Είναι ο ορισμός του «value for money», αφού αυτό ακριβώς επιδίωκαν στη Fiat με την αναβίωση του Tipo έπειτα από είκοσι επτά χρόνια, και, όπως όλα δείχνουν, το πέτυχαν.
Ας ξεχάσουμε το Tempra του 1990 ή το Linea του 2007, ακόμα και το ίδιο -το πρωτοποριακό για την εποχή του- πρώτο Fiat Tipo του 1988, το οποίο ανακηρύχθηκε μάλιστα Αυτοκίνητο της Χρονιάς το 1989, ενώ μέχρι το 1995, που ολοκλήρωσε την παρουσία του, είχε πουλήσει 2 εκατομμύρια αντίτυπα. Αν παρ’ όλα αυτά, μας αρέσουν οι μικρές ιστορίες αναβίωσης και οι συσχετισμοί με το παρελθόν και θέλουμε οπωσδήποτε να το συνδέσουμε με κάποιο μοντέλο από την τεράστια ιστορία της Fiat, τότε αυτό ίσως να είναι το «128» της δεκαετίας του ’70. Αυτό μας θύμισε -ως φιλοσοφία- το λευκό Fiat Tipo, από την πρώτη κιόλας στιγμή που βρεθήκαμε πίσω από το τιμόνι του. Το νέο Tipo ήρθε έχοντας όλα τα φόντα για να μείνει και να πρωταγωνιστήσει -βασισμένο και στις καλές τιμές του- σε όλη την Ευρώπη, και όχι απλώς στις αναμενόμενα καλές αγορές για το ίδιο, όπως αυτές της Νοτιοανατολικής Ευρώπης.
«Γεννήθηκε για να είναι σεντάν»
Δεν έπαψαν να την αναφέρουν τη συγκεκριμένη ατάκα στην παρουσίασή του στο ιστορικό Centro Stile και, όπως διαπιστώσαμε στη συμβίωση μαζί του, είχαν τα «δίκια τους». Έτσι σχεδιάστηκε λοιπόν, ως 4θυρο μοντέλο, κάτι το οποίο δεν ίσχυε με τον προκάτοχό του, και παρά το γεγονός ότι στην πρόσφατη Έκθεση Γενεύης το είδαμε και ως χάτσμπακ και στέισον. Το Tipo ή «Egea», όπως αποκαλείται στην Τουρκία όπου κατασκευάζεται, έχει ένα αρμονικό εξωτερικό σχήμα, με την ξεχωριστή εμπρός μάσκα του να μας… προλογίζει ουσιαστικά τα μελλοντικά μοντέλα της εταιρείας, για παράδειγμα το επόμενο Panda. Στο πίσω μέρος παρατηρείς αμέσως την ιδιαιτερότητα στα φωτιστικά σώματα, με τη χαρακτηριστική τους εσοχή στο σημείο της όπισθεν, ενώ από το πλάι παραπέμπει σε οικείες σεντάν γερμανικές φιγούρες. Παρ’ όλα αυτά, το SOS για τους ανθρώπους της εταιρείας δεν ήταν η εξωτερική εμφάνιση αυτή καθαυτήν, αλλά το πώς μέσα από το αμάξωμα των 4.532 χλστ. (1.729 πλάτος & 1.497 ύψος) θα παρουσίαζαν ένα μοντέλο με ιδανική αξιοποίηση των εσωτερικών χώρων, αρκετά ευρύχωρο και με αίσθηση και ουσία πρακτικότητας σε κάθε γωνιά του, εξαιτίας και του μεταξονίου των 2.636 χλστ. Δεν υπάρχει, συνεπώς, αμφιβολία ότι σε αυτό παίρνουν άριστα, με το Tipo να είναι από τα πιο φιλόξενα αυτοκίνητα της εποχής μας για πέντε επιβάτες με «καλό» ανάστημα, και όχι μόνο ανάμεσα στα μικρομεσαία σεντάν, στα οποία συγκαταλέγεται. Στα δυνατά του χαρτιά, φυσικά, τα 520 λίτρα του πορτ μπαγκάζ (δυσκολεύει λίγο το κατώφλι εξαιτίας της έλλειψης της πέμπτης πόρτας) αλλά και τα 12 λίτρα που προσφέρουν οι εννέα θέσεις για μικροαντικείμενα μέσα στην καμπίνα. Πώς είναι ποιοτικά; Δεύτερη έκπληξη, αφού, ακόμα και όταν διαβάζαμε τα νέα από την Ιταλία, θέλαμε να το δούμε με τα μάτια μας, για να πειστούμε ότι το συγκεκριμένο Fiat, μπορεί να μην είναι τόσο premium όσο θεωρείται το «500», για παράδειγμα, αλλά σε καμιά περίπτωση δεν μπορείς να το θεωρήσεις χαμηλού κόστους πρόταση. Κάθε άλλο μάλιστα – με στοιχεία όπως τα μαλακά πλαστικά του ταμπλό, τη σωστή συναρμογή υλικών και τον εξοπλισμό με όλα τα απαραίτητα καλούδια, αποδεικνύει την καλή και μελετημένη δουλειά που έχει γίνει, βάσει σχεδίου: η επιτομή της πρακτικότητας σε ένα πακέτο value for money!
