Αναδημοσιεύουμε σχόλιο του Γιώργου Φλώρου, για τον προβληματισμό όλων μας, προσθέτοντας: ώρα και για την αυτοκριτική μας, υπενθυμίζοντας με την ευκαιρία ότι ο παλιός καλός φίλος ήταν ο Αλυτάρχης του Ηπειρωτικού Ράλλυ 2020.
Στη φωτογραφία, ο Γιώργος Φλώρος (πρώτος από αριστερά) βρίσκεται στο κοντρόλ της ειδικής διαδρομής Τσούκα στο οποίο ήταν υπεύθυνος, μαζί με τους συνεργάτες του-κριτές, κατά τη διάρκεια του Ράλλυ Ακρόπολις.
Νόβακ Τζόκοβιτς
Μυθικός σταρ του τένις, πολυνίκης σε πάρα πολλά Grand Slam, εκατομμυριούχος. Πριν λίγες μέρες, ενώ αγωνίζονταν στο US Open, χτύπησε κατά λάθος με το μπαλάκι του μία επόπτρια γραμμής. Αποτέλεσμα: Με αστραπιαία απόφαση απεβλήθη από το τουρνουά και απεκλείσθη από κάθε χρηματικό έπαθλο. Τι κι αν το έκανε κατά λάθος, τι κι αν ανέλαβε την ευθύνη και ζήτησε συγγνώμη (έτσι κάνουν οι άντρες), τι κι αν είναι σταρ και η συμμετοχή του κοσμεί όλα τα τουρνουά. Η απόφαση λήφθηκε και εκτελέσθηκε.
Lewis Hamilton
Μυθικός σταρ στην F1, πολυπρωταθλητής στον θεσμό αυτό, επίσημος οδηγός ενός κατασκευαστή γίγαντα, της Mercedes, εκατομμυριούχος. Πριν λίγες μέρες, ενώ αγωνίζονταν στο Grand Prix της Monza της Ιταλίας και έκανε κυριολεκτικά περίπατο απολαμβάνοντας την διαφαινόμενη νίκη του, μπήκε κατά λάθος στα κλειστά pits για να αλλάξει ελαστικά ενώ το Safety Car (αυτοκίνητο ασφαλείας) ήταν ακόμα στην πίστα. Αποτέλεσμα: Αστραπιαία του επεβλήθη ποινή 10 δευτερολέπτων και βρέθηκε να φλερτάρει με την 17η και τελευταία θέση της γενικής κατάταξης, άσχετα τι έκανε μετά. Τι κι αν το έκανε κατά λάθος, τι κι ανέλαβε την ευθύνη και ζήτησε συγγνώμη (έτσι κάνουν οι άντρες), τι κι αν πίσω του βρίσκονταν ένας κατασκευαστής κολοσσός, τι κι αν είναι σταρ και η συμμετοχή του κοσμεί τους αγώνες της F1. Η απόφαση λήφθηκε και εκτελέσθηκε.
Ποιο είναι το ηθικό δίδαγμα από τα 2 πρόσφατα παραδείγματα από 2 διαφορετικούς χώρους; Τρεις μαγικές λέξεις. Αυστηρότητα, πειθαρχία και τήρηση των κανονισμών. Και όλες αυτές μαζί διαμορφώνουν αυτό που ονομάζουμε «σεβασμός και κύρος των θεσμών».
Αν τολμήσουμε αυτά τα παραδείγματα να τα συγκρίνουμε με αντίστοιχα του δικού μας χώρου, του Ελληνικού μηχανοκίνητου αθλητισμού εννοώ, μόνο θλιβερές σκέψεις μας κυριεύουν. Ανομία παντού, απειθαρχία παντού, ιδιοτέλεια σε όλο της το μεγαλείο, ανυπαρξία θεσμών, ασχετοσύνη και ανικανότητα διοίκησης σε πρωτοβάθμιο και δευτεροβάθμιο επίπεδο, παράνομη αλλαγή των κανονισμών νύκτωρ, μη συμμόρφωση με αυτούς με το έτσι θέλω, «συμμορίες» παντού που λυμαίνονται τον χώρο, αλαζονεία σε μέγιστο βαθμό. Και το δυσάρεστο είναι ότι όλα αυτά τα… θεάρεστα διδάσκονται στα νέα παιδιά που κάνουν τα πρώτα τους βήματα στον μηχανοκίνητο αθλητισμό. Όταν ο αρχαίος μας ποιητής Μένανδρος έλεγε «Αρχής τετευχώς, ίσθι ταύτης άξιος» (αν αποκτήσεις κάποιο αξίωμα, να φανείς αντάξιός του) μάλλον δεν φαντάζονταν πως θα ήμασταν εμείς οι Νεοέλληνες. Γιατί, για να φανούμε αντάξιοι ενός αξιώματος και να το τιμήσουμε, δεν πρέπει να κάνουμε θεσμικά έκτροπα πολλώ δε μάλλον θεσμικά εγκλήματα δείχνοντας έτσι ότι, πέραν του αξιώματος, σεβόμαστε όχι μόνο τον εαυτό μας αλλά και τους άλλους. Οι λέξεις «κύρος», «θεσμοί», «σεβασμός», «πειθαρχία» είναι άγνωστες λέξεις και συγκαταλέγονται στα εν ανεπαρκεία είδη κι’ αυτό από μόνο του δημιουργεί άπειρες επιπλοκές.
