Όταν το δύσκολο που φαίνεται ακατόρθωτο εξελίσσεται σε σημαντικό, και κάπως έτσι χτίζεται το ελληνικό Motorsport, με κυρίαρχο χορηγό το συναίσθημα.
Αλέξανδρος Ρουστέμης-Γρηγόρης Ανδριανόπουλος στο HAR με Ford Sierra Cosworth, και -κακά τα ψέματα- τους παρακολουθείς. Από το πρώτο μέτρο, από τον Τεχνικό Έλεγχο μέχρι τον ΣΕΧ Ελευσίνας, όπου η «παύλα» μετά την «τελεία».
Είναι ο Αλέκος, που οδήγησε το μπλε RS 500 σε Αναβάσεις και πίστα, γνωστός ως ο «Άλεξ» που ξεπερνάει τον εαυτό του με κατάθεση πίστης και πάθους για τη συμμετοχή του Παναγιώτη Ρουστέμη στο WRC. Δίπλα του στο HAR ο έμπειρος Γρηγόρης, που δεν ησυχάζει, ενώ έχει άποψη και για το Sierra, και βέβαια το αμάξι, «μηχάνημά» τους. Στο χώμα, σε διεθνή αγώνα με όνομα βαρύ σαν ιστορία, με αυτοκίνητο στο παρελθόν «βασιλιά στην άσφαλτο» σε έκδοση γκρουπ Α, στα χέρια του αυτοκράτορα Λεωνίδα Δ. Κύρκου.
Στον τεχνικό έλεγχο
Το Seajets Sierra RS σε λευκό με μπλε τα σήματα, στο ιδιαίτερο, περίπου χάτσμπακ αμάξωμα δένει περίφημα με το φιλόξενο και ιδιαίτερα κομψό κτίριο του χορηγού. Οι εγκαταστάσεις της Seajets στο Σχιστό, έργο του captain Μάριου Ηλιόπουλου, που βάζει πλάτη όπου του ζητηθεί, όπως το έκανε και στο HAR.
Να η ευκαιρία, λοιπόν, για μια πρώτη ματιά «από Τεχνική Σκοπιά». Πρόκειται για ένα Ford Sierra Cosworth παραγωγής 1985, που δουλεύτηκε για δεκαοκτώ μήνες, ώστε να ενισχυθεί και να εξελιχθεί σε αγωνιστικό, σε προδιαγραφές γκρουπ Ν. Τοποθετήθηκε ένα roll cage της Sparco από τον Νίκο Γιαννόπουλο, ενώ για την ανάρτηση φρόντισε ο Μιχάλης Κυρλαγκίτσης στη Θεσσαλονίκη. Για τα ηλεκτρικά φρόντισε ο Θανάσης Μαναβής, γείτονας και φίλος, με έδρα το Ζευγολατιό.
Στα μηχανικά μέρη δεν έγιναν εκπτώσεις, ώστε να είναι σύμφωνα με τις προδιαγραφές της FIA για το περιβόητο πιστοποιητικό, το γνωστό HTP, και ήταν σημαντική η συνεργασία με τον Αλέξη Μαραντζίδη. Τεχνικός έφορος κλάσης FIA, που συνεργάστηκε με την πλειονότητα των Ελλήνων αγωνιζομένων, ώστε να μπει τάξη στην Ιστορική, ιδιαίτερα αυστηρή εκδοχή των αγωνιστικών τους. Για την προμήθεια των εξαρτημάτων και τη σχετική επικοινωνία με το εξωτερικό, φρόντισε η κ. Ελένη Ρουστέμη. Η συναρμολόγηση και το τελικό «ΟΚ, τρέχουμε» είναι ευθύνη του μηχανικού Αλέξανδρου Καλλίρη. Πολλή δουλειά, όποτε είχε άδεια από τον στρατό, από τον Παναγιώτη Ρουστέμη, που αξιοποίησε και το στοκ αγωνιστικών εξαρτημάτων της Roustemis Motorsport. Για τον κινητήρα, ξεπερνώντας και την έλλειψη ανταλλακτικών, φρόντισε ο Μιχάλης Παρασυράκης, με το φημισμένο «ρεκτιφιέ» που φέρει το όνομά του, από όπου άλλωστε παρελαύνουν όλοι οι σοβαροί Έλληνες αγωνιζόμενοι.