Στιβαρό πλαίσιο, του λείπει η δύναμη
Οδηγώντας το σε κάθε «πίστα» της καθημερινότητάς μας και προσπαθώντας να το κρίνουμε ως πρόταση του 2016, με τα στάνταρντ να έχουν ανέβει αρκετά. Το «δικό μας» διαθέτει τον ντίζελ 1.3 των 95 ίππων, ο οποίος συνδυάζεται με μηχανικό κιβώτιο 5 σχέσεων. Πριν ξεκινήσουμε τα οδηγικά μας συμπεράσματα, σας θυμίζουμε ότι το Tipo θα προσφέρεται με ακόμα τρία κινητήρια σύνολα, ενός ακόμα ντίζελ της οικογένειας των MultiJet II 1.6 120 ίππων και δύο βενζίνης, 1.4 16V Fire 95 ίππων και 1.6 16V E-Torq 110 ίππων. Βολευόμαστε στη θέση οδήγησης, με τις αρκετές ρυθμίσεις στο κάθισμα αλλά και στο τιμόνι (σε ύψος και τηλεσκοπική), βάζουμε μπρος με το ανανεωμένο κλειδί, που μαρτυρά την ύπαρξη νέου μοντέλου, και ξεκινάμε. Το στιβαρό πλαίσιο, που έχουμε γνωρίσει ήδη και στα 500Χ και L αλλά και στο Renegade, συνδυάζεται ωραία με την ανάρτηση (εμπρός: ΜακΦέρσον, πίσω: ημιάκαμπτος), στην οποία, σύμφωνα με τους ανθρώπους της εταιρείας, έχουν γίνει επεμβάσεις σε ελατήρια και αμορτισέρ για τον περιορισμό των κλίσεων του αμαξώματος, κάτι το οποίο διαπιστώσαμε και εμείς όπου και όταν το πιέσαμε, όπως στις πατημένες καμπές της Υλίκης, πηγαίνοντας και επιστρέφοντας από τις καθιερωμένες μας μετρήσεις. Τις έστριψε με χαρακτηριστική άνεση και χωρίς να γέρνει, χωρίς να μας αγχώσει στο ελάχιστο, θυμίζοντας αυτοκίνητο με ΜακΦέρσον πίσω, και όχι ημιάκαμπτο. Στην παρουσίαση, μάλιστα, οι Ιταλοί, θέλοντας να υπερθεματίσουν ως προς τη δουλειά τους, ανέφεραν ότι το συγκεκριμένο set-up προσφέρει 23% μικρότερες υποστροφικές αντιδράσεις σε σχέση με το κορυφαίο μοντέλο της κατηγορίας, χωρίς όμως να μας αποκαλύψουν ποιο θεωρούν οι ίδιοι κορυφαίο…
Από εκεί και πέρα, ο συγκεκριμένος κινητήρας καταφέρνει να το κινεί με αξιοπρέπεια και αρκετά οικονομικά (6,7 λίτρα/100 χλμ. η μέση της δοκιμής μας), αλλά μέχρι εκεί. Του λείπει η δύναμη, ειδικά κάτω από τις 2.000 σ.α.λ., αλλά και πάνω από τις 4.300 σ.α.λ., ενώ δυστυχώς δεν το βοηθάει και το κιβώτιο των 5 σχέσεων, το οποίο υπολείπεται αρκετά σε αίσθηση και ουσία από τα 6τάχυτα της εταιρείας. Το «δικό μας» φώναζε ότι χρειαζόταν μία σχέση παραπάνω, ειδικά στο εθνικό δίκτυο, με τον ήχο να είναι υψηλός πάνω από τα 130 χλμ./ώρα με 5η σχέση στο κιβώτιο και το στροφόμετρο να φιγουράρει οριακά πάνω από τις 3.000 σ.