top icon
Blog

Ράλλυ Ακρόπολις – η επάνοδος μιας δοξασμένης ιδέας

Από τον φίλο, γιατρό συγγραφέα Αντώνη Πέρπερα, τον συναθλητή μας Ηρακλή, ένα ευαίσθητο κείμενο με αφορμή την επιστροφή του Ράλλυ Ακρόπολις στο WRC.

Λίγα λόγια, όπου ο χαιρετισμός περιλαμβάνει και εύστοχες προτάσεις, συνδεδεμένες με την Ιστορία του αγώνα. Από τον Αντώνη Πέρπερα μπορείτε να διαβάστε και το βιβλίο του «Ράλλυ Ακρόπολις: ο άθλος του τερματισμού», συνδεδεμένο με την εμπειρία ενός πραγματικού ερασιτέχνη, φημισμένου γιατρού, στις χωμάτινες ειδικές διαδρομές του ΡΑ και όχι μόνο. _ΣΧ

Αφορμή για την παρούσα επικοινωνία, αποτέλεσαν τα ευχάριστα νέα για την επάνοδο του Εθνικού μας αγώνα του Rally Acropolis (R.A) στην Πατρίδα μας, προσμετρώντας τουλάχιστον για το έτος αυτό, στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Κατασκευαστών WRC. Μια επάνοδος που αναζωπυρώνει ωραίες αναμνήσεις που τόσο άδοξα σταμάτησαν το 2013.

Απευθυνόμενος κυρίως στο κοινό του Μηχανοκίνητου Αθλητισμού ίσως κουράσω, ενδεχομένως τους νεώτερους, αναφερόμενος σε στοιχεία που παρουσιάζουν συναισθηματική αξία, αγγίζοντας τις μνήμες κυρίως των παλαιότερων αγωνιζομένων, ερασιτεχνών και μη, που κάποτε αποτελούσαν τον βασικό κορμό συμμετοχών του R.A.
Πρόκειται για την επάνοδο του Εθνικού μας αγώνα, που κάποτε δέσποζε στο βάθρο των σκληρότερων αλλά και ωραιότερων Rally του κόσμου, μαζί με του Monte Carlo και 1000 Λιμνών. Πρόκειται για την επάνοδο ενός ιδιόμορφα σκληρού και δύσκολου κάποτε αγώνα, που αποτελούσε την μόνιμη πρόκληση για επαγγελματίες και ερασιτέχνες οδηγούς/συνοδηγούς αγώνων αυτοκινήτου, ενός αγώνα που ο απλός τερματισμός του αποτελούσε άθλο.

Ο πολύτιμος αυτός ακούσιος Πρεσβευτής της Πατρίδας μας, για μας τους παλαιούς, αποτελούσε την πρώτη επίσημη αγαπημένη της Άνοιξης, που όλοι της δίναμε ραντεβού την ίδια μέρα στον ίδιο χώρο, ένα χώρο που κάποτε της είχε δώσει το όνομά του,ένα όνομα εμβληματικό ανεκτίμητης ιστορικής αξίας, που τόσο απλόχερα κάποιοι χάρισαν. Και όμως, αυτόν τον ωραίο και πολύτιμο αγώνα, δεν τον εκτιμήσαμε, τον υποβαθμίσαμε, και στο τέλος χάσαμε. Ο Έλληνας δυστυχώς δεν αξιολογεί, δεν εκτιμά τα αγαθά που έχει. Απόδειξη, ακόμη και σήμερα ξένες εργοστασιακές ομάδες, δοκιμάζουν τα νέα μοντέλα αυτοκινήτων, στα ιδιόμορφα σκληρά τερέν γνωστών Ειδικών διαδρομών του R.A.

