O Max Verstappen τα έκανε σχεδόν όλα ταχύτερα απ’ όλους. Στα 24 του, είναι Παγκόσμιος Πρωταθλητής της Formula 1, καθώς στην 7η σεζόν του ήρθε αντιμέτωπος με έναν επτάκις Πρωταθλητή και δε λύγισε στην πίεση.
Ο Verstappen δεν είχε απλά συνοχή στη φετινή σεζόν. Ήταν μηχανή παραγωγής άψογων αποτελεσμάτων, καθώς δεν διέπραξε λάθη που να του κοστίσουν βαθμούς. Αντιθέτως, αντλούσε το μέγιστο από το μονοθέσιο της Red Bull σε κάθε αγώνα και σε μερικούς κάτι παραπάνω.
Ένα μονοθέσιο, το οποίο πολλοί και καλοί οδηγοί είχαν δυσκολία να τιθασεύσουν. Ήταν η πρώτη του ευκαιρία να κατακτήσει τον τίτλο και την άρπαξε και με τα δύο χέρια για να γίνει ο πρώτος Ολλανδός Παγκόσμιος Πρωταθλητής της Formula 1, κατακτώντας τίτλο για την Honda έπειτα από 30 χρόνια, στην τελευταία επίσημη σεζόν των Ιαπώνων στο θεσμό.
Φέτος σημείωσε το πρώτο του grand chelem (ή grand slam, δηλαδή νίκη, pole position, ταχύτερο γύρο και επικεφαλής καθ’ όλη τη διάρκεια του αγώνα) στο GP Αυστρίας. Τα τελευταία 10 χρόνια, όποιους σημειώνει αυτή τη διάκριση κατακτά και τον τίτλο της σεζόν. Λιγότεροι πιλότοι (25) έχουν σημειώσει grand slam, απ’ ό,τι έχουν κατακτήσει τίτλο (34).
Ο Max σημείωσε φέτος τις περισσότερες νίκες (10) και pole position (10) και σημείωσε το ρεκόρ περισσότερων βάθρων (18) σε μία σεζόν.
Σεζόν τίτλου
Δεν είχε «κακές ημέρες» στη φετινή σεζόν, όπως π.χ. ο Hamilton στις δοκιμές του Μονακό και στο τριήμερο της Monza. Πέραν του GP Ουγγαρίας, όπου αγωνίστηκε με πληγωμένο μονοθέσιο (τα barge boards τη δεξιάς πλευράς έλειπαν), όπου τερμάτισε 9ος, αν ο Ολλανδός έβλεπε την καρό σημαία, θα ήταν είτε νικητής ή 2ος.
Επιπλέον, βρέθηκε να χάνει βαθμούς σε Αζερμπαϊτζάν (αστοχία ελαστικού) και Ουγγαρία (λόγω της καραμπόλας που προκάλεσε ο Bottas), χωρίς να φταίει ο ίδιος, ή τουλάχιστον έχοντας μικρότερο μερίδιο ευθύνης (Silverstone).
Είδε την Mercedes να πετυχαίνει απανωτά χτυπήματα στο τεχνικό παρασκήνιο εναντίον της ομάδας του σε μια προσπάθεια να μειώσει την ανταγωνιστικότητα της Red Bull.
Πιο αυστηρά τεστ ακαμψίας στις πίσω αεροτομές, πιο αυστηρές προδιαγραφές όσον αφορά τη διαχείριση των πιέσεων των ελαστικών και φυσικά, το πιο καταφανές απ’ όλα, οι περιορισμοί στους χρόνους αντίδρασης των μηχανικών στα pit stop.
H Red Bull βρέθηκε στο απόγειο της ανταγωνιστικότητάς της φέτος στην Αυστρία, αλλά το βαθμολογικό πλεονέκτημα εξαφανίστηκε αρκετά σύντομα με τη συγκομιδή μόλις 4 βαθμών στα GP Μ. Βρετανίας και Ουγγαρίας.
Ο αγώνας του Silverstone ήταν καθοριστικής σημασίας για τη φετινή σεζόν. Το ατύχημα είχε περαιτέρω επιπλοκές για τον Verstappen, αφού η Honda αναγκάστηκε να αντικαταστήσει τον κινητήρα, ο οποίος υπέστη ρωγμή στο μπλοκ λόγω της πρόσκρουσης με 51 G στις μπαριέρες και οδήγησε στη χρήση τέταρτης φετινής μονάδας ισχύος στη Ρωσία.
Στο Silverstone, ήταν η πρώτη φορά που αν οι ομάδες αποτύγχαναν να περάσουν το καινούργιο τεστ ακαμψίας της πίσω αεροτομής θα αποκλείονταν από τα αποτελέσματα, παρότι οι πιο αυστηροί έλεγχοι είχαν παρουσιαστεί μερικούς αγώνες νωρίτερα.
Παράλληλα, στο Silverstone η Pirelli παρουσίασε τους πιο σκληρούς σκελετούς πίσω ελαστικών, κάτι που σίγουρα δε δυσαρέστησε την Mercedes. Η γερμανική ομάδα παρουσίασε τις τελευταίες αεροδυναμικές αναβαθμίσεις οι οποίες μέσω καλύτερου στησίματος και πιο επιθετικής λειτουργίας της μονάδας ισχύος, οδήγησαν την W12 να έχει το πλεονέκτημα που απολάμβανε, ιδίως στις ευθείες, στο τελικό κομμάτι της σεζόν.
Η ανταγωνιστικότητα του Verstappen και της Red Bull οδήγησε την Mercedes και τον Lewis Hamilton σε άκρα στα οποία δεν πίστευαν ότι θα μπορούσαν να φτάσουν για να αντλήσουν απόδοση. Το γεγονός ότι ο Βρετανός πήγαινε πλέον στον προσομοιωτή του Brackley κατά την προετοιμασία κάθε αγώνα, ενώ στο παρελθόν δεν τον… πλησίαζε, είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου.
Αντίστοιχα, ο ανταγωνισμός με μια… μηχανή κατάκτησης Πρωταθλημάτων όπως η Mercedes οδήγησε τη Red Bull και τον Verstappen σε καινούργια ύψη απόδοσης. Εκεί όπου επιβλήθηκε κατά κράτος στην πίστα, ήταν όσον αφορά την επιθετικότητα.
Με την προσέγγιση που υιοθέτησε στις μάχες του εναντίον του Hamilton από την αρχή της σεζόν, κατάφερε να κατοχυρωθεί στο μυαλό του Βρετανού ως ένας οδηγός που στη μονομαχία ήταν διατεθειμένος να δοκιμάσει τα πάντα και μερικές φορές, αυτό ακριβώς έκανε.
Αυτό οδήγησε τον Hamilton να είναι ίσως υπερβολικά προσεκτικός στις κρίσιμες μάχες εναντίον του Verstappen, ιδίως στους τελευταίους αγώνες της σεζόν, όπου δεν ήθελε να διακινδυνεύσει κάποια επαφή μεταξύ τους.
Έπειτα από δύο συνεχόμενες νίκες σε ΗΠΑ και Μεξικό, στους τελευταίους τέσσερις αγώνες της σεζόν, ο Verstappen είχε να παλέψει με έναν αντίπαλο ο οποίος ήταν προφανές ότι διέθετε καλύτερο μονοθέσιο. Ο ίδιος ο Max δε μπορούσε να κάνει τίποτα για αυτό.
Αλλά η διαφορά που μπορούσε να κάνει ο ίδιος φάνηκε στους γύρους των κατατακτήριων δοκιμών των δύο τελευταίων GP. Μπορεί η προσπάθειά του στη Jeddah να κατέληξε στον τοίχο, αλλά την pole position στη Yas Marina, πιθανότατα δεν την περίμενε ούτε ο ίδιος, ούτε η ομάδα, δεδομένης της επιλογής ελαστικών που έκανε στο Q2 για την εκκίνηση του αγώνα.
Έκανε τη διαφορά στη Ρωσία, όντας από τους πρώτους που μπήκε στα pits για αλλαγή σε ενδιάμεσα ελαστικά λίγο πριν αρχίσει να βρέχει δυνατά στους τελευταίους γύρους, γεγονός που του απέφερε τη δεύτερη θέση.
Μέχρι τον τελευταίο γύρο του Αμπού Ντάμπι, ήταν πιο άτυχος από τον Hamilton. Είδε τον αντίπαλό του να κάνει ένα σημαντικό λάθος στην Imola και να πέφτει ένα γύρο πίσω, αλλά να τερματίζει δεύτερος λόγω της κόκκινης σημαίας που προκάλεσε το ατύχημα Russell-Bottas.
Ευνοήθηκε από το λάθος του Hamilton στο Μπακού. Πέραν από τις προαναφερθείσες επιπτώσεις στον κινητήρα του από το ατύχημα του Silverstone, είδε την ποινή που δέχθηκε ο Hamilton για τη μεταξύ τους σύγκρουση να μην του στερεί την ευκαιρία να κατακτήσει τη νίκη.
Στην Ουγγαρία είδε τον Βρετανό να τερματίζει τρίτος, αλλά να παίρνει τη δεύτερη θέση, λόγω της ακύρωσης του Vettel. Ίσως το κάρμα του επέστρεψε μερικούς από τους βαθμούς που έχασε στην πρώτη στροφή του Hungaroring, στον μη αγώνα του Spa-Francorchamps.
Επιθετικότητα
Οι περιορισμοί στα pit stop συνέβαλαν στη δημιουργία των συνθηκών που οδήγησαν στη σύγκρουση με τον Hamilton στη Monza, το πρώτο ουσιαστικά GP στο οποίο εφαρμόστηκαν και οδήγησαν σε μια αλλαγή ελαστικών που διήρκεσε 11 δλ. λόγω ανθρώπινου λάθους.
O Max βγήκε στην πίστα πίσω από τον Norris, γεγονός που σε συνδυασμό με το αργό pit stop της Mercedes οδήγησε να βρεθούν οι δύο διεκδικητές του τίτλου στο ίδιο κομμάτι πίστας στην προσέγγιση για το chicane.
