top icon
Αγώνες

Κώστας Αποστόλου: Αντιστάρ και τζέντλεμαν

Με αφορμή τη συμμετοχή του Κώστα Αποστόλου στο MyKteo 7ο Φθινοπωρινό Ράλλυ, αναδημοσιεύουμε τη συνέντευξη που είχε παραχωρήσει τον Ιανουάριο του 2011 για το περιοδικό μας στον Νίκο Τσάδαρη..

Ο Πρωταθλητής Ελλάδος του 1993 Κωνσταντίνος Αποστόλου για την περίσταση επιστράτευσε μια Lancia Delta Integrale 16V, την οποία θα οδηγήσει ξανά 17 χρόνια μετά. Τελευταία του εμφάνιση με το συγκεκριμένο αυτοκίνητο ήταν στο Ράλλυ Ακρόπολις του 1997. Συνοδηγός του 73χρονου οδηγού, στο 7ο Φθινοπωρινό Ράλλυ θα είναι ο Νικηφόρος Μαραγκός.

Κώστας Αποστόλου

«Στηβ», «Μακ», «Κάρλο». Όχι, δεν είναι ο… Πεταλούδας. Απλώς μιλάμε με τον Κώστα Αποστόλου, τον οδηγό αγώνων που σημάδεψε σαράντα χρόνια τους αγώνες ράλλυ, χρησιμοποιώντας αρχικά τα παραπάνω ψευδώνυμα.

Τo 2009 συμπληρώθηκαν σαράντα χρόνια αγωνιστικής δραστηριότητας για τον Κώστα Αποστόλου, τον οδηγό που όλοι αποκαλούσαμε «τζέντλεμαν». Μια ξεχωριστή φυσιογνωμία του μηχανοκίνητου αθλητισμού, που, με την απόφαση οριστικής αποχώρησης, αφήνει σίγουρα κενό. Με το Μιχάλη Κριάδη και τη Lancia Delta Integrale 16V κέρδισαν το Πρωτάθλημα Ράλλυ του 1993. Δεν είναι, όμως, αυτό το αποτέλεσμα που τον κατατάσσει στη λίστα μας, ούτε είναι αυτός ο λόγος που τον χαρακτηρίζουμε τον gentleman των ελληνικών αγώνων. Καμία σχέση! Το πώς συμπεριφέρεται εντός και εκτός ειδικών διαδρομών και η ποιότητα που χαρακτηρίζει τις κινήσεις του, συνδεδεμένη με το μπόλικο μυαλό του, που το διαχειρίζεται πολιτισμένα και με χαρακτηριστική ευγένεια, είναι σε συνδυασμό με την «τρέλα» του για το αγωνιστικό αυτοκίνητο τα στοιχεία που τον κατατάσσουν πολύ ψηλά γενικώς. Ειδική περίπτωση. Σπάνιος άνθρωπος. Εκφράζεται μέσα από τη δουλειά του και μέσα από τη σπάνια προσωπική του συλλογή αγωνιστικών, και όχι μόνο, αυτοκινήτων. Στις ειδικές διαδρομές, συνήθως με το Μίχα Κριάδη δίπλα του, έγραψαν τόσο με τη βαριά Alfetta και τα ελαφριά Clio όσο και με άλλες κατασκευές, όπως το προσεγμένο Golf GTi και την Integrale αλλά και το EVO VI. Συμμετείχε σε αγώνες και με το Σάκη Μπέλλα αλλά και με το Γιώργη Πετρόπουλο, το μηχανικό του, που, όπως και οι αδελφοί Καρανικόλα, έπαιξε σημαντικό ρόλο στην προετοιμασία των αγωνιστικών του. Τελευταία, κέρδισε ιστορικούς αγώνες με την κίτρινη Carrera. Η συζήτηση μαζί του δεν περιορίστηκε στα αγωνιστικά θέματα, αφού ο Κώστας Αποστόλου διετέλεσε επιτυχημένος επιχειρηματίας (Ψυγεία Αποστόλου) και θεωρείται ιδιαίτερα ευφυές άτομο με μοναδική ικανότητα συγκάλυψης αυτού του προτερήματός του. Ξεκίνησε τους αγώνες από το Ράλλυ Αττικοβοιωτίας του 1969 με το αυτοκίνητο με το οποίο πήγαινε καθημερινά στη δουλειά του (Hillman Imp Stiletto). Ήταν μια φυσική συνέχεια του ότι: «Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, μου άρεσαν τα αυτοκίνητα. Από παιδί παρακολουθούσα τα πάντα για το αυτοκίνητο. Τι βγαίνει, ποιος κερδίζει, πού… Μετά το στρατό και όταν άρχισα να δουλεύω, ήρθαν και οι αγώνες».

