Με το χέρι στην καρδιά – Μέρος 4ο: Top 10 Made in Great Britain

Ορισμένα μας συνδέουν με το παρελθόν, με άλλα ζήσαμε, ενώ δεν λείπουν και οι φρέσκες ιδέες και μάλιστα με προοπτική.

10 Triumph 2000 MK II

Σας μπέρδεψα. Όμως είναι κομμάτι ζωής. Δεν το διάλεξα, αλλά προέκυψε. Ακολουθώντας μάλιστα το δόγμα «4Τροχοί», το πείραξα ώστε να μου αρέσει. Ο ορθόδοξος θα το άλλαζε με ένα Dolomite. Σε εμάς προέκυψε το αντίστροφο, οπότε τοποθετήθηκαν καλούδια για καλύτερο κράτημα. Μεγάλοι τροχοί από Κορφιάτη, κόκκινα Koniαπό του Λαγούτη στην Καλλιρόης (τα πάντα όλα εκεί), στροφόμετρο από του Μιχάλη Ζουμπρούλη, αφαιρώντας το ρολόι, κ.ά., όπως η μικρή πινακίδα, τα βαμμένα κίτρινα φανάρια, που έπαιζαν το ρόλο εμπνευσμένου κοντράστ με το λευκό αμάξωμα και τα πράσινα φιμέ τζάμια και τέλος, τα φιλτράκια στα καρμπιρατέρ, για να ακούγεται καλύτερα. Είχε και καλύτερη απόδοση, αφού τα είχε τοποθετήσει ο μετρ Μίμης Μελισσουργός. Αείμνηστος, με το χρυσό medium Rolex στυλ Περατινός και την Άραμις, μαζί με τα κατσαβίδια του. Το οδήγησε και ο Ιαβέρης, και είχες την αίσθηση ότι το μετέτρεψες σε 2.5. Μεγάλη υπόθεση η αίσθηση, και τότε ποια ΒMW 2000, ποιο VOLVO 144 και Audi 100 (ήταν και προσθιοκίνητο); Triumph το δικό μας WRC και ας σερνόταν. Έστριβε όμως και το ελέγχαμε λιώνοντας τα Dunlop SP και στο χώμα, πάντα με τον bro Όνυφο παραπλεύρως. Ήταν αρχές του 1970. Σχέση με «αμάξι», που άντεξε και αποδεικνύεται πως αντέχει στο χρόνο.

9 Daimler 4.2 Sovereign

Συνεχίζουμε σε λευκό χρώμα, με μαύρο εσωτερικό παντού και μόνο δέρμα. Ένα premium coupe-sedan με ιστορία, κυρίως χάρη στην αισθητική του. Αναφερόμαστε στη δεύτερη γενιά, ταξιδεύοντας στα μέσα της δεκαετίας του ‘70. Χαμηλή μάσκα-σημείο αναφοράς και εντός, λιγότερο ξύλο με περισσότερο δέρμα και τα χαρακτηριστικά όργανα της Smith σε φουλ σύνθεση και στην τέλεια παράταξη. «Ίδια με τηνJaguar», το εύκολο σχόλιο. Με στοιχεία σε λεπτομέρειες που την ξεπερνούσαν. Την αρχοντιά της, άλλωστε, τη σφράγιζαν και οι ιδιοκτήτες της που ήξεραν το γιατί και πλήρωναν 20-25% παραπάνω από μια συμβατική XJ6, που την έβρισκες και ως 2.8. Άλλωστε, αυτή η Daimler είχε τα στοιχεία να αντικρίζει και να ανταγωνίζεται με στυλ και τις S-Class και τις 3.0. Μας άρεσε η κοντή καρότσα. Ζήσαμε μαζί της, άλλωστε και μάλιστα συχνά ταξιδεύοντας. Δεν ήταν ευρύχωρη για τους πίσω, αλλά ήταν ισορροπημένη. Στο μάτι, όντας και κομψή και οδηγώντας. Με 170 ίππους δεν είχε τις επιδόσεις των ανταγωνιστών της, αλλά τα πλεονεκτήματά της ήταν από εκεί και πέρα. Το σασί χαμηλά εφ’ όλης της ύλης, ενώ το τιμόνι, παρά την έντονη υποβοήθηση δεν υστερούσε σε πληροφόρηση. Το αυτόματο κιβώτιο δε θα το χρησιμοποιούσες σήμερα, ενώ ούτε τότε σε ικανοποιούσε. Άλλωστε, αν πίεζες σε πρόδιδε και έφευγες αέρα για την Καλλιθέα όπου και ο αντιπρόσωπος «Ηνίοχος» με το συνεργείο του. Ήθελε τον τρόπο της, ήθελε χαλαρά και με αρχοντιά παίζοντας, χαϊδεύοντας το τιμόνι και προστατεύοντας τον κινητήρα και το κιβώτιο, που τα αντιμετώπιζες με τον ίδιο, με τον κομψό τρόπο. Σύνολο για χορτάτους, με άποψη. Το χαρακτηριστικό της σε βάθος; Αθόρυβη.

