top icon
Δοκιμές

Με το χέρι στην καρδιά – Μέρος 1ο: Top 10 Made in Japan

Επιλογή χωρίς αντικειμενικά κριτήρια… Άλλωστε το υποκειμενικό είναι το στοιχείο που προσθέτει ψυχή στο μέταλλο και δημιουργεί το χαρακτήρα, που είτε σε γοητεύει, είτε και σε απογοητεύει.

Τέτοιες, όμως, ημέρες, πάμε με θετική σκέψη, αποφεύγοντας αδιάφορες προτάσεις με απόδειξη, ενώ ο χώρος και η φιλοσοφία της επιλογής, άφησαν εκτός τα ToyotaΙQκαι RAV, όπως και το Subaru Forester, με το Nissan Toyota Corolla AE86Sunny GTI να είναι παντού και πουθενά…

Πάμε από το 10 στο 1 λοιπόν, φορτίζοντας τα πλήκτρα με δυνατές αναμνήσεις, πλημμυρισμένες συναίσθημα. Δεδομένο πως με εξαίρεση τον Άσο (1), η σειρά είναι ενδεικτική.

10. Toyota Corolla ΑΕ 86

Μέσα της δεκαετίας του ‘80 και ο περίφημος ατμοσφαιρικός 1.6 με τις 16 βαλβίδες και τους 125 ίππους, τοποθετήθηκε στο σωστό αμάξωμα, με την κίνηση πίσω. Κουπέ και λίφτμπακ εκδοχή με τρίτη μεγάλη πίσω πόρτα.Έλαμψε στους ελληνικούς αγώνες στα χέρια πρωταθλητών, όπως ο αείμνηστος Νότης Γιαγνίσης, που την «φορούσε» και πετούσε, αλλά ήταν εξαιρετικό σύνολο και σε έκδοση παραγωγής. Τότε που η Alfa είχε καταθέσει τα όπλα, ενώ τα σωστά BMW είχαν δίλιτρους κινητήρες. Τυχεροίεμείς, δοκιμάσαμε με το «καλημέρα» στην Ελλάδα την ασημί με τα μαύρα μαρσπιέ του Ανδρέα Παπατριανταφύλλου. Αυτοκίνητο που αργότερα έγινε αγωνιστικό στην Ελβετία. Τέλεια ζυγισμένη, με κινητήρα που λάτρευε την ανηφόρα σε στροφές, χωρίς όμως να τεμπελιάζει από χαμηλά. Κιβώτιο 5 σχέσεων με επιλογέα «Toyota» -έτοιμος να αγωνιστεί- και το απαραίτητο μπλοκέ, ώστε να περιορίζεται το άχαρο σπινάρισμα του εσωτερικού τροχού. Μας άρεσε πολύ να την οδηγούμε, αφού ήθελε τον τρόπο της ώστε να την αξιοποιείς χωρίς περιττά γυρίσματα, αλλά και να την απολαμβάνουμε στους αγώνες, σε διάφορες εκδόσεις, πάντα με ατού την αξιοπιστία. Αυτοκίνητο που θα μπορούσε να παράγεται σήμερα, όπως τότε, και να κλέβει καρδιές, όπως τη δική μας, τότε, στη Χαλκιδική. Το 1985, όταν ο ΡΟΝ Χαλιβελάκης, οδηγώντας την με την ευφυία που το χαρακτηρίζει, αξιοποίησε το εξαιρετικό σασί χρησιμοποιώντας racing λάστιχα σε μικτή διαδρομή!