Πάλι ο Hamilton ήταν υπερβολικά ευγενικός. Ο Max πήγε για ένα κενό το οποίο ήταν δεδομένο ότι θα εξαφανιστεί, καβαλώντας τα kerb και οδηγώντας στη δεύτερη σημαντική σύγκρουση μεταξύ τους. Ήταν η επιμονή να προσπαθεί ακόμα και όταν όλα μοιάζουν να έχουν χαθεί, η οποία θα προέκυπτε ολοένα και πιο συχνά κατά τη διάρκεια της σεζόν.
Αυτή η προσέγγιση όλα ή τίποτα που έχει ο Max, ξεσηκώνει τα πλήθη. Σε μάχες με τον Hamilton φέτος, ιδίως στα τελευταία Grand Prix, ο Verstappen βούταγε στα φρένα και άφηνε στο Βρετανό την επιλογή αν θα συγκρουστούν ή όχι, καθώς τον ανάγκαζε να αποφύγει την επαφή.
O Juan Pablo Montoya, που ήταν και ο ίδιος αρκετά επιθετικός όσον αφορά την οδήγησή του στην F1, δήλωσε: «Νομίζω ότι ο Max ήταν πολύ επιθετικός στο τέλος της χρονιάς και κατά τη γνώμη μου, ίσως λίγο υπερβολικά επιθετικός. Και τη γλίτωσε».
«Όταν αρχίζεις να τη γλιτώνεις, αρχίζεις να αμφισβητείς γιατί πήρες ποινή για κάτι: ‘Γιατί πήρα ποινή για αυτό, εάν αυτό που έκανα πριν ήταν εντάξει;’ Νομίζω ότι οι αγωνοδίκες έβαλαν τους εαυτούς τους σε αυτή τη θέση, διότι δεν ήταν πιο επιθετικοί μαζί του νωρίτερα στη σεζόν. Αλλά είναι 50-50».
Δεδομένου ότι η κίνηση υπεράσπισης του Verstappen στη Βραζιλία δεν ερευνήθηκε, είχε δίκιο να αναρωτιέται γιατί έλαβε ποινή στη Σαουδική Αραβία για την ίδια ουσιαστικά κίνηση. Στη Jeddah ο Max ήταν πιο αδίστακτος από ποτέ.
Έχοντας το βαθμολογικό πλεονέκτημα, γνώριζε ότι μπορεί να ρισκάρει περισσότερο από τον αντίπαλό του που ήθελε πάση θυσία να αποφύγει οποιαδήποτε επαφή και χρησιμοποίησε αυτή τη διαφορά προς όφελός του.
Ο τρόπος με τον οποίο ενήργησε όταν οι καταστάσεις έφεραν τον Hamilton σε ευάλωτη θέση και πόσο άμεσος ήταν στις αποφάσεις του σε ένα στιγμιότυπο που θα μπορούσε να κρίνει τον τίτλο ήταν αξιοθαύμαστα. Από άποψη ηθικής τώρα, αυτό είναι ένα άλλο ζήτημα.
Αλλά ελάχιστοι σύγχρονοι Πρωταθλητές ήταν πάντα «καθαροί» στην οδήγησή τους. Θα πρέπει να πάμε πολύ παλιά για να συναντήσουμε οδηγούς για τους οποίους κανείς δεν είχε παράπονο για την οδήγησή τους. Δε φτάνεις στην κορυφή με το σταυρό στο χέρι και αυτό ο Max το έχει μάθει πολύ καλά από τον πατέρα του.
Μπορεί να μην είναι ο νεότερος Πρωταθλητής στην ιστορία του σπορ (Vettel, Hamilton και Alonso έχουν κατακτήσει νωρίτερα από αυτόν τον πρώτο τους τίτλο), αλλά ξεκίνησε νωρίτερα απ’ όλους τους.
Επίσης, έγινε ο νεότερος νικητής στην ιστορία του σπορ, επικρατώντας στο ντεμπούτο του με την ομάδα της Red Bull, όταν αντικατέστησε τον Daniil Kvyat, στο Ισπανικό GP του 2016, στον 24ο αγώνα της καριέρας του στην F1, σε ηλικία μόλις 18 ετών.
Δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος να γίνεις αρεστός σε μια ομάδα και ιδίως με τη φιλοσοφία της Red Bull, ή πιο συγκεκριμένα του Helmut Marko, o οποίος αρέσκεται να ρίχνει τους νεαρούς οδηγούς του στα βαθιά και αν κολυμπήσουν…
Δεδομένης της σκληρής πειθαρχίας του πατέρα του, Jos Verstappen, υπό την οποία γαλουχήθηκε ο Max, η νοοτροπία της Red Bull δεν ήταν κάτι ξένο. Ίσως μάλιστα του φαινόταν οικείο. Άλλωστε, όπως έχει δηλώσει, «Δεν είχα ποτέ εκπλήξεις στην F1, διότι κανείς δεν ήταν όσο σκληρός ήταν ο πατέρας μου».
Οικογένεια
Δεν είναι μόνο ο πατέρας του οδηγός αγώνων. Και από την πλευρά της μητέρας του, Sophie Kumpen το ίδιο συμβαίνει, καθώς αγωνιζόταν σε καρτ εναντίον οδηγών όπως οι Jenson Button, Giancarlo Fisichhela, Jarno Trulli, Dario Franchitti, Jan Magnussen και… Christian Horner. O ξάδερφος της Sophie και θείος του Max, Anthony Kumpen είναι δύο φορές Πρωταθλητής του NASCAR Euro Series και γιος του Paul, Πρωταθλητή Βελγίου Rallycross το 1987.
O Max έχει μια μικρότερη κατά δύο χρόνια αδερφή, τη Victoria, η οποία έχει σχεδιάσει το λιοντάρι στο κράνος του καθώς και ρούχα για την εταιρεία ένδυσης. Έχει επίσης μια ετεροθαλή αδερφή, την Blue Jaye, 6 ετών τώρα, από το δεύτερο γάμο του Jos και έναν ετεροθαλή αδερφό, τον Jason Jaxx, ο οποίος είναι 4,5 ετών.
Παρότι ο Max γεννήθηκε στο Βέλγιο και έζησε εκεί μέχρι το 2015, που μετακόμισε στο Μονακό, έχει δηλώσει ότι νιώθει πιο Ολλανδός, λόγω του χρόνου που έχει περάσει στην παιδική του ηλικία με τον πατέρα του στα διάφορα ταξίδια τους στην Ευρώπη για αγώνες καρτ. Παρότι διαθέτει διαβατήριο Βελγίου, αγωνίζεται με Ολλανδική άδεια.
Από τη μητέρα του, ο Max κληρονόμησε την ηρεμία που τον χαρακτηρίζει, σε αντίθεση με τον πατέρα του, που ήταν γνωστός ήδη από την F1 ως κάποιος με τον οποίο θέλεις να έρθεις σε διαμάχη. Το 1998 ο Jos και η παρέα του (μαζί με τον πατέρα του, Frans) πιάστηκαν στα χέρια με μια άλλη παρέα σε μια πίστα καρτ. O Jos βρέθηκε ένοχος για τον τραυματισμό ενός ατόμου το οποίο υπέστη κάταγμα κρανίου.
Άρα τα… αγωνιστικά γονίδια ήταν εκεί εξ αρχής. Η Sophie αναφέρει ότι Τα υπόλοιπα τα ανέλαβε ο Jos. O Max μεγάλωσε στο περιβάλλον των αγώνων. Επισκέφθηκε τα paddock της F1 για πρώτη φορά όταν ήταν 3 ετών και μπήκε μέσα στο cockpit της Arrows του πατέρα του.
Είχε εμμονή με οτιδήποτε είχε τροχούς. Ο παππούς του Robert (από την πλευρά της μητέρας του, ο οποίος ήταν πολύ πλούσιος) είχε ομάδα καρτ. O Jos του είχε πάρει μια μικρή «γουρούνα» (4τροχη μοτοσικλέτα) για τα Χριστούγεννα όταν ήταν μόλις δύο χρονών και ο Max οδήγησε πρώτη φορά καρτ σε ηλικία 4 ετών.
Πρώτη επαφή με καρτ
Είχε δει ένα μικρότερο από τον ίδιο παιδί να κάνει καρτ και έκτοτε ζητούσε με λυγμούς τους γονείς του να του αγοράσουν και ένα. Αν και ο Jos είχε αποφασίσει ότι η ηλικία των 6 θα ήταν καλύτερη για τον Max να ξεκινήσει να οδηγεί καρτ, αναγκάστηκε να υποχωρήσει στη θέληση του γιου του.
Την πρώτη φορά που ο Max οδήγησε το πρώτο του καρτ, κινήθηκε τόσο γρήγορα που οι κραδασμοί έσπασαν το καρμπιρατέρ. Αυτό το μικρό καρτ δεν ήταν κατασκευασμένο για να οδηγείται τόσο γρήγορα. Μερικές ημέρες αργότερα, ο Jos του πήρε ένα άλλο, μεγαλύτερο και πιο ανθεκτικό μοντέλο.
Το πρώτο του καρτ, εκτίθεται πλέον στο τεράστιο κατάστημα με επίσημο εμπόρευμα του Max στο Swalmen της Ολλανδίας κοντά στα γερμανικά σύνορα. Εκεί εκτίθεται επίσης και το κράνος που φορούσε φέτος ο Max στο Silverstone, με κόκκινα σημάδια από τα προστατευτικά ελαστικά στα οποία χτύπησε έπειτα από τη σύγκρουση με τον Hamilton.
Ο Jos αναφέρει ότι ποτέ δε χρειάστηκε να δείξει στον Max τις αγωνιστικές γραμμές ή παρόμοια πράγματα. Τα γνώριζε ήδη διότι παρακολουθούσε πάντα αγώνες. Από πολύ μικρός είχε πολύ καλή ισορροπία όταν έτρεχε παίζοντας ποδόσφαιρο και φυσικά, απαραίτητη για έναν καλό οδηγό.
Ξεκίνησε να αγωνίζεται κανονικά όταν ήταν 7. Από τότε ο Jos είχε καταλάβει ότι ο γιος του είναι ξεχωριστός. Ήδη στους πρώτους αγώνες, στον πρώτο γύρο, με κρύα ελαστικά, μπορούσε να απομακρυνθεί 1 δλ. από τους αντιπάλους του. Γνώριζε ήδη να «νιώθει» το όριο, ακόμα και σε χαμηλά επίπεδα πρόσφυσης.
