Γιούρκας Σεϊταρίδης: Ταχυδυναμικός και στη ζωή!

γιούρκας-σεϊταρίδης-ταχυδυναμικός-κ-89689

27 Μαρτίου, 2021

Ένας διεθνής ποδοσφαιριστής παγκόσμιας κλάσης, βασικότατο μέλος της χρυσής Εθνικής Ομάδας του Euro 2004 και με σημαντική καριέρα σε Ελλάδα και εξωτερικό, συνεχίζει τη ζωή του στον ίδιο ρυθμό, είτε οδηγώντας δίτροχα και τετράτροχα οχήματα, είτε μέσω των επιχειρήσεών του, είτε προσφέροντας μέσα από την τοπική αυτοδιοίκηση στο Δήμο Αθηναίων. Ιδού το χρυσό “2” του ελληνικού ποδοσφαίρου, σήμερα, στα σαράντα του.

“Οργωνε στον ασβέστη” της δεξιάς πλευράς των ποδοσφαιρικών γηπέδων, όπως λένε χαρακτηριστικά για τους μπακ και τους εξτρέμ αυτού του επιπέδου, όντας ένας από τους μεγαλύτερους Έλληνες ποδοσφαιριστές όλων των εποχών και χωρίς αμφιβολία ένας από τους κορυφαίους παγκοσμίως στη θέση του στα χρόνια που μεσουρανούσε.

Γιούρκας

Κείμενο: Μανώλης Σαλούρος / Φωτογραφίες: Θάνος Ηλιόπουλος

Ο Γιώργος (Γιούρκας) Σεϊταρίδης, γεννημένος στον Πειραιά στις 4 Ιουνίου 1981, εκτός από τη σημαντική πορεία του στους αγαπημένους του ΠΑΣ Γιάννινα (1998-2001) και Παναθηναϊκό (2001-2004 και 2009-2013), πέρασε από κορυφαίους Ευρωπαϊκούς συλλόγους όπως η Πόρτο (2004), η Ντιναμό Μόσχας (2005) και η Ατλέτικο Μαδρίτης (2006-2009), ενώ ήταν μέλος της χρυσής Εθνικής Ομάδας του Euro 2004. Ο Γιούρκας αγωνίστηκε για ενενήντα λεπτά και στους έξι αγώνες που έδωσε η Ελλάδα στα γήπεδα της Πορτογαλίας, με την ποδοσφαιρική του λάμψη να είναι τόσο έντονη που “ανάγκασε” την UEFA να τον εντάξει στην καλύτερη ενδεκάδα της διοργάνωσης, μαζί με τέσσερις ακόμη Έλληνες, τους Αντώνη Νικοπολίδη, Τραϊανό Δέλλα, Άγγελο Χαριστέα και τον αρχηγό, Θοδωρή Ζαγοράκη.

Γιούρκας

Σήμερα, όταν δεν περνάει υπέροχες στιγμές, εντός και εκτός δρόμου, με δίτροχα και τετράτροχα όπως αυτά της Yamaha των φωτογραφιών μας (TMAX 560 και YXZ 1000R), ασχολείται με τις επιχειρήσεις ακινήτων, ενώ μαζί με έναν συνέταιρό του έχουν και το καλαίσθητο “Moma” στο Μοναστηράκι. Παράλληλα, στις αυτοδιοικητικές εκλογές του 2019 ήταν υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος Αθηναίων με την παράταξη “Αθήνα Ψηλά”, ενώ σήμερα προσφέρει στα κοινά ως μέλος του Δημοτικού Συμβουλίου και Αντιπρόεδρος στον Οργανισμό Πολιτισμού Αθλητισμού και Νεολαίας του Δήμου Αθηναίων.

