Δοκιμάζουμε το Nissan Micra 1.5 dCi

Τριάμιση εκατομμύρια Micra έχουν πουληθεί στην Ευρώπη από το 1983, οπότε πρωτοεμφανίστηκε, με τις δάφνες να δρέπει η δεύτερη γενιά του, εκείνη μεταξύ 1992 και 2002, με 1,35 εκατ. πωλήσεις, που κέρδισε και τον τίτλο «Αυτοκίνητο της Χρονιάς». Έκτοτε οι Ιάπωνες έδωσαν ξεκάθαρα πρώτο ρόλο στο ζητούμενο value for money, άφησαν το οδηγικό μέρος αλλά και τη χρήση ανώτερων ποιοτικά υλικών σε δεύτερη μοίρα, ώσπου, με το λανσάρισμα της τέταρτης γενιάς, δήλωσαν ειλικρινέστατα ότι προτεραιότητά τους αποτελούν οι ασιατικές αγορές, κάτι που «πλήρωσαν» με πενιχρές ταξινομήσεις επί ευρωπαϊκού -και όχι μόνο- εδάφους. Αυτός προφανώς είναι και ο λόγος που εκείνο το μοντέλο ίσα που έκλεισε τα έξι χρόνια στις αγορές -όταν κάθε προκάτοχός του φλέρταρε με τη δεκαετία-, πριν δώσει τη σκυτάλη στο σημερινό, ολοκαίνουργιο Micra. Απτή απόδειξη του ότι το νέο Micra στοχεύει στην Ευρώπη αποτελεί το γεγονός ότι κατασκευάζεται στο εργοστάσιο της Renault στο Φλιν της Γαλλίας, δίπλα στο αδερφό Renault Clio, την ώρα που το ευρωπαϊκό ήταν και το σχεδιαστικό κέντρο που επέλεξε η Nissan για την εικόνα του αυτοκινήτου. Τα πρώτα θετικά σχόλια για τη στροφή των σχεδόν 180 μοιρών που έκανε η εταιρεία αναφορικά με την εμφάνισή του έγιναν στο περυσινό Σαλόνι Αυτοκινήτου της Γενεύης, αν και τότε αυτό που είδε τα φώτα της δημοσιότητας ήταν το Sway concept. Στην τελική του μορφή αποκαλύφθηκε στο Σαλόνι του Παρισιού το περασμένο φθινόπωρο, λίγο πριν μπουν σε πλήρη λειτουργία οι μηχανές του γαλλικού εργοστασίου, που θα παράγει το νέο Micra με ρυθμό 800.000 μονάδων ετησίως. Τα παραπάνω αριθμητικά στοιχεία μπορεί και να μην έχουν μεγάλη σημασία, από τη στιγμή που δεν είναι συγκρίσιμα. Εν προκειμένω, πάντως, ούτε το ίδιο το νέο Micra μπορεί να συγκριθεί με κάποιον προκάτοχό του, αφού, πέραν του ονόματος, είναι πρακτικά αδύνατον να βρεθούν άλλα κοινά μεταξύ τους στοιχεία.

Ποιο Micra;

