανά στο κορυφαίο επίπεδο χωρίς να επαναληφθούν τα λάθη του παρελθόντος – και γιατί αξίζει να επιστρέψει στο σπορ.
Δύσκολα θα βρει κανείς έναν οδηγό τόσο δημοφιλή, τόσο πολωτικό, τόσο αμφιλεγόμενο όσο είναι ο Fernando Alonso την τελευταία 20ετία. Αν και διαθέτει αδιαμφισβήτητο ταλέντο και ταχύτητα που ελάχιστοι στην ιστορία του σπορ έχουν επιδείξει, τα… ανδραγαθήματά του (sic) εκτός cockpit τον έχουν καταστήσει αντιπαθή σε μία μεγάλη μερίδα του κοινού – και σε μία ακόμα μεγαλύτερη μερίδα του paddock και των ομάδων.
Η Mercedes δεν θέλει να τον βλέπει μετά το 2007, η Ferrari μετά την κοινή τους πορεία, ενώ στη Red Bull θα ασκήσει βέτο σε μία πιθανή μεταγραφή η Honda, για προφανείς λόγους.
Το απάγκιο του είναι η πρώτη του αγάπη, η ομάδα με την οποία μεγαλούργησε: η Renault.
Κι αυτό περιπλέκει εξαιρετικά τα πράγματα για την επιστροφή του, που επρόκειτο να συνδυαστεί με τις αλλαγές στους κανονισμούς το 2021. Ο κορωνοϊός, όμως, άλλαξε τα πλάνα της Formula 1, και μαζί τα πλάνα του Alonso, που μόλις πριν μία εβδομάδα δήλωνε:
«Εξ αρχής έλεγα ‘να δούμε το 2021’, που θα άλλαζαν οι κανονισμοί στη Formula 1, και ίσως να γύριζα, γιατί ίσως να υπήρχε μεγαλύτερο ενδιαφέρον και οι διαφορές να ήταν πιο ισορροπημένες.
«Τώρα, η Formula 1 μετέθεσε τις αλλαγές για το 2022. Αυτά είναι άσχημα νέα για το σπορ, γιατί πιστεύω ότι χρειάζονται αυτούς τους νέους κανονισμούς όσο το δυνατόν συντομότερα. Αλλά είναι επιλογή τους και είναι απολύτως κατανοητό, δεν ήταν εφικτό να εξελίξουν τα μονοθέσια για την επόμενη χρονιά.
«Σε προσωπικό επίπεδο, ξέρω πάνω-κάτω τι θα κάνω το 2021, και ελπίζω να ξέρετε και εσείς σύντομα.»
Τι μπορεί να άλλαξε μέσα σε 10 μέρες;
Οι κενές θέσεις στο grid.
Η επικείμενη αποχώρηση του Sebastian Vettel από τη Ferrari δημιούργησε ένα ‘domino effect’ που επηρέασε πρώτα τη McLaren, η οποία είδε τον Carlos Sainz να φεύγει, και μετά τη Renault, που έχασε τον Daniel Ricciardo πολύ νωρίτερα από όσο περίμενε, και χωρίς να έχει σαφές πλάνο για τον αντικαταστάτη του.
Έχοντας, βέβαια, καταλάβει ότι θα έπρεπε να ανεβάσουν την απόδοσή τους για να πείσουν τον Ricciardo να μείνει στο Enstone, πόνταραν αρκετά στο φετινό πρωτάθλημα για να αποδείξουν στο αστέρι τους ότι είχε λόγο να υπογράψει την ανανέωση που θα του πρότειναν. Χωρίς αγωνιστική δράση, ο Αυστραλός είχε το πλεονέκτημα να εξετάσει τις επιλογές του (εφόσον αυτή ήταν εξ αρχής η πρόθεσή του) και να πιάσει εξ απίνης τους Γάλλους.
Η πιο λογική επιλογή θα ήταν ο Vettel, ο 4κις πρωταθλητής, που είναι ακόμα σε παραγωγική ηλικία, έχει όρεξη να αγωνιστεί (κατά δήλωσή του), και έχει γνωρίσει επιτυχίες οδηγώντας με κινητήρες Renault στην πλάτη του. Αλλά, θα πρέπει να τονιστεί επίσης ότι ο Γερμανός, στα 33 του χρόνια, θα προτιμούσε να βρεθεί σε μία κορυφαία ομάδα, λ.χ. τη Mercedes (διόλου τυχαίο παράδειγμα, αλλά όχι της παρούσης), παρά να παλεύει στο midfield για το εγγύς μέλλον.
Κάπως έτσι μπαίνει στο προσκήνιο ο Alonso. Στα 39 του, προσεχώς στα 40, ο πρωταθλητής του 2005-2006 αποτελεί μία ρεαλιστική (ναι, ρεαλιστική) επιλογή για το Enstone, και μία που μπορεί αποβεί θετική σε πολλαπλά επίπεδα.
Το προφανές είναι η αγωνιστική επίδραση που δύναται να έχει ο Ισπανός στο γαλλικό εργοστάσιο, εντός κι εκτός πίστας. Είναι ένας υπερταλαντούχος οδηγός, με σαφέστατα δυνατά σημεία, ακόμα και σε αυτήν την ηλικία, και η αγάπη του για τους αγώνες θα βοηθήσει την ομάδα να βρει κίνητρο, ακόμα κι από συναισθηματικής πλευράς.
