Mercedes 190E 2.3-16 - Mercedes-AMG CLA 45: Αναμνήσεις με μέλλον

10 Οκτωβρίου, 2017

Μια κάθε άλλο παρά τυχαία συνάντηση, που εξηγεί γιατί οι Mercedes-AMG δεν είναι απλώς οι σπορ εκδοχές ενός κατασκευαστή με σημαντική ιστορία, ο οποίος διαχρονικά δημιουργεί και για τον Πραγματικό Οδηγό.

Λόγω του DTM, του φημισμένου Γερμανικού Πρωταθλήματος Τουρισμού, οι γερμανικές αυτοκινητοβιομηχανίες κύρους, αλλά και η Opel, όπως και η Alfa Romeo στο παρελθόν, παρουσίασαν σημαντικές κατασκευές. Αυτές συνήθως αποτελούσαν εξέλιξη των συμβατικών τους αυτοκινήτων, ενώ αντίστοιχα σήμερα δε λείπουν και υψηλών απαιτήσεων εκδόσεις δρόμου, που δε συμμετέχουν σε αγώνες. Στα τέλη της δεκαετίας του ’80, η Mercedes απαντά στην ΒΜW με τη 16βάλβιδη έκδοση της «190» με την ένδειξη «2.3-16» και τη διακριτική σε πρώτη φάση πίσω αεροτομή. Οι τέλειες διαστάσεις σε αμάξωμα, αλλά και μεταξύ αξόνων και τροχών, και οι σωστές για απαιτητικούς ρυθμίσεις συνδυάζονται περίφημα με τον κινητήρα και το κιβώτιο. Το αυτοκίνητο σε εξελιγμένες εκδόσεις, χάρη στην AMG και σε Γερμανούς κυρίως πιλότους και εξελικτές, έλαμψε σε πίστες, ενώ είχε την τιμητική του και στην Ελλάδα, χάρη και στον οδηγό του, τον περίφημο Γιώργο Αγγελίδη. Μαζί με τον Τάκη Σκαλτσά και τον Κώστα Πατσουρέα, οι άνθρωποι του θεατή. Ο λόγος για να πας να δεις ελληνικούς αγώνες. Βραβευμένη αυτή η «Μερκ» σε πίστες, αλλά τη φήμη της την απέκτησε στο δρόμο, έχοντας να κερδίσει τις Μ3 και άλλες καθαρά σπορ κατασκευές, διεκδικώντας ψήφο από ένα ιδιαίτερα απαιτητικό κοινό με γνώσεις και άποψη. Άνθρωποι που απαιτούν και δε συμψηφίζουν.

Στη Mercedes δεν ξέρουν να κοροϊδεύουν, και σε κάθε τους μοντέλο αντικατοπτρίζεται όλη τους η φιλοσοφία. Ξέρουν να κερδίζουν τυπικές και άτυπες μάχες, που είναι και οι πλέον απαιτητικές, χωρίς φωνές και άλλες υπερβολές, αλλά με αυτήν την ήρεμη δύναμη, με το βάθος που τους χαρακτηρίζει. Καθόλου τυχαία δεν προέκυψε σε 4θυρο αμάξωμα αυτή τους η προσπάθεια πριν από τριάντα χρόνια, η πρώτη στις μεσαίες -γήινες- διαστάσεις. Θηρία δεν έλειψαν, με την 500 Ε και τις σπέσιαλ SEL-6.9 να σε καθηλώνουν. Τα μικρότερα δεν ήταν ποτέ τα αγαπημένα του εργοστασίου, ενώ όποτε επιχειρούν στα μεσαία προσέχουν, επιμένουν και στο τέλος κερδίζουν έστω στα σημεία. Σε κάθε περίπτωση, μόνο τυχαία δεν έχει προκύψει κουπέ έκδοση της Α-Class σήμερα, ενώ συνειδητά είναι τετρακίνητες οι κορυφαίες εκδόσεις της, σφραγισμένες από την ΑΜG, που δεν εξελίσσει, αλλά δημιουργεί. Μετά την ανανεωμένη Α45 με το κλασικό 5θυρο αμάξωμα (ένα καθαρόαιμο-φονιάς με γάντι και… σιγαστήρα που αφαιρείται και ανταγωνίζεται μόνο σπορ προτάσεις, όπως την Μ2 και την Cayman), ακολούθησε η GLA. Υπερυψωμένο σύνολο, ακόμη χωρίς αντίπαλο, ένα πασπαρτού ειδικά στη χώρα μας, όπου έχεις ανάγκη από ύψος και αναρτήσεις με διαδρομές για να επιβιώσεις ακόμα και σε διαδρομές με χαρακτήρα, οπότε εκτός από επιδόσεις θέλεις και στυλ. Η 4θυρη έκδοση δείχνει η πλέον αθώα σε σεντάν αμάξωμα, είναι όμως αυτή που τελικά θα αναμετρηθεί απευθείας με τα EVO, STi αλλά και Μ2, με την ΒΜW να τις «βλέπει» όλες, και άλλωστε είναι αυτή, η CLA, που μας θυμίζει και το παρελθόν. Με τη λευκή CLA-AMG για καιρό στη διάθεσή μας, παρασυρθήκαμε από τις αναμνήσεις μας, και ήταν Δευτέρα πρωί που τη σταθμεύσαμε δίπλα σε καλή, σε προσεγμένη μαύρη 190 2.3-16, ώστε να τη ζήσουμε μαζί με την εξέλιξη σε «ειδική διαδρομή» τριάντα και πλέον ετών. Συμβολικά επιλέξαμε το δρόμο από τα Βασιλικά Κτήματα προς τη Μαλακάσα, τη γνωστή ειδική διαδρομή του Αγίου Μερκουρίου, θέλοντας να δώσουμε τη διάσταση σε βάθος, αφού άλλοτε αυτή η «190» και σήμερα αυτή η CLA δημιουργήθηκαν για την Τέλεια Διαδρομή, στα χέρια του Πραγματικού Οδηγού. Είναι αυτός που δε συμμετέχει σε αγώνες και, όταν δε φοράει το κράνος σε track day, οδηγεί ως gentleman με το σβέλτο τρόπο, με την αρχοντιά που ταιριάζει σε αυτές τις δύο «Μερκ», αλλά και όχι μόνο…