Ναι, αν οι Ιάπωνες ήθελαν να το διατηρήσουν μικρό, τα κατάφεραν, αφού κράτησαν για μόλις 1 χιλιοστό το μήκος του κάτω από τα 4 μέτρα, ώστε να μην ξεφύγει από το νοητό πλαίσιο της κατηγορίας των σουπερμίνι. Από εκεί και πέρα, ουδεμία σχέση έχει με ό,τι ξέραμε. Τα επιπλέον 17 εκατοστά του ως προς το μήκος αρκούν για να αντιληφθεί κανείς ότι το μοντέλο, που πατάει στην πλατφόρμα «V» της Nissan, δεν μπορεί να έχει ομοιότητες με το απελθόν. Προσθέστε 8 εκατοστά ως προς το πλάτος, και, πέραν όλων των άλλων, αυτό είναι το φαρδύτερο αυτοκίνητο της κατηγορίας, όταν το χαμήλωμα της οροφής του κατά 6 εκατοστά έρχεται να ενισχύσει την αρκετά σπορτίφ σχεδιαστικά εικόνα του, για την οποία κατά κύριο λόγο την ευθύνη φέρουν οι έντονες ακμές κατά μήκος του αμαξώματος, το σφηνοειδές ρύγχος και οι τονισμένοι θόλοι, που στη βασική του έκδοση θα φιλοξενούν τροχούς 15 ιντσών, με την πλουσιότερη εκδοχή του να «πατάει» σε 17άρες ζάντες. Και να σκεφτεί κανείς ότι δεν έχουν περάσει πολλά χρόνια από τότε που στην κατηγορία ο «κανόνας» ήταν οι ζάντες 14 ιντσών. Η φρεσκάδα συνεχίζεται και στο εσωτερικό, όπου ωστόσο τα εύσημα ανήκουν στο εργοστάσιο, για την πραγματικά τεράστια στροφή που έχει γίνει ως προς την ποιότητα. Αν σημείο αναφοράς στην κατηγορία είναι το VW Polo, τότε σίγουρα αυτό έχει βρει έναν άξιο αντίπαλο, και σε αυτή μας την άποψη δεν οδηγούμαστε λόγω του δέρματος με το οποίο είναι ντυμένο το κάτω μέρος του ταμπλό του αυτοκινήτου αυτών των σελίδων – θα διατίθεται ως έξτρα σε όλες τις εκδόσεις (τρεις). Πέραν αυτού, η εικόνα είναι ευχάριστη, τα υλικά από πλευράς ποιότητας τοποθετούνται αμέσως στο άνω άκρο της κατηγορίας, ενώ η διχρωμία στα υλικά του ταμπλό και στα πλαϊνά των θυρών «φωτίζει» την καμπίνα και έρχεται να προκαλέσει έναν ευχάριστο πονοκέφαλο στον υποψήφιο αγοραστή. Και αυτό γιατί, σε συνδυασμό και με τα δέκα διαθέσιμα χρώματα για το εξωτερικό συν τα επιπλέον τέσσερα χρωματικά πακέτα λεπτομερειών, όπως είναι οι καθρέφτες και τα μαρσπιέ, θα έχει να επιλέξει μεταξύ 125 διαθέσιμων συνδυασμών! Εργονομικά τα πάντα βρίσκονται εκεί που πρέπει, αν και θα προσέδιδε μια παραπάνω αξία ένας αποθηκευτικός χώρος στην κεντρική κονσόλα, εκεί που τώρα χωρούν μόνο τρεις ποτηροθήκες.

Σε επίπεδο διαθέσιμων χώρων, είναι προφανές πως η σημαντική αύξηση διαστάσεων δε θα μπορούσε παρά να έχει θετικό αντίκτυπο στους δύο πίσω ενήλικες, παρ’ ότι το τμήμα μάρκετινγκ της Nissan «βλέπει» το Micra να προτιμάται είτε από νεαρούς άνευ τέκνων είτε από κάποιους μεγαλύτερους που έχουν ολοκληρώσει με τις οικογενειακές τους υποχρεώσεις. Όπως και να έχει, χώρος για τα γόνατα υπάρχει, ο αέρας για τα κεφάλια είναι επαρκής, ενώ το αυξημένο πλάτος και οι σχετικά λεπτές επενδύσεις των θυρών θα επιτρέψουν την είσοδο και σε τρίτο επιβάτη στα πίσω καθίσματα, τα οποία στην πλουσιότερη έκδοση, Techna, διαθέτουν τρία προσκέφαλα. Με αποθηκευτικό χώρο της τάξης των 300 λίτρων, το Micra κάθε άλλο παρά υστερεί απέναντι στον ανταγωνισμό, την ίδια ώρα που στοιχεία όπως η οθόνη των 7 ιντσών για τη λειτουργία του συστήματος πολυμέσων (από τη δεύτερη έκδοση, Acenta) αποτελούν ακόμα μία απόδειξη της αναβάθμισής του. Το απόλυτο γκάτζετ, πάντως, δεν είναι άλλο από το ηχοσύστημα Bose στην πλουσιότερη έκδοση, το οποίο περιλαμβάνει και δύο ηχεία στο προσκέφαλο του οδηγού, για ηχητική απόλαυση 360 μοιρών! Σαφώς και δεν πρόκειται για το ποιοτικότερο ηχοσύστημα της εξαιρετικής Bose, ωστόσο η εμπειρία είναι εντυπωσιακή και μοναδική στην κατηγορία – και όχι μόνο.