Πόσο συνέβαλε ο πατέρας σου και γενικότερα η οικογένειά σου στο να ασχοληθείς με το ποδόσφαιρο και με τον επαγγελματικό αθλητισμό; Πώς ξεκίνησες να παίζεις; Ο πατέρας μου ήταν ένας πολύ καλός επιθετικός. Για μένα ήταν η φυσιολογική εξέλιξη, στο DNA μου, να ασχοληθώ με το ποδόσφαιρο, ζώντας και μεγαλώνοντας μαζί του αλλά και με τον θείο μου, τον αδερφό του, ο οποίος ήταν και αυτός ποδοσφαιριστής αλλά και με τον παππού μου τον Γιούρκα που ήταν προπονητής στην Προοδευτική. Από μικρός μου άρεσε ο αθλητισμός γενικότερα, έκανα στίβο και πολλά ακόμη σπορ. Κάπου στα 15 μου πήγα στο Σταυράκι να παίξω (‘Α τοπικό τότε) και παράλληλα με είχαν επιλέξει να είμαι και στη Επίλεκτη Ομάδα Ηπείρου και έτσι άρχισα να παίζω αντιμέτωπος με πολλά ταλαντούχα παιδιά και ομάδες άλλων νομών και να καταλαβαίνω σιγά σιγά ότι βρίσκομαι σε καλό επίπεδο, αλλά και ότι αυτό είναι που θα κάνω επαγγελματικά στη ζωή μου. Δυστυχώς το σχολείο αν και μου άρεσε πάρα πολύ, πέρασε σε δεύτερη μοίρα γιατί οι απαιτήσεις όλο και μεγάλωναν και οι προπονήσεις και τα τα ταξίδια γέμιζαν ολοένα και περισσότερο την καθημερινότητά μου. Πρόβλημα που αντιμετωπίζουν όλα τα παιδιά που ασχολούνται με τον επαγγελματικό αθλητισμό, με ελάχιστες εξαιρέσεις ακαδημιών στην υφήλιο να προσφέρουν κάτι ολοκληρωμένο.

Είσαι από αυτούς τους Έλληνες αθλητές που έχουν κάνει σημαντικά μεγάλο «ταξίδι» στην καριέρα τους και στο εξωτερικό (Πορτογαλία, Ρωσία, Ισπανία). Πόσο εύκολα ή δύσκολα μπορεί να διαχειριστεί κάτι τέτοιο ένα παιδί -όσο ώριμο και αν είναι- σε αυτές τις ηλικίες; Εκτός από τις χώρες που εργάστηκα, ο αθλητισμός μου χάρισε ένα τεράστιο ταξίδι σε όλο τον κόσμο. Μπορώ να πω ότι το μόνο μέρος που μου λείπει από τον παγκόσμιο χάρτη είναι οι χώρες κάτω από το Μεξικό και η Νέα Ζηλανδία, που θα πήγαινα φέτος με το GS Trophy αλλά δυστυχώς ακυρώθηκε. Από εκεί και πέρα, πολύ σημαντικό για να προσαρμοστείς σε μία ξένη χώρα είναι να προσπαθήσεις να μάθεις όσο το δυνατόν πιο γρήγορα τη γλώσσα της ώστε να μην αισθάνεσαι ξένο σώμα και παραγκωνισμένος, από τα αποδυτήρια με τους συμπαίκτες σου, έως και την καθημερινότητα. Επιπλέον, έχει τεράστια σημασία η ομάδα που θα τύχεις. Για παράδειγμα, στην Πορτογαλία όλα ήταν ιδανικά. Η Πόρτο άλλωστε γι’ αυτό θεωρείται ένας τεράστιος αθλητικός οργανισμός. Είναι άψογος ο τρόπος που υποδέχονται ειδικά τον ξένο αθλητή. Τον βοηθούν σε κάθε βήμα του και τον κάνουν να νιώθει αμέσως άνετα. Η συγκυρία μάλιστα ήταν και ιδανική γιατί όλοι οι συμπαίκτες μου ήταν εξαιρετικοί χαρακτήρες και με αντιμετώπισαν σαν οικογένειά τους. Στην Ισπανία αργότερα, προσαρμόστηκα ακόμη πιο γρήγορα αφενός γιατί είναι πιο κοντά το ταμπεραμέντο μας και αφετέρου λόγω της πορτογαλικής γλώσσας μίλησα πιο γρήγορα τα ισπανικά. Στη Ρωσία ήταν σαν να προσγειώθηκα σε άλλον πλανήτη. Εντελώς διαφορετική η νοοτροπία όλου του κόσμου, πολύ πιο τυπικοί και αυστηροί σε όλα τους, ειδικά οι άντρες. Έκανα αμέσως μαθήματα από τα αγγλικά στα ρωσικά με μία καθηγήτρια πανεπιστημίου και κατάφερα να προσαρμοστώ σχετικά γρήγορα. Το δύσκολο ήταν να παίζεις σε παγωμένα γήπεδα με θερμοκρασίες κάτω από το μηδέν… Αξέχαστα τα παιχνίδια για παράδειγμα στη Σιβηρία στους -20 ή οι εσωτερικές πτήσεις και τα μικρά αεροπλάνα σε τέτοιες συνθήκες.

