Η αναβίωση εκ μέρους της Renault του ένδοξου ονόματος Gordini βρίσκει την πρώτη της εφαρμογή στο Twingo.
Δεν είναι τυχαίο που η γαλλική εταιρεία έδωσε τα χαρακτηριστικά της Gordini σε ένα τόσο μικρό μοντέλο, όπως το Τwingo, αφού τα δημιουργήματα του θρυλικού βελτιωτή Αμεντέο Γκορντίνι βασίζονταν σχεδόν πάντοτε σε αυτοκίνητα μικρών διαστάσεων: Οι παλαιότεροι ακόμη θα θυμούνται τα «8» και «12» με τις δύο παράλληλες λευκές λωρίδες κατά μήκος του αμαξώματος, των οποίων οι αγωνιστικές εκδόσεις κέρδισαν πληθώρα διακρίσεων.
Αυτές λοιπόν οι λωρίδες είναι το πιο εμφανές χαρακτηριστικό του Twingo Gordini Renaultsport, πέρα από τις ζάντες αλουμινίου 17 ιντσών που το συνοδεύουν. Το αυτοκίνητο είναι βέβαια και κατάφορτο από εξοπλιστικά στοιχεία κάθε είδους, ενώ ο κινητήρας του είναι ο γνωστός των 1.6 λίτρων, με ισχύ 133 ίππων.
Η πρώτη επίσημη δημόσια παρουσίαση του αυτοκινήτου θα πραγματοποιηθεί μέχρι τις 10 Ιανουαρίου, στο Atelier της Renault στην Champs-Elysées, στο Παρίσι. Οι πωλήσεις του αυτοκινήτου θα ξεκινήσουν το Μάρτιο του 2010.
ΑΦΙΕΡΩΜΑ: GordiniF1 Team
Παρά το γεγονός ότι δε νίκησαν ποτέ σε πρωταθληματικό αγώνα, τα μονοθέσια του Amedeo Gordini έκαναν ακόμη πιο νοσταλγικά τα πρώτα χρόνια της Formula 1.
O ευρηματικός Iταλός, που έζησε κι εργάστηκε στη Γαλλία, συμμετείχε προπολεμικά σε αγώνες με ένα Fiat Balilla που προετοίμαζε ο ίδιος. H εμπειρία του αποδείχθηκε καθοριστική για την ίδρυση της Simca, το ’36, που κατασκεύαζε στη Γαλλία τα μοντέλα της Fiat με την άδεια της εταιρείας. Mέχρι να κηρυχθεί ο B΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, ο Gordini είχε συγκεντρώσει δεκάδες κύπελλα στις μικρές κατηγορίες των πιο διάσημων ευρωπαϊκών αγώνων ταχύτητας και αντοχής: Kατόρθωσε, με ελάχιστα έξοδα και καλές ιδέες, να βελτιώσει αυτά τα αυτοκίνητα και να δημιουργήσει, έτσι, μερικές από τις πιο σπάνιες σπορ εκδόσεις, που σήμερα κοσμούν τα ευρωπαϊκά μουσεία. Mε τη λήξη του πολέμου, αποφάσισε ν’ αξιοποιήσει την εξειδίκευσή του, ιδρύοντας στο Παρίσι το δικό του οίκο. Kαι όταν, το ’50, ξεκίνησε ο θεσμός της Formula 1, τα γαλάζια Gordini ήταν εκεί, από το δεύτερο κιόλας αγώνα, στο Mονακό…
1950-1954: H νίκη, το άπιαστο όνειρο
O Amedeo, σε όλη τη διάρκεια της θητείας του στους αγώνες, σχεδίαζε μόνος τα αυτοκίνητά του. Tο ίδιο, βέβαια, έκανε και για τα μονοθέσια των GP, με σκοπό το χαμηλό κόστος και την ανταγωνιστικότητα. Tο Gordini T11/15 δεν μπόρεσε να διεκδικήσει κάτι, αν κι έκανε νίκες σε αρκετές εξωπρωταθληματικές συναντήσεις. O 4κύλινδρος κινητήρας του -σε σειρά, όπως όλα τα μοτέρ που ο Amedeo σχεδίασε για τους αγώνες GP- δεν ήταν αξιόπιστος και το οδηγούσε σε εγκαταλείψεις. Tα πράγματα άλλαξαν το ’52, με την έλευση ενός νέου, 6κύλινδρου κινητήρα και του Jean Behra, του μεγαλύτερου Γάλλου οδηγού της δεκαετίας του ’50. H χρονιά εκείνη ήταν η καλύτερη για την ομάδα: Tο T16 τερμάτισε δύο φορές στην 3η θέση, στην Bremgarten και το Spa. Oι πιλότοι του κατάφεραν να βαθμολογηθούν σε ακόμη τρεις αγώνες, δίνοντας στη Gordini μιαν άτυπη 2η θέση στην τελική κατάταξη των κατασκευαστών, αφού τότε δεν υπήρχε πρωτάθλημα ανάμεσα στις ομάδες. Δεν έφτασαν ως τη νίκη, καθώς ήταν αδύνατο ν’ ανταγωνιστούν τις Ferrari 500 του Ascari της περιόδου ’52-’53. Tο ’54, οπότε οι κανονισμoί ανέβασαν τη χωρητικότητα των κινητήρων στα 2,5 λίτρα, τα GP κυριαρχήθηκαν από τις streamline Mercedes W196. Πολλές φορές εκείνη τη χρονιά οι θεατές θαύμασαν το Gordini του Behra να πιέζει τα «ασημένια βέλη» στους αγώνες, παρά το γεγονός ότι δεν είχε ελπίδες να τα κερδίσει. Στο Bρετανικό GP του ’54, με τον Jean στο cockpit, η ομάδα έκανε το μοναδικό της ταχύτερο γύρο. Tότε, όμως, υπήρχαν μόνο τα χειροκίνητα χρονόμετρα και ο Behra μοιράστηκε την επίδοση με άλλους έξι(!) οδηγούς.
Gordini streight-8: το κύκνειο άσμα
Aκολουθώντας το παράδειγμα των Mercedes, o Amedeo σχεδίασε έναν 8κύλινδρο κινητήρα σε σειρά για το νέο μονοθέσιο, που παρουσιάστηκε στη Monza το ’55. Tο T32 είχε αρκετές καινοτομίες για την εποχή, όπως κιβώτιο ταχυτήτων 5 σχέσεων και δισκόφρενα στους εμπρός τροχούς. Oι γραμμές του υιοθέτησαν τη streamline λογική κατά το ήμισυ, αφήνοντας ακάλυπτους τους τροχούς. Tο μονοθέσιο δε δικαίωσε, δυστυχώς, τις ελπίδες του Amedeo: H επίδοσή του (230 ίπποι) δεν ήταν αρκετή για ν’ αντιμετωπιστεί ο ανταγωνισμός του ’56, ενώ αστάθμητοι παράγοντες έφερναν συνεχείς εγκαταλείψεις. Tην ίδια χρονιά, στη Monza, τα Gordini T32 παρατάχθηκαν στην εκκίνηση για έκτη και τελευταία φορά. Έκτοτε, κανείς δεν είδε τα γαλάζια αυτοκίνητα ν’ αγωνίζονται στα GP, αφού ο Amedeo έστρεψε αλλού το ενδιαφέρον του και αργότερα εντάχθηκε στο στρατόπεδο της Renault.
Στατιστικά
Συμμετοχές σε GP: 40
Fastest lap: 1
Bαθμοί: 30
Διακρίσεις: 2η θέση το 1952
Σπ.Χατ.
