Ο Γιάννης Παπαδημητρίου στέφθηκε ξανά πρωταθλητής, όπως το 1999. Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο.
Ο ΣΧ σχολιάζει…
Αλίμονο αν περιμένεις εκσυγχρονισμό από τους παλιομοδίτες κακομαθημένους του χώρου, τους μαλωμένους με την επικοινωνία. Δεν τους εκφράζει η σύγχρονη πρακτική. Κρίμα, γιατί όλους αυτούς τους ξεπερασμένους του κουρασμένου συστήματος, της διεκπεραίωσης, τους διδάσκει ο Πρωταθλητής.
Το ξέρει ο Γιάννης Παπαδημητριου (Sir John, χρονικά μετά τους Πεσμαζόγλου και Τζίγγερ), αλλά δεν το δείχνει. Δεν τους προκαλεί και δεν κάνει παρατηρήσεις στα social media, γιατί είναι ευγενής, αποτέλεσμα της αγωγής του. Μια ουσιώδης ατάκα του ισούται με χίλιες λέξεις σε επίπεδο συμβουλής, με τον όμορφο τρόπο της γνώμης του μέσω της παραίνεσης, αποτέλεσμα μιας εμπειρίας που ψάξε και σε άλλον Έλληνα Ράλλυμαν δε θα βρεις. Ο ίδιος, λοιπόν, στα 55 του χρόνια, διδάσκει τη φρεσκάδα που λείπει ακόμα και από 40ρηδες, ενώ μάταια προσπαθεί να ξυπνήσει τους συνομήλικούς του και ορισμένους πολύ μεγαλύτερους, που φρενάρουν το χώρο όταν εμπλέκονται σε διοίκηση και οργάνωση, χωρίς όραμα. Το πάθος τους αρχίζει και τελειώνει στο να κουμαντάρουν και δεν μπορούν να διαχειριστούν τον εκσυχρονισμό και την πίεση νεότερων, ώστε να διατηρηθούν στην επικαιρότητα με έργο.
Ο Γιάννης είναι όπως τότε, που ξεκίνησε πιτσιρικάς και γρήγορα καθιερώθηκε, κερδίζοντας στα 25 του χρόνια το πρώτο του Πρωτάθλημα με την ωριμότητα του περίπου 40αρη και τον ενθουσιασμό του 20αρη. Όπως τον γνωρίσαμε, να κυκλοφορεί “οπλοφορώντας” με το λευκό 5 GT, πισωπατώντας τρομαγμένοι στο πέρασμά του. Καθιερώθηκε αντικειμενικά με νίκες και τίτλους, και μάλιστα πολύ νωρίς, ενώ αμφισβητήθηκε από εμάς… τους περίπου ειδικούς, τρομάρα μας. Τότε, αντί να παραδεχτούμε το μέγεθος της διεθνούς του διαδρομής με τον Νίκο Πετρόπουλο, που ψάξε και μόνο στην Ευρώπη άλλη αντίστοιχη σε ερασιτέχνη δύσκολα θα βρεις, βρίσκαμε τις δικαιολογίες της απαξίωσης. “Άλλοθι” ότι δεν κέρδισε τον Σάινθ στο Σαφάρι και τον Μπερνς στη Ν. Ζηλανδία. Αργότερα, τον κρίναμε κακό επικοινωνιακά και σήμερα χαμογελάμε μαζί, παίρνοντας το μάθημά μας από έναν σημαντικό άνδρα του χώρου. Πρωταθλητής στο δρόμο αλλά και στο ράλλυ της αξιοπρέπειας, με ό,τι αυτό σημαίνει για τη διαδρομή του καθενός μας.
Είναι σαφές ότι το χρονοδιάγραμμα ζωής δεν προκύπτει, αλλά το σχεδιάζεις, με σταθμούς που κάνουν τη διαφορά είναι και ό,τι μας χαρακτηρίζει. Σημαντικό, λοιπόν, στοιχείο η αγωγή του και ό,τι αυτό σημαίνει σε σχέση με την προσωπική του ζωή και την επαγγελματική του διαδρομή και με σεβασμό στα θέλω του, δεν περιγράφουμε άλλο επί του προκειμένου, τιμώντας τη φιλία μας.