Σε αυτό θα ποντάρει και το marketing team της Renault, που θα τρίβει τα χέρια του δαιμόνια εφόσον ο πιο επιτυχημένος οδηγός της ιστορίας της εταιρείας στο σπορ επιστρέψει εκεί όπου μεγαλούργησε. Πέραν της «εκμετάλλευσης» και του όποιου -δεδομένου- fan service, ο πρώην πρωταθλητής θα φέρει και χορηγούς, αυξάνοντας τα έσοδα της ομάδας που ουκ ολίγες φορές βρίσκεται στο όριο ανάμεσα στο budget ενός εργοστασίου και μίας midfield συμμετοχής.
Αυτά τα δύο στοιχεία, η αγωνιστική συμβολή και η «ένεση ενδιαφέροντος» στο project που λέγεται Renault F1, είναι ίσως και οι δύο παράγοντες που θα μπορέσουν να πείσουν τη νέα ηγεσία της ‘Regie’, Luca de Meo, να μην προχωρήσει σε περικοπές και στον τομέα της Formula 1. Είναι γνωστό ότι ο πρώην CEO της Seat και νυν αντικαταστάτης του Carlos Ghosn θέλει να μειώσει τα έξοδα του Group, και ένα από τα πιο δαπανηρά branches του είναι σίγουρα η ομάδα της F1. Με τον Alonso παρόντα, ακόμα κι από καθαρά σημειολογική άποψη, η στάση του de Meo θα πρέπει να είναι διαφορετική.
Ωστόσο, αυτό είναι το καλό σενάριο. Αυτή είναι η εκδοχή της ιστορίας που βρίσκει τον Alonso ξανά στο «σπίτι» του, για 1 ή 2 χρόνια, στα οποία ενισχύει το εργοστάσιο, προτού αποχωρήσει, κατά το παράδειγμα του Michael Schumacher με τη Mercedes, αν το αναλογιστεί κανείς.
Δεν θα πάνε έτσι τα πράγματα αν η ηγεσία της Renault F1 δεν αλλάξει άμεσα.
Ο Cyril Abiteboul κρατά της ηνία της ομάδας από το 2016, όταν κι αποχώρησε ο Fred Vasseur κάτω από κάκιστες συνθήκες, μένοντας πλήρως ανικανοποίητος από την κατεύθυνση που έμοιαζαν να παίρνουν οι Γάλλοι στην επιστροφή τους στο σπορ.
Η εμπειρία του στο κορυφαίο επίπεδο περιορίζεται στην θέση του team principal στην Caterham, και ο μόνος λόγος που παραμένει στην Renault είναι λόγω των ισχυρών δεσμών που έχει με υψηλά ιστάμενα στελέχη αυτής.
Κατά τ’άλλα, ο Abiteboul κρίνεται χρόνο με τον χρόνο όλο και πιο ακατάλληλος για τον ρόλο που του έχει ανατεθεί. Πρέπει να γίνει αντιληπτό ότι η Renault δεν επέστρεψε στη Formula 1 για να περιορίζεται στην 4η και 5η θέση στο πρωτάθλημα των κατασκευαστών, αλλά για να ταράξει τα νερά, να σπάσει το κατεστημένο και να κερδίσει τη Mercedes.
Προφανώς αυτό θα χρειαζόταν χρόνο, κι ήταν κάτι που μόνο ένας αδαής θα προγραμμάτιζε νωρίτερα από την πρώτη πενταετία, αλλά η περίοδος χάριτος του Abiteboul έχει παρέλθει από το τέλος του 2018 και μετά. Προσπάθησε να δείξει ότι μπορεί να ηγηθεί της ομάδας και να πείσει ένα μεγάλο ταλέντο, όπως είναι ο Ricciardo, να υπογράψει με την ομάδα, αλλά ακόμα κι αυτόν τον έχασε μέσα από τα χέρια του μέσα σε 1 χρόνο.
Στο ενδεχόμενο που ο Alonso επιστρέψει κι εκείνος βρίσκεται στην θέση του διευθυντή, είναι δεδομένο ότι οι συνήθεις τακτικές και τα πολιτικά παιχνίδια του Ισπανού θα αποτελούν μεγάλη τροχοπέδη στην όποια προσπάθεια εξέλιξης των Γάλλων. Θα κηδεμονεύσει την ομάδα, θα επιβάλει τους δικούς του κανόνες, ίσως και να καταστρέψει τον νεαρό Esteban Ocon, όπως έκανε με τον Piquet Jr και τον Vandoorne.
Ο Alonso θα πρέπει να λογοδοτεί σε μία ηγετική φιγούρα που θα εμπνέει σεβασμό, θα του επιβάλλεται χωρίς να τον περιορίζει – αυτό που μπόρεσε να κάνει ο Briatore, αλλά δεν μπόρεσε να κάνει ποτέ ο Domenicalli ή ο Boullier.
Δεν χρειάζονται οι ‘yesmen’ στη Renault τώρα, για το καλό της.
Δυστυχώς, το κακό σενάριο μοιάζει πιο πιθανό να συμβεί από το καλό, και αυτό πηγάζει από την ίδια τη Renault, που κοιτάζει πολύ μακριά χωρίς να βλέπει τι γίνεται μπροστά της.
Αν οι φήμες ισχύουν (που ισχύουν) κι οι δύο πλευρές συζητούν, η ιστορία για τους Γάλλους μπορεί να γράψει επιτυχία ή αποτυχία – τίποτα στο ενδιάμεσο._Δ.Μ.
