McLaren Automotive, το στολίδι των Βρετανών

Όλα άρχισαν το 1963, όταν ο 26χρονος τότε, Bruce McLaren, ιδρύει την McLaren Motor Racing με στόχο την εξέλιξη και in-house δημιουργία αγωνιστικών κατασκευών. Εντούτοις, οι απαρχές της εταιρείας έχουν τις ρίζες τους λίγα χρόνια νωρίτερα, και συγκεκριμένα το 1958, όταν ο Bruce McLaren καταφθάνει από την πατρίδα τoυ, τη Νέα Ζηλανδία, στη Μ. Βρετανία με στόχο να προωθήσει μέσω του προγράμματος «Driver to Europe» ταλαντούχους οδηγούς που θα συμμετείχαν την εποχή εκείνη σε διακεκριμένους αγώνες μαζί με την αφρόκρεμα των ευρωπαίων πιλότων. Διόλου τυχαία, μέντοράς του στην προσπάθεια αυτή ήταν ο Jack Brabham, ο οποίος και παρότρυνε τους ιθύνοντες της βρετανικής Cooper Grand Prix να αξιοποιήσουν το οδηγικό ταλέντο το «ανήσυχου» Bruce. Όπερ και εγένετο. Η συνεργασία των δύο ξεκίνησε το 1959 και διήρκησε επτά ακριβώς χρόνια, με τον Bruce McLaren να κατακτά με το καλημέρα. στα 22 μόλις χρόνια του, την πρώτη του νίκη σε GP στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού.

Ο Bruce McLaren, όμως, δεν ήταν ένας συνηθισμένος πιλότος, ένα adrenaline junkie, δηλαδή, που θα έδινε τα πάντα για να συμμετέχει ο ίδιος σε αγώνες, καθώς το πραγματικό μεράκι του Νεοζηλανδού ήταν η μηχανολογία. Κάτι που τον οδήγησε, ενόσω ακόμα… πιλοτάριζε για λογαριασμό των Cooper, Aston Martin και Ford, να ανοίξει το 1963 το δικό του… μαγαζί. Ένα μόλις χρόνο μετά τα τετράτροχα αγωνιστικά «πειράματά» του για λογαριασμό της Cooper Grand Prix, ο Bruce McLaren κατασκευάζει το πρώτο, δικό του αγωνιστικό: την M1A. Έκτοτε, φυσικά, πολύ νερό κύλισε στο αγωνιστικό αυλάκι της εμβληματικής εταιρείας από το Woking της Μ. Βρετανίας, η οποία συνεχίζει μέχρι και σήμερα να αποτελεί μια πάγια δύναμη στο παγκόσμιο motorsport. Και όχι μόνο, μιας και από το 2010 και μετά, η McLaren κατέχει μια εξίσου σεβαστή θέση και στο μαγικό κόσμο των συμβατικών (λέμε τώρα!) κατασκευών. Διαθέτοντας τη… στόφα του πρωταθλητή και σε αυτή την δραστηριότητά της, αυτή τη στιγμή η McLaren διαθέτει στις τάξεις της μια ζηλευτή και ταχέως αναπτυσσόμενη γκάμα υπερ-αυτοκινήτων, που διόλου τυχαία συγκαταλέγονται στην elite του είδους.

 Ron Dennis, ο ιθύνον νους

Ο 70χρονος, πλέον, Ronald Dennis είναι ο άνθρωπος που πίστεψε πριν από οποιονδήποτε άλλο στο αυτοκινητικό μέλλον της McLaren εισάγοντάς την στο μαγικό κόσμο των οχημάτων μαζικής παραγωγής –ή σχεδόν μαζικής παραγωγής, στα πρώτα τουλάχιστον βήματά της. Παράλληλα, όμως, είναι η προσωπικότητα εκείνη που έχει ταυτίσει το όνομα της με τη βρετανική εταιρεία σε αγωνιστικό επίπεδο από το 1980 και μετά. Εποχή, που η… προβληματική σε απόδοση και αποτελέσματα στις πίστες στα τέλη της δεκαετίας του ’70, McLaren Racing, ενοποιείται επιχειρηματικά με την ιδιόκτητη εταιρεία του Ron Dennis, Project 4 Racing Team. Εξ ου και τα αρχικά MP4 (McLaren-Project 4) σε όλα τα μετέπειτα μονοθέσιά της! Εντούτοις, ο αποπεμφθείς στα τέλη του 2016 από την εταιρεία που ο ίδιος «έχτισε» τα τελευταία 35 χρόνια, πέρα από ένας επιτυχημένος αγωνιστικός μάνατζερ, και διόλου τυχαία, ο δεύτερος μέχρι πριν λίγους μήνες μέτοχος του McLaren Group με μερίδιο της τάξης του 25% (σ.σ.: το υπόλοιπο 25% κατείχε ο Σαουδάραβας ιδιοκτήτης της TAG, Mansour Ojjeh και το υπόλοιπο 50% η εταιρεία holding από το Μπαχρέιν, Mumtalakat), είναι ο άνθρωπος που έφερε στη ζωή τη χαρισματική McLaren F1 (1993-1998) επιστρατεύοντας τις υπηρεσίες του επίσης Βρετανού σχεδιαστή, Gordon Murray, την εντυπωσιακή Mercedes-Benz SLR McLaren (2003-2009) και από το 2010 και μετά τον «οργανισμό» που ακούει στο όνομα McLaren Automotive. Του κλάδου, με άλλα λόγια, που έχουν δημιουργήσει, μαζί με τις θυγατρικές McLaren Applied Technologies, McLaren Electronics Systems, McLaren Special Operations και McLaren Marketing, ένα σύγχρονο αυτοκινητικό θαύμα.