Toyota Corolla AE86

9. Mazda MX-5

Αυτοκίνητο για φιλί. Το αθώο, πρώτης γενιάς με τον 1.6, με ή χωρίς μπλοκέ, ή ένα καλό δίλιτρο, 3ης γενιάς. Αυτό με τα φουσκωμένα φτεράκια, όπως της Ε.Ξ. και μέχρις εκεί, μην έχοντας δοκιμάσει το δυσεύρετο σύγχρονο. Κοινός παρονομαστής, η αξιοπιστία. Να ταξιδέψουμε όμως με το πρώτο. Μας προέκυψε τότε, το 1990 και αφού είχαμε διαβάσει Κ.Κ.από τη γνωριμία του στην Ισπανία με φωτογραφίες Β.Γ., περιμέναμε με αγωνία. Να μπούμε στο τούνελ προς Λαγονήσι ή-κυρίως- προς Βάρκιζα και να βγούμε με το μπιζουδάκι γυρισμένο, με φώτα όρθια και αναμμένα. Τόση τρέλα. Προσγειωμένα τώρα, το ζήσαμε και στην Τέλεια Διαδρομή τότε, με κατεύθυνση Σπάρτη και Μονεμβασιά. Δεν έκαιγε την άσφαλτο, αλλά έδινε χαρά για δύο, με ανοιχτή ή κλειστή οροφή, σε συνδυασμό και με την πίσω κίνηση. Άψογα ζυγισμένο, με φιλοσοφία LotusElan, με το σωστό τιμόνι και επιλογέα… διακόπτη, ήθελες περισσότερη δύναμη για ειδική διαδρομή. Είπαμε, όμως, γοητευτικό, με αξία διαχρονική, παρά τις ενστάσεις για τη σχέση της σύγχρονης εκδοχής με το σύγχρονο 124 Spider.Άλλωστε, η παρουσία του… κολακεύει το Mazda.

Σκεφτείτε πως το 1990 -και αργότερα, ίσως και σήμερα- θα πλήρωνες για μια βόλτα με ένα Miata, ενώ το στρίμωγμα στον ανύπαρκτο χώρο αποσκευών το θεωρούσες πλεονέκτημα συνδεδεμένο με το χαρακτήρα, που τότε δεν περίσσευε ούτε σε ακριβές κατασκευές.

Mazda MX-5

8. Τοyota Yaris

Απαιτείται βιβλίο για την αναφορά μας σε ένα αυτοκίνητο – αρχηγό στην πόλη και όχι μόνο, αλλά… και τρομοκράτη στις ε.δ., χάρη στην Toyota Ελλάς και στις δύο περιπτώσεις. Οι Ιάπωνες τεχνικοί δημιούργησαν προσφέροντας έξυπνους χώρους, με μικρό χιλιάρι των 69 ίππων τότε. Ήταν 1999 και οι άλλοι, κυρίως οι Ευρωπαίοι, ήταν ακόμα στα δέντρα. Κέρδισε το COTY το 2000, ήρθε Ελλάδα και ακόμα γράφει ιστορία στο Ράλλυ των πωλήσεων, έχοντας παρατάξει άλλες δύο εκδοχές, ενώ όλοι ανασυντάσσονται για την τέταρτη έκδοση, αντίδοτο και στον ιό, αφού στην κορυφαία του μορφή θα φτιάξει και την πληγωμένη μας ψυχή. Ως GRYaris, με τετρακίνηση και 260 ίππους από έναν 3 κύλινδρο 1.6. Να μείνουμε όμως στο πρώτο. Στο δικό «μας». Στο «αντικείμενο» ώστε να λάμψει ο θεσμός μας, το «Γίνε Πρωταθλητής». Έργο με σφραγίδα ΤΕ, που προσέφερε στους ελληνικούς αγώνες τρεις Κυρίους-Πρωταθλητές, κ.ά. εξαιρετικούς αθλητές, έχοντας δίπλα μας υπέροχους ανθρώπους-συνεργάτες.

Αυτοκίνητο-τέρας αξιοπιστίας στην καθημερινή χρήση, αλλά και στη μάχη των ειδικών διαδρομών, με τα ατού του να διακρίνονται σε δύσκολες ασκήσεις στο χωματόδρομο. Για όσους πιστούς, ένα ιαπωνικό 206 για την οικογένεια και ένα Saxo-Rallye στο χώμα για τον αθλητή.

