Ο Σωκράτης

Σε πρώτο πρόσωπο και με αφορμή το Ράλλυ ΔΕΘ. Θα τον ήξερα τον φιλόσοφο αν ήταν ο Βάλτεγκαρντ, ο Φάντζιο, ο Μοσχούς, ο Ιαβέρης ή ο Καλεμτζάκης. Για να μη φανώ μονόχνοτος, επίσης αν ήταν ο Κούδας ή ο Καρούλιας και ο Γιούρκα, όπως και ο Γκάλης και ο Γιαννάκης. Νόμιζα πως ήξερα και τον δικό μας Σωκράτη, τον Τσολακίδη τον πατέρα του φίλου μου, του 12χρονου Ζώη – τέταρτος στη σειρά με τη σύζυγό του Χριστίνα, την κ. Τσολακίδη. Από παιδιά μαζί και αστοχεί όποιος πιστεύει πως η γερμανοτραφής Χριστίνα ασχολείται μόνο με το πρωινό του Προέδρου της ζωής της και έχει αγωνία μόνο για τη διαδρομή της Σιμέλα και του Στέφανου-x2 ή για τα “πατήματα” του Γιώργου, ρίχνοντας λοξές ματιές στον Ζώη που αναστατώνει με τις ατάκες του από τον παππού μέχρι εμάς τους ευκαιριακούς εν δυνάμει φίλους της οικογένειας. Απαιτεί πολλά χρόνια και τεστ για να κερδίσεις την εμπιστοσύνη τους. Απλά, για την Χ.Τ. καμία σχέση. Πρόκειται για τη συνοδηγό του, επίσης πρωταθλήτρια.

Όσο περνάει λοιπόν ο καιρός και το “ξέρω τον Σωκράτη” εξελίσσεται σε “γνωρίζω τους Τσολακίδηδες”, αντιλαμβάνεσαι το ειδικό βάρος της περίπτωσης. Ξεπερνάει το αγωνιστικό του παλμαρέ και είναι οι στάσεις στις επαγγελματικές δραστηριότητες που βοηθούν στην ερμηνεία της διαδρομής του στα αγωνιστικά εκτός ειδικών διαδρομών. Χωρίς πλήκτρα, χωρίς λόγια και χαμόγελα, αλλά με επιλογές ουσίας που αποδίδουν στο αποτέλεσμα του έργου.

Χρησιμοποιούσε βαριά σασί ως πυροβολάρχης ο Σώκρατες, που ελίσσεται με τον τρόπο του και σε επίπεδο πολιτικών ισορροπιών, στους αγώνες και όχι μόνο. Δημιουργεί στοχευμένα στα διοικητικά αυτός ο 45άρης από το Κιλκίς, που όπου εμπλέκεται… αναδεικνύεται σε καλό μπελά για όσους καταλαβαίνουν. Όπως τα τρία αδέλφια του, ο φίλος μου ο Χάρης, ο Ολυμπιονίκης Βασίλης και ο νεότερος, ο Κασιανός. Στον ΑΟΘ, αφού ως καλός κηπουρός χωρίς πτυχίο γεωπονικής καθάρισε τα χόρτα και έκαψε τα σκουπίδια πληρώνοντας και τις απαλλοτριώσεις, συγκυβερνήτης του είναι ο Δημήτρης Μπρόζος και πλήρωμα καμπίνας οι εξαιρετικοί συνεργάτες τους, με τον “αδελφό” Σάκη Βασιλόπουλο να λάμπει πριν, αλλά και στον αγώνα…

Ο Δημήτρης Μπρόζος, αδελφός του “δικού” μας Φώτη, ένας παλίκαρος σε πανελλήνιο επίπεδο. Είναι σαφές λοιπόν το “όποιος τους αντέχει” και μην ανησυχείτε. Όταν δεν τον αντέχει τον Τσολακίδη η πλειοψηφία στο 100/100 και διακρίνει διάθεση για πισώπλατα υπονοούμενα, χαιρετάει και φεύγει πρώτος, αλλά χωρίς χαμόγελο, αποθηκεύοντας τις απρέπειες, όπως σε σχέση με την ΟΜΑΕ, της πλειοψηφίας των απερίγραπτων.