8 Jaguar F-Type

Θα πείτε την καλή. Με τον V8,σε κουπέ. Εξαιρετική πρόταση, που θα αντιμετώπιζε ακόμα και τη Μ4 με στυλ. Τόσο ψηλά. Κατεβάζουμε όμως ταχύτητα, δε μειώνουμε τις προσδοκίες και επιλέγουμε μια αθώα (;), δίλιτρη, με το 4 κύλινδρο σύνολο και μάλιστα σε κάμπριο εκδοχή. Όπως πιτσιρικάς ονειρευόσουν την E-Type. Σπάνιες και προβεβλημένες οι κουπέ, αλλά περί ορέξεως, όταν επιλέγεις, δεν τίθεται θέμα. Ποτέ δεν πιστέψαμε τότε, το 1970, ότι η E-Type θα στρίβει όπως π.χ. μια Dino 246. Την τέλεια διαδρομή τύπου GT αναζητάς. Εκτίμησήμας, ό,τι προσφέρεται χωρίς οροφή, ενώ, όπως έχουμε διαπιστώσει, αρκεί ο μικρός κινητήραςμε τους 300 (!), ειδικά σε γλιστερούς, έξυπνους δρόμους που γοητεύουν, όπως ακόμα κάμποσοι στην επικράτεια. Είναι όμορφη ούτως ή άλλως και εκτίμησή μας ότι με την μαλακή οροφή αναδεικνύεται το στυλ της, που μόνο με την αντίστοιχη Maserati μπορείς να συγκρίνεις. Ο μικρότερος κινητήρας δένει με το πλαίσιο, κρύβει τις όποιες ατέλειές του και σου δίνει την ευκαιρία και να οδηγήσεις. Από τις λίγες, τις ελάχιστες περιπτώσεις σύγχρονου supercar της premium συντροφιάς, που μπορείς να συμπεριλάβεις και σε μια πιο ρεαλιστική λίστα. Σε σχέση με την Boxster; Δε συγκρίνεις κοσμήματα.

7 Bentley Continental

Γέρασες Σ.Χ.. Δεδομένο, απλά κάποια αυτοκίνητα με ιστορία, έχουν σήμερα και ψυχή και προσωπικότητα, αποτέλεσμα της εξέλιξής τους. Βοηθητικό brand της R-R τον καιρό εκείνο η Bentley, σύγχρονο αυτοκίνητο, πάρα πολύ υψηλού επιπέδου σήμερα, χάρη στο γκρουπ VW. Ατού, λοιπόν, για τα δικά μας πλήκτρα αυτή η σχέση, με τους Γερμανούς να αποδεικνύουν με τη Bentley και τη Lamborghini ότι γνωρίζουν πολύ καλά το παιχνίδι της αξιοποίησης. Διατηρούν το DNA και στηρίζουν την εξέλιξη, προσφέροντας αξιοπιστία, όνειρο για τους Βρετανούς των παραδόσεων, αλλά και για τους Ιταλούς της αστοχίας, που δυσκολεύονται να πιστέψουν στον εαυτό τους. Πού την τοποθετείς την Continental; Σε ρετιρέ, ουρανοξύστη στο Μανχάταν, με την τέλεια διαδρομή στην Τοσκάνη, ώστε να την οδηγήσεις. Προκαλεί σταθμευμένη ακόμα και στο Belgrave στο Λονδίνο, ενώ δεν αδιαφορούν στην άφιξή της οι μπλαζέ portiero στο Four Seasons στο Μιλάνο. Ο σεβασμός τους έχει στοιχεία συνδεδεμένα με το κόστος, που ενδεχομένως καταδεικνύει το μέγεθος του οδηγού. Βλέπεις την ώρα στο Garmin σου και αδιαφορείς που κοιτούν με έκπληξη τα sneakers σου, που δεν είναι Prada. Τους χαμογελάςόμως, γιατί εσύ ξέρεις. Λίμο σε κουπέ αμάξωμα, ικανό να σε βγάλει ασπροπρόσωπο στο Balocco και να σου δώσει χαρά τόσο σε φαρδύ, όσο και σε στενό δρόμο. Ζει για τη superstrada, αλλά δε θα σε προδώσει και στα στενά από το Μονταλτσίνο στο Ραντικόφανι. Κρύβει περίτεχνα το μεγέθός του, ενώ το βάρος φτάνει στα χέρια σου όπως σε ένα supercar για απαιτητικούς, επιπέδου GT-R.

