H McLaren ολοκλήρωσε την εξέλιξη της Speedtail, του τεχνολογικά πιο προηγμένου αλλά και ταχύτερου αυτοκινήτου της, επιτυγχάνοντας όχι μία, ούτε δύο, αλλά τριάντα φορές τελική ταχύτητα 403 χλμ./ώρα στην ευθεία μήκους 4,8 χλμ. του Johnny Bohmer Proving Grounds που βρίσκεται στο Διαστημικό Κέντρο Κένεντι.
Όπως ανακοίνωσε σήμερα η βρετανική εταιρεία, αυτή ήταν η τελευταία δοκιμασία για το υβριδικό hypercar των 1.070 ίππων και μόλις 106 αντιτύπων (σ.σ.: όσες και οι εκδόσεις «βόλτας» της McLaren F1) μετά τα εξαντλητικά τεστ που ολοκληρώθηκαν από τους υπεύθυνους εξέλιξης της εταιρείας από το Woking τόσο στο Pepenburg της Γερμανίας, όσο και στις εγκαταστάσεις της Idiada στην Ισπανία.
Σύμφωνα με σημερινές ανακοινώσεις της McLaren, στις δοκιμές που έλαβαν χώρα στο Johnny Bohmer Proving Grounds που βρίσκεται στη Διαστημικό Κέντρο Κένεντι, στη Φλόριντα των ΗΠΑ, η Speedtail κατάφερε με οδηγό τον Kenny Brack να επιτύχει τελική ταχύτητα 403 χλμ./ώρα πάνω από 30 φορές, ολοκληρώνοντας παράλληλα τη δοκιμασία επιτάχυνσης από στάση έως τα πρώτα 300 χλμ./ώρα σε χρόνο κάτω των 13 δλ.
Όπως και η εμβληματική McLaren F1, έτσι και η νέα Speedtail είναι τριθέσια, με τον οδηγό να κάθεται στο κέντρο. Σε ότι αφορά στην κινητήρια μονάδα, τα μόνα στοιχεία τα οποία οι Βρετανοί δίνουν στη δημοσιότητα είναι ότι πρόκειται για μια υβριδική «καρδιά» με μέγιστη ροπή 1.150 Nm και ισχύ 1.070 ίππων. Το πλαίσιο δε της Speedtail, στο οποίο «φιλοξενείται» μία μπαταρία με πυκνότητα ισχύος που φτάνει τα 5,2 kW/kg, είναι κατασκευασμένο από ανθρακονήματα, ενώ αξιοσημείωτο είναι επίσης το γεγονός ότι το συνολικό βάρος της πισωκίνητης κατασκευής αγγίζει μόλις τα 1.430 κιλά.
Το βρετανικό hyper-GT έχει μήκος 5,137 μ., κάτι που μεταφράζεται σε επιπλέον 549 χλστ. σε σχέση με την αντίστοιχη διάσταση της P1. Οπτικά, η Speedtail έχει σχεδιαστεί με γνώμονα τη μικρότερη αεροδυναμική αντίσταση και όχι με κριτήριο την αύξηση της κάθετα παραγόμενης δύναμης στις υψηλές ταχύτητες, όπως συμβαίνει στη Senna. Ιδιαίτερη αίσθηση προκαλεί η «ρέουσα» διαμόρφωση του μονοκόμματου πίσω τμήματος (από carbon, φυσικά), που είναι το μεγαλύτερο που έχει κατασκευάσει ποτέ η McLaren, η απουσία καθρεπτών (τη θέση τους έχουν πάρει κάμερες που «μαζεύονται» προς τα μέσα), το κάλυμμα από ανθρακόνημα των εμπρός τροχών, καθώς και τα υδραυλικά πτερύγια, τα οποία ανεβαίνουν και κατεβαίνουν αυτόματα μειώνοντας στη δεύτερη περίπτωση τις αεροδυναμικές αντιστάσεις.
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