Κάποτε όμως, τον σεβασμό και εκτίμηση ο αγώνας μας τα βρήκε σε άλλους ανθρώπους, μιας άλλης χώρας, ίσως οικονομικά πιο .. εύρωστης, της Πολωνίας. Ίσως όμως ο πλούτος μόνος, να μην είναι χρήμα. Εύχομαι, η τόσο άδοξη απώλεια του αγώνα να γίνει μάθημα, και η συγκυριακή επάνοδός του να αποτελέσει εφαλτήριο μεθοδευμένων ενεργειών για την μόνιμη εδραίωσή του. Θα ήθελα λοιπόν να εκθέσω μερικές ιδέες, ομολογώντας συγχρόνως ότι ίσως να επηρεάζονται και από συναισθηματικά κίνητρα, ώστε να μην είναι απόλυτα ρεαλιστικές. Αυτό ας το κρίνει η μελλοντική οργανωτική επιτροπή:

Η όλη διοργάνωση και τα δρώμενα κατά την διεξαγωγή του Εθνικού μας αγώνα, θα πρέπει να παρουσιάζουν εικόνα πανηγυρικού χαρακτήρα, μη περιοριζόμενη σε ένα τεχνικό έλεγχο και την τελετή εκκίνησης.

Η παρούσα οργανωτική δομή, θεωρώ ότι θα παίξει στην ουσία μια πρόβα τζενεράλε στα μάτια ανθρώπων εκτός συνόρων, αποτελώντας υποθήκη για το μέλλον του Εθνικού μας αγώνα.

Στα πλαίσια επομένως των εκδηλώσεων πανηγυρικού χαρακτήρα, θα ήταν σκόπιμο να προγραμματισθούν μεταξύ άλλων, μία δύο ομιλίες σε κατάλληλο χώρο, τιμώντας την Ιστορία του R.A, τους πρωτεργάτες του, την διαδρομή του, και τις αξίες που αντλούνται από την παρουσία του.

Τέλος, την τελετή εκκίνησης θα πρέπει να τιμήσουν με την παρουσία τους παλαιοί αγωνιζόμενοι, που κάποτε τιμούσαν την λίστα συμμετοχών, ευελπιστώντας τον Σεπτέμβριο να επικρατούν ευνοϊκές συνθήκες κοινωνικής ανοσίας λόγω κορονοϊού, που να επέτρεπαν τον συγχρωτισμό. Αντώνης Πέρπερας «Iraklis»

«Ράλλυ Ακρόπολις: ο άθλος του τερματισμού»
Το συναίσθημα πηγάζει αυθόρμητο στις 170 σελίδες του βιβλίου του γιατρού Αντώνη Πέρπερα, το οποίο περιγράφει με σεμνότητα τις υπεράνθρωπες συχνά προσπάθειες ενός ερασιτεχνικού πληρώματος να τερματίσει στον Εθνικό μας Αγώνα. Αποκλειστικά με ασπρόμαυρες φωτογραφίες, που φέρνουν στην επιφάνεια ένα σωρό αναμνήσεις αναφέρθηκε στα ελληνικά πληρώματα των πίσω θέσεων, που επί της ουσίας ήταν οι αιμοδότες του αγώνα επί δεκαετίες. Τις πιο πολλές φορές με ένα σετ λάστιχα, ένα γρύλλο και πέντε-έξι βασικά εργαλεία έτρεχαν έχοντας εμπρός τους μερικούς από τους θρύλους των παγκόσμιων ράλλυ, με αγωνιστικά-μεγαθήρια για την εποχή. Σε αυτό το σημείο αναδύεται ο ρομαντισμός, που χωρίς να ζητήσει τίποτα κερδίζει τα πάντα με έναν απλό τερματισμό. Ασφαλώς, κερδίζει και τον αναγνώστη, που αναγνωρίζει ότι ο συγγραφέας του βιβλίου έρχεται για να δώσει και όχι για να πάρει.

Το βιβλίο του Αντώνη Πέρπερα-«Ηρακλή», ενός σεμνού υπηρέτη της ιδέας της Αυτοκίνησης είναι αφιερωμένο στον συνοδηγό του Αντώνη Ιακωβάκη, ο οποίος δεν βρίσκεται πια ανάμεσά μας. Όπως προαναφέραμε, πρωταγωνιστές στο βιβλίο είναι οι ερασιτέχνες οδηγοί-συνοδηγοί αγώνων, όλοι όσοι συμμετείχαν στο συναρπαστικότερο αγωνιστικό ταξίδι του μηχανοκίνητου αθλητισμού: το Ράλλυ Ακρόπολις της περιόδου 1970-1990, των 2.500-3.000 χλμ. και των 50-60 Ειδικών Διαδρομών.

Ακολουθήστε το 4troxoi στο Google News και μάθετε πρώτοι όλα τα νέα!

ΤΙΜΕΣ - ΤΕΧΝΙΚΑ