Πώς ξεκίνησε αυτός ο πρώτος αγώνας;

Είχα γνωρίσει τότε το Γιώργο Λιονή (πρώτος συνοδηγός και στη συνέχεια παντοτινός φίλος/συνεργάτης), και του είχα πει: «Γίνεται ένα ράλλυ την Κυριακή. Πάμε να τρέξουμε;». Τα αυτοκίνητα τότε δεν ήθελαν κάποια ιδιαίτερη προετοιμασία. Δήλωσα συμμετοχή και πήγαμε στον αγώνα. Δεν είχαμε σέρβις, δεν είχαμε τίποτα. Τρεις ειδικές πριν από το τέλος κάτι έπαθαν τα ηλεκτρικά του Hillman, δεν ξέραμε να το φτιάξουμε και πέσαμε πίσω στην κατάταξη, αν και τελικά τερματίσαμε.

Η αγωνιστική αυλαία πότε έπεσε για σένα;

Το 2009 έκανα το τελευταίο Ιστορικό Ράλλυ Ακρόπολις και, επειδή ημερολογιακά τα 40 χρόνια έπεφταν στο τέλος της χρονιάς, πήγα στην Κρήτη και έκανα ένα ράλλυ ακριβείας με Sunbeam Stiletto πάλι και συνοδηγό το Γιώργο Λιονή. Έτσι έκλεισε και η αγωνιστική ιστορία της ζωής μου. Άσχετα με τους αγώνες, όμως, τα αυτοκίνητα πάντα ήταν και είναι το ενδιαφέρον μου. Η αγάπη μου. Δηλαδή, εκτός από τη ζωή μου -τα πρόσωπα εννοώ, παιδιά, γυναίκες, γονείς-, είχα δύο χόμπι μόνο. Τη δουλειά μου και τα αυτοκίνητα.

Κώστας Αποστόλου

Κι όμως εδώ και καιρό δεν ασχολείσαι με τη δουλειά.

Κάποια στιγμή είπα ότι δεν είμαστε αθάνατοι. Δούλεψα αρκετά στη ζωή μου και πιστεύω ότι ο άνθρωπος από ένα σημείο και μετά πρέπει να απολαμβάνει όσα δημιούργησε.

Πώς συνδύαζες τη δουλειά με τους αγώνες;

Το αυτοκίνητο ήταν ένα πολύ καλό διάλειμμα για μένα. Όντας συνέχεια στην τσίτα και την ένταση, χρησιμοποιούσα τη διακοπή του αυτοκινήτου ως βαλβίδα ανακούφισης. Έτρεχα μόνο στο χωμάτινο πρωτάθλημα. Η άσφαλτος δε μου άρεσε. Σιρκουί σχεδόν δεν έκανα. Μόνο μία φορά Τατόι. Όσο για άσφαλτο, μόνο όταν ο συγχωρεμένος Χρήστος Δαμάσκος μας έδωσε το Υ10, έκανα πρωτάθλημα Αναβάσεων και κάποιους ασφάλτινους αγώνες. Επίσης, υποχρεώθηκα να κάνω Aναβάσεις με το Simca Rallye 3 για να πάρω το πρωτάθλημα, ώστε στα χωμάτινα ράλλυ της επόμενης χρονιάς να μου δίνουν μικρό νούμερο εκκίνησης.

Πώς διάλεγες τα αγωνιστικά σου αυτοκίνητα;

Για να είμαι ειλικρινής, διάλεγα αυτοκίνητα που είχαν έτοιμες αγωνιστικές λύσεις. Δεν ήθελα να βγαίνω στα βουνά για να ρυθμίζω και να στήνω τα αγωνιστικά μου.