Από την πρώτη δοκιμή στο περιθώριο του αγώνα, και για τη σωστή προετοιμασία το Seajets Sierra αποδείχθηκε προβλέψιμο στην οδήγηση, ενώ εντοπίστηκαν αδυναμίες στα φρένα. Ως εξέλιξη για την επόμενη ημέρα, θα βοηθήσει ένα πιο σφιχτό μπλοκέ διαφορικό, ενώ απαιτείται δουλειά ώστε να αποκτήσει μεγαλύτερη διαδρομή η πίσω ανάρτηση.
Όταν ολοκληρωθεί η εξέλιξη, ο «Άλεξ» θα παραχωρήσει το μπάκετ στον Παναγιώτη, οπότε και αναμένεται αλλαγή των δεδομένων στην κατηγορία. Η εξέλιξη που υποστηρίζει με πάθος ο Άλεξ.
Από το μπάκετ (Του Αλ. Ρουστέμη)
Πανεπιστήμιο ο δύσκολος αγώνας με το Sierra, ακόμα και για πολύπειρους και σκληροτράχηλους, όπως είναι οι Α. Ρουστέμης-Γρηγόρης Ανδριανόπουλος, και ο οδηγός περιγράφει σχετικά.
Αρχικά, είχαμε πρόβλημα με την ενδοσυνεννόηση, αφού ήταν διαφορετικά τα κράνη, και ο αντάπτορας που χρησιμοποιήσαμε δημιουργούσε παράσιτα. Παρά την προσπάθεια του Γρήγορη, πηγαίναμε στα τυφλά, έχοντας να αντιμετωπίσουμε και προβλήματα με την κατανομή των φρένων, με έντονη την πίεση στα εμπρός. Δυσάρεστη έκπληξη πριν από τη νυχτερινή ε.δ. Βωξίτες 1, όταν μάθαμε ότι απαγορεύονται τα σύγχρονα φώτα. Με τα φώτα του Sierra και κανένα πρόβλημα, αφού «φώτιζε» ο Γρηγόρης με τέλειο διάβασμα.
Τη δεύτερη ημέρα
Στον Παρνασσό με λίγη βροχή, και κάποια στιγμή και ήλιο, αλλά όταν ήρθε η σειρά μας, λίγο πριν φύγει η Porsche, στην κυριολεξία άνοιξαν οι ουρανοί και, όταν πήραμε εκκίνηση, εξελίχθηκε σε καταιγίδα… Από το πρώτο χιλιόμετρο και αφού βουτήξαμε σε νερά, θόλωσε το παρμπρίζ, η ορατότητα στο μηδέν, και έτσι ολοκληρώσαμε. Στο μεταξύ, η ενδοσυνεννόηση ξανά αρνητική να συνεργαστεί, οπότε πήγαμε σε ρυθμό να τερματίσουμε το μισό πρώτο σκέλος του Σαββάτου. Στο δεύτερο μισό κινηθήκαμε καλύτερα, ενώ χρησιμοποιήσαμε δανεικούς προβολείς και ξένο κράνος για την περιπετειώδη νύχτα στις Καρούτες…
Στο πρώτο χιλιόμετρο παίρνει φωτιά το καλώδιο των προβολέων, που δεν άντεξε, και γεμίζουμε καπνό μέσα στην καμπίνα, οπότε χωρίς προβολείς, απλώς τερματίσαμε…
Την Κυριακή
Επιλέξαμε ρυθμό τερματισμού και όταν στη Θήβα πίεσα, έκανε πάλι διακοπές η ενδοσυνεννόηση, ενώ ο Γρηγόρης με νοήματα έκανε το καλύτερο… Γεγονός ότι το αυτοκίνητο έχει πολλά περιθώρια, ειδικά για έναν αγώνα όπως το Ιστορικό Ράλλυ Ακρόπολις. Σημαντική εκδήλωση, με αρκετά καλή οργάνωση, αν και θα προτιμούσαμε λιγότερο σκληρές ειδικές διαδρομές, ώστε τα Ιστορικά αυτοκίνητα να έρθουν στον τερματισμό χωρίς απώλειες και με πιο χαμηλό κόστος, σε αγώνα με εξαιρετική την τελετή της απονομής.
Σε σχέση με λεπτομέρειες που δεν επηρεάζουν το θετικό αποτέλεσμα, ήταν ιδιαίτερα σφιχτή η διαδρομή ανάμεσα στις δύο τελευταίες ειδικές, ενώ ευχή όλων είναι να καθιερωθεί το Ιστορικό Ακρόπολις στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα.
Ηθικός αυτουργός της συμμετοχής μας ο «Στρατισίνο», και δεν τοποθετούμε συμπτωματικά τα σήματα «4ΤΡΟΧΟΙ» στα αγωνιστικά μας. Και του χρόνου._ Α. Ρ.
Απόδοση Σ.Χ.
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