Τσολακίδης και ΑΟΘ

Ο Σώκρατες -ευτυχώς για την πόλη του και τους φίλους του- έμεινε συνεπής προς αυτά για τα οποία ψηφίστηκε, αποφεύγοντας περίτεχνα τα κοινά, ενώ πλησιάζει η ώρα της λεπτομέρειας σε σχέση με την παραίτησή του από πρόεδρος της ΕΠΑ. Άλλωστε, στο χώρο προηγείται ο ιερός ρόλος σε ΑΟΘ, με έκφραση μέσα από αγώνες κλάσης ΔΕΘ, σε μετωπική σύγκρουση με το… τραβάτε με από εδώ εσείς που με εκθέτετε από εκεί, όπως εξελίσσεται η διαδρομή του Τάκη Κουτσίκου, που τον αντικατέστησε στη θέση του Προέδρου της ΕΠΑ – ρόλος που αναζητάει τον αυτοδιοίκητο σεβασμό που δικαιούται τυπικά και ουσιαστικά σε σχέση με τον κυβερνήτη Τάκη, που δίνει χώρο στο κενό (ευγενικό του “τίποτα”).

Περί ΑΟΘ, λοιπόν, και το τέλειο ΔΕΘ με προσαρμογές και διορθώσεις ανά πάσα στιγμή, αφού έχουν αφτιά και εννοούν τη συγγνώμη στην αστοχία, είναι η αυτονόητη έκφραση σημαντικών, που “τρέχουν» τον Όμιλο με πλάνο, όπως στο σπίτι και στη δουλειά.

Δείχνουν το δρόμο έτσι και η δουλειά τους λάμπει από τη στιγμή που πλέον δεν εμπλέκονται με τα κοινά, καταθέτοντας την ενέργειά τους σε ό,τι όμορφο δημιούργησαν ο Αντώνης Παρταλιός και οι φίλοι του, οι Σωματοφύλακες στα μπάκετ.

Στον αγώνα

Το σημείωμα δεν αφορά σε περιγραφή, αλλά ήταν όμορφα στη Γαλάτιστα και ακόμα πιο όμορφα στις ειδικές διαδρομές και χαμογελάς που δε σε ξέρουν στην είσοδο του σέρβις παρκ και ακολουθούν με ευγένεια το πρωτόκολλο, ενώ απολαμβάνεις στο βουνό. Τον κόσμο, που δεν έχει το ΔΕΘ όταν γίνεται η ΔΕΘ, ούτε όμως και στη Χαλκιδική, αφού η επιλογή τότε ήταν θάλασσα αντί για Ζανούσι, Μπιαζιόν και Μοσχού. Τηρουμένων των αναλογιών, εξαιρετική ήταν η εικόνα και στη μάχη, όπου ο Γιώργος Αναπολιωτάκης με τον συνοδηγό του στο ψηλότερο σκαλί του βάθρου είχαν χρυσάφι μαζί τους στα άλλα σκαλοπάτια.