Για το σαλόνι, αλλά και το «πεζοδρόμιο»

Τα αυτοκίνητα. Το περίπου μαύρο και το λευκό με την κόκκινη καρδιά, που μόνο από μοτέρ «δίνει» 100 ίππους διαφορά στην Giulia Veloce, με ίδια κυβικά και με δύο κυλίνδρους λιγότερο. Οι άνθρωποι. Ο ιδιοκτήτης του γερόλυκου με καρδιά εφήβου, της 190 2.3-16 (αυτή είναι η καλή), Σάββας-Dim Δημητρίου, που μας τον γνώρισε ο PC-Doctor Σωτήρης Παναγόπουλος. Ένας φοβερός τύπος, τον οποίο σε πρώτη ανάγνωση χαρακτηρίζεις γιάπη από τη Φραγκοκκλησιάς, αλλά γρήγορα αναθεωρείς. Ανάμεσα σε όλα, κυκλοφορεί και οπλοφορεί στο Kartodromo με ένα μπιζού τύπου DD2 και υποστήριξη από τους τεράστιους αδελφούς Μαϊτούς. Τον Φώτη και τον φίλο Κώστα, που δε συμμετείχε έτσι απλά, αλλά κέρδισε διεθνείς αγώνες. Με τέτοιους τύπους, που έχουν σκοτώσει τα συμπλέγματά τους και έχουν πνίξει για πάντα τη μιζέρια, όντας χορτάτοι και σε εξαιρετική σχέση με τον καθρέφτη τους, η κουβέντα αρχίζει στην αφετηρία κάθε ειδικής και δεν τελειώνει ποτέ. Σε συνδέουν τόσο πολλά, που έχεις την αίσθηση ότι τους γνωρίζεις χρόνια, οπότε οι συνεννοήσεις έγιναν γρήγορα και με οδηγό την εμπιστοσύνη. Για τη σχέση του Σάββα με τη «μαύρη», ο τίτλος είναι «εδώ υπάρχει ένας έρωτας μεγάλος», αλλά είναι η εκτίμησή του στη δουλειά μας που επιτρέπει να παρασυρθούμε για τους φωτογράφους μας, όπως λέμε σε τέτοιες περιπτώσεις που είσαι καταδικασμένος να σέβεσαι.