Αφότου η καριέρα του Jos στη Formula 1 έλαβε τέλος, η πλήρης απασχόλησή του (πέραν από τη διαχείριση της καριέρας του Giedo van der Garde) ήταν πλέον να αποτελεί τη μονομελή ομάδα του γιου του στους αγώνες καρτ. Ο Jos έκανε τα πάντα, ρύθμιζε και επισκεύαζε το καρτ, οδηγούσε το φορτηγό και φρόντιζε τα πάντα.
Παρότι ο Jos ήταν πολύ καλός μηχανικός, δε μπορούσε να ανταγωνιστεί εργοστασιακές ομάδες με προϋπολογισμό. Ιδίως στα αρχικά στάδια, προτιμούσε κατηγορίες όπου όλοι οι συμμετέχοντες διαθέτουν τον ίδιο εξοπλισμό. Ο Jos ξόδεψε περίπου 750.000 ευρώ για την καριέρα του Max στα καρτ.
Όσο μεγάλωνε ο Max, τόσο λιγότερο πήγαινε στο σχολείο. Είχε έρθει σε συμφωνία με τους καθηγητές και τους γονείς του ότι εφόσον πετύχαινε συγκεκριμένους βαθμούς, θα είχε το δικαίωμα να φεύγει π.χ. τις Παρασκευές για να ταξιδέψει σε αγώνες.
Μερικές φορές ο Jos τον έπαιρνε κατευθείαν από το σχολείο και μέσα στη τσάντα του υπήρχαν μόνο μερικές αλλαξιές εσώρουχα. Ό,τι άλλο χρειαζόταν βρισκόταν στο φορτηγό. Από 15 ετών και έπειτα, λείποντας πλέον για εβδομάδες ολόκληρες, ο Max άφησε το σχολείο και την εκπαίδευσή του γινόταν με ιδιαίτερα μαθήματα μέσω βιντεοκλήσεων.
Πορεία και εκπαίδευση
Ήδη στην πρώτη του σεζόν, ο Max κατέκτησε τον τίτλο στο Πρωτάθλημα Βελγίου VAS το 2005. Μόλις στη δεύτερη σεζόν του, οι γονείς του πήραν διαζύγιο και ο Max έμεινε με τον πατέρα του (ενώ η Victoria με τη μητέρα τους), για να συνεχίσει την πορεία του στους αγώνες καρτ.
Το 2007, σε ηλικία 10 ετών, ήταν Πρωταθλητής Ολλανδίας και Βελγίου στην κατηγορία του στα καρτ. Το 2008 κατέκτησε τον τίτλο στο Πρωτάθλημα Κάτω Χωρών (Benelux), με 11 νίκες σε 12 αγώνες, ωστόσο ο αγώνας που είχε μείνει στη μνήμη του ίδιου και του Jos περισσότερο, ήταν αυτός που έχασε.
Τα λάθη ήταν ευκαιρίες να μάθει. Αλλά ο Jos δε δεχόταν να επαναληφθεί το ίδιο λάθος δύο φορές. Ήδη αντίπαλοί του έκαναν κατηγορίες ότι διαθέτει παράνομο εξοπλισμό, αλλά δεν αποδείχθηκε ποτέ κάτι τέτοιο.
Το 2009 κατέκτησε τον τίτλο Βελγίου με 12 νίκες σε 14 αγώνες, χωρίς να έχει γίνει ακόμα 12, σε μια κατηγορία γεμάτη με 13χρονους. Ωστόσο, ο Jos ήταν εκνευρισμένος διότι ο Max είχε χάσει τη νίκη στον τελικό γύρο του τελευταίου αγώνα.
Λίγο μετά τα 12α γενέθλια του Max, η ιταλική CRG του προσέφερε την ευκαιρία να γίνει εργοστασιακός οδηγός της, σε διεθνές επίπεδο καθώς ο ιδρυτής και ιδιοκτήτης της, Giancarlo Tinini ήταν θαυμαστής του οδηγικού του στιλ.
Ενώ η CRG παρείχε όλο τον απαιτούμενο εξοπλισμό, μηχανικός του Max παρέμεινε ο Jos, κρίνοντας ότι θα μπορούσε να κάνει καλύτερη δουλειά από τους ανθρώπους της ομάδας.
Στον πρώτο του διεθνή αγώνα το 2010 τερματίζει δεύτερος, πίσω από τον Ρώσο Egor Orudzhev που είναι δύο χρόνια μεγαλύτερος και εμπρός τον Alex Albon, με τον Esteban Ocon 7ο και τον Pierre Gasly 9ο. Ο Charles Leclerc, που επίσης συμμετείχε στον αγώνα, δεν είχε καταφέρει να φτάσει στον τελικό.
Στο δεύτερο αγώνα ήταν νικητής και με δυσκολία μπορούσε να σηκώσει το τρόπαιο, ενώ και τα δύο άλλα αγόρια στο βάθρο τον περνούσαν σε ύψος, λόγω ηλικίας. Το 2010 κατέκτησε τον τίτλο στο WSK Euro Series, στην κατηγορία KF3, κερδίζοντας τον κατά δύο χρόνια πιο έμπειρο Albon.
Τον ίδιο τίτλο κατέκτησε και την επόμενη σεζόν με σκληρό ανταγωνισμό από τον Ocon και τον George Russell. Στο τέλος της σεζόν, ο Max υπέγραψε με στο πρόγραμμα οδηγών της Intrepid, το οποίο περιλάμβανε και μερικά στοιχεία προετοιμασίας των νεαρών φερέλπιδων.
Ωστόσο, η παραμονή του Max στην Intrepid θα ήταν βραχυπρόθεσμη. Η χρονιά δεν πήγαινε καθόλου καλά και η αντιπαλότητα με τον ομόσταυλό του Leclerc χτύπησε κόκκινο στη Val d’Argenton στη Γαλλία, όπου συγκρούστηκαν.
Τον Ιούλιο, ο Jos ανακοίνωσε ότι ο Max θα άλλαζε ξανά ομάδα (επικαλούμενος την αποχώρηση του ιδρυτή της Intrepid Mirko Sguerzoni, υπό συγκεχυμένες συνθήκες) για να προσχωρήσει στην Chiesa Corse, και να αγωνιστεί με καρτ της Zanardi, ωστόσο μερικές εβδομάδες αργότερα θα επιστρέψει τελικά στο γνώριμο περιβάλλον της CRG.
Το πόσο σκληρός μπορούσε να γίνει ο Jos μαζί του μπορεί να διαπιστωθεί από ένα περιστατικό του 2012. Σε έναν αγώνα καρτ του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος στην κατηγορία KZ2 (με ταχύτητες) για το οποίο ο Max ήταν φαβορί, ο μικρός είχε «κάψει» το συμπλέκτη του σε αγώνα της Παρασκευής, δίνοντας πολύ δουλειά στον Jos να κάνει, για να τον επισκευάσει.
Στον ημιτελικό ο Max κέρδισε με ευκολία. Στον τελικό όμως, ένας αντίπαλος τον προσπέρασε στο τέλος του πρώτου γύρου, σε μια μεγάλη ευθεία, εκμεταλλευόμενος το slipstream. To λογικό θα ήταν για τον Max να περιμένει την αντίστοιχη ευκαιρία στον επόμενο γύρο για να αντεπιτεθεί.
Ωστόσο, ήθελε να προσπεράσει αμέσως, για να ξαναβρεθεί επικεφαλής. Όπως έχει αναφέρει και ο ίδιος, ήταν απερίσκεπτο και αχρείαστο, διότι τον οδήγησε σε ατύχημα. Ο Jos έγινε έξαλλος. Ο Max του ζήτησε βοήθεια να φορτώσουν το καρτ στο φορτηγό και ο Jos του είπε να το κάνει μόνος του.
Ο Max τα κατάφερε με τη βοήθεια ενός φίλου του. Στην επιστροφή προς το σπίτι, ο Max προσπαθούσε να ελαφρύνει την κατάσταση, αλλά ο Jos δεν τον κοιτούσε καν. Όταν έφτασαν σε ένα βενζινάδικο, ο Jos είπε στον Max να κατέβει από το αυτοκίνητο και τον άφησε εκεί, φεύγοντας μόνος του.
Ο Jos έχει δηλώσει έκτοτε ότι πιο πίσω ακολουθούσε η μητέρα του Max με άλλο αυτοκίνητο και θα μπορούσε να τον είχε «μαζέψει» εκείνη. Ωστόσο ο Jos γύρισε πίσω για να πάρει τον Max και να κάνουν το ταξίδι 1.750 χλμ. μέχρι το σπίτι. Ο Jos δε μίλησε στο γιο του για ολόκληρη την επόμενη εβδομάδα.
Ο Jos έχει δηλώσει για εκείνο το περιστατικό: «Ένιωθα ότι έκανε τα πάντα πολύ χαλαρά. Ήταν όλα πολύ εύκολα για εκείνον. Αλλά ήθελα να νιώσει πραγματικά τον πόνο. Γιατί έπρεπε να σκεφτεί τι έκανε. Αυτός ήταν ο τελευταίος αγώνας εκείνης της σεζόν και την επόμενη κερδίσαμε τα πάντα. Λόγω αυτού που είχε συμβεί σε εκείνο τον αγώνα, είχε γίνει καλύτερος οδηγός».
Την επόμενη χρονιά, στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Καρτ στο Varennes-sur-Allier της Γαλλίας, ο Max ξεκίνησε το Σαββατοκύριακο οδηγώντας αδιάφορα, με κακούς χρόνους. Αυτή τη φορά, ήταν αρκετά μερικά ελαφρά χτυπήματα στο κράνος και μια σθεναρή προειδοποίηση από τον Jos: «Εάν δεν αρχίσεις να οδηγείς κανονικά, θα πάμε σπίτι».
Ο Max κέρδισε όλους τους αγώνες εκείνο το Σαββατοκύριακο και έγινε Παγκόσμιος Πρωταθλητής Καρτ στην κατηγορία KZ το 2013, πέραν από τον Ευρωπαϊκό τίτλο σε KZ και KF. Έπειτα από αυτές τις επιτυχίες, οι προσφορές από ομάδες σε μικρές κατηγορίες μονοθεσίων άρχισαν να έρχονται κατά ριπές.
