Η Opel κουβαλά στην πλάτη της πάνω από πέντε δεκαετίες σημαντικών κατακτήσεων στον τομέα της ηλεκτροκίνησης. Ας δούμε με την ευκαιρία τις σημαντικότερες από αυτές.
Τα νέα Corsa-e και το Grandland X PHEV που κυκλοφόρησαν πρόσφατα αντιπροσωπεύουν τη νέα γενιά ηλεκτροκίνητων μοντέλων της Opel. Το πλήρως ηλεκτρικό Opel Vivaro και η ηλεκτροκίνητη έκδοση του Mokka X θα ακολουθήσουν αργότερα φέτος, ενώ το Opel Combo-e, το Opel Zafira Life-e και ο διάδοχος του Astra θα πλαισιώσουν την «ηλεκτρική ομάδα» της γερμανικής εταιρείας το 2021. Επίσης, όλη η γκάμα επιβατικών και ελαφρών επαγγελματικών οχημάτων θα εξηλεκτριστεί μέχρι το 2024.
Ήδη το 1968, το Kadett B Stir-Lec I βασιζόταν στην αρχή της επέκτασης της αυτονομίας που αργότερα θα έφτανε στην παραγωγή στο… σώμα του Opel Ampera. Το πρωτότυπο Stir-Lec χρησιμοποιούσε 14 συσσωρευτές μολύβδου-οξέος και ο ηλεκτρισμός που διατηρούσε μονίμως φορτισμένη τη μπαταρία προερχόταν από έναν κινητήρα εσωτερικής καύσης (Strirling) τοποθετημένο πίσω.
Μόλις τρία χρόνια αργότερα, ο Georg von Opel, εγγονός του ιδρυτή της εταιρείας, κατέρριψε έξι παγκόσμια ρεκόρ ηλεκτρικών οχημάτων στο τιμόνι του Opel Electro GT (188 χλμ./ώρα), χάρη σε δύο συνδεδεμένους ηλεκτροκινητήρες που απέδιδαν 120 ίππους. Την ενέργεια παρείχε μία μπαταρία νικελίου-καδμίου που είχε βάρος 590 κιλών – η δε αυτονομία του οχήματος με σταθερή ταχύτητα 100 χλμ./ώρα ανέρχονταν στα 44 χλμ.
Βιώσιμη ηλεκτροκίνηση με τα Opel Impuls και Opel Twin
Η έρευνα της Opel στον τομέα της ηλεκτροκίνησης προχώρησε σημαντικά από το 1990 έως και το 1997 με το φιλόδοξο πρόγραμμα Opel Impuls. Το Impuls I ήταν ένα αυτοκίνητο βασισμένο στο Kadett, με την ισχύ ενός ηλεκτροκινητήρα συνεχούς ρεύματος (DC) με ισχύ 16 kW που χρησιμοποιούσε μπαταρία νικελίου-καδμίου με υγρό ηλεκτρολύτη. Είχε αυτονομία περίπου 80 χλμ. και τελική ταχύτητα 100 χλμ./ώρα. Ένα χρόνο αργότερα, ακολούθησε το Impuls II, βασισμένο σε ένα Astra station wagon. Χρησιμοποιούσε δε μπαταρίες μολύβδου-οξέος για την τροφοδοσία δύο τριφασικών ασύγχρονων μοτέρ προσφέροντας συνολικά μέγιστη ισχύ 61 ίππων. Από το 1993 μέχρι το 1997, η Opel πραγματοποίησε το πρώτο της πρόγραμμα δοκιμών ηλεκτρικών οχημάτων μεγάλης κλίμακας με το Impuls III. Ένας στόλος δέκα αυτοκινήτων Impuls III δοκιμάστηκε στο Γερμανικό νησί Rügen, καλύπτοντας συνολική απόσταση άνω των 300.000 χλμ. Πέντε οχήματα ήταν εφοδιασμένα με μπαταρίες νικελίου-καδμίου (η ισχύς έφτανε τους 61 ίππους) και τα υπόλοιπα πέντε με υψηλής ενεργειακής απόδοσης μπαταρίες νατρίου/νικελίου-χλωρίου (57 ίπποι). Και τα δέκα Impuls III ήταν εφοδιασμένα με τριφασικό, ασύγχρονο μοτέρ.
Στο μεταξύ, το 1992 αποκαλύφθηκε το πρωτότυπο Opel Twin. Ένας τρικύλινδρος βενζινοκινητήρας 0,8 λίτρων που απέδιδε 34 ίππους, ενώ μία ηλεκτρική μονάδα με δύο μοτέρ με ισχύ 14 ίππους στις πλήμνες των τροχών υποστήριζαν την οδήγηση στην πόλη και την κάλυψη μικρών αποστάσεων. Ο οδηγός του Opel Twin καθόταν στο κέντρο, με τρία καθίσματα επιβατών στο πίσω τμήμα.
Το 1995, η Opel εισήγαγε την ηλεκτροκίνηση στην κατηγορία των επαγγελματικών οχημάτων με το πρωτότυπο Combo Plus, που διέθετε δύο μπαταρίες νατρίου/νικελίου-χλωρίου, οι οποίες λειτουργούσαν σε συνδυασμό με ένα τριφασικό, ασύγχρονο μοτέρ με μέγιστη ισχύ 45 kW.