Toyota Yaris

7. Honda Civic Type R

Την έκδοση του 2005. Το καθαρόαιμο. Με το δίλιτρο ατμοσφαιρικό των 200 ίππων που κροτάλιζε ψηλά και το 6άρι με τον επιλογέα σήμα κατατεθέν. Αν ρωτήσετε «γιατί αυτό, που ήταν και ασχημούλι και όχι το επόμενο που ήταν φευγάτο στη σχεδίαση», δεν υπάρχει αντικειμενική απάντηση. Πέρα όμως από το «γιατί έτσι», ψύχραιμα και μετά από καιρό, να πούμε πως αυτό με το αδιάφορο αμάξωμα ταίριαζε με τα μηχανικά μέρη και ο χαρακτήρας δεν είχε να κάνει με υπερβολές ως προς το στυλ και με σχεδιαστικές επιλογές που το χαλούσαν αισθητικά παρά το υποστήριζαν. Έδειχνε αθώο το «δικό»μας, που στόχευε επιτυχώς στο ζητούμενο. Να το οδηγείς με λαχτάρα. Να ανεβάζει τη δίψα σου για οδήγηση, εκτοξεύοντας την αδρεναλίνη σου με απλές λύσεις στην τέλεια προσαρμογή. Η αρχική σκέψη ήταν πως θα «σκάβει», δε θα βάζει τη δύναμη κάτω, ενώ το ιαπωνικό τιμόνι θα σε ταλαιπωρεί. Πίστευες πως εχεις κινητήρα με βάθος και κιβώτιο για ατέλειωτο παιχνίδι, αλλά εν τέλει, αν σκεφτόσουν από πριν και προσαρμοζόσουν, είχες και πλαίσιο. Δενόσουν μαζί του και οι όποιες βελτιώσεις σε ανάρτηση, φρένα και τροχούς, είχαν να κάνουν για την περίπτωση που ήθελες να διασκεδάσεις, συμμετέχοντας σε track days. Άλλοτε και κυρίως τώρα, με τη σφραγίδα του κ. Λεκάκη,στο Μέγαρο των ελληνικών αγώνων. Εργαλείο και για αγώνες τύπου ΗTTC με χαμηλό κόστος. Για την απόκτηση και τη χρήση, σε ισορροπία με την ευχαρίστηση.

Honda Civic Type R

6. Nissan 350Z

Έκπληξη; Eίναι δεδομένοπως δε θα απολογούμαστε κάθε φορά για επιλογές συνδεδεμένες με ό,τι έχουμε ζήσει. Άλλωστε, αν τα δέκα ήταν έντεκα, θα είχε και Primera GT πρώτης γενιάς αυτή η λίστα. Το GTI των σεντάν. Να μείνουμε όμως σε αυτό το “Ζ”. Στην κουπέ εκδοχή. Με την αλλόκοτη χειρολαβή για το άνοιγμα της πόρτας, που λειτουργούσε και ως πρόλογος για τη συνέχεια. Σύνολο επιπέδου PorscheCayman σε επίπεδο ομοιογένειας, με μεγάλο ατμοσφαιρικό κινητήρα-μουσικό συγκρότημα, τοποθετημένο μπροστά και κίνηση πίσω. Τι δεν είχε; Το έμβλημα της Porsche, ώστε να αποκτήσει τη σχετική υπεραξία. Τι διέθετε; Αξιοπιστία Nissan, με ποιότητα σε κάθε διάσταση. Επέλεγες το ρυθμό και σε ακολουθούσε. Μια καλή συντροφιά με δυνατότητες για δύο στα προσεγμένα του καθίσματα.Σε μια ολική επαναφορά και σε πρώτο πρόσωπο δε θα τοποθετούσα τα δυο τούρμπο που αναστάτωσαν την ομοιογένειά του, το δυνατό στοιχείο από έναν κινητήρα πολλών καρατίων και εννοείται πως δε θα έφευγε ποτέ από το γκαράζ μου, τιμώντας κάθε τύπου μετακίνηση και κυρίως το πλέον σημαντικό κομμάτι της ζωής μου. Άλλωστε, η αξία κάθε κλασικού έχει να κάνει με το πώς αυτό συνδέεται με τη δική σου διαδρομή. Θα μπορούσε να είναι και η πολιτική εκδοχή της δίκης μου αγωνιστικής Sylvia 200 SX, ώστε οι αναμνήσεις να ζουν υποδειγματικά.

