Στον Υμηττό με Alfa Romeo Giulia 2.0 Multiair & 156 Ti

18 Ιουλίου, 2017

Η «156» στα τέλη της δεκαετίας του ’90 αποτέλεσε δείγμα γραφής για την επόμενη ημέρα της Alfa Romeo. Σήμερα, η ιστορία επαναλαμβάνεται με την Giulia.

Οι λάτρεις της αυτοκίνησης μπορεί να έχουν τις προτιμήσεις τους σε εργοστάσια και μοντέλα, αλλά όλοι ανεξαιρέτως έχουν σε υπόληψη και εκτίμηση την ιταλική αυτοκινητοβιομηχανία. Μπορεί η αξιοπιστία και η ποιότητα κατασκευής να μη χαρακτήρισαν σε βάθος χρόνου τα μοντέλα των γειτόνων μας, όμως τόσο η αισθητική όσο και η οδηγική απόλαυση που προσέφεραν στάθηκαν αρκετές για να χτιστεί ο μύθος γύρω από εταιρείες όπως είναι η Alfa Romeo. Παλαιότερες δημιουργίες των Ιταλών σχεδιαστών και μηχανικών παρέπεμπαν σε τέχνη, με μια σειρά από μοντέλα της Alfa Romeo να αποτελούν αυτοκινητικά ορόσημα, έχοντας αποκτήσει φανατικούς θαυμαστές. Δεν είναι τυχαίο ότι όσοι είχαν έστω και μία φορά στη ζωή τους Alfa Romeo είχαν αναπτύξει μαζί της μια σχέση πάθους, που παραμένει ζωντανή στο χρόνο. Για αυτόν ακριβώς το λόγο οι Alfisti θεωρούνται και από τους πλέον… σκληροπυρηνικούς της αυτοκίνησης!

Με αφορμή την έλευση της πιο πρόσφατης δημιουργίας της Alfa Romeo -της Giulia- στη 2λιτρη βενζινοκίνητη υπερτροφοδοτούμενη εκδοχή της, που αποτελεί δείγμα γραφής για την επόμενη ημέρα της ιταλικής φίρμας, ανεβήκαμε στον Υμηττό. Μαζί μας ακόμα μία Alfa, η οποία πριν από περίπου είκοσι χρόνια γοήτευσε με την παρουσία της, σηματοδοτώντας παράλληλα την αλλαγή πλεύσης της ιταλικής φίρμας εκείνη την εποχή: η «156». Αυτοκίνητο που, επί προσωπικού, σχεδόν δύο δεκαετίες νωρίτερα αποτέλεσε και το μέσο για αμέτρητα πάνω-κάτω στο δρόμο του Διονύσου προς Νέα Μάκρη.

Έργα τέχνης…

Όπως ήδη αναφέραμε, αφορμή για αυτήν τη διαφορετική βόλτα στον Υμηττό στάθηκε η νεότερη εκδοχή της Giulia με τον ολοκαίνουργιο 2λιτρο υπερτροφοδοτούμενο MultiAir απόδοσης 200 ίππων. Ένα σύνολο που λογικά ταιριάζει γάντι στα σπορτίφ χαρακτηριστικά του εξαιρετικού πλαισίου. Δίπλα της η κατακόκκινη 156 Ti ίδιου κυβισμού, που πολύ ευγενικά μας παραχώρησε ο Διονύσης Λαδικός, μέλος του ελληνικού Alfisti Club. Παρατηρώντας τις μαζί, εύκολα κάνεις τη σύνδεση. Μπορεί να τις χωρίζουν περισσότερo από δεκαπέντε χρόνια, αλλά δεν έχεις αμφιβολία ότι αποτελούν δημιούργημα του ίδιου κατασκευαστή. Ο ευμεγέθης θυρεός δεσπόζει στη μάσκα εμπρός, αποτελώντας σήμα κατατεθέν και στις δύο περιπτώσεις. Το ίδιο ισχύει και για το επιθετικό ρύγχος, καθώς και για το τελείωμα της σιλουέτας πίσω, που ορίζει το σεντάν αμάξωμα, και που κατά κάποιον τρόπο κρύβει τις πραγματικές διαστάσεις του. Για την αισθητική της Giulia έχουν γραφτεί πολλά από την ημέρα που είδε τα φώτα της δημοσιότητας. Κατά πολλούς, περισσότερο θυμίζει έργο τέχνης σε τέσσερις τροχούς, παρά ακόμα ένα συνηθισμένο μοντέλο. Το εντυπωσιακό, όμως, είναι ότι αντίστοιχη είναι και η εικόνα της «156». Τι και αν τα χρόνια έχουν περάσει; Το δημιούργημα του Βάλτερ Ντα Σίλβα, επικεφαλής του σχεδιαστικού τμήματος Centro Stile κατά τη δεκαετία του ’90, παραμένει σήμερα σύγχρονο και ελκυστικό. Στην περίπτωσή μας, με τη διακριτική πίσω αεροτομή και τους μεγάλους τροχούς της έκδοσης Ti, μπορείτε να προσθέσετε το χαρακτηρισμό «δυναμικό».