α.λ. Στον τομέα των επιδόσεων, τώρα, ξεχάστε την απόδοση που σας είχαμε περιγράψει στο προηγούμενο τεύχος μας (Μάρτιος 2016), όταν είχαμε δοκιμάσει το συγκεκριμένο μηχανικό σύνολο στο Panda. Με το Tipo των 1.300+ κιλών, συν τα δύο άτομα του πληρώματος στο Ακραίφνιο, τα βγάζει πιο δύσκολα πέρα. Συγκεκριμένα, για το περίφημο «0-100», με το ESC απενεργοποιημένο από το μπουτόν στα αριστερά του οδηγού και το αυτοκίνητο να μη μας επιτρέπει να εκκινήσουμε πάνω από τις 2.500 σ.α.λ., χρειαστήκαμε 14,2 δλ. (15,5 δλ. είχαμε σημειώσει με το αντίστοιχο 500Χ), ενώ για την κάλυψη των 400 και των 1.000 μέτρων 19,6 και 35,9 δλ., αντίστοιχα. Η ικανοποιητική μας αίσθηση από το σύστημα πέδησης, εξαιτίας και των καλών Pirelli P7 Cinturato, επαληθεύτηκε και στην πράξη, με το μοντέλο να ακινητοποιείται από τα 120 χλμ./ώρα σε 59,1 μέτρα. Η αλήθεια είναι ότι οδηγώντας το αυτοκίνητο, πριν το μετρήσουμε, περιμέναμε ακόμα καλύτερη επίδοση, λόγω της αίσθησης που μας έδινε. Σημειώστε εδώ ότι είναι εφοδιασμένο με αεριζόμενους δίσκους εμπρός, αλλά ταμπούρα πίσω. Προσοχή όμως εδώ. Όσο καλό μπορεί να κάνουν τα μεγάλα ελαστικά (17άρια…) στο φρενάρισμα και ίσως στην εμφάνισή του, άλλο τόσο φιμώνουν ένα σχετικά αδύναμο σύνολο στις επιδόσεις του… Κάτι το οποίο σίγουρα έγινε στην περίπτωση του συγκεκριμένου -full extra- μοντέλου δοκιμής.
Δεν έτυχε…
… πέτυχε το σκοπό του, αφού αυτό που ήθελαν στη θεωρία, αυτό κατασκευάζουν και στην πράξη στη γείτονα από τα ανατολικά μας χώρα. Το νέο Fiat Tipo δε χωράει αμφιβολία ότι είναι μια πρακτική και ολοκληρωμένη πρόταση σε οικονομική συσκευασία, χωρίς όμως να θεωρείται low cost. Με το συγκεκριμένο κινητήρα κάτω από το καπό του, δε βάζει φωτιά στην άσφαλτο, αφού σίγουρα του ταιριάζει καλύτερα ο 1.6 των 120 ίππων, με τον οποίο το είχαμε γνωρίσει στην Ιταλία, που μάλιστα συνδυάζεται με το καλύτερο 6άρι κιβώτιο, σε σχέση με αυτό των 5 σχέσεων, αλλά δεν έχεις πολλά ακόμα αρνητικά να του καταλογίσεις ως συμπέρασμα. Ο λόγος, λοιπόν, για μια πρόταση σε ιδανική αναλογία τιμής-προσφοράς, η οποία μάλιστα δε θα κάνει ποτέ τον ιδιοκτήτη της να νιώσει μειονεκτικά για την επιλογή του. Κάθε άλλο. Το νέο Fiat Tipo με μία λέξη; Τίμιο!_ 4Τ
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