Γιούρκας, Μανώλης Σαλούρος

Έπειτα από τόσα ταξίδια που έχεις κάνει στην καριέρα σου, αλλά και από τις χώρες που έχεις εργαστεί, έχεις νιώσει ποτέ ότι θα ήθελες να μείνεις μόνιμα σε κάποια από αυτές; Η Μόσχα είναι μία πανέμορφη πόλη, αλλά δε θα μπορούσα να μείνω μόνιμα, κυρίως εξαιτίας του καιρού. Θα έμενα γενικά στην Ισπανία, ίσως Βαρκελώνη, Βαλένθια, σε πολλές πόλεις της Ιταλίας, αλλά πιο πάνω απ’ όλες τις πόλεις που έχω βρεθεί, βάζω τη Νέα Υόρκη όπως και το Σικάγο. Μου αρέσει γενικότερα η νοοτροπία των Αμερικανών, ειδικά αν αποφασίσεις να εργαστείς εκεί. Αν αύριο μεθαύριο για παράδειγμα αποφασίσω να ασχοληθώ με το ποδόσφαιρο και πάλι, από άλλο πόστο πλέον και μου έρθει μία πρόταση από εκεί, θα πήγαινα χωρίς δεύτερη σκέψη. Επαγγελματική νοοτροπία έτη φωτός μπροστά, όσο κι αν ακούγεται υπερβολικό.

Τι χρειάζεται να έχεις για να γίνεις τοπ επιπέδου αθλητής; Το ταλέντο, το ένστικτο και η σκληρή δουλειά είναι αρκετά; Τύχη; Τύχη πρέπει να έχει και η Εθνική Βραζιλίας, Ισπανίας, Γερμανίας για να πάρουν ένα Μουντιάλ και ας είναι οι καλύτερες ομάδες. Πάντα παίζει το ρόλο της στη ζωή. Το πιο σημαντικό είναι όμως πόσο το θες και τι θυσίες είσαι διατεθειμένος να κάνεις. Η βάση των κορυφαίων αθλητών είναι το ταλέντο, αλλά αν δεν δουλέψεις πάνω σε αυτό δε θα εξελιχθείς ποτέ. Ένα γαϊδουράκι ό,τι προπόνηση και να του κάνεις, άλογο ιπποδρομιών δε θα γίνει ποτέ. Αλλά και ένα τέτοιο άλογο, αν δεν το προπονήσεις ανάλογα, δεν το ταΐσεις σωστά, θα μείνει στάσιμο.