Όπως είναι απολύτως φυσιολογικό, στη θέα της «156» ήρθαν αμέσως στο μυαλό μας οι αναμνήσεις από την… προσωπική μας «156» των 1.600 κ.εκ., της οποίας τα κλειδιά με κόπο και παρακάλια καταφέρναμε να αποσπάσουμε από τον πατέρα. Όταν αυτό συνέβαινε, όλα ήταν δρόμος! Ποιες καφετέριες και ποια μπαράκια; Βόλτες στο Διόνυσο μέχρι τη Νέα Μάκρη και εν συνεχεία στάση στο λιμανάκι της Αγίας Μαρίνας για συζήτηση λίγο πριν από την επιστροφή. Δεν ήταν ένα απλό μοντέλο η «156» για την Alfa Romeo, αφού το 1998 ανακηρύχθηκε Αυτοκίνητο της Χρονιάς, σηματοδοτώντας ουσιαστικά και τη νέα εποχή για την ιταλική φίρμα – χωρίς να αποτελεί απλώς τον αντικαταστάτη της «155». Μάλιστα, μαζί με την «147», που κατέκτησε το σχετικό τίτλο το 2001, είναι τα μοναδικά μοντέλα της Alfa Romeo που το έχουν καταφέρει. Η σχεδίασή της ήταν μοναδική για την εποχή. Απέπνεε δυναμισμό έχοντας πάνω της και στοιχεία εντυπωσιασμού, όπως ήταν οι κρυμμένες χειρολαβές για τις πίσω πόρτες εκείνα τα χρόνια. Μάλιστα, οι νεωτερισμοί για την εποχή συνεχίζονταν και στο εσωτερικό, με τον πίνακα οργάνων να ξεχωρίζει για τα μεγάλα στρογγυλά όργανα, την ίδια ώρα που τα μικρότερα βοηθητικά, δηλαδή ο δείκτης της βενζίνης και της θερμοκρασίας λαδιού και κινητήρα, φιλοξενούνταν στην κεντρική κονσόλα. Στοιχεία με ρετρό χαρακτήρα, συνδυασμένα με σύγχρονη για την τότε εποχή οπτική. Η «δική μας» κόκκινη Ti είναι εφοδιασμένη με τον 2λιτρο ατμοσφαιρικό Twin Spark, και όχι τον πιο πρόσφατο JTS των 165 ίππων. Ατμοσφαιρικός, με δύο εκκεντροφόρους επικεφαλής, διαθέτει αυλούς εισαγωγής μεταβλητού μήκους, ώστε να βελτιωθούν οι τιμές της ροπής του. Το αποτέλεσμα είναι 155 ίπποι στις 6.400 σ.α.λ., με τη μέγιστη ροπή να ανέρχεται στα 187 Νm στις 3.800 σ.α.λ. και με άκρως ικανοποιητικές επιδόσεις.

