Με το χέρι στην καρδιά – Μέρος 3ο: Top 10 Made in France

Αντικειμενικά τα Peugeot τριψήφιο κωδικό που αρχίζει από 2 έχουν την αρχηγία ενώ βγάζουν και δεκάδα με ή χωρίς Saxo. Φυσιολογικά για όσους μαζί μας, η Alpine Α 110 που κέρδιζε τότε τις 911 και σήμερα την Cayman, παίρνει τη φανέλα με τον άσο “1¨

Καλή ανάγνωση…

10. Citroen DS3

Δεν είναι Citroen υποστηρίζουν οι Γάλλοι της PSA, και απευθύνονται και σε εμάς, που έχοντας ζήσει μαζί του το επαληθεύουμε. Γνήσιο αντί-Mini το πρώτο, τότε το 2010 και ίσως επί της ουσίας είναι το μοναδικό. Θεωρητική η σύγκριση του Mini με το Audi Α1. Mε στοιχεία ρεαλισμού, μόνο με το DS3 μπορείς να το συγκρίνεις, αφού δεν πρόκειται για την πλούσια εκδοχή του C3, έτσι απλά. Έχει βάθος. Σε αισθητική και στο δρόμο, ειδικά στην εκδοχή με τους 163 ίππους και δεν έχεις λόγους ώστε να σκαρφαλώσεις στους 207, στα εδάφη της Peugeot. Πάμε για την ομοιογένεια λοιπόν και αφού μας αρέσει πολύ και αισθητικά, κυρίως στο εσωτερικό, κρίμα που δεν προέκυψε εκδοχή και με αυτόματο κιβώτιο. Θα απέφευγες έναν αδιάφορο επιλογέα και θα είχες αυτοκίνητο με στυλ, χωρίς το ύφος της υπερβολής, και μάλιστα με διαχρονική αξία. Το νέο DS3; Η έκδοση Crossback; Υπέροχο. Το σωστό, αυτό με τον 1.2-155 HP και βέβαια με το 8άρι κιβώτιο. Η απόλυτη έκφραση κομψότητας.

9. Peugeot e-208

Στην πρίζα; Ακριβώς έτσι, και οι 3 κινητήρες στο ίδιο αμάξωμα, δηλαδή, βενζίνη, πετρέλαιο και ρεύμα στο πανέμορφο 208, του έδωσαν τον τίτλο. Στην Ελλάδα και στην Ευρώπη. Σούπερ μίνι στις σωστές διαστάσεις και είναι το αυτοκίνητο που σε οδηγεί στον εκσυγχρονισμό με τον όμορφο τρόπο. Λάμπει σταθμευμένο, εκφράζεται ως Peugeot όταν το οδηγείς, ενώ με την ηλεκτρική εκδοχή είσαι συνεπής σε σχέση με ό,τι υπηρετείς, όντας καταδικασμένος να στηρίζεις την εξέλιξη. Ένα μήνα πριν θα γράφαμε ότι θα κάνει την έκπληξη και στο ράλλυ των πωλήσεων. Με δεδομένο το πάθος των ανθρώπων που έχουν την ευθύνη και τις παροχές της κυβέρνησης που, πλέον, φυσιολογικά εκκρεμούν. Μέχρι τότε, να σημειώσουμε ότι η αισθητική βρίσκεται σε απόλυτη ισορροπία με τη συμπεριφορά και αφού χορτάσεις επιταχύνσεις 1-2-3 ημέρες, στη συνέχεια απολαμβάνεις. Ένα καλά φτιαγμένο σύνολο υψηλής αισθητικής, με εξαιρετικές επιδόσεις σε κάθε μέτρηση. Η αυτονομία; Στη σύνδεση του μυαλού με το πόδι σου. Άλλωστε, τελούμε σε εποχή όπου κερδίζει όποιος διαθέτει στοιχεία αυτoελέγχου, σκοτώνοντας τη γοητεία του απαγορευμένου.