Βαριά τα μπάκετ σε 308 και Type R, με αδελφούς Κτιστάκη και Πλάγο-Ρέντη που “πετούσαν”, έχοντας στο εκτός ορίων ταξίδι τους τη συμπαράσταση του Γιώργη Πάζονεν με τον Αποστόλη Κοτρώνη δίπλα του στο Jams Sport Yaris. Στο κλασικό, παντός εδάφους, κόκκινο, με την κίτρινη πινελιά-φωτιά. Τρεις συνδυασμοί που αφού παρακολουθείς χρόνους, φοράς καπέλο, βουτάς ένα μπουκαλάκι νερό από το σχετικό δοχείο με τον πάγο στο σέρβις παρκ και με το ρολόι στο χέρι πας Χολομώντα. Οπισθοχωρείς στο τέλειο πέρασμα του Peugeot, ενώ στα 2 λεπτά το νιώθεις, το ξέρεις πως ο Γιάννης παιδεύεται με το πηδάλιο του Type R, παρά τα μαγικά του μάστορα και των παιδιών του. Στη συνέχεια πηγαίνεις να κρυφτείς. Έρχεται καταιγίδα. Ο Πάζονεν. Ο φονέας γιγάντων, ο ζωγράφος στο κατεβαίνω το Δροσοχώρι σε ΡΑ το 2016, κατεβαίνει αντίστοιχα και δε χαρίζει μέτρο. Αξίζει να δουν το βίντεο οι συναθλητές του. Εμείς, οι παλιοί της κριτικής και οι σημερινοί. Όλοι μας φλύαροι όταν αυτοί, οι Κτιστάκηδες, οι Πλάγος-Ρέντης και ο “Φινλανδός” απλά πυροβολούν. Τρομοκράτες και κρίμα που εγκατέλειψαν νωρίς Αυγερόπουλος και Καραβασίλης, ενώ λείπουν Αναδιώτης, Μπρόζος και Βαγγέλης Ζάχος.

Κουκλί το 208 R5, αλλά είναι οι υπέροχοι στα μπάκετ Γιάννης Μπίστας-Χρήστος Μπακλώρης που κάνουν τη διαφορά, επιλέγοντας την προσαρμογή με έργο χωρίς λόγια. Εξαιρετικοί οι Θανάσης Στεργιάδης-Παναγιώτης Γαζγάζης από τη Βέροια, με το κίτρινο 106, νέοι με τον τρόπο το σωστό στις ε.δ. και στο σέρβις παρκ. Ιδανικός ο χώρος για 30 αγωνιστικά, με παραφωνία το τραπεζάκι της συμφοράς για τον απόντα από το χώρο υπεύθυνο Τύπου. Όμορφη εικόνα ο Gio Lamprak στο Peugeot, δίπλα στον φίλο Στράτο Σταματάκη, επίσης από την Κρήτη. Ένας σπάνιος άνθρωπος, που διαχειρίζεται με τακτ και δε χρησιμοποιεί την ιδιαιτερότητά του. Ένας συνδυασμός συνολικά για σεβασμό και ο Gio έγραψε το καλύτερο δελτίο Τύπου της ζωής του – όπως κάποτε θα αντιληφθεί.

Κακή σελίδα για τον Σερραίο Χατζημάρκο, τον ιπτάμενο των αναβάσεων, που βρέθηκε σε δυσάρεστη πτήση, αλλά είναι σημαντικό οι αγώνες να κερδίζουν συμμετοχές με πυροβολάρχες που δε σηκώνουν την εποχή του “άσε πάτα” και “ίσως” όπως και το “maybe” των Βρετανών.

Σεβασμός στην πλήρη του διάσταση

Το όνομα του Γιάννη Ψηφίδη, του σωματοφύλακα ξιφομάχου που μας λείπει στην Power Stage, με τον κόσμο να απολαμβάνει τους Αναπολιωτάκη-Τσιούκα και R5 σε ρυθμό που προδίδει την κλάση τους και εκφράζει το σεβασμό στον θεατή, που πληρώνει για να απολαύσει ό,τι οι νικητές κ.ά. προσφέρουν. Η συνέχεια με χώμα στη Λαμία, μεθαύριο, από τους specialists και βέβαια Κένταυρος με άσφαλτο τον Οκτώβριο. Για εμάς τους αμετανόητους “μόνο Ράλλυ”, οποία κι αν είναι η μορφή τους. Καλή συνέχεια._ Στρατισίνο