Πήγαμε στη Γλυφάδα, στο Drive-in που διοργανώνεται στο Α’ Δημοτικό Στάδιο, λίγα μέτρα από το Γκολφ και απολαύσαμε από το αυτοκίνητο, ακούγοντας από τους 88,4 FM, την εξαιρετική ταινία του Μ.Σ. για την ηλεκτροκίνηση.
Τo θυμάμαι σαν γήπεδο ποδοσφαίρου. Είχαμε αγωνιστεί εκεί ως Απόλλων, με την τοπική ομάδα. Σήμερα ο χώρος λειτουργεί και σαν Drive-in, έργο της δραστήριας δημοτικής αρχής. Δήμαρχος ο κ. Γιώργος Παπανικολάου, ένας νέος άνθρωπος με… το ορθόδοξο προφίλ, μακριά από εκείνους τους συνεργάτες των ιδιοκτητών παραλιακών κέντρων διασκέδασης. Ένας απλός άνθρωπος της διπλανής πόρτας, “άρρωστος” με την πόλη του. Αδιάφορο το κομματικό του χρώμα και το από ποιους υποστηρίχθηκε. Φρέσκο, σύγχρονο μοντέλο και στην επικοινωνία και στη συμπεριφορά και στο “πάτημα”. Με χρήσιμους δίπλα του, χωρίς κουστωδία. Τυχεροί στη Γλυφάδα και έχοντας ζήσει εκεί, όπως και στη γειτονική Βούλα, έχουμε άποψη για το παρελθόν της δημοτικής αρχής.
Οικοδεσπότης λοιπόν ο Δήμαρχος, και χθες, Πέμπτη βράδυ, η δική του φιλοσοφία συνδυάστηκε με τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα. Παρατάχθηκαν σε πλήρη σύνθεση σε αυτόν τον κινηματογράφο που δίνει διέξοδο στις οικογένειες στην εποχή της καραντίνας. Ζητούμενο, να παρακολουθήσουν οι αναγνώστες και οι συνεργάτες μας το ντοκυμαντέρ “”Ανάμεσα σε δυο νησιά” του Μιχάλη Σταυρόπουλου, που αφορά το πρώτο ηλεκτρικό αυτοκίνητο στον κόσμο, που παραγόταν στη Σύρο τη δεκαετία του 1970. Το ότι δεν κατάλαβαν οι δικτάτορες το μέγεθος της προσπάθειας του Γιάννη Γουλανδρή, το αντιμετωπίζεις ως λογική αντίδραση αμόρφωτων της καραβάνας. Το ότι δεν το αγκάλιασαν και το “σκότωσαν” τα παλικάρια του εθνάρχη Κωνσταντίνου Καραμανλή, σε προβληματίζει, σε πικραίνει, αλλά δε σε εκπλήσσει. Κάθε εποχή με τα συμπλέγματά της και όλα αυτά απεικονίζονται περίφημα στην ταινία, με δύσκολο ρεπορτάζ -στην κυριολεξία “ανάμεσα σε δύο νησιά”- που δεν πουλήθηκε, δεν πουλάει, αλλά ενημερώνει και προκαλεί το ενδιαφέρον. Όλων όσων διατηρούν και κάποια στοιχεία ευαισθησίας.
Ό,τι ακριβώς δίδαξαν με την παρουσία τους οι άνθρωποι της Opel. Ο φίλος Λεωνίδας Μισαλάκης και η κ. Μαρία Καλλέργη που στήριξαν αυτοπροσώπως τη συμμετοχή του Corsa-e, όπως τους ταιριάζει: σεμνά, ταπεινά και επί της ουσίας. Ήρθαν και άλλοι και τους ευχαριστούμε ανταποδίδοντας το σεβασμό. Συνεργάτες και φίλοι μας και χαρήκαμε και τους ειδικούς ως προς το “ρεύμα” και τους δικούς μας ανθρώπους του PR, ενώ δε μας έλειψαν ούτε… οι κυνηγοί της πλακέτας, ούτε οι λάτρεις των αναλύσεων της Google. Σε κάθε περίπτωση, ορισμένοι “ρετρό” της αγοράς θα δυσκολευτούν με την “πρίζα”, που, κατά τη γνώμη μας, τους ξεπερνάει.