Τη διαφορά, ωστόσο, στην «156», από τη μικρότερη έως και την ισχυρότερη, με τον κωδικό «GTA», έκαναν τα σπορτίφ χαρακτηριστικά και η οδηγική απόλαυση που προσέφερε, χάρη στην ανάρτηση και στο στήσιμό της με τα διπλά ψαλίδια εμπρός, και τα γόνατα με διαμήκεις και εγκάρσιους βραχίονες πίσω. Ακόμα και σήμερα, ανεβαίνοντας στον Υμηττό, δε μένεις ασυγκίνητος πίσω από το τιμόνι της. Δεν κάθεσαι το ίδιο καλά όσο στην Giulia, αλλά βολεύεσαι στο ευχάριστο εσωτερικό της. Ο κινητήρας γουργουρίζει γλυκά, και μπορεί να μη σε ενθουσιάζει με την απόδοσή του, αλλά σε εντυπωσιάζει με την απόκρισή του στο γκάζι, με το παραμικρό πάτημα του πεντάλ της βενζίνης. Προτιμάει τις μεσαίες στροφές, αφού ψηλά δείχνει να «λαχανιάζει», αποδίδοντας ιδανικά από τις 3.000 έως τις 5.000 σ.α.λ. Δεν είναι όμως ο κινητήρας που κλέβει την παράσταση, αλλά ο συνδυασμός συστήματος διεύθυνσης-πλαισίου και ανάρτησης. Η «156» ζύγιζε μόλις 1.250 κιλά, αφού στο αμάξωμά της είχε γίνει χρήση αλουμινίου και μαγνησίου. Το τιμόνι είναι κορυφαίο σε αίσθηση και, εν έτει 2017, σου φαίνεται μαγικό. Καμία σχέση με τα αντίστοιχα «αδιάφορα» που οδηγείς σήμερα κατά κόρον. Ιδανικό βάρος, αίσθηση και αμεσότητα είναι τα στοιχεία που το χαρακτηρίζουν, θυμίζοντάς μας παράλληλα τα ευεργετικά αποτελέσματα της χρήσης υδραυλικής υποβοήθησης. Ανεβαίνοντας ή και κατηφορίζοντας τη διαδρομή του Υμηττού, διαπιστώνεις ότι ακόμα και σήμερα η οδική συμπεριφορά της είναι εξαιρετική. Ουδέτερη, με μεγάλα περιθώρια πρόσφυσης, που μόνο από τις κλίσεις του αμαξώματος κοντά στο όριο συνειδητοποιείς ότι τα πλησιάζεις. Αλλά και πάλι, οι όποιες τάσεις εμφανιστούν είναι εύκολα ελεγχόμενες. «Σιδηρόδρομο» το είχαμε χαρακτηρίσει στους 4Τροχούς στα τέλη της δεκαετίας του ’90, και δεν είχαμε καθόλου άδικο!

Επιστροφή στο μέλλον…

Φυσικά, οι μνήμες από την Giulia είναι σαφώς πιο φρέσκες, και μάλιστα δεν κρύβουμε ότι μας άρεσε σε όποια έκδοση την έχουμε οδηγήσει μέχρι σήμερα. Ο Σ.Χ. χαλιναγώγησε τη θηριώδη QV στην Ιταλία, αλλά και τις Veloce βενζίνης και ντίζελ στο Μορτφοντέν της Γαλλίας, ενώ στη χώρα μας βρεθήκαμε στο τιμόνι της πετρελαιοκίνητης εκδοχής των 180 ίππων, με αυτόματο ή χειροκίνητο κιβώτιο. Με… δεδομένα τα σπορτίφ χαρακτηριστικά της, έφτασε η ώρα και για τη βενζινοκίνητη των 200 ίππων. Χαράς ευαγγέλια, λοιπόν, αφού οι προδιαγραφές του συνόλου, στα χαρτιά τουλάχιστον, ταιριάζουν γάντι στο εξαιρετικό ιταλικό δημιούργημα. Πρόκειται για έναν κινητήρα που θα αποτελέσει μέρος της οικογένειας GME (Global Medium Engine) και θα μοιραστεί σε διάφορα μοντέλα του Gruppo. Με χωρητικότητα 2.000 κ.εκ., χρήση τουρμπίνας twin scroll και με την αρωγή άμεσου ψεκασμού πίεσης 200 bar, αποδίδει 200 ίππους στις 4.500 σ.α.λ., αλλά και 330 Nm ροπής, διαθέσιμα μάλιστα από τις 1.750 σ.α.λ. Καθόλου άσχημα… Γλιστρώντας στο εσωτερικό, εύκολα βρίσκεις την ιδανική θέση οδήγησης, χάρη στην πληθώρα ρυθμίσεων, ενώ το γεγονός ότι το κάθισμα είναι χαμηλά τοποθετημένο σε προδιαθέτει ευχάριστα. Με τον κινητήρα σε λειτουργία, ο ήχος που περνά στην καμπίνα των επιβατών είναι σχεδόν ανεπαίσθητος. Έχοντας επιλέξει το πρόγραμμα Natural από τον περιστροφικό διακόπτη, η μετακίνηση στην πόλη είναι ιδιαίτερα άνετη, με την ανάρτηση να λειτουργεί υποδειγματικά. Φυσικά και είναι σχετικά σφιχτή, αλλά σε καμία περίπτωση δεν περνάει αφιλτράριστες τις ανωμαλίες του οδοστρώματος στην καμπίνα των επιβατών. Στοιχείο εντυπωσιακό, αν αναλογιστούμε τον εξαιρετικό τρόπο λειτουργίας της σε συνθήκες πίεσης.