Τα στοιχεία του, οι αντιδράσεις του, σχετίζονται  περισσότερο με της Λάμπο, παρά με αυτά των εντελώς Γερμανικών στην κορυφή του γκρουπ. Κακά τα ψέματα, σχεδιαστικά δεν το συγκρίνεις με μια Panamera, ενώ η περί τιμών ανάλυση δεν έχει θέση και σχέση όταν επιλέγεις υποθετικά. Μια Continental στην τέλεια διαδρομή; Προσφέρεται, αξιοποιώντας και τους ήχους που εκπέμπει ο κινητήρας, σε συνεργασία με το πανάκριβο ηχοσύνολο. Βλέπετε, η σύγχρονη έκφραση στην τέλεια διαδρομή έχει να κάνει με την ποιότητα κύλισης, ειδικά όταν τα μηχανικά μέρη είναι υπεράνω της ρεαλιστικής αξιολόγησης.

6 Range Rover

Το πρώτης γενιάς. Το «πολεμικό», σε 3θυρη εκδοχή ή το 5θυρο που άλλαξε την πορεία της κατηγορίας. Θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως η εξελιγμένη, η πολυτελής, καλά εξοπλισμένη εκδοχή του Defender. Καμία σχέση. Άλλωστε, είναι εν ζωή και τα δύο και μάλιστα με εντελώς διαφορετικό προσανατολισμό. Στο μυαλό μας το 5θυρο μπλε-γκρι του φίλου Κ.Π., στο Μόντε του 1985. Έχει κάνει λάθος ο Χάρυμαν και ο Βάτανεν κάνει μαγικά με το Peugeot για να κερδίσει τον Ρερλ με το Audi. Εμείς, νικητές στη μάχη με το χιόνι και τους Γάλλους Gendarmes, με ένα αυτοκίνητο πολυεργαλείο για κάθε διαδικασία. Με αέρα και στυλ στην κεντρική πλατεία του Μόντε ανάμεσα σε Cafe και Hotel de Paris, αλλά και στο Τουρινί. Ο Κωνσταντίνος τέρμα γκάζι απόΜόντε για Νίκαια και ακόμα πιο γρήγορα για τις Κάνες, όπου επιτέλους και το καλό ιταλικό φαγητό εντός Γαλλίας. Για να παρακολουθήσεις, όμως, Στιγκ και Βάλτερ και πώς διασκεδάζει ο Άρι, πρέπει να οδηγήσεις. Πού πάμε με το φορτηγό; Καμία σχέση, και το πιστοποιεί ο τρόπος, ακόμα και σε καμπές. Έχει επιτέλους τη σωστή ανάρτηση με γόνατα Μακφέρσον μπροστά και εδώ κάπου τελειώνει η περί «τζιπ» ιστορία και ξεκινάει η περί μεγάλου SUV θεωρεία. Συμπληρώνεις με απαιτήσεις σε επιδόσεις και πολυτέλεια και… η φωτογραφία απεικονίζει τα σύγχρονα Range Rover Sport. Εμείς, λάτρεις του Velar, εκτιμώντας το στυλ του που σκοτώνει το ύφος με…τον τρόπο του Evoque, είμαστε σε αναμονή. Φίλοι, αναγνώστες με γνώσεις και ποιότητα, αναπαλαιώνουν στη Θεσσαλονίκη Range Rover πρώτης γενιάς,με διαδικασία που περιλαμβάνει και εξέλιξη και εννοείται πως δε θα χάσουμε την ευκαιρία για ένα ταξίδι όπως τότε. Στο Χολομώντα, όμως, σήμερα, με ένα κλασικό σύνολο με αντοχές και για αύριο. Θα επανέλθουμε…