Πρώτα βήματα με μονοθέσια
Ωστόσο, με τη βοήθεια του προγράμματος νέων οδηγών της Gravity, ιδιοκτήτης της οποίας ήταν η Genii Capital, ιδιοκτήτρια και της ομάδας της Lotus στην F1 (νυν Alpine), o Max είχε ήδη οδηγήσει μονοθέσιο (μια Formula Renault 2.0) σε ένα μυστικό τεστ στο Pembrey της Ουαλίας, με την ομάδα της Manor.
Την πρώτη ημέρα, σε βρεγμένη πίστα, ο Max ήταν δύο δευτερόλεπτα ταχύτερος από αυτό που περίμενε η ομάδα και τη δεύτερη ημέρα σημείωσε τον ταχύτερο χρόνο στην πίστα για το 2013 με αυτό το μονοθέσιο.
Ο Max θα έκανε 8 τεστ με μονοθέσιο Formula Renault 2.0 με διάφορες ομάδες, πριν έρθει η πρόταση από την Motopark (που αγωνιζόταν με τα χρώματα της Lotus), τον κάλεσε να δοκιμάσει ένα μονοθέσιο Formula 3 στη Βαλένθια. Σε 45 λεπτά ήταν ο ταχύτερος οδηγός στην πίστα.
Το τεστ παρακολουθούσε και ο Ολλανδός Frits van Amersfoort, ιδιοκτήτης της ομάδας με την οποία ο Jos είχε αγωνιστεί το 1992 στη Formula Opel Lotus. Σύμφωνα με τα λόγια του, είχε καταλάβει τι είδους οδηγός είναι ο Max παρακολουθώντας τον για μόλις 10 λεπτά στην πίστα.
Τότε χτύπησε την πόρτα του Max η Ferrari, με τον Luca Baldisserri (πρώην επικεφαλής μηχανολογίας πίστας της Scuderia, επικεφαλής τότε της ιταλικής Ακαδημίας νέων οδηγών), να του προτείνει να συμμετάσχει στο πρώτο Florida Winter Series στις ΗΠΑ, με μονοθέσια παρόμοια με αυτά της F3. Δεν επρόκειτο για Πρωτάθλημα, αλλά για μια καλή ευκαιρία να συμπληρώσει πολύτιμα χιλιόμετρα δοκιμών (περίπου 3.000).
Το κόστος των 95.000 ευρώ ήταν αρχικά ένα εμπόδιο, αλλά ο Jos απευθύνθηκε σε παλαιούς σπόνσορες οι οποίοι του έκαναν τη χάρη. Μεταξύ των οδηγών που συμμετείχαν ήταν και τα μέλη της Ακαδημίας της Ferrari, Jules Bianchi και Antonio Fuoco.
Στον πρώτο του αγώνα με μονοθέσια, στο Sebring, που εκκίνησε πίσω από το αυτοκίνητο ασφαλείας λόγω βροχής, ο Max τέθηκε επικεφαλής στον πρώτο γύρο. Ωστόσο, υπερθέρμανε τα ελαστικά του και έπεσε 4ος, μόλις 3 γύρους πριν την καρό σημαία.
Μία εβδομάδα αργότερα, στο Palm Beach, μετά το πρώτο του βάθρο, πανηγύρισε την πρώτη του νίκη στον 4ο αγώνα του, έχοντας εκκινήσει από την pole position και με προβλήματα στο κιβώτιο, ήταν ίσως λίγο τυχερός που ο αγώνας διακόπηκε από το αυτοκίνητο ασφαλείας και τελείωσε πρόωρα λόγω καταιγίδας.
Πήρε τη νίκη επίσης στο 12ο αγώνα στο Homestead του Μαϊάμι, όπου το slipstream έπαιζε καθοριστικό ρόλο, για μόλις 4 χλστ. του δλ. από τον Καναδό Nicholas Latifi. Ο Fuoco και ο Latifi (μαζί με τον Ocon) θα αγωνίζονταν το 2014 με την ομάδα της Prema, Πρωταθλήτρια της προηγούμενης σεζόν στο Formula 3 Euro Series.
Formula 3
Εντέλει, για τη σεζόν του 2014 ο Jos επέλεξε την πιο ριψοκίνδυνη από τις τρεις διαθέσιμες επιλογές για τον Max, τη συμμετοχή του στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Formula 3, με τη γνώριμη στον ίδιο ομάδα του Frits van Amersfoort, η οποία λειτουργούσε με τους μηχανικούς να μιλάνε Ολλανδικά. Η ομάδα ήταν αρκετά νέα στο Πρωτάθλημα και είχε ολοκληρώσει την προηγούμενη σεζόν στην 7η θέση.
O πρώτος του προσωπικός σπόνσορας, που τον βοήθησε να κάνει αυτό το βήμα, η ολλανδική αλυσίδα σουπερμάρκετ Jumbo, κερδίζει πλέον πολλαπλάσια χρήματα από αυτά που είχε αποφασίσει να επενδύσει αρχικά επάνω στον Max από την προβολή που δέχεται τώρα, που όλα τα βλέμματα είναι στραμμένα επάνω του.
Στο πρώτο του αγωνιστικό Σαββατοκύριακο στο Silverstone, τερμάτισε 2ος στον τρίτο αγώνα και εντυπωσίασε ακόμα και τον Jos με τις ικανότητες και την ωριμότητα που επέδειξε. Στον 6ο του αγώνα κατέκτησε την πρώτη του νίκη.
Έπειτα από μερικές απογοητευτικές εμφανίσεις σε Pau και Hungaroring (όπου ο Ocon ανέπτυξε σημαντικό βαθμολογικό προβάδισμα), ο Max κέρδισε έξι συνεχόμενους αγώνες, μέσα σε 9 ημέρες, στους γύρους του Spa και του Norisring.
Στο νωπό Norisring, ο Max επισκίασε τον ανταγωνισμό απομακρυνόμενος κάθε φορά με ευκολία έπειτα από επέμβαση του αυτοκινήτου ασφαλείας. Για δεύτερο συνεχόμενο αγωνιστικό Σαββατοκύριακο κέρδισε και τους τρεις αγώνες.
Ο τρόπος με τον οποίο το κατάφερε, κινούμενος έως και 2 δλ. ταχύτερα στο γύρο σε σύγκριση με τους υπόλοιπους σε μεικτές συνθήκες, τράβηξε το βλέμμα του Helmut Marko, αγωνιστικού συμβούλου της Red Bull.
Όταν ο Marko πήρε τηλέφωνο τον Jos μερικές ημέρες αργότερα και του είπε ότι θέλει να φέρει τον Max κατευθείαν στην F1 και την ομάδα της Toro Rosso, ο Ολλανδός έμεινε -για μια από τις λίγες ίσως φορές στη ζωή του- άφωνος.
Ο ίδιος άλλωστε, είχε βρεθεί στη F1 απροετοίμαστος, έχοντας κάνει καλή εντύπωση στις ομάδες της και βρέθηκε σε ένα από τα καλύτερα μονοθέσια του grid (την Benetton), απέναντι στον καλύτερο οδηγό της γενιάς του: τον Michael Schumacher και αυτό καθόρισε την μετέπειτα πορεία του. Ωστόσο, κατά τη δική του ομολογία, ο Max ήταν πιο προετοιμασμένος από τον ίδιο.
Ο Marko συνάντησε για πρώτη φορά τον Verstappen όταν ο Max ήταν ακόμα 15 ετών και θα δήλωσε το 2016: «Συνήθως κάθομαι να μιλήσω σε έναν οδηγό για περίπου 20 λεπτά, για να έχω μια εικόνα τη προσωπικότητάς του, αλλά με τον Max έκατσα μιάμιση ώρα. Είχε νεαρό σώμα, αλλά με μυαλό που σίγουρα ήταν 3-5 χρόνια μπροστά».
«Είδα την ωριμότητα που είχε και πόσα πολλά είχε μάθει στα καρτ και με τι δέσμευση προσέγγιζε τους αγώνες. Ήταν έκπληξη το πόσο γρήγορα προσαρμόστηκε στη Formula 3». Βέβαια υπήρξαν αρκετά αμφιλεγόμενα στιγμιότυπα στη σεζόν του Max με μερικές συγκρούσεις, τις περισσότερες φορές με τον Ocon, αλλά όχι μόνο.
Στο τέλος της σεζόν, ο Max είχε περισσότερες νίκες (10) κατά τη διάρκεια της σεζόν από τον Πρωταθλητή Ocon (9) και νίκησε επίσης περίφημο Formula 3 Masters στο Zandvoort (πάλι σε μεικτές συνθήκες) στο οποίο είχε επικρατήσει και ο πατέρας του το 1993. ΄
Formula 1
Μετά από αυτές τις επιτυχίες, άρχισαν να τον προσεγγίζουν διάφορες ομάδες της F1, μεταξύ τους και η Mercedes. Ωστόσο, τα πράγματα προχωρούσαν γρήγορα στο παρασκήνιο με τη Red Bull.
Στις 12 Αυγούστου του 2014 ανακοινώθηκε η προσχώρηση του Max στο πρόγραμμα νέων οδηγών της Red Bull. Θα συνέχισε να αγωνίζεται με την Van Amersfoort, αλλά θα έφερε πλέον τα λογότυπα της αυστριακής εταιρείας.
Όντας ακόμα 16 ετών (θα γινόταν 17 στις 30 Σεπτεμβρίου), ο Max δε μπορούσε να υπογράψει συμβόλαιο για την F1, χωρίς να προσυπογράψουν αμφότεροι οι γονείς του. H Red Bull προσπαθούσε επίσης με τη σταδιακή ανακοίνωση των σχεδίων της, να προστατεύσει τον Max, ο οποίος ήταν σίγουρο ότι θα βρισκόταν στο μάτι του κυκλώνα της δημοσιότητας.
Το διετές συμβόλαιο για την F1 υπογράφηκε στο αεροδρόμιο του Ντίσελντορφ, παρουσία της Sophie και της Victoria, του Jos και του Raymond. Στις 13 Αυγούστου, η ολλανδική εφημερίδα De Telegraaf ανέφερε ότι ο Max θα οδηγούσε για την Toro Rosso στην F1 το 2015. Το συμβόλαιο δεν είχε υπογραφεί ακόμα τότε, αλλά αποτελούσε απλά μια τυπική διαδικασία πλέον.
