Στου Έλιο με τον Νίκο και άλλους…

Οι άνθρωποι χαρακτηρίζουν τις αναμνήσεις μας και τις ξεφυλλίζεις με σεβασμό γιατί αν τις απαξιώνεις, τότε απλά έχεις προδώσει την ίδια σου την ζωή.

Τον Έλιο, τον Ηλία Αθανασίου, τον γνωρίζω από το ‘74 όπως και τον Δημήτρη Βαζάκα, ενώ τον Νίκο Μακρυγιάννη νωρίτερα και τον Σωτήρη Σκαλτσά αργότερα.

Φίλος ο Μακρυγιάννης. Μαζί στο γήπεδο για τον ΠΑΟ, μαζί και στις ειδικές διαδρομές.

Πετούσε σε αναβάσεις και πίστα, ενώ του άρεσε και το χώμα. Έλειψε από τους χωματόδρομους αυτό το χρυσό χέρι που δέχονταν εντολές από ένα καθαρό, καλά δουλεμένο μυαλό, αποτέλεσμα και της αγωγής του.

Συμμαθητές με τον Κωνσταντίνο Κοντούζογλου στου Μωραΐτη, όλοι μας συμφοιτητές μαζί και με τον Παύλο Μοσχούτη.

Στο Πανεπιστήμιο του Ιαβέρη με καθηγητές και Φερτάκη και Αλβανό, και ο Τάσος μας μάθαινε να σκεπτόμαστε αγωνιστικά και κάποιοι, αν πήγαμε παρά πέρα, του το χρωστάμε.

Όπως και η κοινωνία μας, του οφείλει ευρύτερα.

Η παρέα μας με τον δάσκαλο μπροστάρη δεν ξεχώριζε την άσφαλτο από το χώμα, ούτε πήγαιναν άλλοι να γράψουν για εμάς.

Αγρίευε όταν άκουγε για το «μεγαλείο» συνοδηγών που πάνε και γράφουν. Αντίστοιχα μας δίδαξε τη λεπτομέρεια στο στήσιμο (ανάρτηση-τροχοί) που απαιτεί κινητήρα με δύναμη από χαμηλά, ώστε να το φορέσεις το όπλο και να αξιοποιήσεις τα γραπτά σου. Μάθετε να ακουμπάτε στο σασί, ούρλιαζε. Θα ξεκολλήσει. Φρόντισε να το αντιμετωπίσεις από πριν. Μας το έδειχνε αλλά απλά έχανες τον ύπνο σου. Ποιος να συγκριθεί μαζί του;

Η φιλοσοφία του, με αριστούχους τα παιδιά του, Πρωταθλητές οι δύο στους τρεις.

Ο Τάσος που ήταν γενναιόδωρος στο να μοιραστεί με εμάς παιδιά του τότε το 1980 ένα έξυπνο πάτημα που θα μας χάριζε δευτερόλεπτα και το κυριότερο, ασφάλεια. Το ζητούμενο.

Ο Νίκος λοιπόν που τον συνάντησα προχθές μετά από 25 χρόνια είχε και το δικό του στιλ στην άσφαλτο, με εξαιρετική προσαρμογή στον τύπο του αυτοκινήτου και του οδοστρώματος. Ο Νίκος που όταν καθόσουν δίπλα του πριν εκδοθούν οι αγωνιστικές μας άδειες σκεπτόσουν ότι δεν θα τον συναγωνιστείς ποτέ. Υπήρξε παρά, μα παρά πολύ καλός οδηγός ο Νίκος Μακρυγιάννης, όπως και Κύριος παρά το σαφάρι της ζωής που δεν του χαρίστηκε.

Τον Μακρυγιάννη θα τον συνδύαζα με τον Κόκκινη, όντας ταχείς και τεχνίτες. Ψυχάρες των απαλών κινήσεων. Διάβαζαν ωραία το δρόμο. Με φαντασία και ρεαλισμό αλλά ρίσκαραν και το παραπάνω.

Ο Σώτος με περισσότερα χιλιόμετρα στο χώμα. Ο Νίκος στην άσφαλτο. Κοινό τους, το «πεζοδρόμιο» της ζωής και η σκληρή δουλειά εκτός της λογικής, σε σημερινά επίπεδα Σωτήρη Σκαλτσά για την επιβίωση.

Τρόπος που εξελίχθηκε σε δημιουργία με τον σπάνιο και δύσκολο, με τον έντιμο δρόμο οπότε και προκύπτει η αναγνώριση τους συνολικά.

Φορτιστήκαμε προχθές στου Έλιο με τον Νίκο. Σχολίασα, «σου χρωστάω ένα Παλάδιο». Ξεκαρδίστηκε, με αγκάλιασε και σάστισε ο Σώτερ, ενώ ο Βαζάκας κατάλαβε και ο Έλιο άνοιξε τα κιτάπια του και οι αναμνήσεις πήραν χρώμα. Βροχή τα ονόματα, καταιγίδα οι δυνατότητες των αυτοκινήτων μας.

Ο Έλιο που θυμάται τα πάντα και έχει τα έγγραφα που επιβεβαιώνουν ενώ όλοι μας απολαύσαμε Έλιο με Νικόλα Πετρόπουλο σε σύγχρονο Παλλάδιο με το ΕVO της Κύρκος Racing.

Το ντοκουμέντο. Όλη η ειδική, όχι ότι θα βρείτε στο YouTube.

Παραδεχτήκαμε και τους δυο τους και ποιος είχε διάθεση και χρόνο για τα αμορτισέρ στο Στάρλετ. Αυτοκίνητο με πλήρωμα που δίνει υπεραξία στη συμμετοχή για το ΙΡΑ. Βαζάκας με Τσάδαρη και όλοι δίπλα τους. Όπως και στον Σώτερ με τον Σούκουλη δίπλα του στο Γκολφ που στήθηκε με αγάπη και τέχνη από τον Χρήστο Οικονόμου και τους συνεργάτες του.

ΙΡΑ 

Στα κόκκινα τα συναισθήματα μας για αυτό τον αγώνα παλιάς κοπής έργο ΟΜΑΕ με συγκυβερνήτες Γιάννη Κέπετζη με Τάσο Αθανασίου. Σύνδεσμος της προσπάθειας, ο Άγγελος Ζηββας και το κινητό του κτυπάει κόκκινες θερμοκρασίες αφού έχουμε όλοι απορίες. Οι συμμετέχοντες και όσοι υγιείς στον καναπέ ονειρευόμαστε.

Μας ενώνει αυτό αγαπητοί και κρατείστε απόσταση. Μην μπείτε ανάμεσα θα εκτεθείτε.

Βρήκε το σημείο G των 60άρηδων η οργάνωση και μακάρι να λειτουργήσει όλο αυτό θετικά για το σύνολο.

Σε κάθε περίπτωση:

Δεν θα είμαστε εμείς, το πρόβλημα για νέους ανθρώπους που διεκδικούν με έντιμο πάθος την αξιοπρέπεια τους.

Όντως, από αυτόν τον ΣΟΑΑ δεν περιμένεις τίποτα που να λάμπει.

Από κάποια Σωματεία όμως έχεις απαιτήσεις και είναι ο λόγος που αισιοδοξείς…

Με αγωνιστικούς χαιρετισμούς οδηγώντας με κατεύθυνση τον Κρεμασμένο Λαγό από τον ΣΙΣΑ με HF και Τσινάβο._ Στρατισίνο