Ποιο ήταν το επόμενο αυτοκίνητο από το Hillman του πρώτου αγώνα;

Το Hillman κράτησε δύο χρόνια. Το ’71 πήρα ένα Fiat 1600 Coupe, μετά μια Alfa Romeo 2000, με την οποία τερμάτισα σε εκείνο το περίφημο Μαύρο Ρόδο 3ος (σ.σ.: μόνο τρεις τερμάτισαν σε εκείνον τον αγώνα του ’73). Μια απίστευτη περιπέτεια. Δεν την ξεχνώ ποτέ. Όταν αγόρασα την άσπρη Alfetta του Γιάννη Μπαρδόπουλου, άρχισα να γίνομαι γνωστός, αλλά ως «Στηβ»…

Ψευδώνυμο; Γιατί αυτό;

Κρυβόμουν. Ο πατέρας μου δεν ήξερε τίποτε. Το έμαθε όταν το 1971 κέρδισα το Ράλλυ Τύπου, και έγραψαν οι εφημερίδες ότι τον αγώνα τον κέρδισε ο «Στηβ»… Αποστόλου. Το ίδιο απόγευμα το είχε μάθει, γιατί τον έπαιρναν όλοι τηλέφωνο να του πουν συγχαρητήρια.

Κώστας Αποστόλου

Η αγωνιστική συνέχεια;

Με την Alfetta έτρεξα μόνο ένα χρόνο. Μετά με βρήκε ο Αλέκος Μανιατόπουλος και με ρώτησε αν θέλω να τρέξω με Renault. Είπα «ναι». Δεν υπήρχε προηγούμενο αυτής της σχέσης. Ο Μανιατόπουλος είχε δει το πώς παλεύαμε με την Alfetta, με πήρε τηλέφωνο να πάω στο γραφείο του, και έτσι έγινε. Ήταν μια φουλ υποστηριγμένη συμμετοχή. Έγινα «εργοστασιακός» οδηγός. Έκανα μία χρονιά με το Renault και μια δεύτερη (1979), όταν ο Μανιατόπουλος δεν έτρεξε και ασχολήθηκε προσωπικά ο ίδιος με τη συμμετοχή μου. Τότε κέρδισα και το Πρωτάθλημα 1.300 κ.εκ. Αργότερα πήρα άλλο ένα, το 1985 (Γκρουπ Α) με το Golf, το Γενικό πρωτάθλημα, με τη Lancia Integrale το 1993 και το Πρωτάθλημα Ράλλυ Ιστορικών το 2007.

Το «Στηβ» γιατί το άλλαξες;

Ήμουν λάτρης του Στηβ ΜακΚουίν. Από εκεί και το «Στηβ». Στη συνέχεια χρησιμοποίησα το «Μακ», και αργότερα, επειδή δεν μπορούσα να γίνω και… Κουίν, σκέφτηκα Ιταλία, Fiat, Abarth, Carlo Abarth, και έγινα «Κάρλο». Όταν… μεγάλωσα πια, έγινα Αποστόλου…

Κώστας Αποστόλου

Ποια χρονιά ξεχωρίζεις από τα 40 χρόνια;

Δε συγκρίνονται οι χρονιές μεταξύ τους. Άλλα δεδομένα, άλλα αυτοκίνητα, διαφορετική προσπάθεια.

Πού ένιωσες ότι προσπαθούσες περισσότερο; Σε ποιο μπάκετ;

Στη 16βάλβιδη Lancia. Αντίθετα, το Renault 5 ήταν ένα απίστευτα ευχάριστο στην οδήγηση αυτοκίνητο, ειδικά στο χώμα. Βέβαια, η εξέλιξη είναι ραγδαία. Δε θα ξεχάσω ποτέ όταν οδήγησα για πρώτη φορά το Mitsubishi (EVO Group Ν) σε κάτι ευθείες, όπου με τη Lancia έκανα το σταυρό μου για να μείνω στα ίσια, και με αυτό περνούσα τέρμα γκάζι χωρίς πρόβλημα.

