Ζούμε τον παλμό του ασφάλτινου σκέλους του 14ου Ιστορικού Ράλλυ Ακρόπολις με τη ματιά του πλοηγού, από το μπάκετ της πιο πρόσφατης δημιουργίας της Nissan Sport Team, του αγωνιστικού Micra K13.
Ο ιδανικός τρόπος για να ζήσεις την ένταση και να γευθείς το άρωμα ενός αγώνα είναι, φυσικά, να συμμετέχεις σε αυτόν. Ο αμέσως επόμενος καλύτερος είναι να αποτελέσεις μέρος του ανακαλύπτοντας τα μυστικά, τις δυσκολίες αλλά και τη μαγεία των ειδικών διαδρομών του από τη θέση του πλοηγού. Τι καλύτερο, μάλιστα, όταν στις πόρτες του αυτοκινήτου σου υπάρχει το νούμερο «0», που σημαίνει πως περνάς από τις ειδικές διαδρομές με το δρόμο κλειστό και άπαντες στη θέση τους σε ετοιμότητα, λίγα μόλις λεπτά πριν ξεκινήσουν οι πυροβολισμοί, ενώ είσαι δεμένος στο μπάκετ ενός πραγματικού αγωνιστικού αυτοκινήτου, με πλήρη εξοπλισμό και τον συνοδηγό με το καρνέ και τις σημειώσεις στα χέρια. Μια εικόνα δηλαδή πανομοιότυπη με αυτήν κανονικής συμμετοχής, με μόνη διαφορά την έλλειψη της πίεσης που δημιουργεί η μάχη με το χρόνο και τους αντιπάλους.
Με όλα αυτά στο μυαλό, το χαμόγελο δεν μπορεί να κρυφτεί όταν ο «Στρατισίνο» μας παραχωρεί το μπάκετ του οδηγού στο πλοηγό αγωνιστικό Nissan Micra K13 πριν από την υπερειδική της Κορίνθου, για να ολοκληρώσουμε το ασφάλτινο σκέλος του 14ου Ιστορικού Ακρόπολις. Ενός σκέλους που περιλάμβανε τα πάντα, ξεκινώντας από τις θρυλικές ειδικές της Ριτσώνας, του Αγ. Μερκούρη και της Πεντέλης την πρώτη ημέρα, για να συνεχίσει τη δεύτερη με τα τεχνικά κομμάτια στο Μελετάκι, στο Σχίνο και στα Μέγαρα, αλλά και στις γρήγορες κατηφόρες στον Άγ. Ιωάννη και στα Πίσια.
Σε αντίθεση με τις δεκαετίες αγωνιστικής ιστορίας που κουβαλούν οι θρυλικές κατασκευές που κοσμούν τη λίστα των συμμετοχών, το «δικό μας» όπλο προσμετρά μόλις λίγους μήνες παρουσίας σε υποστηρικτικό ρόλο σε διάφορες αγωνιστικές εκδηλώσεις. Βασισμένο στην πιο πρόσφατη έκδοση του Micra Κ13, το φρέσκο δημιούργημα της αγωνιστικής ομάδας Nissan Sport Team της Νικ. Ι. Θεοχαράκης αποτελεί ουσιαστικά ένα εγχείρημα που συνδέεται άμεσα με το αγωνιστικό DNA που συνοδεύει την ιστορία της εταιρείας. Πρόκειται για μια προσπάθεια που πυροδοτήθηκε από το ανήσυχο και δημιουργικό πνεύμα των νέων αλλά και παλαιότερων μελών της αγωνιστικής ομάδας της εταιρείας, με πυρήνα τους Μιχάλη Χατζηγρηγορίου, Μηνά Χατζηκυριάκο και Ιορδάνη Παππά, και η οποία αγκαλιάστηκε από τον Τάκη Θεοχαράκη, που έδωσε το πράσινο φως για την υλοποίησή της. Η λογική εξαρχής δε συνδέθηκε με τη δημιουργία ενός καθαρόαιμου αγωνιστικού με απόλυτη εστίαση στις επιδόσεις, αλλά με την εξερεύνηση των δυνατοτήτων που υπάρχουν για τη σύνθεση ενός προσιτού αγωνιστικού συνόλου, που με τις κατάλληλες προϋποθέσεις μπορεί να αποτελέσει τη βάση για την αξιοποίηση σε διάφορες μορφές αγώνων.