8. Renault R5 Alpine

Η επιλογή δε συνδέεται με τις επιτυχίες των Ρανιοτί, Λεωνίδα, Γιάννη Λέκκα, Κώστα Αποστόλου στις ειδικές διαδρομές και μάλιστα στο Ράλλυ Ακρόπολις. Σκότωσαν γίγαντες με δαύτο οι παραπάνω. Τότε, από το ‘77 μέχρι το ‘79 και αργότερα. Στη δική μας λίστα, το κόκκινο. Το ένα του Κ.Κ. και το άλλο του Γιάννη Μπελέγρη. Στην ίδια περιοχή, σε Βούλα-Γλυφάδα και τα δύο. Προσεγμένα, αλλά με το διακριτικό τρόπο, από το χέρι του Χρήστου Σμυρνιού. Πινελιές στην ανάρτηση, προσεγμένα λάστιχα, περιποιημένος, σωστά ζυγισμένος κινητήρας, σφιχτός επιλογέας και για τη συνέχεια, φρόντιζε το πλαίσιο. Εξαιρετικό και αρκούσαν οι 100 ίπποι ώστε να κινηθείς σε ρυθμούς Alfasud ή για τους παλιούς, σε ρυθμούς ΤΤ. «Καμία σχέση» θα πείτε. Σε σχέση με τη θέση κινητήρα-μετάδοσης, όντως καμία. Στο να το φοράς και να το οδηγείς, απόλυτη. Ήταν αυτή η φιλοσοφία των ρυθμίσεων για τον οδηγό, τότε, την εποχή της αθωότητας, λίγο πριν το τούρμπο, που έκανε τη διαφορά. Είτε από τη Renault, με το σωστό τρόπο, είτε από άλλους, όπως τους Ιάπωνες, που ήταν υπερβολικοί.

7. Peugeot 405 Mi16

Εκπρόσωπος εξαιρετικών σεντάν, λίγο πριν το 1990. Ξεκίνησε η Renault με το 21 Turbo, που επιτάχυνε σανFerrari και ήρθε η Peugeot, με το σασί της να κάνει τη διαφορά. Μόλις 150 ίπποι, που τους έβρισκες ψηλά, οπότε ήθελες πλαίσιο για να το αξιοποιήσεις. Τότε είχες την αίσθηση ότι οδηγείς GTΙ και αν ακούγεται υπερβολή σε σχέση με το 205 -λόγω μεγέθους-, μην ξεχνάμε το 309. Κακά σχεδιασμένο, αλλά αποτελεσματικό. Το 405 λοιπόν, με τον κωδικό Mi16 που προδίδει τις 16 βαλβίδες και με τη διακριτική αεροτομή, τότε πριν τη μάχη της φτερούγας, είχε να “φοβηθεί” μόνο το Primera GT που υπερείχε σε κινητήρα. Βάλε τον κινητήρα τους στο Peugeot ή άλλαξε αμορτισέρ στο Nissan. Τερατούργημα θα προκύψει. Ποτέ ο Γάλλος δε θα αποκτήσει την ποιότητα-αξιοπιστία του Ιάπωνα, ο οποίος ποτέ δε θα κυλίσει όπως το Peugeot. Ο καθένας με το χαρακτήρα του και αυτό το Peugeot σου έδινε αφορμή να το «βρεις» για να το οδηγήσεις, λόγω του κινητήρα του, που δε συνδυαζόταν απόλυτα με το κιβώτιο. Κακά τα ψέματα, όταν το σύνολο δε λειτουργεί χαμηλά, το σκοτώνουν οι μακριές σχέσεις, αλλά είναι σαφές: οι ατέλειες γοητεύουν. Χορτάσαμε με την τελειότητα – ως πλαστική χειρουργική.

6. Peugeot 504 Coupé

Ασχολήθηκε ο Pininfarina και το 1970, όπως το έβλεπες στη Λ. Συγγρού σταθμευμένο έξω από την Ιμπορτέξ, νόμιζες πως πρόκειται για ένα ιταλικό κουπέ. Ο μάγος σχεδιαστής δε βασίστηκε στην 4θυρη έκδοση, που πάντως είχε το χαρακτήρα της. Δούλεψε σε λευκό χαρτί και πρόσφερε στο λάτρη του όμορφου την κουπέ και την cabrio εκδοχή. Η απόλυτη ισορροπία, με απλές γραμμές που αναδείκνυαν αρχοντιά και στυλ κλάσης Lancia.