Κάθε νοήμων και λογικός που αγαπάει τον χώρο, ειδικά μάλιστα αν τον έχει υπηρετήσει, πέφτει σε κατάθλιψη. Και πέφτει σε βαθιά κατάθλιψη γιατί δεν βλέπει πουθενά φως στο τούνελ. Δεν βλέπει κανέναν έμπειρο και ικανό (γιατί υπάρχουν τέτοιοι αλήθεια, που είναι αυτοί;) να ενδιαφέρεται. Που είναι οι υγιείς άνθρωποι; Μα, θα πει κάποιος, τους περισσότερους από αυτούς τους καρατόμησε το διαβόητο άρθρο 3. Είναι όμως μόνο αυτό; Όσοι έμειναν, τους καρατόμησε το νοσηρό κλίμα που επικρατεί και που, δυστυχώς, βαθαίνει συνεχώς. Καταγγελίες, μηνύσεις, αισχρές και προσβλητικές αναρτήσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης δημιουργούν ένα ζοφερό κλίμα που είναι αποτρεπτικό για κάθε υγιή σκεπτόμενο. Δυστυχώς, ο χώρος μας έχει «ποδοσφαιροποιηθεί» με ό,τι αρνητικό συνεπάγεται αυτό.
Όλα αυτά κάποτε πρέπει να σταματήσουν αν θέλουμε να λέμε ότι υπάρχει ελπίδα ο χώρος να εξυγιανθεί. Το πώς είναι αυτονόητο. Να απαρνηθούμε όλοι μας κάθε τι το αρνητικό. Να γίνουμε σοβαροί, να εφαρμόσουμε τους κανονισμούς και κάθε προσπάθεια παραβίασής τους να τιμωρείται αυστηρά και πάραυτα απ’ όπου και αν προέρχεται αυτή. Να προσδώσουμε κύρος στους θεσμούς.
“Μα πώς θα τα καταφέρουμε αυτά και με ποιούς;” θα ακουστεί ο αντίλογος. Πράγματι, εδώ είναι το μεγάλο στοίχημα. Αν παραμερίσουμε τις αντιπαλότητες – οι ρεβανσισμοί δεν έχουν κανένα νόημα πλέον – και κινητοποιήσουμε τους έμπειρους και ικανούς τότε και μόνον τότε υπάρχει ελπίδα ο χώρος μας να βγει από το τέλμα. Το ξέρω, δεν είναι εύκολο αλλά είναι μία πρόκληση. Η ιστορία έχει διδάξει ότι οι κρίσεις δημιουργούν τους ηγέτες που δεν φοβούνται τις προκλήσεις. Αν δεν τα καταφέρουμε ο αρχαίος μας φιλόσοφος Δημόκριτος μας περιμένει στη γωνία και καραδοκεί να μας χλευάσει λέγοντας «Χαλεπόν άρχεσθαι υπό χερείονος» δηλαδή «είναι σκληρό να σε εξουσιάζουν κάποιοι κατώτεροι».
Λέτε να το αξίζουμε;
Ιδού, λοιπόν, πεδίον δόξης λαμπρόν.
Γιώργος Φλώρος
Υ.Γ. Γιώργος Φλώρος: Πρώην Πρόεδρος της ΕΛΕΤΑ, όπως και μέλος της ΕΘΕΑ της ΕΛΠΑ, σήμερα Αλυτάρχης.