 2010-2017, η χρυσή 7ετία

Ενόσω η «μαμά» εταιρεία ανακτούσε το 40% των μετοχών της, τις οποίες κατείχε μέχρι και το 2009 η Mercedes, η McLaren Automotive, η οποία ιδρύεται το 2010 με πρωτοβουλία του Ron Dennis, κάνει το 2011 τα πρώτα αναγνωριστικά της βήματα στον κόσμο της αυτοκίνησης με άρμα την MP4-12C και ένα χρόνο μετά με την «ξεσκούφωτη» παραλλαγή της. Το πλαίσιο της κατασκευής βασιζόταν σ’ ένα ανθρακονημάτινο «κλωβό», στα πρότυπα των μονοθεσίων της F1, ενώ τον σχεδιασμό της είχε αναλάβει ο Frank Stephenson. Ο ΜΤ838Τ κινητήρας της ήταν, όπως μαρτυρά και η ονομασία του, 8κύλινδρος, με διπλό τούρμπο και χωρητικότητα 3,8 λίτρων, αποδίδοντας ισχύ 600 ίππων. Στα τέσσερα στο σύνολο χρόνια που η βρετανική «αντι-Ferrari 458» έμεινε στην παραγωγή, σχεδόν 4.000 αντίτυπα της βγήκαν από τη γραμμή παραγωγής της McLaren, με τα 1.000 εξ αυτών να διατίθενται στην εγχώρια αγορά αυτοκινήτου.

Το επόμενο βήμα έγινε το 2013 με την περιορισμένης παραγωγής P1. Και σίγουρα ήταν ακόμα πιο εντυπωσιακό από το προηγούμενο. H υβριδική P1 παρήχθη έως και τα τέλη του 2015 σε μόλις 375 αντίτυπα και φυσικά ήταν το πρώτο μοντέλο της οικογένειας Ultimate Series, η οποία πλαισιώνεται αυτή τη στιγμή από δύο ακόμα: τις Super Series και Sport Series. Ο «πουσαρισμένος» V8 των 3,8 λίτρων απέδιδε 737 ίππους και ο εξελιγμένος από την ίδια την McLaren ηλεκτροκινητήρας, 178 ίππους. Συνδυαστικά, ο αντίπαλος των LaFerrari και Porsche 918  άγγιζε τους 916 ίππους, τιμή που έβαλε τη βρετανική εταιρεία, αλλά και την ίδια την P1, σ’ ένα μοναδικό πάνθεον κατασκευαστών και μοντέλων.

Στα μέσα της δεκαετίας που διανύουμε, η βρετανική εταιρεία κάνει το πιο αποφασιστικό εμπορικό της βήμα στο χώρο της αυτοκίνησης προχωρώντας στο σαφή διαχωρισμό των τριών οικογενειών της, των Sport, Super και Ultimate Series. Το πρώτο μοντέλο της «βασικής» σειράς Sport Series ήταν η 570S Coupe, η οποία παρουσιάστηκε το 2015. Από αυτή προέκυψε την ίδια χρονιά η «μικρότερη» 540C, αλλά και η πιο… περίτεχνη 570GT, ενώ το 2017 την εμφάνισή της κάνει η 570S Spider. Η μεσαία οικογένεια της γκάμας, η Super Series, έκανε τα πρώτα της βήματα το 2014 με την 650S, σε εκδόσεις κουπέ και κάμπριο, ενώ ένα χρόνο μετά το ντεμπούτο της στη Διεθνή Έκθεση Αυτοκινήτου της Γενεύης πραγματοποιεί η 675LT (Longtail), η οποία ήρθε να τιμήσει με την ονομασία της την F1 GTR Longtail που έκανε το αγωνιστικό της ντεμπούτο το 1997. Στα τέλη της ίδιας χρονιάς προκύπτει και η «ξεσκούφωτη» παραλλαγή της, ενώ το 2017 το ντεμπούτο της πραγματοποιεί η 720S, με 4λιτρο πλέον V8 κινητήρα, αποτελώντας μέχρι και αυτή τη στιγμή τον έναν και μοναδικό εκπρόσωπο της μάρκας στην οικογένεια Super Series.