5 Ford Sierra Cosworth

Ποιο λέτε; Η λογική επιβάλει ένα τετράθυρο Saphire. Το “τετράγωνο”, το εντελώς τριών όγκων, όπως τα αγωνιστικά Gr Α των Ντελεκούρ και Λεωνίδα Κύρκου, το 1992. Σε έκδοση παραγωγής, λεπτομέρεια η μετάδοση της κίνησης. Ο κινητήρας της Cosworth με το κόκκινο καπάκι έκανε τη διαφορά. Έδινε υπεραξία. Όμως, δε θα συμφωνήσουμε. Ο καθένας με το κόλλημά του, θα πείτε. Επιλογή μας το 3θυρο με τη φτερούγα, που σε αγωνιστική εκδοχή έγραψε την ιστορία του, κυρίως στην άσφαλτο. Με την ευκαιρία, ήταν και το μόνο αυτοκίνητο με κίνηση πίσωπου… μας ταλαιπώρησετο 1989 – εμείς με τη Silvia, στη Χαλκιδική με τον Ρόμπερτ Ντρογκμάνς. Ήταν και κακός στην επικοινωνία, και όσοι πιστοί, αντιλαμβάνεστε. «Αρσενικό», λοιπόν αυτοκίνητο, με την τεράστια φτερούγα να προδίδει μόνο ένα μέρος των χαρακτηριστικών. Τυχεροί, το οδηγήσαμε σε έκδοση παραγωγής νωρίς (το 1987) όταν το έφεραν οι Κυρκαίοι, πριν το εξελίξουν σε αγωνιστικό. Το πρώτο τους. Το σασί πολυπρωταθλητής στα χέρια του Λεωνίδα, που το εξέλιξε σε εργοστασιακό επίπεδο, με τον αδελφό του, Λάμπρο και τους συνεργάτες τους. Το πρώτο μας εξώφυλλο μαζί τους, ενώ ακολούθησαν και άλλα. Οι ίδιοι, νωρίτερα είχαν φτιάξει στην Ελλάδα Opel Manta 400.

Το Sierra παραγωγής; Μοναδικό. Σε τρόμαζε, αλλά από τη στιγμή που το καταλάβαινες και περνούσες μια ταχύτητα επάνω στο κιβώτιο, ήταν απολαυστικό. Καθαρόαιμο αυτοκίνητο, έτοιμο για όλα, χωρίς προφυλακτικά. Γεννημένος νικητής στο δρόμο και στους αγώνες, όπου και έλαμψε και ως Gr Ν, στα χέρια του εξαιρετικού Νάσου Δασκαλόπουλου κ.ά. 