Αν δεν είχες ασχοληθεί τότε με τον αθλητισμό, τι άλλο θα ήθελες να κάνεις επαγγελματικά; Όλα αυτά με τα οποία ασχολείσαι σήμερα; Μίλα μας γενικά για τον Γιούρκα της εποχής μας. Αυτό που κάνω τώρα -και μιλάω για την ενασχόλησή μου με την τοπική αυτοδιοίκηση στον Δήμο της Αθήνας- δεν το είχα σκεφτεί ποτέ. Σήμερα λοιπόν, είμαι Δημοτικός Σύμβουλος και Αντιπρόεδρος στον ΟΠΑΝΔΑ (Οργανισμός Πολιτισμού Αθλητισμού και Νεολαίας του Δήμου Αθηναίων) με Πρόεδρο την Άννα Ροκοφύλλου. Οι αρμοδιότητες έχουν μοιραστεί και εγώ έχω αναλάβει ουσιαστικά το κομμάτι του Αθλητισμού, πάντα σε συνεργασία μαζί της. Εντός εισαγωγικών είμαι σαν Αντιδήμαρχος Αθλητισμού. Έπεσα από τα σύννεφα όταν με πήραν τηλέφωνο και μου είπαν τότε, ότι ο τωρινός Δήμαρχος, ο Κώστας Μπακογιάννης θέλει να συζητήσουμε κάτι τέτοιο. Στη μεταξύ μας συζήτηση με κέρδισε η απλότητά του και το γεγονός ότι ένιωσα ότι δε μιλάω με έναν πολιτικό, αλλά με έναν νέο άνθρωπο με πραγματικό κέφι και όραμα. Τώρα, αν δεν είχα ασχοληθεί με τον επαγγελματικό αθλητισμό, σαν παιδί είχα σκεφτεί 3, 4 πράγματα που θα ήθελα να κάνω χωρίς να ξέρω καν πώς μου είχαν έρθει. Μου άρεσε η Αρχιτεκτονική, η Αρχαιολογία και θα έδινα τα πάντα για να είμαι πιλότος στην F1 ή στο Moto GP.

Γιούρκας

Πολλοί στο χώρο του αθλητισμού αμείβονται πλουσιοπάροχα. Πιστεύεις ότι αυτό προκαλεί μερικές φορές τον απλό κόσμο; Ειδικά αυτήν την εποχή; Καταλαβαίνω απόλυτα ότι όλα αυτά τα ποσά ακούγονται περίεργα και ότι κάποιους μπορεί να τους ενοχλεί, ειδικά στη χώρα μας και πόσο δε μάλλον αυτήν την εποχή. Πρέπει να αναλογιστούμε όμως τις θυσίες που κάνουν οι αθλητές αυτού του επιπέδου, τα λεφτά που βγάζουν προς όφελος των ομάδων τους στο πολλαπλάσιο, τη χαρά που δίνουν στον κόσμο μέσα από τον αθλητισμό και ειδικά μέσα από το βασιλιά των σπορ που θα είναι πάντα το ποδόσφαιρο. Ο Ρεχάγκελ έλεγε χαρακτηριστικά ότι το ποδόσφαιρο είναι τέχνη δεν υπάγεται σε κάποια κατηγορία. Είστε καλλιτέχνες μας έλεγε, πρωταγωνιστές μιας παράστασης που δίνει χαρά και γεμίζει ποικίλα συναισθήματα τους λαούς. Αυτό δεν ορίζεται, δεν έχει τιμή. Παράλληλα, υπάρχουν δεκάδες άλλα επαγγέλματα και θέσεις σε επιχειρήσεις με υπέρογκα ποσά, αλλά αυτά μπορεί να μη γίνονται ποτέ γνωστά όπως των αθλητών, τα οποία δημοσιοποιούνται με κάθε λεπτομέρεια.

Από τα παιχνίδια που έχεις παίξει, μπορείς να επιλέξεις κάποιο ως αγαπημένο σου ή το σημαντικότερο; Χωρίς αμφιβολία ο τελικός του Euro 2004 που κατακτήσαμε με την Εθνική, αλλά και το Διηπειρωτικό (Πρωταθλητές Κόσμου) που κατακτήσαμε με την Πόρτο στον επίλογο της ίδιας μαγικής χρονιάς στην Γιοκοχάμα της Ιαπωνίας. Έχω πολλά παιχνίδια να θυμάμαι όμως, όπως και με τον Πας Γιάννινα και φυσικά με τον Παναθηναϊκό, ειδικά στην Ευρώπη.