Η επίσημη ανακοίνωση πραγματοποιήθηκε πέντε μέρες αργότερα, στις 18 Αυγούστου. H Toro Rosso ήταν η μετενσάρκωση της Minardi, της τελευταίας ομάδας για την οποία οδήγησε ο Jos Verstappen στην καριέρα του στην F1, το 2003.
Η Minardi πουλήθηκε στη Red Bull στα τέλη του 2005. Στην Toro Rosso, o Max πλαισιώθηκε από άλλον ένα γόνο διάσημου οδηγού αγώνων, τον Carlos Sainz και δημιούργησαν το νεότερο δίδυμο οδηγών στην ιστορία της F1, με συνολική ηλικία 37 ετών, μόλις δύο περισσότερα από τον Kimi Raikkonen τότε.
Αμφιβολίες
Κάποιοι θεώρησαν ότι ο Max ήταν πολύ μικρός για να βρεθεί στη Formula 1, όπως είχε συμβεί 13 χρόνια νωρίτερα με τον Raikkonen. O Φινλανδός είχε κλείσει στόματα, όταν τερμάτισε στους βαθμούς στο ντεμπούτο του στην F1.
Τότε, είχε παραχωρηθεί προσωρινή αγωνιστική άδεια στον Φινλανδό, ενώ το 2015, ο πρόεδρος της FIA, Jean Todt, πίστευε ότι η ηλικία των 17 είναι πολύ νεαρή για την F1.
Στους κανονισμούς για τη σεζόν του 2016, προστέθηκε κατώτατο όριο ηλικίας 18 ετών για τη συμμετοχή σε Grand Prix της F1, με τουλάχιστον δύο χρόνια εμπειρίας σε κατώτερες κατηγορίες μονοθεσίων και σύστημα βαθμολόγησης της επιτυχίας σε αυτές. Άλλωστε, ο Max δεν είχε ακόμα κανονικό δίπλωμα οδήγησης!
Ο Marko δήλωσε προς υπεράσπιση του Max: «Είναι εξαιρετικό ταλέντο, ένα από αυτά που έρχονται μόνο μια φορά σε δεκαετίες. Έχει μιλήσει με ανθρώπους που είναι ειδικοί στον τομέα της εξέλιξης νεαρών οδηγών, και όλοι λένε ότι το μυαλό του είναι περισσότερο σαν ενός 22χρονου απ’ ό,τι 16χρονου».
O δρ. Riccardo Ceccarelli, ιδρυτής ενός «πνευματικού γυμναστηρίου» για οδηγούς αγώνων, που έχει συνεργαστεί με 80 πιλότους της F1 στην ιστορία της F1, ήταν γιατρός της Toro Rosso όταν ο Max πήγε στην ομάδα.
Ο Ιταλός έχει δηλώσει για τον Verstappen ότι δε χρειάστηκε να τον αγγίξει, διότι ήταν ήδη προετοιμασμένος, ήταν 17 αλλά είχε αυτεπίγνωση 30χρονου. Επιπλέον, ήταν πολύ δυνατός πνευματικά και επικεντρωμένος αποκλειστικά στον εαυτό του, με τεράστια αυτοπεποίθηση. Γνώριζε ήδη τι χρειαζόταν και πως να διαχειριστεί τον εαυτό του.
Καμία εξωτερική συνθήκη δεν τον επηρέαζε εσωτερικά και δε χρειαζόταν κανέναν, κάπως σαν τον Raikkonen. Ίσως πιο αποφασισμένος, αλλά με την ίδια χαλαρή προσέγγιση από πνευματικής άποψης. Ο Ceccarelli παρομοίασε τον Verstappen με τον Kubica και πιστεύει ότι αυτοί οι δύο ήταν οι πιο εντυπωσιακοί οδηγοί από αυτούς με τους οποίους έχει συνεργαστεί.
Ο ίδιος ο Max είχε δηλώσει: «Εάν ανακοινώνεσαι ως ο νεότερος οδηγός στην ιστορία της F1, μπορείς να περιμένεις αυτή την κριτική. Όλοι έχουν τη δική τους γνώμη, εντάξει. Πραγματικά, δε με ενοχλεί. Θα δούμε πως θα πάει του χρόνου». Η πραγματική απάντηση θα πρέπει να έρθει στην πίστα.
Ο Jos έχει μιλήσει για την πολύ καλή προετοιμασία που προσέφερε στον Max η Red Bull και με τη χρήση του προσομοιωτή, αλλά και για να τον προετοιμάσει από άποψη φυσικής κατάστασης. Ωστόσο, υπήρχε μια έμφυτη άνεση στις πιέσεις των δημοσιογράφων ήδη από αυτή την τρυφερή ηλικία. Ο Jos υποστηρίζει ότι είχε μάθει παρακολουθώντας από μικρός τον πατέρα του.
Στην πρώτη του δημόσια εμφάνιση πίσω από το τιμόνι ενός μονοθεσίου F1, σε επίδειξη στο Ρότερνταμ, χτύπησε τις μπαριέρες τραυματίζοντας την εμπρός αεροτομή, έπειτα από λάθος του. Οι δημοσιογράφοι είχαν ήδη αρχίσει να κατακρίνουν την επιλογή της Red Bull.
Αλλά η πρώτη του εμφάνιση σε αγωνιστικό Σαββατοκύριακο, στις ελεύθερες δοκιμές του GP Ιαπωνίας, στην πολύ δύσκολη πίστα της Suzuka. Παρότι εξεπλάγη από την υπερβολική επιτάχυνση, κατάφερε έπειτα από 22 γύρους να γράψει χρόνο μόλις 0,4 δλ. πιο αργό από αυτόν του Kvyat και του Vettel.
Ακολούθησαν άλλες δύο εμφανίσεις σε ελεύθερες δοκιμές, στο Austin και τη Βραζιλία, όπου έκανε ένα «σώσιμο» το οποίο ήταν προπομπός αυτών που θα ακολουθούσαν, προκαλώντας το θαυμασμό του απερχόμενου οδηγού της ομάδας του οποίου το μονοθέσιο οδηγούσε, Jean-Eric Vergne.
Απάντηση στην πίστα
Στο δεύτερο Grand Prix του, βέβαια, ο Verstappen κατέγραψε τον 6ο χρόνο στις κατατακτήριες δοκιμές του Σαββάτου, σε βρεγμένη πίστα και τερμάτισε 7ος τον αγώνα. Εκεί σταμάτησαν οι αμφιβολίες, παρά μια άτσαλη είσοδο στο pit lane. Ιδίως λόγω του τρόπου με τον οποίο προσπέρασε τον No. 1 οδηγό της Red Bull, Daniel Ricciardo, εκμεταλλευόμενος ένα λάθος του Αυστραλού.
Εκείνη τη χρονιά στο Μονακό ήρθε και το πρώτο μεγάλο ατύχημα, όταν αιφνιδιάστηκε από το πόσο γρήγορα είχε πατήσει φρένα για τη St. Devote ο προπορευόμενος Grosjean, τον οποίο κυνηγούσε. Σε εκείνο τον αγώνα είχε φανεί ήδη και ο οπορτουνισμός του, καθώς προσπέρασε τον Sainz και τον Bottas ακολουθώντας από κοντά τη Ferrari του Sebastian Vettel, που τους έριχνε γύρο.
Ο Max πάντως δεν πτοήθηκε από το ατύχημα. Αν μη τι άλλο, πήρε θάρρος, διότι μέχρι τότε το φοβόταν. Παρά την ποινή 5 θέσεων στη σειρά εκκίνησης του επόμενου GP, δεν παραδέχθηκε το λάθος του, υποστηρίζοντας ότι ο Grosjean είχε φρενάρει πολύ νωρίς και ξεκαθάρισε ότι δε θα αλλάξει τον τρόπο που οδηγεί.
Έδειξε την τόλμη του στο Spa, όταν προσπέρασε από την εξωτερική στην Blanchimont (με 280 χ.α.ώ.) τη Sauber του Felipe Nasr, σε ένα σημείο που ο Βραζιλιάνος ούτε καν υποπτευόταν ότι ο αντίπαλός του θα επιχειρούσε να επιτεθεί.
Ίσως να είναι κληρονομιά της σκληραγώγησης του Jos, ο οποίος όπως έχει δηλώσει, εξέταζε τις πίστες καρτ στις οποίες αγωνιζόταν ο Max και του απαγόρευε να επιτίθεται σε αντιπάλους του σε σημεία που ο ίδιος είχε κρίνει ότι αυτό είναι αρκετά εύκολο.
Στο Spa φάνηκαν και τα πρώτα σημάδια της δημοτικότητας του Max, καθώς 25.000 Ολλανδοί στα πορτοκαλί είχαν έρθει να παρακολουθήσουν τις προσπάθειές του. Μέχρι την επόμενη χρονιά, ο «πορτοκαλί στρατός» είχε τριπλασιαστεί!
Σίγουρα όμως προσπέρασμα στην Blanchimont δεν ήταν τυχαίο. Είχε πραγματοποιήσει το ίδιο ακριβώς σε ψηφιακό περιβάλλον, επί αντιπάλου μια εβδομάδα νωρίτερα, σε διαδικτυακό αγώνα. Ο Max παίρνει σοβαρά τους αγώνες σε ψηφιακό περιβάλλον, έχοντας υπογράψει με την ομάδα αγώνων σε προσομοιωτή Redline το 2015, η οποία του βρήκε έναν πολύ προηγμένο σύνολο εξοπλισμού για το σπίτι του στο Μονακό.
Στη Σιγκαπούρη έδειξε ένα ακόμα σημάδι, όταν επαναστάτησε εναντίον της Toro Rosso, αρνούμενος να ακολουθήσει τις εντολές της Toro Rosso και να παραχωρήσει τη θέση του στον Sainz. Ο Jos τον είχε συμβουλεύσει να μην το κάνει, γιατί κατά την άποψή του, οι άλλοι οδηγοί θα έχαναν σεβασμό απέναντί του.
Τερμάτισε επίσης δύο φορές 4ος (σε Ουγγαρία και ΗΠΑ), συλλέγοντας 49 βαθμούς, έναντι 18 του Sainz, ο οποίος αντιμετώπισε περισσότερα προβλήματα αξιοπιστίας.