Αυτό το δεδομένο καθόρισε και τις περιορισμένες αλλά ουσιαστικές επεμβάσεις που έγιναν για τη μετάβαση από την πολιτική στην αγωνιστική μορφή. Έτσι, μαζί με τον απαραίτητο εξοπλισμό ασφαλείας και το κατάλληλο ελάφρωμα ώστε το βάρος να μην ξεπερνά τα 950 κιλά, οι μόνες αλλαγές που συνοδεύουν το αγωνιστικό Micra σε μηχανικό επίπεδο αφορούν την αλλαγή της εξάτμισης με μια πιο ελεύθερης ροής, διαμέτρου 48 χλστ., και την τοποθέτηση μιας πιο κοντής τελικής σχέσης μετάδοσης στο κιβώτιο, ώστε να δοθεί μια επιπλέον ζωντάνια στο 1.200άρη κινητήρα. Χωρίς αμφιβολία, το πιο «καθαρόαιμο» κομμάτι αφορά την ανάρτηση, στην οποία επιλέχθηκε η λύση των ρυθμιζόμενων σε ύψος και σκληρότητα αμορτισέρ/ελατηρίων της Ohlins, τα οποία όμως θα μπορούσαν να αντικατασταθούν από κάποιες φθηνότερες λύσεις, εάν προκύψει ανάγκη για περαιτέρω μείωση του κόστους μετατροπής.
Ουκ εν τω πολλώ το ευ, όμως, οπότε ακόμα και αυτά τα λίγα αλλά εύστοχα, συνδυασμένα, προσφέρουν ένα σύνολο αν μη τι άλλο ευχάριστο αλλά και αποτελεσματικό. Όλα τα λεφτά το πάτημα, που μάλιστα δείχνει ιδανικά προσαρμοσμένο στη λογική των συνεχώς μεταβαλλόμενων συνθηκών στη χάραξη της διαδρομής και την ποιότητα του οδοστρώματος. Το στήσιμο, που φέρει και την υπογραφή του Λευτέρη Σωτήρχου, δίνει σιγουριά ακόμα και στα γρήγορα κατηφορικά κομμάτια του Αγ. Ιωάννη, με τον Παναγιώτη Τριανταφυλλίδη δίπλα να διαβάζει τις πατημένες 4ες και 5ες. Κανένα ίχνος νευρικότητας στα κατσαρά ή στο διερευνητικό «άσε» του γκαζιού, καμία αιφνιδιαστική κίνηση από το πίσω μέρος, ακόμα και στο βίαιο φρενάρισμα πριν τις κατηφορικές φουρκέτες στα Πίσια. Σε κάθε περίπτωση, τα 15άρια μαλακά Yokohama δε δυσκολεύονται να βρουν πρόσφυση, το τιμόνι μεταφράζει με ακρίβεια κάθε κίνηση των χεριών και το πλαίσιο δείχνει παραπάνω από ικανό, οπότε γρήγορα καταλαβαίνεις πως το μυστικό του είναι να το οδηγείς με τη φόρα, ώστε να εκμεταλλεύεσαι την κεκτημένη ταχύτητα και να μη βασίζεσαι τόσο στον νορμάλ 1.200άρη που, παρά την ευστροφία του, δεν μπορεί να δώσει κάποιο επιπλέον χρώμα στη συνολική εικόνα. Εντέλει δε στέκεσαι στην έλλειψη δύναμης, και επικεντρώνεσαι στον ακριβέστατο επιλογέα, ώστε να κρατάς τον κινητήρα ζωντανό, με αρωγό και την κοντή κλιμάκωση, που φανερώνει την ευστοχία της στα κλειστά κομμάτια, στα οποία η ευελιξία σού προσφέρει μια επιπλέον βοήθεια ώστε να οδηγείς με καθαρές γραμμές και τη μικρότερη δυνατή γωνία στο τιμόνι και στους τροχούς. Η ουσία είναι πως ακόμα και οι όποιες αδυναμίες σε ιντριγκάρουν, σε βάζουν σε μια διαδικασία να οδηγήσεις περισσότερο με το μυαλό, κάνοντας τη συνταγή ακόμα πιο πικάντικη.
Το απολαύσαμε με το παραπάνω, ιδρώσαμε, οδηγήσαμε, ζήσαμε το Ιστορικό Ακρόπολις από το μπάκετ, και μάλιστα κάτω από τις ιδανικές συνθήκες. Σε αυτό, το ρόλο του έπαιξε και το αγωνιστικό Micra. Μας άρεσε! Η καλύτερη απόδειξη για αυτό είναι η σκέψη, την ώρα της επιστροφής μας στο ΟΑΚΑ, πως θα θέλαμε να γνωρίσουμε μαζί του ακόμα περισσότερες ειδικές διαδρομές. Τι και αν δε βάζει φωτιά στα χρονόμετρα; Είναι αξιόπιστο, ευχάριστο αλλά και ικανό, αποδεικνύοντας πως τα μεγέθη και ο εντυπωσιασμός δεν είναι το παν. Αναμφίβολα θα μπορούσε να αποτελέσει τη βάση ενός πετυχημένου Ενιαίου θεσμού και, παρά το γεγονός πως προς το παρόν δεν υπάρχουν τέτοιες σκέψεις, η έντονη παρουσία του αγωνιστικού DNA στη φιλοσοφία της Nissan δεν αφήνει περιθώρια για αποκλεισμό οποιασδήποτε προοπτικής για την επόμενη ημέρα.