4 Ford Escort 2000 RS

Οι Φινλανδοί οδηγοί λένε αν δεν έχεις κερδίσει τις«1000 λίμνες», τι να το κάνεις το Παγκόσμιο; Αντίστοιχα, λοιπόν, αν δεν έχεις οδηγήσει κλασικό Escort MKI ή ΙΙ, δεν ξέρεις όλη την αλήθεια σε σχέση με την οδήγηση. Τεχνικές προδιαγραφές για παιδική χαρά, αλλά δεν υπάρχει, δεν επαναλαμβάνεται αυτή η μυστική συνταγή χαράςαπό έναν ξεπερασμένο κινητήρα, με πίσω ανάρτηση από μεταπολεμικό Ντεσότο – ούτε για ταξί. Σκεφτείτε πως όλο αυτό, ως βάση, χάρη στον Ιαβέρη και στον Δημήτρη Παντελεημονίτη της Κοντέλλης έγινε αγωνιστικό. Αν τότε, το‘75-’85… έψαχνες ένα παντηλίκι με ΒΜW σε πλατεία, αντίστοιχα ζούσες για μια βόλτα στο χώμα με Escort. Ισχύει και σήμερα και δεν είναι υπερβολή πως αν επιλέγαμε έκδοση παραγωγής, θα ήταν ένα από τα 3-4 που χαζεύαμε τότε στη Λ. Συγγρού. Μαύρο, λευκό και πάλι λευκό, με τη μακριά μούρη. Βαρύτερο, αλλά χαλάλι, αφού είχες τα Recaroκαι το καλό ταμπλό. Πανάκριβο τότε λόγω φορολογικού καθεστώτος, οπότε μονόδρομος η μετατροπή από 1.100. Απευθείας από καινούργιο. Για τη βόλτα ένα μπλοκέ (με τα δισκάκια να διαμαρτύρονται και να ανατριχιάζεις), κοντή κρεμαγιέρα, επιλογέα με μικρότερη διαδρομή και φύγαμε. Ατού το βάρος και το πόσο φιλικό είναι ακόμα και για τον αδαή. Μακάρι να υπήρχε σήμερα σε παραγωγή αυτή η εκδοχή. Ένα γνήσιο 2000 RS με κλιματισμό, χωρίς το κιτ του κινητήρα. Άλλωστε, έτσι, με ένα διπλό καρμπιρατέρ, συμμετείχαν τότε και διακρίθηκαν, ο Κουνάνης (στο Ρ. Ford) ο Μοσχούτης (σε δυο Ρ.Α.) και ο Καψάσκης, ακόμα και σε ανάβαση. Τυχαίο; Κάθε άλλο…

3 Jaguar I-Pace

Το COTY του 2019, γιατί απλά είναι ο λόγος ο σωστός για να συμπαθήσεις το ρεύμα, την ώρα που αντικειμενικά είναι και όμορφη. Δημιούργησαν από λευκό χαρτί, παρ’ ότι θα μπορούσαν να εξηλεκτρίσουν και ένα Range Rover ώστε να μη χάσουν χρόνο εξηγώντας στους νεόπλουτους του πλανήτη το μέγεθος της Jaguar που έλαμψε μέχρι το ‘80 και λάμπει πάλι σήμερα. Στο… κενό η εποχή της συνεργασίας με τη Ford, που αντί να την αξιοποιήσει, την ευνούχισε. Σήμερα είναι αλλιώς και αν το διαπιστώνεις με την εξαιρετική γενιά των E και F Pace, το πιστοποιείς με την I-Pace. COTY η Jaguar σε ισοβαθμία με την Alpine και είναι αυτή η μάχη ανάμεσα σε απόψεις και ιδέες που δίνει στην Jaguar υπεραξία. Η συνέχεια οδηγώντας. Καταρχάς κομψά, όπως της ταιριάζει, αξιοποιώντας και το αναβαθμισμένο ηλεκτρικό σύστημα, που παρέχει αυτονομία για περισσότερα από 300-320 χλμ.. Στη συνέχεια, με το στυλ του Πραγματικού Οδηγού, που της ταιριάζει και προκύπτει η αρμονική συνεργασία που απαιτείται, αξιοποιώντας και το πλαίσιο. Ο κινητήρας, φυσιολογικά προσφέρεται για… πάτα έτσι ξαφνικά και πάτα ξανά, επιλογή που περιορίζει την αυτονομία, αλλά σφραγίζει αυτή τη διαφορετική, τη σύγχρονη πλέον αίσθηση, τη συνδεδεμένη με τη ροπή χωρίς τέλος. Σημαντικό το ότι στη συνέχεια, σε μια καθημερινότητα με νόημα, είναι ο λόγος που εσύ προσαρμόζεσαι σε αυτήτη σύγχρονη συμπεριφορά, που σύντομα θα εξελιχθεί σε τρόπο ζωής.