Σε επίπεδο ευχαρίστησης, τι ξεχωρίζεις;

Δε συγκρίνεται η ευχαρίστηση στο μπάκετ του Γκρουπ Α. Ακόμα και αν με τη Lancia (Γκρουπ Α) -υποθετικά- έκανα χειρότερο χρόνο από το Mitsubishi, θα ευχαριστιόμουν περισσότερο την οδήγηση. Το σαζμάν, η σπιρτάδα του κινητήρα, άλλο πράγμα…

Ρίσκαρες ποτέ για να κερδίσεις;

Όχι. Ποτέ δεν το είδα έτσι. Δεν μπορώ, βέβαια, να πω ότι με το Renault στα τριάντα τόσα μου δε ρίσκαρα ποτέ, αλλά όχι εσκεμμένα.

Αν μπορούσες να διαλέξεις καλύτερη αγωνιστική εποχή από αυτές που έζησες, ποια θα ήταν;

Το έχω σκεφτεί και είμαι σίγουρος. Τη δεκαετία του ’80. Ακόμα τότε οι αγώνες ήταν ράλλυ. Όλα έπαιζαν ρόλο. Τα σέρβις, ο ρυθμός, η τακτική, τα πάντα. Δούλευες πολύ για τον αγώνα και τα περί αυτόν. Τώρα όλη τη μέρα κάνεις τρεις ειδικές επί δύο φορές, μετρά ο χρόνος και τελείωσε.

Σου στέρησαν οι αγώνες χρόνο από την οικογένειά σου;

Ναι, σίγουρα ναι. Αλλά δε μετάνιωσα, ούτε άλλαζα. Όταν η γυναίκα μου μου είπε να τους κόψω, της είπα «όχι» και μου είπε «καλά, δεν πειράζει, και τους αγώνες»… Για τη δουλειά, πάντως, έχασα κάποιους.

Κοινωνικά σε επηρέασαν οι αγώνες;

Σίγουρα, ναι. Ειδικά την εποχή ’70-’80, όταν πολλοί άνθρωποι είχαν λάθος άποψη για τους αγώνες. Λέγανε ραλλίστας και ήταν σαν εγκληματίας. Δεν ήθελα στους επαγγελματικούς μου κύκλους να αναφέρω το χόμπι μου. Μερικές φορές αισθάνθηκα ειρωνεία από κάποιους που ήξεραν, αλλά δε με πείραζε. Οδηγούσα Mini ή Alfasud, και μου έλεγαν: «Γιατί δεν παίρνεις μια Mercedes;». Περίμεναν να με δουν με Mercedes και με κοστούμι. Εγώ, όμως, ποτέ δε φόρεσα γραβάτα. Ποτέ.

Οι παρέες σου επηρεάστηκαν από τους αγώνες;

Όχι. Κράτησα τις ισορροπίες. Απλώς οι φίλοι μου που ξέρουν το χόμπι μου με το αυτοκίνητο με ρωτούν μερικές φορές τι να αγοράσουν. Μέχρι εκεί.

Επηρεάστηκε ο επιχειρηματίας Κώστας Αποστόλου από τον οδηγό αγώνων;

Νομίζω πως όχι. Αυτός ήταν ο χαρακτήρας μου, και οι αγώνες μού ταίριαζαν απολύτως. Συνεπής, οργανωτικός, ανυπόμονος πολλές φορές.

Δένεσαι με τους ανθρώπους, με τους συνεργάτες σου; Αλλάζεις;

Όταν δένομαι με τους ανθρώπους, δένομαι και πάω μαζί. Προσπαθώ να κάνω όσο λιγότερες αλλαγές μπορώ ακόμα και στη δουλειά μου. Πολλοί πήραν σύνταξη μαζί μου.

Βρισκόμαστε σε μια εποχή που το επιχειρείν, εκτός από ρίσκο, εκλαμβάνεται και ως αμάρτημα. Τι πιστεύεις;

Οι συνθήκες σήμερα είναι πάρα πολύ δύσκολες. Δεν μπορεί κάποιος -ιδιαίτερα νέος- να επιχειρεί μόνος του, διότι η παγκοσμιοποίηση ευνοεί τόσο πολύ τις μεγάλες επιχειρήσεις, που δε γίνεται να ξεκινήσεις μόνος σου κάτι απέναντι σε αυτές.