Έχοντας δει και ακούσει το αγωνιστικό, που ακόμα αστράφτει στην Ελλάδα στο χέρι του κ. Καλύβα, επιλέγουμε το κουπέ και προσπερνάμε το κάμπριο με τη μαλακή οροφή. Μας αρκεί, μάλιστα, ένας δίλιτρος εποχής με 100 ίππους. Προσεγμένος πίνακας οργάνων σε πλήρη σύνθεση, μικρός επιλογέας, μεγάλο τιμόνι και το χαϊδεύεις: με το μάτι όταν είναι σταθμευμένο και με μυαλό και χέρια οδηγώντας το. Περίπτωση που δεν ψάχνεις τις επιδόσεις, δε σκέπτεσαι πώς να αξιοποιήσεις την πίσω κίνηση και δε σχολιάζεις ότι μόνο το V6 πατάει καλά. Εδώ θέλεις την αισθητική, αποτέλεσμα ζωγραφικής και μόνο τυχαία δεν το επέλεξαν οι Γάλλοι ώστε να επικοινωνήσουν το αύριο με το e- Legend.

5. Renault Megane RS

Ήταν εκείνο το R11Τ τότε, το 1985. Η δεύτερης γενιάς εκδοχή. Σε ασημί λίγο σκούρο, αλλά μακριά από ανθρακί. Το είχε «πειράξει» διακριτικά ο κορυφαίος Χρήστος Σμυρνιός. Έτσι, για το καλό. Μια ιδέα «χέρι» στην ανάρτηση για «να το χαίρεστε οι δημοσιογράφοι». Χάρη στο πλαίσιο τσάκισε τότε τα Golf, ενώ ταλαιπωρούσε τα Peugeot. Αντίστοιχη εικόνα και στα ράλλυ, με έναν… πονηρό υπερτροφοδοτούμενο 1.4 με διπλό καρμπιρατέρ. Επιλογή μας το Coupé του 2009. Με δίλιτρο κινητήρα 250 ίππων και 6άρι κιβώτιο. Πολεμική μηχανή. Στεκόταν δίπλα στα Focus RS και μαζί έβλεπαν-αμφισβητούσαν τις ιαπωνικές φτερούγες, με τον ορθόδοξο τρόπο: με κίνηση σε δύο τροχούς και χαμηλότερο βάρος. Κατευθυντικότητα για όσκαρ από το Megane, με κινητήρα παντού γεμάτο, σε προκαλούσε για περιπέτεια κλάσης ειδικής διαδρομής, όντας και σφιχτό. Πλεονέκτημα το γαλλικό πλαίσιο, που έδενε με τον κινητήρα και προέκυπτε ένα εξαιρετικό σύνολο. Ανθεκτικά τα φρένα του και ζούσε για την κατηφόρα, χωρίς να καθυστερεί ανηφορίζοντας. Αυτό, σε λευκό όπως της δοκιμής, για να περνάς απαρατήρητος και να επιφυλάσσεις εκπλήξεις. Το σύγχρονο; Το 5θυρο! Η επιλογή μας σε σχέση με Ford Focus και Honda Civic Type R, χωρίς να υποτιμούμε το Hyundai i30 Ν και αναμένοντας το καλό Yaris.

4. Peugeot 306 GTi

Θα μπορούσε να είναι και το 309. Όμως όταν αναφέρεσαι σε Πραγματικά αυτοκίνητα, παίζει το ρόλο της και η αισθητική. Στην περίπτωσή μας και η αγωνιστική αύρα, όταν προκύπτει. Άλλωστε, το 309 το αγγίξαμε, ενώ ζήσαμε με το 306 που το γνωρίσαμε στη Γαλλία, στις Άλπεις με τον Θοδωρή Τσίκα. Το βαρύ, με τον κλιματισμό και μάλιστα σε χρυσό χρώμα. Αργότερα, εδώ, χάρη στη Lion Hellas, με τον αείμνηστο Τάσο Λεγάκη στα διαδικαστικά και χάρη στο πάθος του, σε λευκό, ελαφρύ και με τον κωδικό 306 Race. Σημαντικά φθηνότερο, αλλά και αποτελεσματικό. Κοινός παρονομαστής, ο δίλιτρος κινητήρας με τους 167 ίππους και το 6άρι κιβώτιο. Να εμπνέεσαι από τους Πανιζί, Ντελεκούρ και να στρίβεις, αναζητώντας τα δικά σου όρια. Μακριά από τιμονιές και βαθιές γωνίες. Κολάκευε τον τεχνίτη, και με αυτό «είδαμε» στα Μέγαρα, σε εκδήλωσή μας, τον Στέφανο Σπάρταλη και τον εκτιμήσαμε. Brutal τύπος κάθε στιγμή, καλλιτέχνης με το τιμόνι. Σύνολο που δεν ήταν «φτερό», όπως τα 206-106-Saxo, αλλά προσφερόταν και για την ήρεμη δύναμη σε επίπεδο οδήγησης. Ό,τι σήμερα μπορείς να συναντήσεις στο σύγχρονο 308 με τους 260 ίππους. Βλέπετε, είναι το DNA τους και ο τρόπος τους που το κρατά αναλλοίωτο, με το χρόνο να λειτουργεί θετικά. Αναβαθμίζουν χωρίς εκπτώσεις και περιορισμούς και είναι αυτά τα λιγότερο καθαρόαιμα GTΙ με πιο πολιτισμένη χροιά, σε διαστάσεις segment C που συναρπάζουν τον ώριμο. Μόνο Peugeot λοιπόν, άλλοτε και σήμερα, σε ό,τι αφορά τη συγκεκριμένη άτυπη, αλλά ουσιαστική διαδικασία. Να οδηγείς!