Στην άνετη μετακίνηση, όμως, συμβάλλει και το αυτόματο κιβώτιο 8 σχέσεων της ZF, με το οποίο και συνοδεύεται αποκλειστικά η 2λιτρη υπερτροφοδοτούμενη έκδοση της Giulia. Απογοήτευση; Εντέλει, όχι και τόσο! Σίγουρα ένα χειροκίνητο κιβώτιο θα ταίριαζε καλύτερα στο συγκεκριμένο πακέτο, αλλά εκ του αποτελέσματος συμπεραίνουμε πως η χειροκίνητη λειτουργία του ZF στο πρόγραμμα Dynamic είναι υπεράνω κριτικής, και τελικά ευχάριστη. Σε αυτό συμβάλλουν -αρχικά- οι τεράστιες πεταλούδες πίσω από το τιμόνι, που θυμίζουν WRCar, αλλά και η γενικότερη λειτουργία του. Ακριβώς όπως σε ένα χειροκίνητο κιβώτιο, οι σχέσεις διατηρούνται ακόμα και στον κόφτη, δεν επηρεάζεται η επιλεγμένη ούτε κατά το kickdown, όπως στα παραδοσιακά αυτόματα κιβώτια, ενώ οι αλλαγές, είτε προς τα πάνω είτε προς τα κάτω, γίνονται τάχιστα και με εξαιρετική αμεσότητα. Στο Dynamic, λοιπόν, και με το τριάκτινο τιμόνι σφιχτά στα χέρια, η απόκριση στο γκάζι είναι σαφώς πιο άμεση σε σχέση με το Natural, αν και δεν έχει τη χαοτική διαφορά που διαπίστωνες παλιότερα στο πρόγραμμα DNA της Alfa Romeo. Σε κάθε περίπτωση, ο 2λιτρος υπερτροφοδοτούμενος MultiAir δε βάζει φωτιά στην άσφαλτο, αν και είναι ιδιαίτερα ελαστικός και γραμμικός από πολύ χαμηλά. Αυτό που διαπιστώνεις εύκολα είναι τα αποθέματα ροπής (330 Nm είναι αυτά…) από τις 1.500 σ.α.λ. Από εκεί και πέρα, δεν καταγράφεις κάποιο ξέσπασμα. Λειτουργικά θυμίζει περισσότερο ένα ισχυρό ατμοσφαιρικό σύνολο, παρά ένα υπερτροφοδοτούμενο της τάξης των 200 ίππων. Παρ’ όλα αυτά, μπορεί η αίσθηση να μη σε αφήνει με το στόμα ανοιχτό, αλλά, με τα όργανα μετρήσεων, τα 6,9 δλ. που είδαμε για τα 100 χλμ./ώρα από στάση μόνο ευκαταφρόνητο νούμερο δεν είναι… Εκεί που απολαμβάνεις όμως τις αρετές της Giulia είναι όταν απέναντί σου ξεδιπλώνονται διαδοχικές στροφές. Η ηλεκτρονικά ρυθμιζόμενη ανάρτηση και το μπλοκέ διαφορικό που διαθέτει η έκδοση Q2, όπως αυτή εδώ, λειτουργούν ιδανικά, προσφέροντάς σου τη δυνατότητα να κινηθείς πολύ γρήγορα. Το σύστημα διεύθυνσης μπορεί να μην έχει το βάρος και τη μηχανική αίσθηση αυτού της «156», αλλά παραμένει γρήγορο, άμεσο και ακριβές. Τα στοιχεία που σε κερδίζουν είναι το καλοζυγισμένο πλαίσιο και ο τρόπος που αυτό αντιδρά στις εντολές του οδηγού.