2 Mini Cooper S

Το σύγχρονο, με τη γερμανική αξιοπιστία, έστω στη θεωρία. Σε κάθε περίπτωση, το 3θυρο, που θυμίζει το παρελθόν και ιδανικά ένα από τα πρώτης γενιάς, αφού στη συνέχεια ξέφυγαν σε διαστάσεις. Για να είμαστε ακριβείς, με το «S» δίπλα στο Cooper,σε κόκκινο ή πράσινο και ό,τι προκύψει για το χρώμα της οροφής – αν δε βρεις με λευκή. Κιβώτιο στο «χέρι» και είναι η πρόταση που σου φτιάχνει τη διάθεση. Ο ιδιόκτητης κάθε Mini είναι περήφανος για την επιλογή του, που δεν προέκυψε τυχαία. Είναι επιλογή με άποψη και την υποστηρίζει. Το απολαμβάνει. Λάμπει το Mini και καμαρώνεις, είτε μετακινείσαι, είστε οδηγείς. Σασί καλά δουλεμένο που δέχεται μεγαλύτερους, ισχυρότερους κινητήρες – όπως αποδεικνύεται από τις εκδόσεις Works. Σε κάθε περίπτωση, μπορεί να λέμε «το Mini ένα είναι» και άλλωστε ως 3θυρο δεν έχει ουσιαστικά ανταγωνιστή, αλλά δεν μπορείς να υποτιμήσεις την 5θυρη εκδοχή, επιπέδου A Class και Golf και κυρίως το Countryman που τα βάζει με τα premium θηρία της αγοράς. Σε σχέση με το παρελθόν; Πάντα κόκκινο ή πράσινο, μόνο Cooper και σταθμευμένο δίπλα στο σύγχρονο, επιλογή που προδίδει σεβασμό σε ένα αυτοκίνητο-θεσμό.  

1. McLaren F1

Ο «άσος» σε ένα από τα τρία πλέον όμορφα σπορ αυτοκίνητα στον κόσμο, με τα δικά μας κριτήρια: των απαλών γραμμών. Διακριτική και κομψή, όπως μια 288 GTO και μια 911 μέχρι την 997, έχοντας ξεφύγει πλέον σε διαστάσεις. Η«δική»μας, η πράσινη, η δημιουργία του Γκόρντον Μάρεϊ με τον V12 της BMW. Επιλογή που ξεπερνούσε την εμπορική συνεργασία και ήταν εκεί αυτός ο ατμοσφαιρικός που «σκότωνε» από τις 1.000 σ.α.λ., γιατί αυτός της ταίριαζε. Η εντολή τότε των ιδιοκτητών της McLaren στον τεράστιο G.M. ήταν «δούλεψε εν λευκώ». Ακολούθησε το όραμά του, λοιπόν και υπέγραψε την υπέρβαση με τις 3 θέσεις, συνδυάζοντας με ό,τι πιο απλό σε σχέση με τη φιλοσοφία του για το σπορ αυτοκίνητο. Αισθητική και επιδόσεις σε απόλυτη ισορροπία και μάλιστα και με χαρακτηριστική ευκολία για το χρήστη. Αν η F40 θέλει τον Τζίγγερ ή τον Βωβό ώστε να κινηθεί γρήγορα, με τη McLaren μπορούσες να σκεφτείς επιπόλαια και να περάσει από το φτωχό σου μυαλό το κλασικό «ποιος Χάκινεν;» Με συμπεριφορά τύπου F50, αλλά με το δικό της χαρακτήρα. Με διαφορετική αίσθηση στην ευθεία ή στρίβοντας, οπότε καθυστερούσε η υπερστροφή. Την F50 τη ζούσες εκτός πρόσφυσης. Η McLaren σε παρέσυρε στο δικό της ουδέτερο παιχνίδι, σε σημείο που να νιώθεις ότι την προδίδεις υπερβάλλοντας. Εμπειρία ζωής η δοκιμή της και ίσως ήταν η πρώτη και η τελευταία φορά που πληρώσαμε ασφαλιστήριο για να οδηγήσουμε, τότε, το 2000. Δεν ξεχνώ το πώς προσέγγισα από αριστερά τη θέση του οδηγού, βρίσκοντας τον επιλογέα στο δεξί χέρι. Η συνέχεια από τα ακούσματα, ανάλογα με το πάτημα του γκαζιού με το γνήσιο και ατελείωτο βάθος – αντίστοιχο με το μέγεθοςτου κινητήρα._ Σ. Χ.