Στο διά ταύτα

Σε αντίθεση με την προηγούμενη γενιά με τον ένα και μοναδικό 1.200άρη βενζινοκινητήρα των 80 ίππων, πλέον το Micra έχει στις τάξεις του δύο 3κύλινδρους βενζινοκινητήρες, έναν ατμοσφαιρικό 1,0 λίτρου με 73 ίππους και έναν υπερτροφοδοτούμενο 900άρη με 90 ίππους (ίδιος με του Twingo), όσους δηλαδή αποδίδει και ο γνωστός από άλλα μοντέλα του ομίλου 1.500άρης ντίζελ. Προς το παρόν, όλοι συνδυάζονται με χειροκίνητο κιβώτιο 5 σχέσεων, ενώ, θεωρητικά, μέσα στην επόμενη χρονιά θα δούμε και έναν ισχυρότερο βενζινοκινητήρα 1.2, όπως και CVT κιβώτιο. Εν προκειμένω, στη διάθεσή μας έχουμε το πολλάκις δοκιμασμένο πετρελαιοκίνητο σύνολο με τα 220 Nm ροπής στις 2.000 σ.α.λ. Πριν περάσουμε στα τι και τα πώς της λειτουργίας του, οφείλουμε να καταγράψουμε τη γενικότερα στιβαρή αίσθηση του αμαξώματος, που σίγουρα δεν είναι αποτέλεσμα του βάρους του (1.170 κιλά). Η ανάρτηση είναι όσο πρέπει σφιχτή, κάτι που σημαίνει ότι από τη μία δεν αφήνει το αμάξωμα να… πλέει περιττά, και από την άλλη φιλτράρει απόλυτα ποιοτικά και επαρκώς τις ανωμαλίες του οδοστρώματος, παρέχοντας άνεση και σωστή πληροφόρηση. Το ίδιο (σ.σ.: πληροφόρηση) ισχύει και για το σύστημα διεύθυνσης, το οποίο επιπλέον έχει ιδανικό βάρος για χρήση στην πόλη, αλλά και εκτός, αν θελήσεις να πιέσεις περισσότερο το Micra.

Υπό πίεση, πάντως, είναι ο κινητήρας εκείνος που θα ορίσει τελικά το ρυθμό. Εξαιρώντας ένα μικρό ξέσπασμα του τούρμπο του λίγο πριν από τις 2.000 σ.α.λ., αποδεικνύεται ράθυμος στο υπόλοιπο, σχετικά περιορισμένο εύρος του, κάτι που αποτυπώνεται και στα 12,5 δλ. που χρειάζεται μέχρι τα 100 χλμ./ώρα, αλλά και στις μέτριες επιδόσεις του στη διαδικασία των επιταχύνσεων (βλ. πίνακα). Έτσι, η όποια προθυμία του ακριβούς και με… ιαπωνική αίσθηση κιβωτίου δεν μπορεί να βγάλει μια πιο σπορτίφ αίσθηση στο μοντέλο, την ίδια στιγμή που σε διαδοχικά φρεναρίσματα διαπιστώσαμε και μια σχετικά σύντομη κόπωση στα φρένα. Σε επίπεδο συνολικότερης αίσθησης, ωστόσο, το Micra εμπνέει εμπιστοσύνη, χάρη στην ουδετερότητα που βγάζει ακόμα και στις κλειστές στροφές, τόσο λόγω της καλής συνεργασίας πλαισίου-ανάρτησης όσο και χάρη στα Intelligent Trace Control (περιορισμός υποστροφής) και Intelligent Ride Control (περιορισμός κινήσεων του αμαξώματος στο διαμήκη άξονα), με τα οποία ήταν εξοπλισμένη η έκδοση της δοκιμής (σ.σ.: στάνταρντ το αυτόματο φρενάρισμα). Καταλήγοντας, παρ’ ότι και από πλευράς στησίματος περιμένεις κάτι παραπάνω, αλλά και λόγω της πολύ καλής θέσης οδήγησης αποκτάς τη διάθεση να δεις τα όρια του Micra, πρακτικά περιορίζεσαι σε έναν πιο ήπιο ρυθμό και σε άνετες αστικές μετακινήσεις, που έχουν ως αποτέλεσμα μια κατανάλωση της τάξης των 6,5 λίτρων, η οποία μπορεί να εκτοξευθεί στα 8,8 υπό πίεση.