Με το ξεκίνημα της σεζόν του 2016, έχει αρχίσει να γίνεται ξεκάθαρο ότι οι σχέσεις με τον Sainz δεν είναι καλές. Ο Max έπεσε στις πιο πίσω θέσεις όταν ένα pit stop του καθυστέρησε υπερβολικά και όταν βρέθηκε πίσω από τον Sainz, ο Ισπανός δεν του επέτρεψε να προσπεράσει. Ο Max ήταν εκνευρισμένος, και το εξέφρασε στις δηλώσεις του μετά τον αγώνα.
Η ανυπομονησία του στρατοπέδου του Max, δηλαδή ο Jos μαζί με τον μάνατζερ Raymond Vermeulen, ήταν εμφανής. Πίστευαν ότι ο Max ήταν ήδη έτοιμος για μεγαλύτερα πράγματα. Ακολουθούσαν την τακτική ενός άλλου Ολλανδού οδηγού του Huub Rothengatter, που ως μάνατζερ του Jos, τον έφερε στην F1 έπειτα από μόλις 52 αγώνες με μονοθέσια.
Στα μέσα της δεκαετίας του 1990, ο Ray -ασφαλιστής τότε- βρέθηκε στην παμπ του πατέρα του Jos, Frans, τον οποίο ρώτησε αν ήξερε που θα μπορούσε να βρει κινητήρα για το δικό του καρτ. Ο Frans σκέφτηκε τον Jos.
O Jos και ο Ray πολύ σύντομα έγιναν καλοί φίλοι. O Ray έγινε βοηθός του Rothengatter στη διαχείριση της καριέρας του Max. Καθώς η υπομονή του paddock με τον Rothengatter (γνωστός ως σκληρός αλλά και διπρόσωπος διαπραγματευτής) άρχισε να εξαντλείται, ο Raymond ανέλαβε κεντρικό ρόλο στις συνομιλίες με τις ομάδες.
Έπειτα από τον πατέρα του, ο πιο κοντινός άνθρωπος στον Max είναι ο Ray Vermeulen. Υπάρχουν αγώνες που δεν είναι κανείς από τους δύο μαζί με τον Max, αλλά στα περισσότερα Grand Prix, κάποιος από τους δύο τον συνοδεύει, αν όχι και οι δύο.
Red Bull
Επίσης, διάφορες ομάδες ήρθαν σε επαφή με την οικογένεια Verstappen, με την Ferrari π.χ. να γνωρίζει ότι ο Raikkonen δε θα κάτσει για πάντα στο Maranello. O Jos ενδιαφερόταν να ακούσει τι προσφέρουν, ενώ είχε συνομιλίες και με τον Niki Lauda, ο οποίος είχε βοηθήσει να προσελκύσει τον Lewis Hamilton στην Mercedes.
Παράλληλα, ήδη από το τέλος του 2015 ο Marko δεν ήταν ευχαριστημένος από τις επιδόσεις του Daniil Kvyat, ο οποίος είχε προαχθεί στη μεγάλη ομάδα για να αντικαταστήσει τον Sebastian Vettel, που αναχώρησε για την Ferrari. Ο Ρώσος όμως ξεκίνησε τη δεύτερη σεζόν του με τη Red Bull και κατάφερε να ανέβει στο βάθρο του τρίτου αγώνα της σεζόν στην Κίνα.
Στην πατρίδα του όμως, ο Kvyat χτύπησε δύο φορές τη Ferrari του Vettel, προκαλώντας ζημιές και στη Red Bull του ομόσταυλού του. Ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι για τον Marko. To γεγονός ότι ο Kvyat παρακολουθούσε Game of Thrones όταν έλαβε το λακωνικό τηλεφώνημα από τον Marko που τον ενημέρωνε ότι θα επιστρέψει στην Toro Rosso, ήταν ίσως ενδεικτικό.
Με την αναχώρηση του Verstappen για τη Red Bull, από την Toro Rosso αποχώρησε και ο αρχιμηχανικός του, ο Ισπανός Xevi Pujolar και όχι με τον φιλικότερο τρόπο, όσον αφορά τις σχέσεις του με την ιταλική ομάδα.
Προωθώντας τον Max, ο Marko μπορούσε να αντικρούσει όλες τις προσφορές αντίπαλων ομάδων. Στο 24ο Grand Prix του στη Formula 1, στη Βαρκελώνη της Ισπανίας, μια πίστα που γνώριζε πολύ καλά λόγω αμέτρητων χιλιομέτρων δοκιμών εκεί, ο Verstappen έκανε το ντεμπούτο του με τη Red Bull (ομάδα για την οποία είχε αγωνιστεί και ο Jos το 1998, όταν ονομαζόταν Stewart), εκκινώντας από την 4η θέση.
Με τις δύο Mercedes να συγκρούονται στον πρώτο γύρο, είχε βρεθεί δεύτερος πίσω από τον καινούργιο team-mate του, Daniel Ricciardo. Όταν ο Αυστραλός είχε αστοχία πίσω αριστερού ελαστικού, η καλύτερη ελπίδα της Red Bull για τη νίκη ήταν ο Verstappen, ο οποίος είχε ακολουθήσει στρατηγική δύο pit stop.
Είχε τον εμπειρότατο Kimi Raikkonen (έναν οδηγό εναντίον του οποίου είχε αγωνιστεί ο πατέρας του στην F1) να τον πιέζει στα τελικά στάδια του αγώνα και έπρεπε να κάνει τα ελαστικά του να αντέξουν μέχρι την καρό σημαία. Και τα κατάφερε.
Ήταν μια πολύ ώριμη οδήγηση, μπορεί όχι η καλύτερη του Max μέχρι τότε, αλλά είχε φέρει ένα απροσδόκητο αποτέλεσμα: την πρώτη του νίκη, σε ηλικία 18 ετών και 227 ημερών. Ήταν ο πρώτος Ολλανδός νικητής στην F1, και ο νεότερος στην ιστορία. Δεν υπήρξαν ξανά αμφιβολίες αν αξίζει τη θέση του σε μια από τις κορυφαίες ομάδες.
Συμπεριφορά στην πίστα
Το επόμενο κύμα κριτικής ήρθε για τις κινήσεις υπεράσπισης της θέσης του που έκανε τόσο στην Ουγγαρία όσο και σε πιο επικίνδυνες συνθήκες, στο Βέλγιο, σε μάχες με τον Raikkonen. O Max είχε φέρει μαζί του τις πιο επιθετικές κινήσεις που εφαρμόζονται κατά κόρο στις πιο μικρές κατηγορίες, αλλά δεν ήταν αποδεκτές στην F1.
Ο τότε διευθυντής αγώνων της F1, τον προειδοποίησε ότι μπορεί να κάνει κακή φήμη και ένα μήνα αργότερα η FIA άλλαξε τους κανόνες μάχης μεταξύ των οδηγών, απαγορεύοντας απότομες αλλαγές γραμμής στο φρενάρισμα.
Στο Μεξικό, ενώ τον κυνηγούσε ο Vettel, «έκοψε» το πρώτο chicane και δεν παρέδωσε τη θέση στο Γερμανό. Αντιθέτως, καθυστέρησε αρκετά τον Vettel για να του επιτεθεί ο Ricciardo, τον οποίο μπλόκαρε μετακινούμενος στο φρενάρισμα, κίνηση για την οποία δέχθηκε και αυτός, όπως και ο Verstappen, ποινή.
Ο Max ξεχείλιζε καθ’ όλη τη διάρκεια της καριέρας του από αυτοπεποίθηση, η οποία φλερτάρει με τα όρια της έπαρσης. Αλλά ήταν εμφανές ότι κανένας εξωτερικός παράγοντας -η γνώμη του κόσμου ή των συναδέλφων του- δεν τον επηρέαζε. Αρνούνταν να παραδεχθεί οποιοδήποτε λάθος.
Στη Μαλαισία, στη μάχη με τον Ricciardo, ζήτησε από την ομάδα να δώσει εντολή στον ομόσταυλό του να τον αφήσει να περάσει και όταν δε συνέβη αυτό, ξεκίνησε μια μάχη μαζί του, που σίγουρα ανέβασε τους σφυγμούς στα pits της Red Bull. Εντέλει, ο Ricciardo τον διατήρησε πίσω για να πάρει τη νίκη, έπειτα από την αστοχία της μονάδας ισχύος του Hamilton.
Μαγεία στη Βραζιλία
Στη βρεγμένη Βραζιλία όμως, επέδειξε σημάδια σπάνιου ταλέντου. Ειδικά το «σώσιμο», έπειτα από μία στιγμή υδρολίσθησης, ενώ κατευθυνόταν για τον τοίχο, ο τρόπος με τον οποίο άφησε τα φρένα τελευταία στιγμή και κατάφερε να αλλάξει πορεία στο μονοθέσιο, ήταν απλά το ορεκτικό.
Σε δηλώσεις του, θα αποκάλυπτε αργότερα ότι για αυτό το «σώσιμο» είχε χρησιμοποιήσει γνώσεις τις οποίες είχε αποκτήσει πολύ μικρός, όταν οδηγούσε την μικρή γουρούνα που του είχε χαρίσει ο πατέρας του στα χιόνια.
Το προσπέρασμα από την εξωτερική επί του Rosberg στη στροφή 3 ήταν μαγικό. Στους γύρους πίσω από το αυτοκίνητο ασφαλείας, εξερευνούσε ασυνήθιστα μέρη της πίστας για να βρει τα σημεία που παρείχαν περισσότερη πρόσφυση, αποφεύγοντας τη συνηθισμένη αγωνιστική γραμμή, η οποία, όντας στρωμένη με γόμα, γλιστρούσε περισσότερο.
Ένα πρόωρο κάλεσμα για ενδιάμεσα ελαστικά από τα pits της Red Bull του είχε κοστίσει 10 θέσεις και είχε βρεθεί 15ος με 16 γύρους να απομένουν για την καρό σημαία. Η ανάκαμψη που σημείωσε στη συνέχεια ήταν απίστευτη.
Ειδικά το επιθετικό προσπέρασμα επί του Vettel. Κατάφερε να φτάσει στο τρίτο σκαλί του βάθρου, προσπερνώντας όποιον βρήκε μπροστά του και τερματίζοντας πίσω μόνο από τους οδηγούς της Mercedes, αλλά ένιωθε σα νίκη. Όλοι μιλούσαν για αυτόν.
