Όταν έχεις μεγαλώσει στις ειδικές διαδρομές, το πιο πιθανό είναι να κολλήσεις το μικρόβιο και ο Πανουργιάς Πανουργιάς, γνωστός και ως “El-Nak Jr.”, δεν αποτελεί εξαίρεση του κανόνα.
Μόνο λίγα δεν είναι τα παραδείγματα οδηγών στο χώρο των αγώνων που συνέχισαν την οικογενειακή παράδοση. Όταν έχεις μεγαλώσει σε ένα αγωνιστικό περιβάλλον, ζώντας εκατοντάδες ώρες σε ειδικές διαδρομές και σέρβις παρκ, το πιο πιθανό είναι να “κολλήσεις” αυτό που ονομάζουμε μικρόβιο των αγώνων. Κάτι τέτοιο ισχύει και στην περίπτωση του Πανουργιά Πανουργιά, πιο γνωστού στο χώρο των αγώνων με το ψευδώνυμο “Εl-Nak Jr.”. Με το ίδιο όνομα γνωρίσαμε τον πατέρα του, Νάκο Πανουργιά, ακόμα έναν από τους οδηγούς που μας έχει… προσφέρει η πόλη της Λαμίας. Τον… μικρό Πανουργιά, τον γνωρίσαμε αρχικά ως συνοδηγό, στο δεξί μπάκετ του Χρήστου Πλατή. Αργότερα, βρέθηκε στη θέση του οδηγού, πραγματοποιώντας μεμονωμένες και περιορισμένες εμφανίσεις, μέχρι και φέτος, οπότε και αποφάσισε να ακολουθήσει το Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Ράλλυ οδηγώντας ένα MG ZR και έχοντας στο δεξί του μπάκετ τον πολύπειρο Νίκο Μουζάκη. Στο περιθώριο του Ράλλυ Ακρόπολις είχαμε μία άκρως ενδιαφέρουσα συζήτηση μαζί του, αφού εκτός από την εμπλοκή τους στους αγώνες, πρόκειται για έναν άνθρωπο που έχει άποψη και δε φοβάται να την εκφράσει, είτε αναφέρεται στο αγαπημένο του σπορ, είτε ακόμα και στην πολιτική ζωή του τόπου καταγωγής του.
Πώς ξεκίνησε η εμπλοκή σου με το σπορ;
“Βασικά, λόγω της εμπλοκής του πατέρα μου, από μωρό παιδί είχα το γονίδιο των αγώνων. Ο πρώτος μου αγώνας ήταν το 2008 δίπλα στον Χρήστο Πλατή. Από τότε μέχρι και το 2010 αγωνίστηκα σαν συνοδηγός του, μέχρι που αγόρασα το Subaru Impreza που είχε ο Χρήστος στην κατοχή του. Έτσι, ξεκίνησα με τον γαμπρό μου -ο οποίος δεν είχε καμία γνώση του σπορ- να συμμετέχω σποραδικά και ερασιτεχνικά σε αγώνες Ράλλυ.”
Από το 2010 μέχρι και φέτος, έχει συμμετάσχει πολύ λίγες φορές. Γιατί αυτό;
“Mέχρι και φέτος είχα κάνει πέντε ή έξι αγώνες. Είμαι ελεύθερος επαγγελματίας και ο χρόνος μου ήταν πάντα περιορισμένος. Φέτος, που υπάρχει η δυνατότητα, αποφάσισα να κάνω ένα βήμα προς τα κάτω (σ.σ. αγωνιζόταν με Subaru Impreza) και να λάβω μέρος με το MG στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Ράλλυ”.