3. Renault Clio Williams

Όταν το μάρκετινγκ εκφράζεται με σεβασμό και το σωστό πλαίσιο είναι τρόπος ζωής, προκύπτουν κοσμήματα. Στη Renault ένιωσαν όμορφα με το νταμπλ του Μάνσελ με τη Williams-Renault το 1992 και έκαναν ό,τι γνωρίζουν πολύ καλά. Αναβάθμισαν το εξαιρετικό Clio με τον 1.8 στην GTi εκδοχή του και προέκυψε το τέλειο τότε, ένα από τα κορυφαία όλων των εποχών. Σε μπλε βέβαια, με χρυσές 15αρες ζάντες Speedline και ο αναβαθμισμένος 2.0 με τους 150 ίππους συνδυάστηκε με δουλειά σε κάθε μέτρηση, που συνδέεται με τη συμπεριφορά σε επίπεδα Πραγματικού Οδηγού. Συνολικά σφιχτό, με μηδενική άνεση, σε προκαλούσε να τοποθετήσεις ένα ρολκέιτζ και να φύγεις. Με το χρονόμετρο της αλήθειας ή έτσι για το απόλυτο, στην τέλεια διαδρομή, σε ρυθμό ειδικής. Αίσθηση που έχεις βρει μόνο σε Megane RS (Coupé) και σε Mini Works πρώτης γενιάς. Χωρίς συμβιβασμούς, λοιπόν, και το γνωρίσαμε από…την καλή του στην Κορσική, με Νίκο Τσάδαρη και Κλεάνθη Τριανταφυλλίδη, χωρίς τοn Γιώργο Χαριτόπουλο μαζί μας. Ο άνθρωπός μας στη Mava, ο Γ.Χ., ένας κύριος του χώρου, με ρόλο και στους αγώνες. Σε ειδικές διαδρομές λοιπόν η ευρωπαϊκή παρουσίαση, στο φυσικό του χώρο και με δύο Clio για τους τρεις μας, ήταν πολύ όμορφα. Το αυτοκίνητο, το περιβάλλον, οι άνθρωποι. Η τέλεια σχέση. Όπως και λίγους μήνες αργότερα, όταν ο Νικόλας Μπέρναρντ, boss στην Audi σήμερα, εξασφάλισε τοClio του Κώστα Αποστόλου και προέκυψε ένα όμορφο άρθρο με κείμενο-φωτό του Νικόλα. Γενικότερα το Clio σε διάφορες εκδοχές του έλαμψε και στους ελληνικούς αγώνες. Οι Dim-Στεφανής Πρωταθλητές στο χώμα, ο Βαγγέλης Ζάχος κ.ά. στην άσφαλτο. Ξεχωρίζουμε τους Βασίλη Αναδιώτη-Μανώλη Μακρινό, που έδωσαν το χρώμα, την ποιότητα που λείπει σήμερα από τους αγώνες, όντας ιπτάμενοι και gentlemen.