Nissan 350Z

5. Subaru Impreza GT

Το πρώτο ήταν κόκκινο. Ένα από τα τέσσερα εισαγωγής Τουρνικιώτη. Το βασικό ήταν το μπλε. Σε βαθύ της θάλασσας που το κολάκευε, με το σπόιλερ να δημιουργεί την κλασική φτερούγα. Το δικό μας, αγορασμένο… κούτα, χάρη στον κ. Τεντ Κλούβα της Subaru Ελλάς άλλοτε και τώρα. Το αυτοκίνητο άλλαξε χέρια και βρέθηκε στο γκαράζ του Νικόλα Πασαλή της Start Line.Νομίζω ΠΑΛΑΣ τότε. Δεν είχε τιμόνι ξυράφι όπως τα Evo, ούτε κινητήρα κλάσης STi. Ήταν όμως σύνολο που το φορούσες και σε προσκαλούσε να το οδηγήσεις. Με αξεσουάρ έναν γρήγορο επιλογέα απολάμβανες το ζητούμενο: Την οδήγηση σε πολύ υψηλό επίπεδο, ακουμπώντας στο σασί που δημιουργούσε προϋποθέσεις εμπιστοσύνης. Αυτό έβαζε τα όρια, που ήταν πολύ υψηλά ακόμα και για οδηγό αγώνων στην Τέλεια Διαδρομή. Ακουγόταν ο επίπεδος, ενώ ανταποκρινόταν εξαιρετικά το σύνολο και πάντα είχες την αίσθηση ότι μπορείς ακόμα πιο γρήγορα, χωρίς ποτέ να αμφισβητηθεί το αίσθημα ασφάλειας που ενέπνεε και στον επιλεγμένο επιβάτη. Όπως π.χ. τότε, με τον Γιάννη Χαρπίδη από Σέρρες για Θεσσαλονίκη, χωρίς αύριο και χωρίς λάστιχα. Αν ήταν στην παραγωγή και σήμερα, μετά από 20 χρόνια, θα το επιλέγαμε, όπως και αν βρίσκαμε καθαρό, απείραχτο μεταχειρισμένο. Ευρύτερα και αντίστοιχα, η ψήφος μας και στο WRΧ STi προηγούμενης γενιάς, του 2009, με χάτσμπακ αμάξωμα τύπου Volvo PV544.

Subaru Impreza GT

4. Mitsubishi Evo VI Tommi Makinen

Δεν ήταν φτερούγα επιπέδου Evo IV, ούτε το Lancer με τον κωδικό ΕVOIII που άνοιξε το χορό. Είναι όμως το σύνολο, που σε κόκκινο χρώμα με τις μαύρες λωρίδες και τα διακριτικάTommiMakinen θέλεις να πας στου Παύλου Χουρδάκη να το πάρεις και να εξαφανιστείς. Προς άγνωστη κατεύθυνση. Άλλοτε σε άσφαλτο και άλλοτε σε χώμα,έτσι με τις λευκές ζάντες και τα intermidium για track day. Παντού θα σε βγάλει αυτοπρόσωπο, ενώ θα το ερωτευτείς, αφού πουθενά δεν είναι τέλειο. Δεν κάθεσαι όπως σε ένα Impreza, αλλά αυτό το βρίσκεις, και άλλωστε σημαντική είναι η συνέχεια. Δεν ξεχωρίζει σε κάποιο τομέα, ούτε όμως και υστερεί, ενώ το σασί του αποδεδειγμένα αντέχει σε βελτιώσεις σφαιρικά και διαφόρων προδιαγραφών. Είναι βαρύ και δεν το κρύβει, ενώ του αρέσει το κακό και γλιστερό και στο δείχνει. «Μια Integrale με Ιαπωνική αξιοπιστία», σχολιάζει κάποιος. «Καμία σχέση» απαντάμε. Καθένα στο είδος του, συνδεδεμένο με την υπεραξία του, αποτέλεσμα και της πορείας του στις ειδικές διαδρομές που βάζουν και την απαραίτητη σφραγίδα στη διαπίστευση. Άλλωστε, το επιλέγεις και το οδηγείς με σεβασμό στον τετράκις Παγκόσμιο του οποίου το όνομα φέρει, αλλά και στην πορεία του στις ελληνικές ειδικές διαδρομές, με καλυτερότερο τον Πρωταθλητή, κ. Γιάννη Μπαντούνα.