Γιούρκας

Ποιος είναι ο πιο «ιδιαίτερος» ή δύστροπος προπονητής που είχες συνεργαστεί στην καριέρα σου; Ο Άγγελος Αναστασιάδης ήταν εξαιρετικός άνθρωπος και προπονητής, αλλά ήθελε και είχε τον τρόπο του. Ο Γιάννης Κυράστας δεν ήταν δύστροπος, αλλά ήταν απίστευτα αυστηρός με την καλή έννοια. Στην αρχή ήταν πολύ δύστροπος και έμμεσα στη συνέχεια μας ζήτησε και συγνώμη ο Σάντος όταν είχε έρθει στον Παναθηναϊκό και αυτό γιατί του είχαν πει πολύ άσχημα λόγια και τον είχαν προκαταβάλει για εκείνη την ομάδα… “Μου είχαν πει πολύ άσχημα λόγια για εσάς τα οποία όμως δεν ευσταθούσαν.”

Ποιος ο καλύτερος συμπαίκτης που είχες; Ποιος ο δυσκολότερος επιθετικός ή γενικότερα αντίπαλος ποδοσφαιριστής που συνάντησες; Αυτός που ενώ είχαμε παίξει λίγες φορές μαζί ως συμπαίκτες, μόνο στην Εθνική, γιατί ήταν στον Ολυμπιακό και θα ήθελα να παίζουμε μαζί στον Παναθηναϊκό από δεξιά, ήταν ο Στέλιος Γιαννακόπουλος. Καλό παιδί, φανταστικός παίκτης! Εξαιρετικοί μου φίλοι είναι ο Τάκης Φύσσας και ο Άγγελος Μπασινάς. Τους θεωρώ αδέρφια μου, οικογένεια αλλά και ο “Κάρα” (Γιώργος Καραγκούνης). Όσον αφορά τον δυσκολότερο αντίπαλο που έχω αντιμετωπίσει, Μέσι και Ροναλντίνιο. Στην κυριολεξία δε μαρκάρονται, ενώ αυτός που με εκνεύριζε πολύ ήταν ένας αριστεροπόδαρος φανταστικός παίκτης, ο Βιθέντε που έπαιζε στην Βαλένθια. Στην Ελλάδα, ο Πρέντραγκ Τζόρτζεβιτς του Ολυμπιακού με δυσκόλευε πολύ και θεωρώ ότι θα μπορούσε να έχει κάνει μεγάλη καριέρα στο εξωτερικό, αλλά δεν το επεδίωξε και ο ίδιος, όπως και ο Ντέμης Νικολαΐδης. Όχι ως αντίπαλος αλλά στις προπονήσεις ήταν δύσκολος στο μαρκάρισμα και ο Νίκος Λυμπερόπουλος.

Γιούρκας

Ήσουν μέλος της ομάδας-θρύλου για το ελληνικό ποδόσφαιρο. Τι πιστεύεις ότι έγινε και δεν εκμεταλλευτήκαμε σωστά την επιτυχία του 2004; Τι θα μπορούσε να έχει γίνει διαφορετικά; Είχαμε μία φανταστική ομάδα που χτιζόταν τρία χρόνια και έμεινε και άλλα τέσσερα σε υψηλό επίπεδο. Εξαιρετικοί παίκτες, απίστευτα καταρτισμένο τεχνικό επιτελείο και η ιδανική διοίκηση από την ΕΠΟ για κάτι τέτοιο. Αυτό το κατόρθωμα λοιπόν του 2004 τι να άλλαζε; Ξαφνικά το ελληνικό ποδόσφαιρο που χωλαίνει από τη βάση και σε πολλά θέματα, θα βελτιωνόταν, θα οργανωνόταν, θα άλλαζε η διαιτησία, θα βοηθούσαν οι διοικήσεις των ΠΑΕ, εξαιτίας της κατάκτησης; Όχι. Δε χρειαζόταν εκείνος ο τίτλος ή κάποιος άλλος αργότερα ή στο μέλλον για να προσπαθήσουμε να δούμε και να λύσουμε το πρόβλημα από τις ρίζες του. Αυτά πρέπει να γίνουν και να γίνονται έτσι και αλλιώς. Το μόνο που χρειάζεται είναι αυτοί που διοικούν το άθλημα, συν τους παράγοντες, να αποφασίσουν να το αλλάξουν. Αν δε θέλουν, ακόμα και 5 Μουντιάλ και 5 ακόμη Ευρωπαϊκά να πάρουμε, τίποτα δε θα γίνει.