Έχοντας συγκεντρωθεί στο δρόμο, αισθάνεσαι ότι οδηγείς ένα αυτοκίνητο σαφώς μικρότερο από τα σχεδόν 4,7 μέτρα και ελαφρύτερο από τα περίπου 1.500 κιλά της πισωκίνητης Giulia. Σημαδεύεις με τους εμπρός τροχούς, και το υπάκουο εμπρός μέρος ακολουθεί πιστά τις εντολές σου, χωρίς να συμβαίνει κάτι δραματικό. Αν πιέσεις λίγο παραπάνω, θα αισθανθείς την τάση υποστροφής, που θα μπορούσε εύκολα να διορθωθεί με την αρωγή του πίσω μέρους. Ωστόσο, με τα ηλεκτρονικά βοηθήματα να μην απενεργοποιούνται πλήρως, αλλά να επιτρέπουν μόλις μία μικρή γωνία πλαγιολίσθησης, αυτό που ακολουθεί είναι να βρεθείς «κρεμασμένος» στην κορυφή της στροφής και με το μπροστινό μέρος να ανοίγει την τροχιά του. Ακόμα και στα γρήγορα κομμάτια, το εξαιρετικό πλαίσιο εμφανίζει την τάση να γλιστρήσει φιλικά, προβλέψιμα, χωρίς δραματικές γωνίες, αλλά και πάλι τα ηλεκτρονικά φροντίζουν να σου κόψουν κάθε όρεξη… Και είναι κρίμα, διότι το πλαίσιο της Giulia είναι τόσο καλά ζυγισμένο και προβλέψιμο στις αντιδράσεις του, που θα μπορούσε κανείς να απολαύσει τις χαρές της πίσω κίνησης με μεγάλη αίσθηση ασφάλειας. Κάπως έτσι, «πατάς» επάνω στο εξαιρετικό πλαίσιο, εκμεταλλεύεσαι την ευχάριστη διαδικασία της επιλογής σχέσεων με το 8άρι κιβώτιο της ZF στη χειροκίνητη λειτουργία και, με εκφραστή το εξαιρετικό τιμόνι, ανακαλύπτεις ότι με αυτήν την Giulia μπορείς να κινηθείς πολύ γρήγορα, με μια γλυκιά γεύση να σου μένει τελικά στα χείλη.

Η ιστορία επαναλαμβάνεται…

Κάποιοι θαυμάζουν, κάποιοι άλλοι λατρεύουν την Alfa Romeo. Σε κάθε περίπτωση, κανείς δεν μπορεί να διαφωνήσει με το ότι οι Ιταλοί μιλούν στην καρδιά των φίλων της αυτοκίνησης. Και οι ίδιοι δημιουργούν-σχεδιάζουν τα μοντέλα τους σύμφωνα με την επιθυμία και την αγάπη τους για το αυτοκίνητο. Δεν το πετυχαίνουν πάντα, αφού μόνο λίγες δεν είναι οι περιπτώσεις αποτυχιών και μοντέλων που έγραψαν… αρνητική ιστορία! Όταν όμως εμφανίζονται αποφασισμένοι και έχουν δουλέψει με το χέρι στην καρδιά, το αποτέλεσμα απλώς γοητεύει. Αυτό έγινε στα τέλη της δεκαετίας του ’90 με την «156», το μοντέλο που σηματοδότησε την αλλαγή πλεύσης στον τρόπο σκέψης και λειτουργίας της ιταλικής φίρμας, αλλά και σήμερα, είκοσι χρόνια αργότερα, που η ιστορία επαναλαμβάνεται. Με την Giulia να είναι εκείνη η εκδοχή που θα φέρει και πάλι την Alfa Romeo στο δρόμο της αναγνώρισης και της μοναδικότητας που πάντα τη χαρακτήριζε._ Π. Τ.

ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ

ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ: 23 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2017

ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΑ: ALFA ROMEO GIULIA 2.0 MultiAir, ALFA ROMEO 156 Ti

ΟΔΗΓΟΣ: ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΙΔΗΣ

ΔΙΑΔΡΟΜΗ: ΑΝΑΒΑΣΗ ΥΜΗΤΤΟΥ

ΧΙΛΙΟΜΕΤΡΑ: 45

ΤΕΧΝΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ

Alfa Romeo Giulia 2.0 MultiAir

ΚΥΒΙΣΜΟΣ 1.995 κ.εκ.

ΜΕΓ. ΙΣΧΥΣ 200 ίπποι/4.500 σ.α.λ.

ΜΕΓ. ΡΟΠΗ 330 Nm/1.750 σ.α.λ.

ΑΝΑΡΤΗΣΗ