Η πρεμιέρα του φετινού Indycar έγινε το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε στο Barber Motorsport Park, μια μικρή και ιδιαίτερη πίστα λίγο έξω από την πόλη Birmingham της Alabama.
Στον αμερικανικό νότο (τουλάχιστον σε ένα μεγάλο τμήμα του), το στοιχείο της εντοπιότητας είναι κάπως έντονο. Στην Alabama είναι λίγο περισσότερο, πιθανότατα ως κατάλοιπο από την εποχή του εμφυλίου που η πολιτεία ήταν η «καρδιά του Dixie». Η έδρα υπό μια έννοια του στρατού της Κοινοπολιτείας.
Ο George Barber δεν θα μπορούσε να ψάξει κάποιο άλλο μέρος για να κάνει πραγματικότητα το όνειρό του. Ο πατέρας του ήταν ένας από τους μεγαλύτερους… γαλατάδες στις Η.Π.Α.. Έφερε στην περιοχή το παστεριωμένο γάλα και η Barber Dairies έγινε μια σπουδαία εταιρεία στην Alabama. Όλα αυτά από τη δεκαετία του ‘30 και έπειτα. Δηλαδή παλιά!
O ίδιος ο George Barber, ήταν οδηγός αγώνων. Συμμετείχε με διάφορες Porsche σε αγώνες τη δεκαετία του ‘60 και στα τέλη του ‘80, όταν πια είχε τελειώσει με τους αγώνες σε επίπεδο να παίρνει νίκες, αποφάσισε πως ήθελε να γίνει συλλέκτης. Τα αυτοκίνητα τον δυσκόλεψαν αρχικά, αλλά είχε καλούς φίλους που του χάρισαν κάποιες μοτοσυκλέτες. Έτσι ξεκίνησε συλλογή μοτοσυκλετών και δεν τα πήγε και άσχημα.
Το 2014 μπήκε στο βιβλίο των ρεκόρ Γκίνες για τη συλλογή του, η οποία μετρούσε τότε περισσότερες από 1.300 μοτοσυκλέτες και ήταν η μεγαλύτερη στον κόσμο (ακόμη είναι, με περισσότερες). Αντίστοιχα πλέον, έχει αναπτυχθεί και η συλλογή αυτοκινήτων με τον Barber να λέει πως έχει την μεγαλύτερη συλλογή με αγωνιστικές Lotus, αλλά αυτό δεν το έχει επιβεβαιώσει ακόμη το Βιβλίο Γκίνες. Έτσι το Barber Motorsport Park εκτός από την πίστα που σας είπα, έχει το Barber Motorsport Museum που είναι ένα από τα σημαντικότερα του είδους στις Η.Π.Α.
Είναι επίσης και αυτό που «τραβάει» όλη την επιχείρηση, οικονομικά. Από το 2003 όταν και άνοιξε τις πύλες του το πάρκο, έχει συνεισφέρει περισσότερο από 1 δισεκατομμύριο δολάρια στην τοπική οικονομία, με σχεδόν 100 εκατομμύρια δολάρια σε φόρους στην πολιτεία. Ο Barber όμως δεν είναι διάσημος γιατί πληρώνει φόρους. Είναι διάσημος για την… τρέλα του! Η σχέση του με την τέχνη είναι πολύ έντονη και η πίστα στο Motorsport Park που φέρει το όνομά του, είναι ένα παράξενο πάντρεμα του ορθολογιστικού κόσμου του motorsportμε τον σουρεαλιστικό της τέχνης.
Μια μεταλλική, τεράστια αράχνη στην μικρή πίσω ευθεία πριν την στροφή 9, είναι κάπως ανατριχιαστική και προφανέστατα δεν είναι το συνηθισμένο φόντο για μονοθέσια που κινούνται με 250 χλμ./ώρα. Ένας μεγαλοπόδαρος, σε «κανονικές» διαστάσεις, δηλαδή ψηλότερος από άνθρωπο, κρυφοκοιτάζει τα περάσματα των αυτοκινήτων πίσω από τα δέντρα, ενώ μια φιγούρα, επίσης μεταλλική, «πνίγεται» στην λίμνη έξω από τα πάρκινγκτων επισκεπτών.
Όλα αυτά ο Barber, τα απολαμβάνει! Δεν το κάνει μόνο για να τραβάει τα βλέμματα των περίεργων και να προσελκύει επισκέπτες. Ευχαριστιέται αυτήν τη σύνδεση των αυτοκινήτων με την τέχνη και είναι κάποιες λεπτομέρειες στο Barber Motorsport Park που είναι εξοργιστικά καταπληκτικές. Όπως η σιδερένια πύλη, η οποία δεν έχει κάγκελα, σίδερα και τέτοια. Είναι το πάτωμα ενός μονοθεσίου σε ένα σιδερένιο πλαίσιο.
Το άλλο πιο αδιανόητο στο πάρκο είναι πως δεν έχει εξέδρες για τους θεατές. Οι πολλές ανηφοροκατηφόρες στη σχεδίαση, έχουν δημιουργήσει μερικές πολύ ελκυστικές πλαγιές περιμετρικά της πίστας και όσοι παρακολουθούν αγώνες το κάνουν σε φάση πικνίκ! Κάθονται στο γρασίδι και βλέπουν αγώνα. Τόσο απλά! Υπάρχει το κεντρικό κτίριο που φιλοξενεί όλα όσα χρειάζονται στους σύγχρονους αγώνες, όπως αίθουσες για καλεσμένους, Γραφείο Τύπου και άλλες παροχές, όμως δεν υπάρχει εξέδραούτε καν στην γραμμή εκκίνησης τερματισμού.
Α, και επειδή είπα για τις υψομετρικές διαφορές, να συμπληρώσω πως η χάραξη είναι άκρως απαιτητική για τους οδηγούς και μάλλον οριακά επικίνδυνη με ανάποδες κλίσεις και κάτι… χάνεται από εδώ και από εκεί, που κάνουν τις δοκιμές όχι απλώς απαραίτητες, αλλά επιβεβλημένες.
Πάντως είναι η αγαπημένη αρκετών οδηγών, έστω και αν η πρεμιέρα φέτος ήταν κάπως χαοτική στην εκκίνηση!