Πόσο διαφορετική είναι η φανέλα με το εθνόσημο για έναν αθλητή, σε σχέση με εκείνη των ομάδων του; Εντελώς διαφορετικό το συναίσθημα να παίζεις για τη χώρα σου. Βέβαια, έχει να κάνει και με τον καθένα προσωπικά. Άλλοι αδιαφορούν, άλλοι είναι πάρα πολλοί περήφανοι, άλλοι το αντιμετωπίζουν ουδέτερα. Για εμένα, ήταν πάντα κάτι το ξεχωριστό. Τεράστια τιμή!

Σήμερα, στο δρόμο, εισπράττεις σεβασμό από τους φιλάθλους αντίπαλων ομάδων από εκείνες που έχεις αγωνιστεί; Ακόμη και στον Πειραιά που πηγαίνω συνέχεια και κινούμαι εκεί γιατί είναι το πατρικό μου, στον Κορυδαλλό, με αντιμετωπίζουν εξαιρετικά και ακούω πολύ ωραία σχόλια του τύπου “Γιούρκα σε παραδέχομαι και θα σε ήθελα τότε στην ομάδα μας”. Βοηθάει βέβαια ότι δεν είχα προκαλέσει με δηλώσεις και γενικότερα με την παρουσία μου, αν και είχα τους τσακωμούς μου στα ντέρμπι, με τον Τζόρτζεβιτς, τον Βενετίδη, τον Ανατολάκη (γέλια…).

Γιούρκας

Με δεδομένο ότι ασχολείσαι με τα κοινά σε επίπεδο τοπικής αυτοδιοίκησης, ενδέχεται να σε δούμε και πιο έντονα ενεργό στην πολιτική; Σε ενοχλεί ή το σκέφτεσαι αν κάποιοι θεωρούν ότι έχεις χρωματιστεί πολιτικά; Δεν θα κρυφτώ. Η αλήθεια είναι ότι το έχω σκεφτεί χωρίς να έχει γίνει μέχρι στιγμής κάποια επίσημη πρόταση. Σε σχέση με αυτά που ασχολούμαι τώρα μπορεί να θεωρηθεί και ως η φυσική εξέλιξη των πραγμάτων. Αυτήν τη στιγμή λοιπόν το σκέφτομαι γενικότερα, αν γίνει η αντίστοιχη πρόταση θα το σκεφτώ πολύ σοβαρά γιατί έτσι έχω μάθει να κάνω με οτιδήποτε ασχολούμαι. Δε μου αρέσει απλά να περνάω. Θέλω να αφοσιώνομαι και να δίνω το 101%. Ξέρω ότι ήδη έχω χρωματιστεί πολιτικά, αλλά αυτό δε με απασχολεί ιδιαίτερα. Γνωρίζω ότι το χρώμα μου είναι ο αθλητισμός και αυτός ο χρωματισμός είναι για όλους! Αυτό είναι και το -εντός εισαγωγικών- πλεονέκτημά μου.