Mitsubishi EVO VI Tommi Makinen

3. Nissan Skyline

Προβλέψιμοι στη συνέχεια. Τουλάχιστον για όσους μας ακολουθούν. Το γνωρίσαμε στην ταράτσα-πάρκινγκ της Νικ.Ι. Θεοχαράκης σε κουπέ αμάξωμα για τέσσερις, με τον 6κύλινδρο 2,3 και ανάρτηση επιπέδου… δεν ισιώνω ποτέ. Το ένα ήταν πράσινο και το άλλο καφέ, αλλά «αυτά δεν είναι για σένα Στρατισίνε» και ποιος να φέρει τότε αντίρρηση στην παράδοση-κράτος, μέσα στην κυβέρνηση; Αργότερα, το 2009, ζήσαμε με τη σύγχρονη εκδοχή, αυτοκίνητο που χάρη σε τιμή και επιδόσεις αντικατέστησε θηρία σε πολλούς χώρους στάθμευσης στην Αθήνα και όχι μόνο. Υπέρβαση, όμως με ρίζες, γιατί το πάρτι ξεκίνησε τότε, στην αρχή της δεκαετίας του ’90. με τη δοκιμή της πρώτης -ουσιαστικά- γενιάς. Άλλωστε, ήταν και η πρώτη πανευρωπαϊκή παρουσίαση της Nissan. Ακολούθησε το 300ΖΧ στο Λουξεμβούργο. Εμείς, εκεί έξω από την Φρανκφούρτη με Νίκο Ταγκούλη, Κώστα Λούβαρη (έτοιμο για όλα) καιτον Μ.Σ. μας. Τον τόνο έδωσε ο αείμνηστος Κάρλο Μπαγκέτι, πρώην F1 οδηγός που τότε έγραφε στο Auto Oggi. «Στράτη, ποιο SierraCosworth; Αυτό!» Η καρδιά στη θέσητης…Δεν είχαμε κάνει λάθος στην κρίση μας. Βαρύ, μεγάλο αμάξωμα, αλλά κρυβόταν υπέροχα στο δρόμο, αξιοποιώντας τα πολύ προχωρημένα συστήματα μετάδοσης, αλλά και τηνεξελιγμένη με ιαπωνική εντιμότητατετραδιεύθυνση. Εννοείται πως υπερστρέφει με τόση δύναμη από έναν κινητήρα θηρίο σχολιάσαμε και οι Ιάπωνες έφυγαν για χαρακίρι. Σημαντικό ότι το ήλεγχες το θηρίο σε μέγεθος Ferrari 575 και συμφωνούμε πως η σύγκριση έχει στοιχεία ιεροσυλίας. Απλά θέλουμε να δείξουμε πώς γινόταν πολεμικό παιχνίδι στο χέρι σου ένα μεγάλο κουπέ περίπου 2+2, που άνοιξε το δρόμο στη σύγχρονη εκδοχή, σε ρυθμούς supercar.

Nissan Skyline

2. Toyota Supra

Στο δικό μας top 10, υπεράνω καταγωγής. Την ίδια εποχή με το Skyline, και λίγο αργότερα στην Αθήνα η δοκιμή της ασημί Supra με το 6άρι χειροκίνητο κιβώτιο. Αυτοκίνητο με γερμανικές πινακίδες Κολωνίας και η ευθύνη «στο κόκκινο» αφού ήρθε για να συμμετάσχει στην πρώτη έκθεση executive cars στο Intercontinental. Δημιουργία του Θεοχάρη Φιλιππόπουλου και των συνεργατών του. Η Supra, καθαρόαιμη, ιαπωνική και αν πήραμε γεύση και μάλιστα την τραυματίσαμε στην παρουσίαση στη Γερμανία, νομίζω με τον Θοδωρή Τσίκα παραπλεύρως -ίσως και με Π.Φ. που σίγουρα ήταν επίσης εκεί μαζί, το κυρίως πιάτο προέκυψε σε ελληνικό μενού. Στους ελληνικούς δρόμους. Κρυφτό με τον καιρό και παιχνίδι με το χρόνο, ώστε να οδηγήσεις, να μετρήσεις τα χαράματα με Κώστα Λακαφώση στη Θήβα και στη συνέχεια η φωτογράφιση. Με Βασίλη Γιαννακόπουλο και Κ.Κ. στην Τανάγρα, στο στρατιωτικό αεροδρόμιο – χώρος ιδανικός για τη μηχανή και το περιοδικό μας. Προέκυψε το εξώφυλλο και εμείς βρήκαμε την ευκαιρία να απολαύσουμε, σε μια εποχή που σπάνια έβρισκες στο δρόμο σου το τέλειο σύνολο. Κινητήρας με κυβικά και τούρμπο, το σωστό κιβώτιο και πλαίσιο με ατού τις διαστάσεις ανάμεσα σε άξονες και τροχούς. Προσθέστε σύστημα ελέγχου πρόσφυσης κλάσης 2020 και έχετε μια ιδέα για το βάθος της. Θα συγκρίνουμε αυτή τη Supra με μια ΒΜW Μ6 με τον V10 που προέκυψε πολύ αργότερα. Τόσο μπροστά. Και αν σήμερα θέλεις να δοκιμάσεις ώστε να ζεις, αυτή τη γνήσια θα επιλέξεις.