Μέχρι και πριν ένα μήνα, η κορυφαία οικογένεια της γκάμας (Ultimate Series) παρέμενε… ορφανή μετά και τον παραγωγικό «παροπλισμό» της P1. Όλα αυτά, όμως, έλαβαν τέλος με την πρεμιέρα της εξωφρενικής McLaren Senna: ενός προκλητικού σε όψη και προδιαγραφές αυτοκινήτου που εξελίχθηκε για περισσότερα από δύο χρόνια μ’ ένα και μόνο κριτήριο: να τρελάνει τα χρονόμετρα εντός πίστας διεγείροντας συγχρόνως με τους 800 ίππους της –και όχι μόνο με αυτούς- τα οδηγικά πάθη των μόλις 500 τυχερών ιδιοκτητών της που καλούνται μέσα στους προσεχείς μήνες να καταβάλουν για την απόκτηση κάθε αντιτύπου της κάτι περισσότερο από 850.000 ευρώ.

 Εις οιωνός άριστος

Το 2013, η McLaren κατάφερε να ταξινομήσει περισσότερα από 1.300 αυτοκίνητα, το 2014 πάνω από 1.600, συμπεριλαμβανομένων και 248 αντιτύπων της P1, αριθμός που παρέμεινε στα ίδια επίπεδα (1.654 μονάδες) το 2015. Το μεγάλο άλμα, όμως, για τους ιθύνοντες της McLaren έγινε το 2016, όταν η δημοτικότητα σε εμπορικό επίπεδο των βρετανικών μοντέλων εκτοξεύτηκε σε 3.286 αντίτυπα. Αν σε όλα αυτά αθροίσει κανείς και τις 3.340 πωλήσεις της περσινής χρονιάς, τότε ο ισχυρισμός της εταιρείας για πάνω από «10.000 McLaren στους δρόμους του κόσμου» φαντάζει κάτι παραπάνω από αληθής.

Οι οικονομικοί δείκτες της McLaren Automotive μαρτυρούν ότι οι Βρετανοί βρίσκονται και σε αυτόν τον τομέα στο σωστό δρόμο. Έως ότου ανακοινωθούν και τα επίσημα οικονομικά στοιχεία της περσινής χρονιάς, για τα οποία ουδείς αμφιβάλει ότι θα είναι θετικά, αξίζει να σταθεί κανείς σε εκείνα του 2016, χρονιά όπου τα συνολικά έσοδα του κλάδου παραγωγής οχημάτων των Βρετανών της McLaren ανήλθαν στα 650 εκ. στερλίνες. Και για να έχει κανείς ένα απτό μέτρο σύγκρισης, την ίδια χρονιά, η εύρωστη Lamborghini, με αντίστοιχες πωλήσεις (3.457 μονάδες) αλλά μεγαλύτερες… πλάτες σε επίπεδο εξέλιξης και πόρων (ελέω VW Group, ασφαλώς), υπερτερούσε σε έσοδα μόλις κατά 100 εκ. στερλίνες. Βέβαια, απέναντι στην κραταιά Ferrari των 8.014 πωλήσεων και των 3 και πλέον δις ευρώ σε έσοδα το 2016, η McLaren φαντάζει ως… φτωχός συγγενής. Αν μη τι άλλο, ως ότου τα δεδηλωμένα πλάνα των ανθρώπων από το Woking για παρουσίαση 15 νέων μοντέλων μέσα στα επόμενα έξι χρόνια αρχίσουν να παίρνουν σάρκα και οστά! Η θέληση των Βρετανών είναι δεδομένη, το όραμα για την επόμενη μέρα είναι «παρών», το ίδιο και η διάθεση της θυγατρικής McLaren Technologies για προσαρμογή στα νέα «ηλεκτρικά» δεδομένα της εποχής, ενώ εξασφαλισμένη είναι και η χρηματοδότηση. Άλλωστε, χάρη στην TAG και τους πόρους του μεγαλύτερου μετόχου της βρετανικής εταιρείας, το χρήμα ρέει άφθονο. Σαν το πετρέλαιο. Γιατί λεφτά… υπάρχουν._Χ.Α.