Στον Πύργο…
3/3 φέτος για τον Πρωταθλητή και μακάρι να τον βρούμε τον Νοέμβριο στην Ιτέα για να του σφίξουμε το χέρι. Με διαφορά 3 λεπτών από τον δεύτερο σε έξι ειδικές διαδρομές, στο Ολυμπιακό Ράλλυ που λατρεύουν οι αθλητές και στηρίζουν οι θεατές. Σταθερή αξία το Skoda Fabia R5 και αυτήν τη φορά, όπως και στη Φθιώτιδα, μαζί του ήταν ο Γιώργος Πολυζώης, που θα περιμένει το Φθινοπωρινό Ράλλυ για το δικό του τίτλο. Θυμίζουμε ότι στον πρώτο αγώνα, στο Λουτράκι δίπλα του ήταν ο Νίκος Πετρόπουλος. Τότε, το 1999 με το μαύρο Impreza, στέφθηκαν πρωταθλητές με τον Κώστα Στεφανή, ενώ δεν ξεχνιούνται οι πτήσεις με τον Γιάννη Μπίντζο.
Διδάσκει, άλλωστε, και το πώς παίρνεις και δίνεις, προσθέτοντας υπεραξία σε σχέση και με τους καλύτερους και μόνο τυχαία δεν ήταν η επιλογή του Άλαν Τ. Χάριμαν δίπλα του σε εθνικές και διεθνείς αποστολές. Τίποτα τυχαίο, αλλά και τίποτα χωρίς συναίσθημα. Πρώτος από όλους μας συνδύασε το “οδηγώ” με το “στήνω το αυτοκίνητο”, τεχνική του που παραδέχεται και ο μετρ του είδους, Λεωνίδας Κύρκος, ο φίλος του, κολοσσός του χώρου μας. Εξαιρετικός και στη σχέση του με τους συνοδηγούς του, αποδίδοντας τον τεράστιο σεβασμό που τους αναλογεί, με ξεκάθαρους ρόλους, εντός και εκτός κόκπιτ. Το ίδιο και με τους τεχνικούς, που πάντα είναι ομάδα, αναγνωρίζοντας ότι μόνο έτσι διακρίνεσαι σε αυτό το ιδιαίτερο παιχνίδι. Διαχρονικά περιορισμένος ο περίγυρος με τη σχέση φιλίας με ελάχιστους του χώρου να παραμένει το σημείο αναφοράς. Αυλοκόλακες και αρπακτικά δε θα βρεις στην τέντα του Παπαδημητρίου, και άλλωστε αν δεν μπορείς να προσαρμοστείς, μιλώντας σιγά και με αλήθειες, τελειώνει γρήγορα ο χρόνος…
Είναι όμορφο όλο αυτό
Τίτλος σε ηλικία 55 ετών, από έναν αθλητή-Πρωταθλητή που ουδέποτε έβγαλε το κράνος του και κρέμασε τα γάντια του. Τεχνίτης και στο να παραμένει ουσιώδης και φρέσκος με το δικό του στυλ, που τον χαρακτηρίζει σε κάθε του δραστηριότητα.
Σε κάθε περίπτωση…
… σε σχέση με το Πρωτάθλημα με χωμάτινους αγώνες, προέκυψε ένα υπέροχο άτυπο βάθρο. Με τον Πρωταθλητή, τον Γιώργη Πολυζώη, και τους Γιώργο Κεχαγιά, Μάριο Τσαούσογλου, Γιώργο Ζυμαρίδη και Κώστα Σούκουλη που έλειψαν ως συνδυασμοί από το Ολυμπιακό, να συμμετέχουν για να κερδίσουν και όχι απλά για… να αμφισβητούν εκπαιδευόμενοι. Όλοι τους γεννημένοι νικητές και μακάρι οι Καρούτες από το ΑΣΜΑ σε λίγες μέρες να εξελιχθούν σε αγώνα των Πρωταθλητών.
Στοιχίζει, αλλά θα αξίζει η επίσκεψη στην Ιτέα που εισπράττει μεγάλες ποσότητες οξυγόνου από τον πρωταθληματικό αγώνα. Μέχρι τότε, πάμε Κένταυρο από τη ΛΑΒ, όντας στην άσφαλτο τα σπουδαία.
Με αγωνιστικούς χαιρετισμούς._ Στρατισίνο
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: ΝΙΚΟΣ ΚΑΤΙΚΗΣ – RALLYPIXELS