2. Peugeot 205 GTi

Kάθε Peugeot, από το 205 μέχρι το 208 και σε συνδυασμό με την ειδικότερη έκδοσή του, έχει τη δική του ιστορία. Δύσκολη η επιλογή, ειδικά όταν αναφέρεσαι στα Rallye 205 και 106, αλλά και στο 207, όπως και στα Citroen Saxo. Πώς όμως προέκυψε όλη αυτή η καταπληκτική γενιά μικρών GTi που έβαλαν φωτιά στο δρόμο χάρη στο στήσιμό τους, ενώ κέρδιζαν την καρδιά σου σε διάφορες περιπτώσεις; Η καλή βάση έκανε τη διαφορά και δημιούργησε τις προϋποθέσεις. Αν το VW Golf άνοιξε το χορό, το 205 GTi πρώτης γενιάς με τους 105 ίππους καθιέρωσε την πλέον δημοφιλή κατηγορία με αντικειμενικά κριτήρια. Εμφανίστηκαν στο Ράλλυ Ακρόπολις το 1984 και δόθηκαν σε δημοσιογράφους, για την υποστήριξη των Νικολά, Βάτανεν. Αυτό ήταν. Ζούσες για να πας σε αγώνα του WRC για να τα απολαύσεις. Στο Μόντε, στο Σαν Ρέμο, στο RAC. Παντού. Στην Ελλάδα, χάρη στο στήσιμό του κέρδισε το συγκριτικό μας vs Renault5GT και Fiat Uno Turbo. Είχαν κινητήρες αυτοί, ήταν όμως το σύνολο της Peugeot που σε προκαλούσε να στηριχθείς στο πλαίσιο, και πιέζοντας να σημειώσεις πολύ υψηλές μ.ω.τ. με ασφάλεια και με στυλ. Προβλέψιμη κάθε αντίδρασή του και αυτή ήταν η ερωτεύσιμη εκδοχή σε σχέση και με το 1.9, με περίσσια ροπή και τροχούς 15 ιντσών. Ταχύτερο, αλλά δεν το έκρυβε. Ήταν η εξέλιξη του άψογα ισορροπημένου 1.6 με 105 ή με 115 ίππους και το εύχρηστο 5άρι… Όνειρο ζωής να το σταθμεύεις δίπλα στο 208 GTi και στο COTY e-208. Η απόλυτη εξέλιξη του είδους, με πλουραλισμό που ψάξε και δε θα βρεις.

1. Alpine Α110

Τη σκέφτεσαι και το μυαλό πηγαίνει στο Ράλλυ Μόντε Κάρλο και στο Ράλλυ Ακρόπολις. Στους Τεριέ, Άντερσον και στον Σιρόκο. Δύο φορές δεύτερος -με Μίλτο Ανδριόπουλο-ο Τάσος στο δικό μας αγώνα. Να είμαστε όμως ακριβείς. Η αναφορά της ως κορυφαία πρόταση Γάλλων, έχει να κάνει με τη σύγχρονη εκδοχή. Αυτή ζήσαμε, αυτή αγαπήσαμε και μ’ αυτήν ταξιδέψαμε στο χρόνο, προσεγγίζοντας το παρελθόν με τον ανορθόδοξο τρόπο. Θα μπορούσε να είναι ρέπλικα της τότε, της αρχικής εκδοχής, με κινητήρες 1.3 και 1.6 λίτρων. Η σύγχρονη έχει μεγαλύτερο, υπερτροφοδοτούμενο κινητήρα και αυτόματο κιβώτιο πολύ υψηλού επιπέδου. Ο μεγαλύτερος κινητήρας προδίδει την ευρύτερη φιλοσοφία της κατασκευής και δεν έχει να κάνει μόνο με το να νικηθεί το βάρος, λόγω και των συστημάτων ενεργητικής και παθητικής ασφάλειας – σημεία των καιρών, με τη θετική έννοια.

Ο 250άρης που υποστηρίζει εξαιρετικά την κορυφαία συμπεριφορά, προσφέρει επιδόσεις ώστε αυτή η Alpine να είναι απευθείας ανταγωνιστική, χωρίς να βασίζεται αποκλειστικά στην αύρα του παρελθόντος που παίζει το ρόλο της προσθέτοντας αξία. Η εξελιγμένη με τους 300ίππους; Μείνετε συντονισμένοι. Πάλι Alpine θα είναι στην κορυφή και μακάρι να μην έχει διαταραχθεί η ισορροπία-ομοιογένεια σε αυτό το εξαιρετικό σύνολο για δύο._ Σ. Χ.