Οι περισσότεροι συναθλητές σου, έχουν ακολουθήσει την αντίστροφη διαδρομή, καταλήγωντας να οδηγούν κάποιο τετρακίνητο της κατηγορίας Ν…
“Αρχικά, για μένα η αγορά του Subaru έμοιαζε με φυσική εξέλιξη, αφού έτρεχα ως συνοδηγός στο συγκεκριμένο αυτοκίνητο. Αργότερα, αποφάσισα πως θέλω να ασχοληθώ πιο σοβαρά και έπρεπε να το κάνω με ένα αυτοκίνητο που θα μου επιτρέπει να μάθω καλύτερα. Το τετρακίνητο Ν δε μαθαίνεται εύκολα, τουλάχιστον με τον τρόπο που το έκανα εγώ, συμμετέχοντας σε έναν αγώνα κάθε έξι μήνες. Μέχρι σήμερα με το MG το έχω ευχαριστηθεί πάρα πολύ. Ο τρόπος οδήγησης είναι τελείως διαφορετικός και δεν σου κρύβω ότι μου πήρε αρκετό χρόνο για να προσαρμοστώ από το ένα αυτοκίνητο στο άλλο. Όμως, σήμερα έχουμε κάνει τρεις αγώνες και μπορώ να πω ότι αισθάνομαι πολύ οικεία στο τιμόνι του. Παράλληλα, σε κάθε περίπτωση, πολύ σημαντική για μένα είναι η παρουσία του Νίκου Μουζάκη στο δεξί μπάκετ. Είναι το “Α και το Ω” στο εσωτερικό του αυτοκινήτου, με έχει βοηθήσει πάρα πολύ και τολμώ να πω ότι με έχει μεταμορφώσει σαν οδηγό. Με τοποθετεί στη διαδρομή, με κόβει όταν παρασύρομαι, ενώ με πιέζει όταν πρέπει. Και τώρα, αν και 35 χρονών, μπορώ να πω ότι εξελίσσομαι όπως πάντα ήθελα πραγματικά να εξελιχθώ στους αγώνες.”
Χώμα ή άσφαλτος, αν και στην τελευταία έχεις αγωνιστεί μόνο ως συνοδηγός…
“Ναι, η αλήθεια είναι ότι έχω τρέξει μόνο στο χώμα, αλλά φέτος θα χρειαστεί να αγωνιστώ και σε κάποιο ασφάλτινο αγώνα για να ολοκληρώσουμε το Πρωτάθλημα. Όμως, δεν κρύβω ότι προτιμώ το χώμα, αφού η αίσθηση και το παιχνίδι πίσω από το τιμόνι είναι πιο ενδιαφέροντα εκεί, την ώρα που είναι και ξεκάθαρα πιο ασφαλές”.
Ο πατέρας σου είχε πλήρη εμπλοκή στους αγώνες και τη δική του παράδοση. Πόσο επηρέασε αυτό τη δική σου εμπλοκή;
“Όταν ο πατέρας μου πέθανε το 2002 είχαμε ξεκινήσει και φτιάχναμε ξανά ένα Lancer, το οποίο ήταν το τελευταίο αυτοκίνητο που είχε τρέξει, και σκοπεύαμε να αγωνιστούμε μαζί. Όμως, δυστυχώς έφυγε από τη ζωή και το εγχείρημα δεν ολοκληρώθηκε ποτέ. Τότε αποτραβήχτηκα από τους αγώνες, αφού μετά το χαμό του ένιωθα ότι δεν ήθελα να έχω σχέση με το σπορ. Όμως, το 2008 σε αυτόν ακριβώς το χώρο (σ.σ. στο Service Park του Ράλλυ Ακρόπολις), σε ένα Ράλλυ Λαμίας, είχα έρθει να βοηθήσω τον Χρήστο Πλατή και σχεδόν άμεσα ερωτεύτηκα και πάλι τους αγώνες. Και από τότε αρχίσαμε να τρέχουμε μαζί και ενεπλάκησα ενεργά στο σπορ.”
Η επιρροή του Χρήστου Πλατή, όπως καταλαβαίνουμε, ήταν πολύ σημαντική για σένα.