Τι συστήνεις μέσα από την εμπειρία σου;

Συνέργειες, αν είναι δυνατόν, αλλά και εξαρτάται με το τι θα ασχοληθεί κανείς. Τι έχουμε σήμερα στην Ελλάδα; Ένα καλό κλίμα για να φτιάξουμε βιολογικά προϊόντα και όμορφα μέρη για τουρισμό. Αυτό είναι και το μέλλον της Ελλάδας σήμερα.

Υπάρχουν σήμερα επιχειρηματικές ευκαιρίες στη χώρα μας;

Υπάρχουν, αλλά πιο λίγες σε σχέση με πριν από 20-30 χρόνια. Πάντα θα υπάρχουν.

Σήμερα διαμορφώνεται μια νέα τάξη μεταναστών. Επιστήμονες που εγκαταλείπουν την Ελλάδα. Τι έχεις να πεις για αυτούς;

Εάν μπορούν να βρουν αυτό που τους αρέσει και έχουν σπουδάσει, να επιλέξουν λύσεις στο εξωτερικό, να πάνε στο εξωτερικό. Το ίδιο θα έκανα με τα παιδιά μου.

Πιστεύεις πως έπειτα από κάποιο χρονικό διάστημα οι διαδικασίες που ακολουθεί σήμερα η κυβέρνηση θα δώσουν τη λύση;

Όχι. Απλώς πιστεύω ότι, αν είμαστε τυχεροί και γίνει κάτι άλλο στην Ευρώπη και μπούμε και εμείς μέσα, μπορεί να καθαρίσουμε έπειτα από πέντε, έξι χρόνια. Μόνοι μας, όμως, να ξεπεράσουμε αυτό το μεγάλο χρέος το βλέπω πάρα πολύ δύσκολο. Πάντως, καιρός είναι ο Έλληνας να μην πληρώνει ό,τι όπου. Να μάθει να παίρνει προσφορές και να μην αγοράζει ό,τι του έρχεται στο μυαλό. Οι τιμές ακόμη δεν έχουν διορθώσει, αλλά θα γίνει κι αυτό. Από όσους μείνουν, βέβαια, γιατί πολλές επιχειρήσεις θα κλείσουν και κόσμος θα χάσει τη δουλειά του. Κάποια στιγμή, όταν φτάσουμε στον πάτο, θα πρέπει να μπει χρήμα στην αγορά. Αν το έχουν σχεδιάσει έτσι… Θέλω να πιστεύω ότι οι διοικούντες έχουν το μυαλό και τη γνώση να μη φτάσουν τα πράγματα πέρα από εκεί που «απαγορεύεται» και έχουμε κάτι χειρότερο, εξαιτίας κοινωνικών αντιδράσεων. Προσωπικά, βέβαια, θεωρώ ότι οι διοικούντες τη χώρα όλα αυτά τα χρόνια ήταν… για τα μπάζα. Δε γίνεται να μην έβλεπαν το πού πάμε.

Τελευταία έφτιαξες ένα χώρο για φύλαξη και συντήρηση παλαιών αυτοκινήτων. Ποιος λόγος σε οδήγησε σε αυτήν την κίνηση;

Έχω μαζέψει μερικά παλιά αυτοκίνητα και έφτιαξα ένα χώρο, που όμως βγήκε μεγαλύτερος από όσο χρειαζόμουν. Σκέφτηκα ότι θα υπήρχαν κάποιοι άνθρωποι που θα ήθελαν ένα χώρο σωστής αποθήκευσης αλλά και συντήρησης των δικών τους παλαιών αυτοκινήτων, από όπου θα μπορούσαν να τα πάρουν, να κάνουν μια βόλτα και να τα επιστρέψουν.

Βγήκε σωστή αυτή σου η σκέψη;

Όχι, βέβαια…

Έπειτα από σαράντα χρόνια, δε θα σου λείψουν οι αγώνες;

Όχι. Δεν παρακολουθώ αγώνες, γιατί θεωρώ πως, αφού σταμάτησα, δε με απασχολούν πλέον.

Έχεις άποψη για τους σημερινούς ελληνικούς αγώνες;

Πιστεύω ότι, εκτός από το Ακρόπολις, οι υπόλοιποι ελληνικοί αγώνες χρειάζονται επανασχεδιασμό. Πρέπει να βρούμε απλές λύσεις, ώστε ο καθένας να μπορεί να τρέχει με ό,τι αυτοκίνητο έχει;

ΕΛΠΑ ή Ομοσπονδία;

Α, δεν ξέρω από αυτό, δεν έχω διαβάσει πολύ… Η ΕΛΠΑ σε πολλά σημεία ήταν καταστροφική, κάτι άλλο πρέπει να την αντικαταστήσει.

Εδώ η συζήτηση φτάνει στο τέλος της. Κουβέντα με έναν άνθρωπο που τόσα χρόνια κινήθηκε ευγενικά, αθόρυβα, ακόμα και την ώρα που κέρδιζε νίκες ή πρωταθλήματα. Ο ίδιος αισθάνεται (και δείχνει) χορτάτος. Ξεχωρίζει τις στιγμές που με Παύλο (Μοσχούτη), Στράτη («Στρατισίνο»), Γιώργο (Μοσχού), Τάσο («Ιαβέρη») βρίσκονταν στις δοκιμές, έτρωγαν σε γραφικά ταβερνάκια και έκαναν πλάκες ο ένας στον άλλον. Μένει ακόμα στην τελευταία ειδική του Ακρόπολις ’93, όταν για λίγα μόλις δευτερόλεπτα κέρδισε την 1η ελληνική θέση από τους Ν.Τ.-Ηλία Καφάογλου. «Κλαίγαμε σαν μικρά παιδιά. Ήταν μία από τις μεγαλύτερες εντάσεις που ένιωσα. Αυτά θυμόμαστε πολλές βραδιές με το Μιχάλη Κριάδη (περισσότερα από είκοσι χρόνια συνοδηγός). Μαζεύουμε στιγμές από αυτά που ζήσαμε, θετικά ή αρνητικά.» Ως επίλογο αφήσαμε την απάντηση στην ερώτησή μας αναφορικά με το αν αποκλείει το ενδεχόμενο να επανέλθει στους αγώνες.

«Δεν έχω μάθει στη ζωή μου να λέω αποκλείεται. Φοβάμαι να το πω. Αλλά μάλλον όχι, δε θα ξανατρέξω.»

Κώστας Αποστόλου

Κώστας Αποστόλου

Επιχειρηματίας (Ψυγεία Αποστόλου) έως το 2000.

Ερασιτέχνης οδηγός αγώνων από το 1969 έως το 2009.

Συνοδηγοί: Μιχάλης Κριάδης, Σάκης Μπέλας, Γιώργος Λιονής, Γιώργος Πετρόπουλος, Τάκης Κουτσίκος, Νίκος Πετρόπουλος, Νικηφόρος Νομικός.

Πέντε φορές πρωταθλητής (μία σε Αναβάσεις και τέσσερις σε ράλλυ).

Παντρεμένος με τη Λιζέτα, έχει μία κόρη, την Αίγλη, και δύο εγγόνια.

Πρώτο αυτοκίνητο: Στην Αγγλία ένα βαν Austin αγορασμένο 22 λίρες.

Τελευταίο αυτοκίνητο: BMW 123 Diesel.

Πιο αγαπημένο αυτοκίνητο: Lancia Deltona.

Τελευταίο κομμάτι της συλλογής του: Μία από τις Lancia Deltona που οδηγούσε ο Γιούχα Κάνκουνεν.

ΑΠΟΔΟΣΗ: ΝΙΚΟΣ ΤΣΑΔΑΡΗΣ

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ

Ακολουθήστε το 4troxoi στο Google News και μάθετε πρώτοι όλα τα νέα!

ΤΙΜΕΣ - ΤΕΧΝΙΚΑ