Ας αφήσουμε όμως τον φίλο πλέον Σάββα να θυμηθεί την πορεία της «190» στα χέρια του, αφού κάθε τέτοιο αυτοκίνητο έχει την ιστορία του. «Το αυτοκίνητο ήρθε στα χέρια μου το Σεπτέμβρη του 2012, έπειτα από ψάξιμο 1,5 έτους εντός και εκτός Ελλάδας. Τελικά, με λίγη τύχη βρέθηκε ένα γνήσιο 16V σε μέτρια κατάσταση, αλλά, όπως και να το κάνουμε, πρόκειται για ένα μοντέλο με 28 χρόνια στην πλάτη του. Με πολύ κόπο, χρόνο, θυσίες και χρήμα, καταφέραμε να το εξελίξουμε στη σημερινή του κατάσταση. Λόγω της ιδιαιτερότητας του μοντέλου και, φυσικά, της φθοράς λόγω των ετών, το σπουδαιότερο ρόλο για την τωρινή κατάσταση του αυτοκινήτου έπαιξε ο μηχανικός μου, Θανάσης Γκίκας, από το Ίλιον, που είχε όλη την καλή διάθεση να ασχοληθεί, αλλά και γνώση πάνω στο συγκεκριμένο μοντέλο, ώστε να το αναγεννήσει με επιτυχία. Ο βασικός λόγος που με προσέλκυσε να ασχοληθώ με τη μικρή για την εποχή της Mercedes είναι ότι ήδη υπήρχε στην οικογένεια πριν από αυτό ένα 190E 1.8 8V του 1993, που μου άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις από ασφάλεια και οδική συμπεριφορά, χωρίς να εντυπωσιάζει σε τεχνολογία. Ακόμη ένας λόγος που κινήθηκα προς αυτό το μοντέλο είναι ότι πίσω από το τιμόνι του ένας μύθος έγραψε ιστορία. Ο Άιρτον Σένα Ντα Σίλβα. Με την ευκαιρία, να ευχαριστήσω τον μηχανικό μου για την εξαιρετική δουλειά.»

Οδηγώντας, επαληθεύεις όλα τα παραπάνω και με ένα σύγχρονο σύστημα διεύθυνσης και καλά φρένα, με αυτό το αυτοκίνητο έτσι στημένο (το πρώτο αυτοκίνητο στον κόσμο με ανάρτηση πολλαπλών συνδέσμων στον πίσω άξονα) και με τον κινητήρα των 185 ίππων που φτάνουν στο δρόμο τουλάχιστον όπως οι σύγχρονοι 200, ζεις το όνειρό σου. Δεν τις «βλέπεις» τις σύγχρονες κατασκευές, με δεδομένο ότι η δική μας με τους 400, το 8άρι και την τετρακίνηση είναι μια υπερκατασκευή από άλλον πλανήτη, παρά το αθώο σχεδιαστικά αμάξωμα. Μπορεί η GLA να είναι η πλέον πρακτική και η Α45 η πλέον αντιπροσωπευτική, αλλά αυτή η CLA είναι η σωστή. Αυτήν αποζητάς. Με αυτήν εναλλάσσεις τα μοκασίνια με ή χωρίς κορδόνια με ελαφριά Tods με καρφάκια και δουλεμένη τη φτέρνα, για ό,τι ήθελε προκύψει. Πρόκειται για σύνολο έτοιμο για όλα, από ό,τι και αν προκληθεί. Αυτήν τη «Μερκ» τη φοράς και είτε μετακινείσαι είτε πυροβολείς, με γραβάτα ή χωρίς. Με τζιν ή αγωνιστική φόρμα. Εσύ επιλέγεις, και η κυρία ανταποκρίνεται. Με συνολικό βάρος 1.350 κιλά η παλιά, δεν είναι ελαφριά για να σε ξεγελάσει, αλλά είναι τέλεια ζυγισμένη και σου επιτρέπει να την οδηγείς γρήγορα, αρκεί να κρατάς ψηλά τον κινητήρα, που τα θέλει τα 200 παραπάνω κυβικά της εξελιγμένης 2.5. Την παρακολουθείς να γέρνει οριακά για τότε, αρκετά για σήμερα, και να υπερστρέφει κομψά και ελεγχόμενα στα χέρια του ιδιοκτήτη της, που δεν είναι μαζί της βάναυσος, αλλά ούτε και τρυφερός. Ποιοτική ως Mercedes, «το καλύτερο αυτοκίνητο στον πλανήτη», όπως έλεγαν εύστοχα οι γονείς μας, με προσωπικότητα και χαρακτήρα, όπως οι σημερινές ΑΜG θα συμπληρώσουμε, και είναι σαφές πως δεν προκύπτει συμπέρασμα. Από τη στιγμή που μπορείς, αξίζει να διαθέτεις και τις δύο, ώστε το σήμερα να επιβεβαιώνει το χθες, και όχι αντίστροφα. Αφού, αν κοιτάξεις εμπρός, αναρωτιέσαι πού σε οδηγεί όλη αυτή η εξέλιξη με την αυτόνομη οδήγηση και την κίνηση μόνο με ρεύμα, που μας εντυπωσιάζει στη θεωρία, αλλά ποτέ δε θα μας συγκλονίσει στο δρόμο. Θα χαρακτηριστείς αρνητικά ως επαγγελματίας, διευκρινίζοντας πως «σας βλέπω, αλλά δε θα πάρω», αλλά χαλάλι το ρίσκο, αφού ζεις για το όνειρο. Για την κατάληψη της Τοσκάνης με μια κόκκινη AMG-GT. Ιεροσυλία με άποψη, ώστε η ζωή να έχει ένα κάποιο νόημα._ Σ. Χ.