Ανώτερη τάξη

Άλλαξε το Micra. Καμία σχέση με value for money και θυσίες που έχουν εκλείψει από μια κατηγορία στην οποία, αν θες να έχεις μέλλον, πρέπει να δίνεις το μέγιστο των παροχών. Καμία σχέση με παραχωρήσεις στην ποιότητα, όπως και καμία σχέση με το αδιάφορο σχήμα του προκατόχου του. Το νέο, μικρότερο Nissan απλώς κρατά τη γραμμή της προηγούμενης γενιάς και διατηρείται αποκλειστικά 5θυρο, αλλά με χώρους… αληθινούς, με ποιότητα και εξοπλισμό που το φέρνουν κατευθείαν απέναντι στους ισχυρούς του είδους, και με χαρακτήρα. Το τελευταίο είναι στοιχείο που μαζί με την εμφάνιση παίζει καθοριστικό ρόλο στην κατηγορία. Το όνομα «Nissan» πίσω από το πακέτο αναμένεται να αποτελέσει εχέγγυο για την πορεία του (όχι άδικα), και αναμένουμε να δούμε πόσο διαφορετικό θα είναι αυτό το… έξυπνο αμάξωμα με έναν αποδοτικότερο κινητήρα. Μέχρι τότε προμηνύεται μάχη, αφού και από τιμολογιακής πλευράς πρόκειται να τοποθετηθεί εντός του πλαισίου που ορίζεται από τα ντίζελ C3, Polo και Yaris, κάτι που σημαίνει ότι, με τιμή εκκίνησης τα περίπου 15.000 ευρώ, και περίπου επιπλέον 1.000 ευρώ για την πλούσια έκδοση, η τράπουλα των σουπερμίνι δικαίως θα ανακατευτεί._ 4Τ

ΥΠΕΡ/ΠΟΙΟΤΗΤΑ/ΘΕΣΗ ΟΔΗΓΗΣΗΣ/ΑΝΕΣΗ

ΚΑΤΑ/ΕΠΙΔΟΣΕΙΣ/ΕΠΑΝΑΛΗΨΙΜΟΤΗΤΑ ΦΡΕΝΩΝ

34 χρόνια ιστορίας

1η γενιά 1983-1992 (888.000 πωλήσεις)

Το μήκος του Micra έφτανε τα 3.785 χλστ., ενώ κάτω από το καπό του είχε ένα 1.000άρη βενζινοκινητήρα, ο οποίος απέδιδε 50 ίππους και καλούνταν να κινήσει μόλις 635 κιλά. Στην πορεία απέκτησε και σύνολο 1.200 κ.εκ. με 60 ίππους. Το πλαίσιο του Micra αποτέλεσε τη βάση για μερικά πολύ ενδιαφέροντα παράγωγα με ρετρό σχεδιαστικές διαθέσεις, όπως τα Be1, Pao και Figaro.

2η γενιά 1992-2002 (1.350.000 πωλήσεις)

Η δεύτερη γενιά κατασκευαζόταν στο Σάντερλαντ της Αγγλίας και τροφοδοτούνταν από καινούργιους αλουμινένιους κινητήρες 1,0 και 1,3 λίτρων, με 55 και 75 ίππους, αντίστοιχα. Η σχεδίαση, η αξιοπιστία και η συνολική του απόδοση του χάρισαν τον τίτλο του Αυτοκινήτου της Χρονιάς (1993) – πρώτη φορά σε ιαπωνικό αυτοκίνητο.

3η γενιά 2002-2010 (822.000 πωλήσεις)

Η τρίτη γενιά παρουσιάστηκε στο Σαλόνι του Παρισιού το 2002, και από την πρώτη στιγμή ξεχώρισε για την προχωρημένη της εμφάνιση. Η γκάμα συνέχισε να αποτελείται από δύο σύνολα βενζίνης (1.2 και 1.4 με 80 και 88 ίππους, αντίστοιχα, πλαισιωμένους από έναν 1.500άρη ντίζελ που προερχόταν από τη Renault). Το μήκος αυξήθηκε στα 3.715 χλστ., ενώ το βάρος στα 975 κιλά. Το 2005 παρουσιάστηκε η έκδοση C+C. Τροφοδοτούνταν από κινητήρες 1,4 και 1,6 λίτρων και διαφημιζόταν ως 2+2 θέσεων, με τις πίσω όμως να είναι μάλλον θεωρητικές.

4η γενιά 2010-2016 (404.000 πωλήσεις)

Το Micra γίνεται πλέον ένα χαμηλού κόστους παγκόσμιο αυτοκίνητο, που κατασκευαζόταν κυρίως στην Ινδία. Η αλλαγή φιλοσοφίας αποτυπώνεται στην εμφάνιση, η οποία επέστρεψε σε μια πιο συμβατική μορφή, που παρέπεμπε στη δεύτερη(!) γενιά, ενώ το αυτοκίνητο ήταν πλέον διαθέσιμο μόνο με 5θυρο αμάξωμα. Στη χώρα μας ήταν αποκλειστικά διαθέσιμο με το 3κύλινδρο (για πρώτη φορά σε Micra) 1.200άρι ατμοσφαιρικό σύνολο των 80 ίππων, μιας και η μηχανικά υπερτροφοδοτούμενη έκδοση DIG-S των 95 ίππων δεν εισήχθη ποτέ στη χώρα μας.

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: ΘΑΝΟΣ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΣ