24 heures du Mans

Οι 24ωρες δοκιμασίες, ιδέα του Σαρλ Φαρού, ξεκίνησαν το 1923 κι ώσπου να ξεσπάσει ο πόλεμος ο κατάλογος των νικητών απαρτίζεται από θρύλους: Bentley, Αlfa Romeo, Bugatti. H πρώτη θέση της κατάταξης ήταν το μεγάλο όνειρο:Μπαρνάτο, Έρλ Χόου, Σομέρ, Κινέτι, Νουβολάρι είχαν νιώσει την χαρά μιας τέτοιας επιτυχίας. Ο πρώτος μεταπολεμικός αγώνας κερδήθηκε από τη Ferrari, που τότε ξεκινούσε την παρουσία της στους κατασκευαστές. Το δυστύχημα  του 1955 με τους 80 νεκρούς κλονίζει, αλλά δε σκοτώνει το πνεύμα του αγώνα. Οι νίκες των Ferrari διαδέχονται εκείνες των Jaguar και κρατούν ως το 1965. Μόνα διαλλείματα, η επιτυχία της Μercedes «300SL» το 1952 και της Αston Martin «DBR» το 1959. Μια πλειάδα αστέρων του βολάν φόρεσαν εκείνα τα μαγευτικά χρόνια το δάφνινο στεφάνι και η Scuderia με τις «Τestarossa» και «GTO» έκτισε τον δικό της θρύλο. Για την Porsche η πρώτη νίκη ήρθε το 1970 με την θηριώδη «917». Oι αγώνες αντοχής βρίσκονταν ήδη τότε στην εποχή των Πρωτοτύπων, η οποία είχε ξεκινήσει από το 1962 κι άλλαξε για πάντα τη μορφή τους. Το Πρωτάθλημα Κατασκευαστών αρχίζει να φθίνει, όμως η φήμη του Μαν διατηρείται, ενώ στο διάβα των χρόνων από τότε ως το 1998 η γερμανική εταιρεία έγινε ο πολυνίκης της θρυλικής διαδρομής, με 15 ακόμη πρώτες θέσεις. 

Αγωνιστικά όπως η «936», η «956» και η «962» επικράτησαν ολοκληρωτικά, τα δύο δεύτερα στην εποχή του Group C. Στο μεσοδιάστημα, την επαφή της Porsche με τις νίκες κατάφεραν να διακόψουν μόνο οι Μatra, η Alpine Renault A442, το Ιnaltera του Jean Rondeau, οι Jaguar, η Sauber Mercedes, το Μazda 787B με τον Wankel κινητήρα, τα Peugeot 905, η ΜcLaren και η BMW. Ανάμεσα στους νικητές του αγώνα θα έπρεπε βέβαια να βρίσκεται και η Τoyota, που η ατυχία της στέρησε δύο φορές την πρώτη θέση.

Από το ξεκίνημα του 21ου αιώνα μια νέα μεγάλη ιστορία άρχισε να γράφεται στο θρυλικό σιρκουί, με πρωταγωνιστή την Αudi. Τα εκπληκτικά πρωτότυπά της, αρχικά με τεχνολογία FSI –οι «24 ώρες» του Μαν ήταν το πρώτο πεδίο δοκιμών για τους κινητήρες του είδους- και αργότερα με Diesel. Κανείς ως πρόσφατα δεν είχε τολμήσει να αγωνιστεί με πετρελαιοκινητήρες, πόσο μάλλον να κερδίσει με αυτούς ένα τόσο μεγάλο αγώνα! Χωρίς αμφιβολία τα R8 και στη συνέχεια τα R10 και τα R15, που έχουν δώσει στη γερμανική εταιρεία 8 νίκες –χωρίς εκείνη της Βentley, που επετεύχθη και πάλι με μοτέρ της Audi-, μπορούν να θεωρηθούν εφάμιλλα της μυθικής Porsche «917».

 

Η Peugeot κατέκτησε τη νίκη στις 24 Ώρες του Λε Μαν ύστερα από 16 χρόνια και για τρίτη φορά στην ιστορία της, διακόπτοντας το σερί της Αudi στο «ναό» των αγώνων αντοχής.

ΑΠΟ τις παραμονές του αγώνα όλοι ήξεραν πως οι ανοιχτοί λογαριασμοί του 2008 ανάμεσα στα πρωτότυπα της Αudi και της Peugeot έπρεπε φέτος να κλείσουν. Τα αυτοκίνητα των δύο εταιρειών, ίσης αξίας και με βάσιμες φιλοδοξίες για τη νίκη, από τεχνικής πλευράς κινούνταν στους ίδιους δρόμους: αμφότερα διέθεταν κινητήρες ντίζελ, διάταξης V10 για τους Γερμανούς και V12 για τους Γάλλους. Παράλληλα, στην 77η διεξαγωγή του αγώνα θα ήταν η πρώτη φορά που ένας κατασκευαστής θα αμφισβητούσε τόσο έντονα την 8ετή απολυταρχία της Αudi στο Λε Μαν. Τα προγνωστικά έδιναν και έπαιρναν, όμως ποια από τις δύο θα χαμογελούσε αργά το μεσημέρι της Κυριακής;

Η ταραχή της πρώτης ώρας
Μετά την τελετουργικού χαρακτήρα εισαγωγή στην πίστα (το καταλαβαίνεις αμέσως, από τις ενθουσιώδεις φωνές του πλήθους) και αφότου ο πρόεδρος της Ferrari, Λούκα ντι Μοντετζέμολο, έδωσε την εκκίνηση του αγώνα, διεφάνη μια νευρικότητα στην ομάδα της Peugeot: μια μικροσύγκρουση μεταξύ των πρωτοτύπων της μέσα στα pit και αμέσως μετά ένα σκασμένο ελαστικό, που υποχρέωσε ένα από τα αυτοκίνητά της να συρθεί με κόπο έως τους μηχανικούς του, αναγκάζοντας το safety car να κάνει την πρώτη του εμφάνιση στην πίστα λόγω των υπολειμμάτων που άφηνε εδώ κι εκεί, και όλα αυτά στα πρώτα κιόλας 30 λεπτά της 24ωρης αναμέτρησης. Τόσο εύκολο ήταν, λοιπόν, να χάσει η Peugeot την ψυχραιμία της, λόγω της μεγάλης σημασίας που είχε για αυτήν ο αγώνας; Ευτυχώς για τους Γάλλους, η απάντηση είναι «όχι». Ο έλεγχος ανακτήθηκε γρήγορα, και το team πήρε μπροστά…

Peugeot εναντίον Audi
Η αντιπαράθεση μεταξύ των δύο εταιρειών ξεκίνησε πριν από τα ελεύθερα δοκιμαστικά της Τετάρτης, όταν η Peugeot υπέβαλε ένσταση για αντικανονική συμμετοχή του πρωτοτύπου των Γερμανών στον αγώνα, υποστηρίζοντας ότι ο σχεδιασμός του ρύγχους του παρέβαινε τους κανονισμούς. Η ACO, όμως, την απέρριψε, ύστερα από αυτοψία, η οποία τίποτε παράνομο δεν κατέδειξε στο αυτοκίνητο της Αudi. Από τις κατατακτήριες δοκιμές αργά τη νύχτα της Πέμπτης φάνηκε η υπεροπλία των Peugeot σε απόλυτη ταχύτητα, η οποία, αν μεταφραζόταν και σε αξιοπιστία στον αγώνα, θα έδινε στους Γάλλους το αποτέλεσμα που ήθελαν. Ωστόσο, στο Λε Μαν πολύ σημαντικό ρόλο παίζει και η στρατηγική που θα υιοθετήσεις για να φθάσεις στη νίκη. Η Αudi δεν είχε την ευκαιρία να ξεδιπλώσει τη δική της. Στο πρώτο ημίωρο του 24ωρου αγώνα το R15 αρ.3 με πιλότο τον Αλεξάντρ Πρεμάτ είχε μια έξοδο που στην αρχή φάνηκε ανώδυνη, όμως μόνο τέτοια δεν ήταν. Το αυτοκίνητο δεν μπόρεσε ποτέ να επισκευαστεί εντελώς, κι έμεινε πολύ πίσω στη Γενική κατάταξη, δίχως να κατορθώσει να πιέσει κανένα πρωτότυπο από τα βαμμένα στα χρώματα της Τotal Peugeot 908. Οι Γάλλοι αποχωρίστηκαν ακόμα έναν υπολογίσιμο αντίπαλο την 7η ώρα, όταν το Audi R15 αρ.2, με οδηγό στη συγκεκριμένη φάση τον Λούκας Λουρ, είχε μια έξοδο, εξαιτίας των εκτεταμένων ζημιών της οποίας εγκατέλειψε. Υπό αυτές τις συνθήκες απέμεινε στον αγώνα μόνο ένα αξιόμαχο Αudi να αντιπαρατίθεται σε τρία Peugeot, που στη συνολική εικόνα τους ήταν ταχύτερα κατά μισό δευτερόλεπτο στο γύρο. Το έμπειρο πλήρωμα του R15 αρ.1 (Κρίστενσεν-Καπέλο-Μακνίς) έδειξε, ιδιαίτερα τις νυκτερινές ώρες, στους 250.000 θεατές την υψηλή ποιότητά του. Μόνο την 20ή ώρα, ύστερα από ένα μεγάλο σε διάρκεια pit stop, που τους άφησε έξι γύρους πίσω από το πρώτο Peugeot, έχασαν την επαφή τους με την κορυφή. Μέχρι τότε αγωνίζονταν σχεδόν στον ίδιο γύρο με τα γαλλικά πρωτότυπα, και δεν τα άφηναν να εφησυχάσουν. Από εκεί και έπειτα, οι Γάλλοι έζησαν την επερχόμενη νίκη, και τα πρωτότυπά τους είδαν όλα μαζί την καρό σημαία, όπως ορίζει το «πρωτόκολλο» του αγώνα. Το ίδιο βράδυ αναρτήθηκαν στο youtube τα πρώτα βίντεο από τη νίκη των 908 Hdi-FAP, ενώ το επόμενο πρωί οι γαλλικές εφημερίδες τα είπαν όλα στα τεράστια εξώφυλλά τους με μόνο μία λέξη: «Θρίαμβος!».

ΤΟ ΒΑΘΡΟ ΤΩΝ ΝΙΚΗΤΩΝ
1. Μ. Ζενέ-Α. Βουρτς-Ντ. Μπράμπαμ, Peugeot 908 Hdi-FAP, 382 γ.
2. Σ. Σαραζίν-Φ. Μοντανί-Σ.Μπουρντέ, Peugeot 908 Hdi-FAP, 381 γ.
3. Ρ. Καπέλο-Τ. Κρίστενσεν-Α. Μακνίς, Audi R15 TDI, 376 γ.

 

1923: Andre Lagache-Rene Leonard, Chenard & Walcker
1924: Frank Clement-John Duff, Bentley 3-litre Sport
1925: G. de Courcelles-A. Rossignol, Lorraine-Dietrich B3-6
1926: Robert Bloch-Andre Rossignol, Lorraine-Dietrich B3-6
1927: John Benjafield-Sammy Davis, Bentley 3-litre Sport
1928: Woolf Barnato-Bernard Rubin, Bentley 4.4
1929: Woolf Barnato-Tim Birkin, Bentley Speed 6
1930: Woolf Barnato-Glen Kidston, Bentley Speed 6
1931: Tim Birkin-Earl Howe, Alfa Romeo 8C 2300
1932: Luigi Chinetti-Raymond Sommer, Alfa Romeo 8C 2300
1933: Tazio Nuvolari-Raymond Sommer, Alfa Romeo 8C 2300

1934: Luigi Chinetti-Phillipe Etancelin, Alfa Romeo 8C 2300

1935: Louis Fontes-John Hindmarsh, Lagonda M45R Rapide

1937: Robert Benoist-Jean Pierre Wimille, Bugatti T57 G
1938: Eugene Chaboud-Jean Tremoulet, Delahaye 135 S

1939: Pierre Veyron-Jean Pierre Wimille, Bugatti T57 C

1949: Luigi Chinetti-Lord Selsdon, Ferrari 166 MM

1950: Jean Louis Rosier-Louis Rosier, Talbot-Lago T26C-GS

1951: Peter Walker-Peter Whitehead, Jaguar C-Type XK120 C
1952: Hermann Lang-Fritz Riess, Mercedes Benz 300 SL
1953: Duncan Hamilton-Tony Rolt, Jaguar C-Type XK120 C
1954: Jose F. Gonzalez-Maurice Trintignant, Ferrari 375 Plus
1955: Ivor Bueb-Mike Hawthorn, Jaguar D-Type
1956: Ron Flockhart-Ninian Sanderson, Jaguar D-Type
1957: Ivor Bueb-Ron Flockhart, Jaguar D-Type
1958: Olivier Gendebien-Phil Hill, Ferrari 250 TR
1959: Roy Salvadori-Carroll Shelby, Aston Martin DBR1
1960: Paul Frere-Olivier Gendebien, Ferrari 250 TR 59/60
1961: Olivier Gendebien-Phil Hill, Ferrari 250 TR 61
1962: Olivier Gendebien-Phil Hill, Ferrari 330 LM
1963: Lorenzo Bandini-Ludovico Scarfiotti, Ferrari 250P
1964: Jean Guichet-Nino Vaccarella, Ferrari 275P
1965: Masten Gregory-Jochen Rindt, Ferrari 275 LM
1966: Chris Amon-Bruce Maclaren, Ford GT MK II
1967: A. J. Foyt Jr.-Dan Gurney, Ford MK IV
1968: Lucien Bianchi-Pedro Rodriquez, Ford GT40
1969: Jacky Ickx-Jackie Oliver, Ford GT40
1970: Richard Attwood-Hans Herrmann, Porsche 917K
1971: Gijs van Lennep-Helmut Marko, Porsche 917K
1972: Graham Hill-Henri Pescarolo, Matra-Simca MS670
1973: Gerard Larrousse-H. Pescarolo, Matra-Simca MS670B
1974: Gerard Larrousse-H. Pescarolo, Matra-Simca MS670B
1975: Derek Bell-Jacky Ickx, Mirage GR8-Ford
1976: Jacky Ickx-Gijs van Lennep, Porsche 936
1977: Jurgen Barth-Hurley Haywood-Jacky Ickx, Porsche 936
1978: Jean Pierre Jaussaud-Didier Pironi, Renault Alpine A442B
1979: K. Ludwig-B. Whittington-D. Whittington, Porsche 935 K3
1980: Jean Pierre Jaussaud-Jean Rondeau, Rondeau 379B-Ford
1981: Derek Bell-Jacky Ickx, Porsche 936 81
1982: Derek Bell-Jacky Ickx, Porsche 956
1983: Hurley Haywood-Al Holbert-Vern Schuppan, Porsche 956
1984: Klaus Ludwig-Henri Pescarolo, Porsche 956B
1985: Paolo Barilla-Klaus Ludwig-John «Winter», Porsche 956B
1986: Derek Bell-Al Holbert-Hans Joachim Stuck, Porsche 962C
1987: Derek Bell-Al Holbert-Hans Joachim Stuck, Porsche 962C
1988: J. Dumfries-Jan Lammers-Andy Wallace, Jaguar XJR-9LM
1989: S. Dickens-Jochen Mass-Manuel Reuter, Sauber Mercedes C9
1990: Martin Brundle-Price Cobb-John Nielsen, Jaguar XJR-12
1991: Bertrand Gachot-Johnny Herbert-Volker Weidler, Mazda 787B
1992: Mark Blundell-Yannick Dalmas-Derek Warwick, Peugeot 905
1993: C. Bouchut-Geoff Brabham-Eric Helary, Peugeot 905B
1994: Mauro Baldi-Yannick Dalmas-H. Haywood, Porsche 962 LM
1995: Y. Dalmas-J. J. Lehto-Masanori Sekiya, Maclaren F1 GTR
1996: Davy Jones-Manuel Reuter-Alex Wurz, Porsche WSC95
1997: Michele Alboreto-S. Johansson-T. Kristensen, Porsche WSC95
1998: Laurent Aiello-Allan McNish-S. Ortelli, Porsche 911 GT1 98
1999: Y. Dalmas-P. Martini-Joachim Winkelhock, BMW V12 LMR
2000: Frank Biela-Tom Kristensen-Emanuele Pirro, Audi R8
2001: Frank Biela-Tom Kristensen-Emanuele Pirro, Audi R8
2002: Frank Biela-Tom Kristensen-Emanuele Pirro, Audi R8
2003: R. Capello-T. Kristensen-Guy Smith, Bentley EXP Speed 8
2004: Seiji Ara-Rinaldo Capello-Tom Kristensen, Audi R8
2005: Tom Kristensen-J. J. Lehto-Marco Werner, Audi R8
2006: Frank Biela-Emanuele Pirro-Marco Werner, Audi R10 TDI
2007: Frank Biela-Emanuele Pirro-Marco Werner, Audi R10 TDI
2008: Rinaldo Capello-Tom Kristensen-Alan McNish, Audi R10 TDI

2009: M. Gene-Α. Wurz -D. Brabham, Peugeot 908 Hdi-FAP

Σπύρος Χατήρας