Δοκιμές κυψελών καυσίμου σε καθημερινές συνθήκες
Το 2000, η πρόοδος της τεχνολογίας κυψελών καυσίμου της Opel έφτασε στο δρόμο με το HydroGen1 που βασιζόταν στο αμάξωμα του Zafira. Οι κυψέλες υδρογόνου τροφοδοτούσαν με ηλεκτρική ενέργεια έναν τριφασικό, ασύγχρονο κινητήρα που απέδιδε 75 ίππους και ροπή 251 Nm. Μία εφεδρική μπαταρία κάλυπτε τις υψηλότερες απαιτήσεις ισχύος. Το 2001, ένας στόλος από 20 HydroGen3 δοκιμάστηκε από πελάτες της εταιρείας. Η ισχύς αυξήθηκε στους 82 ίππους, προσφέροντας τελική ταχύτητα 160 χλμ./ώρα. Στο Μαραθώνιο Κυψελών Καυσίμου 2004 (Fuel Cell Marathon), δύο οχήματα HydroGen3 κάλυψαν σχεδόν 10.000 χλμ. σε όλη την Ευρώπη, από το Hammerfest στη Νορβηγία μέχρι τη Λισαβώνα στην Πορτογαλία.
Η τέταρτη γενιά οχημάτων κυψελών καυσίμου, HydroGen4, έχει επίσης μηδενικούς ρύπους. Η συστοιχία κυψελών καυσίμου αποτελείτο από 440 κυψέλες συνδεδεμένες σε σειρά, στις οποίες το υδρογόνο αντιδρούσε με το οξυγόνο του αέρα, υποστηρίζοντας μία περιβαλλοντικά φιλική λύση κατά την κίνηση του οχήματος, καθώς για την περίσταση δεν υπήρχε καύση, παρά μόνον μία ηλεκτροχημική αντίδραση που παρήγαγε ηλεκτρισμό. Με αυτό τον τρόπο, επετεύχθη μία συνεχής ροή ισχύος της τάξης των 100 ίππων – η μέγιστη ισχύς έφτανε τους 128 ίππους. Το 2008, ξεκίνησε η δοκιμή ενός στόλου οχημάτων HydroGen4 με σκοπό τη διερεύνηση της καταλληλότητάς τους για καθημερινή χρήση σε ένα project που είχε τη χορηγία του Ομοσπονδιακού Υπουργείου Μεταφορών – Clean Energy Partnership (CEP) – στο Βερολίνο και αργότερα στα κρατίδια του Αμβούργου, του Μπάντεν-Βίρτεμπεργκ, της Βόρειας Ρηνανίας-Βεστφαλίας και της Έσσης.
Πρωταθλητές αυτονομίας: Opel Ampera με επέκταση αυτονομίας και Opel Ampera-e
Παράλληλα, η Opel επεδίωξε την εξέλιξη οχημάτων με μπαταρία και παρουσίασε το Flextreme Concept στο Σαλόνι Αυτοκινήτου της Φρανκφούρτης (IAA) 2007, το οποίο διέθετε το σύστημα ηλεκτροκίνησης με επέκταση αυτονομίας Voltec. Το Flextreme GT/E Concept, που παρουσιάστηκε στο Σαλόνι Αυτοκινήτου της Γενεύης 2010, ήταν ενδεικτικό παράδειγμα της ενσωμάτωσης αυτής της φιλοσοφίας κίνησης σε ένα μεσαίου μεγέθους αυτοκίνητο.
Η τεχνολογία επέκτασης της αυτονομίας έφτασε στη μαζική παραγωγή το 2011 με το Opel Ampera, το πρώτο ηλεκτρικό αυτοκίνητο για τέσσερα άτομα, κατάλληλο για καθημερινή χρήση αλλά και ταξίδια. Την ενέργεια για αποστάσεις από 40 έως 80 χλμ. (ανάλογα με τις οδηγικές συνθήκες) παρείχε μία μπαταρία ιόντων λιθίου 16 kWh, που τροφοδοτούσε το ηλεκτρικό μοτέρ των 150 ίππων. Κάθε φορά που το επίπεδο φόρτισης της μπαταρίας έπεφτε σε ένα ορισμένο ελάχιστο επίπεδο, ο βενζινοκινητήρας των 86 ίππων ενεργοποιείτο αυτόματα και έθετε σε λειτουργία μία γεννήτρια για την κίνηση του ηλεκτροκινητήρα. Αυτό το είδος συνεχούς παροχής ενέργειας εξασφαλίζει ξέγνοιαστη οδήγηση – χωρίς σταθμό φόρτισης και με αυτονομία αρκετών εκατοντάδων χιλιομέτρων. Το Ampera ήταν πολύ μπροστά από την εποχή του και απέσπασε τον τίτλο “European Car of the Year 2012” («Ευρωπαϊκό Αυτοκίνητο της Χρονιάς 2012»).
Το Opel Ampera-e ακολούθησε το 2016/2017. Με μία απαράμιλλη, για την κατηγορία του, αμιγώς ηλεκτρική αυτονομία 423 χλμ., το Ampera-e έκανε το ντεμπούτο του ως γνήσιος… πρωταθλητής αυτονομίας στο Σαλόνι Αυτοκινήτου του Παρισιού. Επειδή οι μπαταρίες τοποθετούνται σε μία υποδαπέδια διαμόρφωση, το αυτοκίνητο προσέφερε χώρο για πέντε επιβάτες και πορτ μπαγκάζ με χωρητικότητα 381 λίτρ. Το Ampera-e απέδειξε επίσης ότι η ηλεκτροκίνηση και η οδηγική απόλαυση μπορούν να συνδυάζονται, καθώς η μέγιστη ροπή των 360 Nm εξασφάλιζε εντυπωσιακή επιτάχυνση και ελαστικότητα – η ισχύς του ηλεκτροκινητήρα ήταν 204 ίπποι, η επιτάχυνση από τα 0 στα 50 χλμ./ώρα ολοκληρώνονταν σε 3,2 δλ. και η ρεπρίζ 80-120 χλμ./ώρα σε 4,5 δλ.