Τα ανθρωποειδή ρομπότ κάνουν δειλά την εμφάνισή τους στην αυτοκινητοβιομηχανία, φέρνοντας μαζί τους υποσχέσεις για το μέλλον – αλλά και αρκετά ερωτηματικά.
Η εικόνα ενός ρομπότ με ανθρώπινη μορφή να μεταφέρει αντικείμενα και να συναρμολογεί αυτοκίνητα σε ένα πλήρως αυτοματοποιημένο εργοστάσιο μοιάζει για πολλούς βγαλμένη από ταινία επιστημονικής φαντασίας. Και όμως, μεγάλες αυτοκινητοβιομηχανίες με παγκόσμια απήχηση, όπως οι Tesla, Hyundai, BMW, Mercedes, BYD και Xpeng, επενδύουν με συνέπεια στα ανθρωποειδή ρομπότ, φιλοδοξώντας να τα εντάξουν ενεργά στις γραμμές παραγωγής τους. Με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, η υπόσχεση είναι κοινή: αυτά τα ρομπότ θα αναλάβουν σταδιακά επαναλαμβανόμενες, επίπονες ή και επικίνδυνες εργασίες εντός των εργοστασίων, αυξάνοντας την αποδοτικότητα και μειώνοντας την εξάρτηση από το ανθρώπινο δυναμικό.
Η αρχή έγινε με ρομπότ όπως ο ASIMO της Honda, ένα τεχνολογικό θαύμα, που όμως δεν βρήκε ποτέ πρακτική εφαρμογή στην παραγωγή. Σήμερα, η Tesla προτάσσει το ανθρωποειδές Optimus ως το «μέλλον της βιομηχανικής εργασίας», ενώ η Hyundai αξιοποιεί την Boston Dynamics, γνωστή για τον Atlas, που επιδεικνύει εντυπωσιακές κινητικές ικανότητες. Με τη σειρά της, η BMW διαθέτει στο δυναμικό της το Figure 02, το οποίο ξεχωρίζει για την τριπλάσια επεξεργαστική ισχύ του, αλλά και για τους προηγμένους αισθητήρες που ενσωματώνει, εκτελώντας σε πιλοτικό στάδιο χιλιάδες τοποθετήσεις εξαρτημάτων ημερησίως σε εργοστάσιά της.
Οι εφαρμογές των παραπάνω είναι ξεκάθαρες: μεταφορά εξαρτημάτων, συναρμολόγηση ελαφρών τμημάτων, ποιοτικός έλεγχος και στο μέλλον ίσως και συνεργασία με ανθρώπους σε «μεικτές γραμμές» παραγωγής οχημάτων.
Παρά τις εντυπωσιακές παρουσιάσεις που στην πλειονότητά τους είναι προσχεδιασμένες και σίγουρα δεν αποτελούν δείγμα πραγματικής ευφυΐας, τα ανθρωποειδή ρομπότ παραμένουν, σε μεγάλο βαθμό, σε πειραματικό, αν όχι νηπιακό στάδιο. Η κίνησή τους είναι ακόμη αργή, η ευστάθειά τους περιορισμένη, ενώ ταυτόχρονα το ενεργειακό τους αποτύπωμα παραμένει ακόμη αρκετά υψηλό. Ένα από τα μεγαλύτερα ίσως προβλήματα είναι το κόστος. Η παραγωγή, και λιγότερο η συντήρηση, ενός ανθρωποειδούς ρομπότ είναι πολλαπλάσια από αυτή ενός εξειδικευμένου βιομηχανικού, με τις έως τώρα εκτιμήσεις να αναφέρουν ότι το κόστος τους αγγίζει ή και υπερβαίνει τα 100.000 δολάρια. Γιατί λοιπόν να επιλέξει κανείς κάτι τόσο ακριβό, όταν υπάρχουν ήδη αποδοτικές και δοκιμασμένες λύσεις;
ΠΑΡΑ ΤΙΣ ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΚΕΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ, ΤΑ ΑΝΘΡΩΠΟΕΙΔΗ ΡΟΜΠΟΤ ΠΑΡΑΜΕΝΟΥΝ, ΣΕ ΜΕΓΑΛΟ ΒΑΘΜΟ, ΣΕ ΝΗΠΙΑΚΟ ΣΤΑΔΙΟ.
Η μαζική αντικατάσταση ανθρώπων από ανθρωποειδή ρομπότ, αν και δεν είναι άμεσα εφικτή, ανοίγει μια νέα συζήτηση για το μέλλον της εργασίας. Η τεχνολογία μπορεί να απαλλάξει τον άνθρωπο από τη «βαρετή εργασία», αλλά μπορεί επίσης να εντείνει την ανεργία και την αποξένωση. Το σίγουρο είναι ότι οι εταιρείες οφείλουν να είναι διαφανείς, καθώς δεν αρκεί να δείχνουν τα πάσης λογής ανθρωποειδή ρομπότ τους να χορεύουν ή να κουβαλούν κουτιά. Χρειάζονται σαφείς στρατηγικές για την ενσωμάτωσή τους στην παραγωγή οχημάτων, με παράλληλη προστασία των εργαζομένων. Και πρωτίστως δημόσιο έλεγχο ως προς την ασφάλειά τους. Χαρακτηριστικό άλλωστε είναι το περιστατικό με το ρομπότ H1 της Unitree, που εμφάνισε «ακανόνιστη συμπεριφορά» λόγω ελαττωματικού κώδικα, καταδεικνύοντας ότι ακόμα και κάτι τόσο έξυπνο μπορεί να γίνει επικίνδυνο σε δευτερόλεπτα.
Τα ανθρωποειδή ρομπότ θα απαντώνται ολοένα και πιο συχνά στα σύγχρονα εργοστάσια κατασκευής οχημάτων, φέρνοντας νέες δυνατότητες αλλά σίγουρα και νέα ερωτήματα.
Το μέλλον των ανθρωποειδών ρομπότ στην αυτοκινητοβιομηχανία είναι σίγουρα πολλά υποσχόμενο. Όχι όμως και δεδομένο. Χρειάζεται πραγματισμός, προσεκτικός σχεδιασμός και σίγουρα μια ανοιχτή συζήτηση, όχι μόνο για το τι μπορεί να γίνει, αλλά και για το τι πρέπει να γίνει.
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