2017
Τα μονοθέσια της Formula 1 άλλαξαν σημαντικά για το 2017, έγιναν πολύ πιο πλατιά και παρείχαν υψηλότερες τιμές πρόσφυσης. Το ξεκίνημα της σεζόν δεν ήταν πολύ καλό για την ομάδα της Red Bull, η οποία ήταν ξεκάθαρο ότι διέθετε το τρίτο ταχύτερο μονοθέσιο, πίσω από την Mercedes και τη Ferrari.
Ο Ricciardo είχε κάνει καλύτερη πορεία, έχοντας ανέβει στο βάθρο πέντε συνεχόμενες φορές και κατακτώντας τη νίκη στο Μπακού, καθώς ευνοήθηκε η στρατηγική του.
Αν και η σχέση του Max με τον Ricciardo ήταν καλή, το πρώτο ρήγμα φάνηκε στην 4η στροφή του GP Ουγγαρίας του 2017. Όταν αιφνιδιάστηκε από το φρενάρισμα του Raikkonen στην πρώτη στροφή και ο Bottas τον ώθησε εκτός πίστας, ο Max έχασε φόρα, επιτρέποντας στον Ricciardo να επιτεθεί από την εξωτερική.
Ανένδοτος ο Max, μπλόκαρε τα φρένα του σε μια απεγνωσμένη προσπάθεια να διατηρήσει τη θέση του και έπεσε επάνω στην άλλη Red Bull, τρυπώντας το ψυγείο του Ricciardo και προκαλώντας την εγκατάλειψή του. Ο Αυστραλός ανέφερε στον ασύρματο ότι ο Max δεν ξέρει να χάνει…
Εκείνη τη χρονιά, ο Jos έμπλεξε σε έναν ακόμα καυγά (λίγους μήνες πριν το δεύτερο διαζύγιό του), γεγονός που έκανε τον πατέρα του να τηλεφωνήσει στον Marko, ώστε να κάνει κάτι για να μην επηρεάσει αυτό την πορεία του Max. Σύντομα, η Red Bull προσέλαβε τον Jos ως ανιχνευτή νεαρών ταλέντων.
Στους αγώνες μικρότερων κατηγοριών που συνέπιπταν με Grand Prix της Formula 1, ο Jos θα ταξίδευε στους αγώνες, για να είναι τα μάτια του Marko. Από τη μία η Red Bull τον προσκαλούσε στους κόλπους της, από την άλλη τον απομάκρυνε λίγο από τον γιο του.
Περαιτέρω εικασίες για το μέλλον του Max έκαναν την Red Bull να ενεργήσει και πάλι γρήγορα, επεκτείνοντας το συμβόλαιό του μέχρι το τέλος του 2020 και αυξάνοντας τις απολαβές του στα 10 εκατομμύρια δολάρια το χρόνο συν μπόνους επιδόσεων.
Είχε βοηθήσει το γεγονός ότι σημείωσε δύο νίκες προς το τέλος της σεζόν. Μία ημέρα μετά τα 20ά γενέθλιά του, κυριάρχησε με επιβλητικό τρόπο στη Μαλαισία, προσπερνώντας τον Hamilton για την πρωτοπορία στον 4ο γύρο, χτίζοντας στη συνέχεια διαφορά ασφαλείας.
To ίδιο έκανε και στο Μεξικό, όταν τέθηκε επικεφαλής με ένα απαιτητικό προσπέρασμα επί του Vettel στο πρώτο chicane.
Μερικούς αγώνες νωρίτερα, στη βρεγμένη εκκίνηση της Σιγκαπούρης, τα πράγματα δεν είχαν πάει τόσο καλά στην εκκίνηση, όταν ο Max είχε γίνει σάντουιτς μεταξύ των δύο Ferrari, καθώς ο Vettel προσπαθούσε να τον κλείσει, ενώ στα αριστερά του βρισκόταν ο Raikkonen. Η σύγκρουση οδήγησε στην εγκατάλειψη και των τριών.
Ωστόσο, η νίκη του Μεξικού ήρθε αφότου στον προηγούμενο αγώνα, στο Austin, καθώς ετοιμαζόταν να ανέβει στο βάθρο, του είπαν ότι του είχε αφαιρεθεί, διότι είχε προσπεράσει τον Raikkonen στους τελευταίους γύρους, «κόβοντας δρόμο», περνώντας και με τους τέσσερις τροχούς εκτός ορίων πίστας.
Τα προβλήματα αξιοπιστίας που τον ταλαιπωρούσαν στην αρχή της σεζόν άρχισαν να πλήττουν τον Ricciardo στο τέλος της. Αν και ο Αυστραλός ολοκλήρωσε τη σεζόν με περισσότερους βαθμούς, ο Verstappen ήταν ταχύτερος στις κατατακτήριες δοκιμές.
Καθώς οι σχέσεις της Renault με τη Red Bull είχαν φτάσει στο ναδίρ, στα τέλη του 2017, η Toro Rosso υπέγραψε συμφωνία συνεργασίας με την Honda όσον αφορά την προμήθεια μονάδων ισχύος, έπειτα από τρία δύσκολα χρόνια συνεργασίας των Ιαπώνων με την McLaren.
H Honda θα περνούσε μια σεζόν εξέλιξης και προσπάθειας επίλυσης των προβλημάτων της, με σκοπό τη συνεργασία και με τη μεγάλη ομάδα, τη Red Bull, το 2019, εφόσον οι Ιάπωνες μπορούσαν να αποδείξουν ότι μπορούν να παράσχουν μια ανταγωνιστική μονάδα ισχύος.
2018
Το ξεκίνημα του Max στη σεζόν του 2018 δεν ήταν καλό. Με λάθη του που οδήγησαν σε συγκρούσεις, είχε πετάξει τη νίκη στην Κίνα, η οποία κατέληξε στα χέρια του Ricciardo και το ίδιο στην ουσία συνέβη και στο Μονακό, όπου ο Max είχε ατύχημα στις ελεύθερες δοκιμές Σαββάτου και οι μηχανικοί δεν πρόλαβαν να επισκευάσουν τις ζημιές εγκαίρως για την έναρξη των κατατακτήριων δοκιμών.
Μάλιστα στα έξι πρώτα Grand Prix της σεζόν είχε ατύχημα ή επαφή με αντίπαλο σε κάποιο σημείο του τριημέρου, αγώνα ή δοκιμές. Όταν άρχισαν να επαναλαμβάνονται οι ερωτήσεις από τους δημοσιογράφους για την οδήγησή του, απείλησε ότι την επόμενη φορά, θα ρίξει κεφαλιά σε αυτόν που του κάνει αντίστοιχη ερώτηση!
Το πιο σημαντικό από τα ατυχήματα των πρώτων 6 GP του 2018 συνέβη στο Μπακού, όπου ο Max είχε μια πολύ σκληρή μονομαχία με τον Ricciardo. Αν και ο Αυστραλός ήταν ταχύτερος, ο Max δεν τον άφηνε να περάσει και είχαν μερικές επαφές.
Ο Ricciardo είχε πλησιάσει για μια ακόμα φορά στη μεγάλη ευθεία, εκμεταλλευόμενος το DRS. Προσποιήθηκε ότι θα πάει για την εξωτερική και ο Max πήγε να την καλύψει. Ο Αυστραλός βούτηξε στην εσωτερική και όταν ο Verstappen τον έκλεισε για δεύτερη φορά, ο Ricciardo δεν είχε τη δυνατότητα να αποφύγει τη σύγκρουση, έχοντας ήδη δεσμευτεί να φρενάρει όσο το δυνατόν πιο αργά.
Ο Horner κατσάδιασε και τους δύο με αυστηρό τόνο, καθώς πέταξαν πολλούς βαθμούς. Ο τρόπος με τον οποίο αντιμετώπισε όμως η ομάδα το περιστατικό, αποδίδοντας 50-50 το φταίξιμο, δεν κάθισε καλά με τον Ricciardo, ο οποίος πίστευε ότι είχε αδικηθεί.
Το συμβόλαιο του Αυστραλού έληγε στο τέλος της σεζόν και βρισκόταν σε διαπραγματεύσεις με τη Red Bull για την ανανέωσή του. Κατά ένα τρόπο, η ομάδα είχε ήδη δείξει τις προτιμήσεις της, έχοντας σπεύσει να εξασφαλίσει για τα επόμενα χρόνια τις υπηρεσίες του Verstappen πριν ξεκινήσει τις διαπραγματεύσεις για το συμβόλαιο του Ricciardo.
Επιπλέον, ο αρχιμηχανικός του, Simon Rennie θα άφηνε το πόστο του στο τέλος της σεζόν. Παράλληλα, η Renault, εργοστασιακή ομάδα, τον ήθελε πολύ και ήταν διατεθειμένη να πληρώσει αδρά. Εντέλει, το καλοκαίρι ο Ricciardo πήρε την απόφασή του και σόκαρε πολλούς, ανακοινώνοντας τη μεταγραφή του στη Renault.
H Red Bull θα ήταν επίσημα πλέον από το 2019 η ομάδα του Verstappen. O Ολλανδός είχε γίνει επίσης το φερέφωνο της ομάδας για την κριτική εναντίον της απόδοσης και της αξιοπιστίας των μονάδων ισχύος της Renault. Εκείνη τη χρονιά και ο Jos έκανε ένα βήμα πίσω όσον αφορά την ενασχόλησή του με την καριέρα του Max, που σύμφωνα με τις φήμες είχε δημιουργήσει προβλήματα το 2016 στην Toro Rosso.
Έπειτα από τα έξι πρώτα GP του 2018, ο Max έδειξε ένα εντελώς διαφορετικό πρόσωπο, πολύ πιο ώριμο και λιγότερο επιρρεπές σε συγκρούσεις και ατυχήματα. Η διαφορά πριν και μετά το GP Καναδά ήταν οφθαλμοφανής και απότομη σαν διακόπτης. Αυτό ήταν ίσως το τελευταίο μεγάλο βήμα ωρίμανσης που έχει κάνει μέχρι στιγμής.