Ξέρουμε ότι σου αρέσει η αυτοκίνηση και οτιδήποτε μηχανοκίνητο. Ποια είναι τα αγαπημένα σου οχήματα; Τι οδηγείς αυτή την εποχή; Σε καθημερινή βάση κινούμαι με το πολυεργαλείο πόλης, το Smart και ένα Yamaha TMAX 560 (σ.σ. το μαύρο της φωτογράφισής μας). Έχω όμως και μία Ducati Panigale, καθαρά για πίστες και track days, αλλά και για βόλτα μία στο τόσο. Έχω πάει Μουτζέλο, Μέγαρα, Σέρρες μαζί της! Μου φτιάχνει την ημέρα ακόμη και που την βλέπω. Δεν έχω, αλλά μου αρέσουν πολύ οι Harley Davidson και μερικές Indian. Θα ήθελα να έχω ένα “καθαρό”, αλλά προτιμώ να κάνω μεγάλες εντούρο βόλτες με μοτοσικλέτες όπως το Yamaha Tenere για παράδειγμα, ό,τι πιο τίμιο και καλό έχω οδηγήσει στο χώμα. Η αγαπημένη μου all around μοτοσικλέτα είναι η BMW R 1200 GS. Από αυτοκίνητα, ενώ είχα και έχω οδηγήσει μερικά αρκετά γρήγορα μοντέλα, μου αρέσουν λόγω ξεχωριστού χαρακτήρα τα Suzuki Jimny, η Mercedes G-Class, αλλά και το 5θυρο Jeep Wrangler. Δεν είχα ποτέ, αλλά θα ήθελα πολύ μία Porsche 911.

Γιούρκας

Τι σε ιντριγκάρει περισσότερο; Η εμφάνιση; Η τεχνολογία; Η ταχύτητα; Πρώτα κοιτάς την εμφάνιση, μην κρυβόμαστε. Όσο περνάνε τα χρόνια όμως αλλάζουμε γενικά σαν άνθρωποι. Ωριμάζεις πιο πολύ, φοβάσαι περισσότερο κλπ. Πλέον, το πάθος για την ταχύτητα έχει δώσει τη θέση του στα όμορφα ταξίδια, στα ωραία οδοιπορικά και στα ωραία μέρη, που συνήθως μπορείς να απολαύσεις κυρίως μέσα από τις χωμάτινες διαδρομές.

Οδήγηση στην Ελλάδα ή σε κάποιες από τις άλλες χώρες που έχεις ζήσει; Όπως σίγουρα γνωρίζεις και εσύ καλύτερα από μένα οι δρόμοι της Πορτογαλίας με τη μαγική ασφαλτόστρωση είναι απολαυστικοί στην οδήγηση. Δεν είναι τυχαίο ότι εκεί γίνονται και τόσες παρουσιάσεις νέων μοντέλων. Φυσικά και στην Ισπανία. Υπέροχα όμως είναι και τα ελληνικά βουνά, εντός και εκτός δρόμου!

Γιούρκας, Στράτης Χατζηπαναγιώτου, Μανώλης Σαλούρος

Μίλησέ μας για τις εμπειρίες που έχεις στον μηχανοκίνητο αθλητισμό. Χωμάτινη φόρμουλα ή μότοκρος; Κάνω ωραίες μότοκρος βόλτες με φίλους, ενώ έχω και μία αξέχαστη εμπειρία – “Flat Track” στην πίστα του Θανάση Χούντρα. Από όλα αυτά όμως που έχω οδηγήσει, η στιγμή με τη χωμάτινη φόρμουλα στα Dirt Games είναι ό,τι καλύτερο έχω κάνει ποτέ μου, μαζί με τις στιγμές με την Panigale στις πίστες. Αξέχαστο Μουτζέλο!

Πώς ονειρεύεσαι τη ζωή σου στο μέλλον; Δεν έχω κανένα παράπονο από τη ζωή μου και ποτέ δεν υπήρξα αχάριστος. Όλα μου έχουν έρθει μια χαρά, χωρίς τίποτα να μου έχει χαριστεί. Με δουλειά και θυσίες. Έχω τις δουλειές μου, τις επιχειρήσεις μου, την οικογένειά μου, τα χόμπι μου και μία ζωή γεμάτη παραστάσεις και εμπειρίες. Πλέον, τα πιο απλά πράγματα με κάνουν ευτυχισμένο και τα απολαμβάνω. Το μόνο που μου λείπει, κάποια στιγμή να κάνω και το επόμενο βήμα και να κάνω τη δική μου οικογένεια.

Γιούρκας