Το ένα και μοναδικό αντίτυπο της Miura SVR επιστρέφει στη ζωή χάρη στις προσπάθειες της Polo Storico, του τμήματος… διάσωσης των μοναδικών κατασκευών του παρελθόντος της Lamborghini.
Το μακρινό 1970, ο δοκιμαστής της Lamborghini, Bob Wallace, θέλησε να δημιουργήσει μία καθαρόαιμη εκδοχή της εμβληματικής Miura, που θα ήταν σύννομη με τις προδιαγραφές που έχει θεσπίσει την εποχή εκείνη η FIA. Πολύ γρήγορα, το βάρος του «αρχικού» αυτοκινήτου μειώθηκε κατά 360 περίπου κιλά, με τον κινητήρα να αναβαθμίζεται αποδίδοντας στην τελική του μορφή ισχύ 418 ίππων. Την ίδια στιγμή, ο Wallace αποφάσισε να… προσθέσει στην αγωνιστική αυτή κατασκευή διάφορα αεροδυναμικά βοηθήματα, σε μια προσπάθεια να αναδειχθεί έτι περαιτέρω ο χαρακτήρας του αυτοκινήτου. Κάπως έτσι, λοιπόν, γεννήθηκε η P400 Jota, η οποία δυστυχώς καταστράφηκε κατά τη διάρκεια ενός αγώνα μόλις ένα χρόνο μετά τη γέννησή της. Η καθαρόαιμη P400 Jota ήταν αυτή που αποτέλεσε τη βασική πηγή έμπνευσης για την εικονιζόμενη και μοναδική, ασφαλώς, Miura SVR, η οποία, όπως επίσημα ανακοινώνει σήμερα η ιταλική εταιρεία, «αποκαταστάθηκε» πλήρως από την Polo Storico ύστερα από 19 μήνες επίπονης δουλειάς.
Το αυτοκίνητο με αριθμό πλαισίου 3781 ήταν αρχικά μια ταπεινή Miura S -με πράσινες για την περίσταση εξωτερικές επιφάνειες, μαύρο εσωτερικό και χρονολογία κατασκευής το 1968 -η οποία αποτέλεσε το κεντρικό έκθεμα στο περίπτερο της Lamborghini στην 50η Έκθεση του Τορίνο της χρονιάς εκείνης. Έχοντας ήδη αλλάξει ιδιοκτήτη ούτε μία, ούτε δύο, αλλά οχτώ στο σύνολο φορές, το αυτοκίνητο καταλήγει στα χέρια του Γερμανού, Heinz Straber, ο οποίος το 1974 αποφασίζει να στείλει την ιταλίδα καλλονή στην Sant’ Agata προκείμενου οι άνθρωποι της εταιρείας να δημιουργήσουν για χάρη του την one–off Lamborghini Miura SVR ύστερα από ενάμιση περίπου χρόνο.
Εν συνεχεία, η μοναδική SVR πέρασε στα χέρια του Hiromitsu Iro αποτελώντας τα χρόνια που ακολούθησαν στην Ιαπωνία ένα ζωντανό τετράτροχο θρύλο. Και συνάμα, την πηγή έμπνευσης για τις εμβληματικές μινιατούρες σε κλίμακα 1:18 που συνεχίζει να κατασκευάζει και να πουλά ανά χιλιάδες μέχρι και σήμερα η ιαπωνική εταιρεία Kyosho.
«Η αποκατάσταση κράτησε 19 μήνες και απαιτούσε μια διαφορετική προσέγγιση στον τρόπο με τον οποίο δουλεύουμε κανονικά», εξηγεί ο Paolo Gabrielli, επικεφαλής πωλήσεων και διευθυντής της Polo Storico. «Το αρχικό φύλλο παραγωγής δεν βοήθησε πολύ, και έτσι στηριχτήκαμε κυρίως στις προδιαγραφές των τροποποιήσεων του 1974. Η πρόκληση για την ομάδα Polo Storico ήταν ακόμα πιο δύσκολη καθώς το αυτοκίνητο έφτασε στη Sant’Agata σε κομμάτια, αν και τα μέρη ήταν όλα εκεί. Οι μοναδικές παραλλαγές των αρχικών προδιαγραφών ήταν η προσθήκη ζωνών ασφαλείας 4 σημείων, αγωνιστικών καθισμάτων και αφαιρούμενης κλωβού ασφαλείας. Όλα αυτά ζητήθηκαν ρητά από τον ιδιοκτήτη του αυτοκινήτου αποσκοπώντας στη βελτίωση της ασφάλειας κατά τη διάρκεια των αγωνιστικών επιδείξεων που θα πραγματοποιηθούν με το αυτοκίνητο».__X.A.
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