Δεν τίθεται θέμα. Μόλις ξεπεραστούν τα προβλήματα φόρτισης και πάψει να αποτελεί πονοκέφαλο η εμβέλειά τους -που επίσης θέλει τρόπο, κρίνοντας από τις επιδόσεις της κ. Ξενάκη με το Skoda Citigo e-iV ή τις δικές μας με το Kia e-Nero- θα απασχολήσει το κόστος χρήσης, που δεν είναι ίδιο για όλα. Γεγονός πως το after sales θα παίξει επίσης το σημαντικό του ρόλο.
Στη Γλυφάδα, ήταν ο χώρος, τα αυτοκίνητα ως έκθεμα και οι ανώνυμοι φίλοι αναγνώστες που ισορρόπησαν υποδειγματικά με το ντοκυμαντέρ by Μ.Σ.. Στην κυριολεξία.
Ανάμεσα σε δυο νησιά
Για τον συνεργάτη μας Μ.Σ. η δεοντολογία -κατά Κ.Κ.- δεν επιτρέπει σχόλιο. Για τον σκηνοθέτη και σεναριογράφο Μιχάλη Σταυρόπουλο, μιλάει η δουλειά του. Δύσκολο έργο και για να μείνεις 90 λεπτά καθηλωμένος εσύ, που μόνο στο Chicago P.D. δεν κλείνεις τα μάτια, κάτι σημαίνει. Σημαντικό να μαθαίνεις για ό,τι νομίζεις πως γνωρίζεις και βέβαια να προβληματίζεσαι. Σε “ξυπνάει” το μέγεθος του συνεργάτη σου, που επικοινωνεί εξαιρετικά, σε απόλυτη ισορροπία (όπως και τα συναισθήματά του) και το μέγεθος του Έλληνα. Ισορροπία ανάμεσα στη δημιουργία και στην καταστροφή, όπως επίσης και ως πως το πώς προκύπτει η αστοχία όταν το όραμα και η οικονομική δυνατότητα δε βασίζονται σε πλάνο ικανό να ξεπερνάει και τα απρόβλεπτα.
Μέχρι να διαβάσουμε στους 4Τ Αυγούστου τις λεπτομέρειες για το πώς όλο αυτό “ανέβηκε” στη σκηνή και τι δυσκολίες αντιμετώπισε ο Μ.Σ., καταθέτουμε τον προβληματισμό μας, με αντικρουόμενα συναισθήματα: Από τη μια απογοητεύεσαι που δεν υποστηρίχθηκε όλο αυτό και από την άλλη αισθάνεσαι όμορφα. Δεν προέκυψε εμπορική πράξη για τη δημιουργία του, κάτι που αντιλαμβάνεσαι διαβάζοντας τους τίτλους τέλους – με μόνο τα ονόματα των πρωταγωνιστών και ούτε ένα banner χορηγού.
Δε θα υποκριθώ. Καμία σχέση με τους 4Τροχούς -οποιασδήποτε εποχής- αυτή η πρακτική. Δεν είναι μόνο σκηνοθέτης και σεναριογράφος, είναι και “χορηγός” ο Μιχάλης Σταυρόπουλος.
Ο διευθυντής του περιοδικού, ένας από τους τελευταίους που διδάσκουν ήθος. Του στοιχίζει; Κάθε άλλο. Έχει το καθαρό πρόσωπο και την πάντα φρέσκια διάθεση να καθοδηγήσει τον γιο του, Ανδρέα, με συνοδηγό τη σύζυγό του Εύη.
Απλά, σεβασμός._ Σ.Χ.