“Απόλυτη θα έλεγα! Ουσιαστικά, αυτός με έβαλε στο χώρο των αγώνων. Όταν ο πατέρας μου αγωνιζόταν, ήμουν σε πολύ μικρή ηλικία. Ο τελευταίος του αγώνας ήταν το 1983, όταν και ήμουν μόλις τριών ετών. Σαν παιδί έχω κάποιες εικόνες από τα αγωνιστικά, αλλά όχι από αγώνες. Σίγουρα, πηγαίναμε μαζί σαν θεατέας, ενώ κάναμε βόλτες σε ειδικές διαδρομές με το Mitsubishi, αλλά και ένα Mini που είχαμε, αλλά ο Χρήστος ήταν αυτός που με μύησε στο σπορ. Είναι σαν πατέρας μου και τον αισθάνομαι έτσι, η σχέση μας είναι τελείως οικογενειακή. Ακόμα και σήμερα, θα μιλήσουμε δέκα φορές την ημέρα στο τηλέφωνο. Όσο φωνακλάς κι αν είναι, άλλο τόσο γλυκός άνθρωπος είναι ο Χρήστος Πλατής.”
Πόσο διαφορετική ήταν εκείνη η περίοδος συγκριτικά με τη σημερινή; Όπως την είχες ζήσει δίπλα στον πατέρα σου, έστω και σαν παιδί…
“Ήταν αλλιώς οι άνθρωποι. Το σπορ ήταν πιο αρχοντικό. Δεν υπήρχε κατινιά και κακία. Θυμάμαι ιστορίες του πατέρα μου, πώς βοηθούσε ο ένας τον άλλο. Γενικά, ήταν πιο ανθρώπινο, πιο οικογενειακό και ζεστό το κλίμα. Τώρα, όλα αυτά που ζούμε τον τελευταίο καιρό, και ιδιαίτερα με τα social media, θεωρώ ότι περισσότερο ξεφτιλίζουν το σπορ, έχοντας σαν αποτέλεσμα φυσικά να απομακρύνονται τόσο ο απλός κόσμος, όσο και οι χορηγοί”.
Είσαι σχετικά νέος στην ηλικία, αλλά και στο χώρο των αγώνων, αλλά όπως ο Χρήστος Πλατής, είσαι ένας από τους σκεπτόμενους ανθρώπους γύρω από το σπορ.
“Ναι, αυτό είναι αλήθεια και δεν κρύβω ότι προβληματίζομαι, αφού αυτό που παρατηρώ είναι ότι γίνονται βήματα προς τα πίσω. Έγινε η μετάβαση από την ΕΛΠΑ στην ΟΜΑΕ, αλλά δεν βλέπω κάποια μεγάλη πρόοδο. Δεν βλέπω κάποια σημαντική αλλαγή τόσο στην προβολή του σπορ, όσο και στη βοήθεια προς τον αγωνιζόμενο. Και προς Θεού, μην παρεξηγηθώ! Δε γνωρίζω κάποιον άνθρωπο προσωπικά, απλά δε βλέπω κάποια σημαντική αλλαγή. Ακόμα και ο ΣΟΑΑ είναι εξαφανισμένος. Για παράδειγμα, υπάρχει ένα θέμα με το ωράριο του Ακρόπολις, αναφορικά με το μικρό χρονικό διάστημα που μεσολαβεί ανάμεσα στις ειδικές. Πού είναι ο Σύνδεσμος να υποστηρίξει τους οδηγούς, αλλά και η ΟΜΑΕ για να μας ακούσει; Αισθάνομαι, πως με το που ανέλαβαν, ξέχασαν πώς είναι οι αγωνιζόμενοι και απέκτησαν ενα ύφος και μια νοοτροπία εξουσίας. Ξαφνικά όλοι εμείς οι κοινοί θνητοί γίναμε γκρινιάριδες και δεν καταλαβαίνουμε τον αγώνα που δίνουν! Πρέπει όμως να δέχονται την κριτική και ακόμα και το