Το 2018, ο Max έφερε την πρώτη νίκη της Red Bull στο Red Bull Ring της Αυστρίας και είχε επικρατήσει στο Μεξικό. Είχε ξεπεράσει με τον καλύτερο τρόπο την απογοήτευση της προηγούμενης ημέρας, που ο Ricciardo του αρνήθηκε την ευκαιρία να γίνει ο νεότερος poleman στην ιστορία της F1, για μόλις 26 χλστ. του δλ.
Θα μπορούσε να έχει νικήσει και στη Βραζιλία, αν δεν είχε συγκρουστεί μαζί του ο Esteban Ocon με την Force India και φρέσκα ελαστικά, προσπάθησε να τον προσπεράσει βουτώντας στη δεύτερη στροφή, ενώ βρισκόταν ένα γύρο πίσω. Ο Max πήγε να τον βρει μετά το τέλος του αγώνα, ο Ocon απάντησε κάτι που δεν του άρεσε και άρχισε να σπρώχνει το Γάλλο, πριν αποχωρήσει εκνευρισμένος, σε ένα στιγμιότυπο που έπιασαν οι κάμερες.
Αργότερα, θα έλεγε ότι ήταν κάρμα, καθώς ο πατέρας του είχε στερήσει τη νίκη στον τρίτο μόλις αγώνα του Juan Pablo Montoya στην F1, το 2001 στην ίδια πίστα, με τον ίδιο σχεδόν τρόπο, καθώς συγκρούστηκε με τον πρωτοπόρο Κολομβιανό ενώ βρισκόταν ένα γύρο πίσω.
2019
H Red Bull ξεκίνησε τη σεζόν με ένα αρκετά νευρικό μονοθέσιο με ασταθές πίσω μέρος. Η απλοποίηση του σχεδιασμού των εμπρός αεροτομών, άφησε τους αεροδυναμιστές λιγότερη δυνατότητα να διαμορφώσουν τη ροή του αέρα προς το πίσω μέρος του μονοθεσίου και μέχρι να επιλυθεί αυτό, πέρασαν μερικοί αγώνες.
Επιπλέον, η πρώτη σεζόν με τις μονάδες ισχύος της Honda προβλεπόταν ότι θα αποτελούσε μεταβατική χρονιά για τη Red Bull.
Στην Αυστρία το 2019, ο Max χάρισε στην Honda την πρώτη της νίκη από το 2006 και πάλι μέσα στο Red Bull Ring, έπειτα από σκληρή μάχη με τον Leclerc στους τελευταίους γύρους, όπου ώθησε εκτός πίστας τη Ferrari του Μονεγάσκου. Ανεβαίνοντας στο βάθρο, έδειξε το σήμα της ιαπωνικής εταιρείας στη φόρμα του.
Ο δεσμός των Verstappen με την Honda πάει πίσω αρκετά χρόνια, καθώς ο Jos ήταν δοκιμαστής της ιαπωνικής εταιρείας το 1998, όταν σχεδίαζε να επιστρέψει στην F1 με εργοστασιακή ομάδα, της οποίας την τεχνική ηγεσία είχε αναλάβει ο Harvey Postlethwaite, μετά τον αιφνίδιο θάνατο του οποίου, το εγχείρημα εγκαταλείφθηκε.
Ο Max επικράτησε και στη Γερμανία, ενώ στην Ουγγαρία κατέκτησε την πρώτη pole position της καριέρας του στην F1, επίτευγμα που επανέλαβε και στη Βραζιλία, όπου πήρε και τη νίκη σε έναν επεισοδιακό αγώνα, στον οποίο προσπέρασε τον Hamilton δύο φορές.
To ίδιο θα μπορούσε πιθανότατα να έχει πετύχει και στο Μεξικό, αν είχε αποφασίσει να σηκώσει το πόδι του από το γκάζι όταν είδε τις κίτρινες σημαίες λόγω του ατυχήματος του Bottas στην τελευταία στροφή.
Με την αυτοπεποίθηση που τον διέπει, ο Max δήλωσε στη συνέντευξη Τύπου αργότερα, ότι ακόμα κι αν ακυρωνόταν ο ταχύτερος χρόνος του, η πρώτη του προσπάθεια ήταν αρκετά γρήγορη για να του εξασφαλίσει την pole position.
Oι αγωνοδίκες όμως είχαν διαφορετική άποψη και του έδωσαν ποινή τριών θέσεων στη σειρά εκκίνησης. Στην προσπάθειά του να ανακτήσει θέσεις, πέτυχε ένα καταπληκτικό προσπέρασμα επί του Bottas σε ανύποπτο σημείο, αλλά ο Φινλανδός ακούμπησε το πίσω δεξιό ελαστικό του, το οποίο άρχισε να χάνει πίεση…
Οι νίκες πριν το καλοκαιρινό διάλειμμα ήταν πολύ σημαντικές και για την Red Bull, διότι ένας από τους όρους του συμβολαίου του Max ανέφερε ότι αν δεν είχε βρεθεί στην 3η θέση της βαθμολογίας του Πρωταθλήματος Οδηγών μέχρι τον Αύγουστο του 2019, θα μπορούσε να αποχωρήσει από την ομάδα.
Ο νέος του team-mate, Pierre Gasly δεν κατάφερε ποτέ να τον πλησιάσει και η υπομονή των ιθύνοντων της Red Bull, οι οποίοι δε φαίνεται να πίστεψαν ποτέ στις ικανότητες του Γάλλου να διαχειριστεί την πίεση μιας κορυφαίας ομάδας, εξαντλήθηκε πολύ γρήγορα.
Ο Gasly αντικαταστάθηκε λίγο μετά το μέσο της σεζόν από τον ακόμη πιο άπειρο Alex Albon, o οποίος βρισκόταν ακόμα στην πρώτη του σεζόν στη Formula 1. Ο Ταϊλανδός παρουσίασε λίγο καλύτερη εικόνα από τον Gasly και αιτιολόγησε τη διατήρησή του για μία ακόμα σεζόν.
Η οδήγηση του Max είχε ωριμάσει και ήταν πλέον καλύτερος στην οδήγησή του ενώ η εμπειρία του επέτρεπε να είναι και πιο ήρεμος. Ήταν επίσης αδιαφιλονίκητος ηγέτης της Red Bull. Δεν ήταν πλέον ο νεαρός οδηγός που ακόμα μάθαινε, είχε γίνει μέρος της ελίτ των καλύτερων του grid.
Με τρεις παρουσίες στο βάθρο στους τρεις τελευταίους αγώνες, κατάφερε να αποσπάσει την 3η θέση από τον Leclerc στο Πρωτάθλημα Οδηγών, αλλά αυτό δε σήμαινε τίποτα για τον ίδιο.
Αντιθέτως, σε πολύ μεγάλη εκτίμηση έχει τη συνεργασία του με τον αρχιμηχανικό του, τον Gianpiero Lambiase, με τον οποίο πιστεύει ότι μπορεί να είναι χαλαρός αλλά αυστηρός και ειλικρινής, ακόμα και στον ασύρματο, τόσο ο ίδιος όσο και ο Ιταλός. Πρόσφατα, ο Max δήλωσε ότι ενημέρωσε τον Lambiase πως αν αφήσει τη θέση του, θα φύγει και ο ίδιος.
2020
Πριν την έλευση της πανδημίας, η Red Bull φρόντισε να επεκτείνει το συμβόλαιο του Verstappen μέχρι το 2023, αυξάνοντας και τις απολαβές του περαιτέρω.
Κατά τη διάρκεια του lockdown, ο Max μπορούσε να ασχοληθεί με τους αγώνες σε ψηφιακό περιβάλλον, από την άνεση του σπιτιού του, στο οποίο για πρώτη φορά έμενε τόσους πολλούς συνεχόμενους μήνες.
Παρά τις υψηλές προσδοκίες, η σεζόν δεν ξεκίνησε με τους καλύτερους οιωνούς. Στον τρίο αγώνα της σεζόν, στην Ουγγαρία, ο Max προσέκρουσε στον τοίχο στους αναγνωριστικούς γύρους πριν παραταχθεί στο grid, όπου οι μηχανικοί του έδωσαν αγώνα δρόμου για να αντικαταστήσουν τα εξαρτήματα της εμπρός ανάρτησης που είχαν υποστεί ζημιές.
Εντέλει τερμάτισε 2ος, όπως συνέβη και στον επόμενο αγώνα, στο Silverstone, όπου ο Hamilton είχε αστοχία ελαστικού στον τελευταίο γύρο, αλλά πρόλαβε να φτάσει επικεφαλής στη γραμμή τερματισμού.
Στον δεύτερο αγώνα στην ίδια πίστα, όμως, με την Mercedes να αντιμετωπίζει προβλήματα blistering στα ελαστικά της, o Max επικράτησε, παραβλέποντας τις προσταγές του pit wall να προστατεύσει τα ελαστικά του καθώς έβλεπε την πρώτη του ευκαιρία να κυνηγήσει τα γερμανικά μονοθέσια στους πρώτους γύρους, αρνήθηκε να πάει σα… «γιαγιά» όπως είπε χαρακτηριστικά στον ασύρματο.
Αρκετοί από τους αγώνες του το 2020 ήταν μοναχικοί, καθώς η Red Bull δεν ήταν αρκετά γρήγορη για να απειλήσει τις Mercedes, αλλά αντίστοιχα, δεν υπήρχε και κάποια απειλή προς τον ίδιο, καθώς ο Albon σπανίως είχε τη δυνατότητα να ακολουθήσει το ρυθμό του και τα υπόλοιπα μονοθέσια δεν ήταν τόσο ανταγωνιστικά.
Ίσως η νίκη του στον τελευταίο αγώνα της σεζόν, στο Αμπού Ντάμπι, να ήταν προπομπός της σεζόν που θα ακολουθούσε. Η πανδημία ακύρωσε και την επιστροφή της F1 στην πατρίδα του, με GP στο Zandvoort, για το οποίο έπρεπε να περιμένει μέχρι φέτος. Ίσως καλύτερα βέβαια, γιατί είχε το μονοθέσιο να προσφέρει στους συμπατριώτες του αυτό που είχαν έρθει να τον δουν να κάνει: να επικρατεί._Φ.Λ.
Συνέντευξη των Verstappen την ημέρα μετά την κατάκτηση του τίτλου.