Toyota Supra

1. Nissan GTI-R

Επίλογος με τον αρχηγό. Θα αρκούσε μια φωτό από το Ζάππειο με την Τώνια Παυλή στη ράμπα, αγκαλιά με το 10χρονο παιδί της και τον υπογράφοντα παραπλεύρως να δέχεται τα συγχαρητήρια του Gregoirede Mevius. Παγκόσμιος με Mazda. Εμείς νικητές στο ΡΑ το 1991 με Nissan, μέλη της καλύτερης ομάδας στον πλανήτη, γιατί απλά η ζωή σου δε μετριέται με αντικειμενικά κριτήρια. Το καλό αυτοκίνητο το οδηγήσαμε το 1992 και το ‘93, το ίδιο με το οποίο κέρδισε τίτλο το 1994 και ο Μανώλης Παναγιωτόπουλος με το Νίκο Πάνου δίπλα του. Άχαστο στα χέρια μας και στα δικά του, παρά τον ισχυρό ανταγωνισμό στην κατηγορία. Εργοστασιακό made in Japan το GTiR του 1991, φτιαγμένο στην Ελλάδα το καλό, το δικό μας. Γδύθηκε, ενισχύθηκε στου Ιάκωβου Χέρμπι στου Έλληνα μάστερ στην κυριολεξία και συναρμολογήθηκε με προσοχή και αγάπη από τα κομάντο στη Λ. Αθηνών. Σε πρώτο ρόλο ο Ανδρέας Μπεμπής και ο Μηνάς Χατζηκυριάκος, όλοι μας σοφά συντονισμένοι από τον Νίκο Κελεσάκο. Μια προσπάθεια εμπνευσμένη από τον Τάκη Θεοχαράκη. Ως ο «κουμανταδόρος» αυτής της παρέας, το πρόδωσα δις, υπερβάλλοντας, δε μας πούλησε ποτέ και όντας και αγρατζούνιστο μας έδωσε 3 πρωταθλήματα και 23 νίκες σε 21 αγώνες. Η αξιοπιστία του ενέπνεε την απαραίτητη εμπιστοσύνη και ο τρόπος του το αποτέλεσμα. Σοφά ρυθμισμένο ώστε να αξιοποιείς το σύστημα μετάδοσης, είχες να ασχοληθείς με τον έλεγχο του βάρους κατηφορίζοντας και χάρη στα Pirelli ξεπερνούσες το χάντικαπ των 14 ιντσών, σε σχέση με τους τροχούς των 15 ιντσών των ανταγωνιστών. Αυτοκίνητο γκρουπ Ν, σε ρυθμό γκρουπ Α σε κακά κομμάτια που αποδεικνύονταν η θετική του αδυναμία, με τους ανθρώπους στη στήριξη να κάνουν τη διαφορά.Banzai Monster!_ Σ. Χ.

Nissan GTiR

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ

Ακολουθήστε το 4troxoi στο Google News και μάθετε πρώτοι όλα τα νέα!

ΤΙΜΕΣ - ΤΕΧΝΙΚΑ