παράπονο. Να είναι ανοιχτοί σε ιδέες. Ένα κλασικό παράδειγμα του πόσο μακριά είναι απο τους αγωνιζόμενους είναι πως, στο Ακρόπολις πληρωνουμε το ίδιο παράβολο συμμετοχής με τους ξένους, αλλά νιώθουμε οι φτωχοί συγγενείς. Παράδειγμα πως το Park Ferme ήταν τελείως αφύλαχτο και με θεατές να κάνουν βόλτες και να ανοίγουν τα αγωνιστηκά για να τα χαζεύουν. Επίσης, δεν μπορούν να υπάρχουν δύο μέτρα και δύο σταθμά για το πού επιβάλλονται οι κανονισμοί και πού οχι! Σε κάθε αγώνα βλέπουμε να κάνουν τα στραβά μάτια στους ίδιους και τους ίδιους! Είναι αποκαρδιωτικό αυτό. Εύχομαι σύντομα να αντιληφθούν πως η θέση έχει ευθύνες και με τη νοοτροπία τους χάνουν το δίκιο τους ακόμα και στα καλά που προσπαθούν να κάνουν”.
Παράλληλα, όμως, ασχολείσαι και με την πολιτική, αφού είχες βάλει υποψηφιότητα για δήμαρχος Στυλίδας.
“Είχα κατέβει στις αυτοδιοικητικές εκλογές της Στυλίδας, πίστευα ότι ο τόπος μου χρειαζόταν μία ώθηση για να βελτιωθεί η κατάσταση, έχασα δικαίως και πλέον έχει μπει μία παύση σε αυτήν μου την εμπλοκή. Όμως, δε σου κρύβω ότι είναι κάτι που με τρώει μέσα μου, αλλά αυτήν τη στιγμή προέχει η εταιρεία μου, και μετά όλα τα άλλα”.
Στην επιστροφή του Ράλλυ Ακρόπολις στη Λαμία, πόσο σημαντικό ρόλο θεωρείς ότι έπαιξε ο Κώστας Μπακογιάννης;
“Η αλήθεια είναι ότι ο Κώστας Μπακογιάννης είναι προσωπικός μου φίλος και τον στηρίζω απόλυτα. Έχει να επιδείξει πολύ επιτυχημένο έργο ως Δήμαρχος Καρπενησίου, αλλά και τώρα ως Περιφερειάρχης. Θεωρώ ότι η συμβολή του ήταν τεράστια στο να επιστρέψει ο αγώνας στη Λαμία, αλλά και στην πραγματοποίησή του. Μην κρυβόμαστε, δεν ήταν μόνο η επιστροφή, αλλά και η οικονομική ενίσχυση που προσέφερε. Είναι ένας άνθρωπος που είδε το όραμα και τα οφέλη πίσω από αυτό. Η Λαμία, αλλά και η ευρύτερη περιοχή, πήραν μία μεγάλη οικονομική ανάσα τις ημέρες του αγώνα. Τα μαγαζιά δούλεψαν, τα ξενοδοχεία γέμισαν και γενικότερα υπήρξε σημαντική κίνηση. Και να είστε σίγουροι ότι δεν κάνει τίποτα βεβιασμένα. Έχει όραμα, και θέλει να έχει συνέχεια σε ότι και να κάνει. Θεωρώ ότι αν υπάρχει ένας άνθρωπος εκτός αγώνων που μπορεί και θέλει να στηρίξει τον αγώνα, αυτός είναι ο Μπακογιάννης”.
Ποια είναι τα σχέδιά σου για το μέλλον;
“Σχέδια; Σίγουρα, θέλω να συνεχίσω την εμπλοκή μου στους αγώνες. Τι και πώς λίγη σημασία έχει. Θέλω να συνεχίσω, αρκεί να είμαστε καλά και να με αντέχει ο Νίκος Μουζάκης”!
