Έφτασαν οι ημέρες για τη διεξαγωγή του σημαντικότερου αγώνα ταχύτητας και αντοχής στον κόσμο, που φυσικά δεν είναι άλλος από τις 24 ώρες του Le Mans!
Τρία μεγάλα εργοστάσια θα προτάξουν τα δικά τους προσόντα για την πρωτιά της 24ωρης αναμέτρησης του 2016: H Audi γνωρίζει τη συνταγή της νίκης, η Porsche βασίζεται στην ταχύτητά της και η Toyota στην αξιοπιστία της. Για τους πρώτους η ιστορική πίστα της Λα Σαρτ είναι ένα επιτυχημένο τεχνολογικό πεδίο, που από το 2000 και μετά τους έχει χαρίσει μεγάλες δόξες. Μη ξεχνάμε ότι τα διάσημα σήμερα αρχικά FSI και TFSI εμφανίστηκαν εκεί για πρώτη φορά στις αρχές της χιλιετίας, ενώ η Audi ήταν η πρώτη εταιρεία που κέρδισε τον αγώνα με diesel μηχανικό σύνολο, αλλά και με υβριδική κινητήρια μονάδα. Όσο για την Porsche, είναι ο πολυνίκης του διάσημου αγώνα με 17 νίκες. Για την Τoyota, που έφτασε αρκετές φορές στην πηγή χωρίς να πιεί νερό όσο κι αν το άξιζε, η νίκη στις 24 ώρες του Μαν είναι διακαής πόθος. Θα είναι μια πολύ μεγάλη στιγμή για τους Γιαπωνέζους αν βρεθούν στην κορυφαία θέση του βάθρου των νικητών, που θα μπορεί να συγκριθεί μόνο με τους τίτλους που έχουν κερδίσει στο παρελθόν στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ράλλυ. Φέτος, είναι στο Le Mans και η Ford. Συμμετέχει με δύο Ford Chip Ganassi Racing Ford GT στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Αντοχής (FIA) και δύο στο IMSA WeatherTech SportsCar Championship. Και τα τέσσερα Ford GT τρέχουν στην κατηγορία GTE Pro στο Le Mans 24 Hours. Το race car βασίζεται στο νέο Ford GT supercar, το κορυφαίο δημιούργημα του τμήματος Ford Performance. Με προηγμένη αεροδυναμική, ελαφριά δομή από ανθρακονήματα και έναν ισχυρό και αποδοτικό κινητήρα Ford EcoBoost, το Ford GT προτίθεται να ανταγωνιστεί ευθέως τις Ferrari, Corvette, Porsche και Aston Martin και να διεκδικήσει μία νίκη στον απόλυτο αγώνα αντοχής. Για τον αγώνα τα δύο WEC Ford GTs διατηρούν τους αριθμούς τους 66 και 67, ενώ τα IMSA αυτοκίνητα έχουν τα 68 και 69, τιμώντας τις συνεχόμενες νίκες της Ford στο Le Mans (1966, 1967, 1968 και 1969).
Η διαδικασία για την pole-position ολοκληρώθηκε λίγο μετά τα μεσάνυχτα της Πέμπτης προς Παρασκευή, με δύο Porsche 919 Hybrid να σημειώνουν τις ταχύτερες επιδόσεις και να καταλαμβάνουν τις δύο πρώτες θέσεις της σειράς κίνησης. Ακολουθούν δύο πρωτότυπα της Toyota και δύο της Audi. Ο αγώνας θα ξεκινήσει στις 4 το μεσημέρι του Σαββάτου και το όνομα του μεγάλου νικητή θα το ξέρουμε ακριβώς 24 ώρες αργότερα. Στα συννημένα αρχεία, στο τέλος του παρόντος άρθρου, θα βρείτε τις συμμετοχές του αγώνα. Φυσικά, θα παρακολουθήσουμε μαζί όλες τις εξελίξεις στη θρυλική πίστα, όπως άλλωστε κάνουμε κάθε χρόνο. Στο Le Mans θα βρίσκεται, προσκεκλημένος της Audi, ο διευθυντής του περιοδικού μας Στράτης Χατζηπαναγιώτου. Όπως κάθε χρόνο, μέσω του εξαιρετικού site του αγώνα www.lemans.org θα μπορείτε να παρακολουθείτε live τις θεαματικές προσπάθειες των πρωτοτύπων, καθώς φυσικά και όλες τις εξελίξεις. Επίσης, στα δορυφορικά κανάλια Eurosport1 και Eurosport2, υπάρχουν εναλλάξ ζωντανές μεταδόσεις από το βράδι της Πέμπτης και σε όλη τη διάρκεια του Σαββατοκύριακου.
Η πρώτη εκκίνηση δόθηκε στις 26 Μαΐου 1923, με τη συμμετοχή 33 αυτοκινήτων, από τα οποία τερμάτισαν μόνο τα τρία. Το μοναδικό πλήρωμα που δεν ήταν γαλλικό ολοκλήρωσε στην τρίτη θέση, οδηγώντας μια Βentley, με την οποία επέστρεψε το 1924 για να νικήσει τον αγώνα. Τη χρονιά εκείνη οι συμμετοχές είχαν αυξηθεί στις 41, όμως τη σημαία του τερματισμού είδαν μόνο 14 αυτοκίνητα. Από το 1925 ο αγώνας διεθνοποιήθηκε, αφού προσήλθαν και πληρώματα από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού, ενώ στην εκκίνηση εμφανίστηκαν 49 αυτοκίνητα. Την εποχή εκείνη γράφτηκε και η μεγάλη αγωνιστική ιστορία της Βentley, με τις τέσσερις συνεχόμενες νίκες από το 1927 έως το 1930. Στη συνέχεια τα σκήπτρα ανέλαβε η Αlfa Romeo, με ισάριθμες επιτυχίες, χάρις στην εξαιρετική «8C 2300». Στα μέσα της δεκαετίας του ’30 ο αγώνας είχε ήδη αποκτήσει μεγάλη φήμη, ενώ παράλληλα σε αυτόν επικρατούσαν κυρίως οι Γάλλοι. Όμως, ο δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος τον διέκοψε για δέκα χρόνια. Από το 1949 οι «24 ώρες» άρχισαν και πάλι, με πρώτο νικητή μια Ferrari 166 MM, στην πρώτη εμφάνιση της ιταλικής εταιρείας στον αγώνα. Η συνέχεια ανήκει κυρίως στους Βρετανούς, οι οποίοι μέσω της Jaguar επικράτησαν ολοκληρωτικά στα μέσα της δεκαετίας του ’50. Το 1955 οι «24 ώρες» δέχτηκαν ένα μεγάλο χτύπημα, με το θάνατο ενός οδηγού αγώνων και 80 θεατών, εξαιτίας ενός ατυχήματος που προκλήθηκε από μια σειρά αμελειών και συμπτώσεων. Όμως, οι «24 ώρες» κατόρθωσαν να επιζήσουν και να διεξαχθούν ξανά την επόμενη χρονιά, αφού πρώτα έγιναν πάμπολλες αλλαγές για λόγους ασφαλείας. Επιστρέφοντας στη δράση κι αφήνοντας πίσω την τραγωδία του ’55, ο αγώνας βρήκε ξανά το δρόμο του, με πρωταγωνιστή πλέον τη Ferrari. Η ιταλική εταιρεία επικράτησε σχεδόν ολοκληρωτικά έως το 1965, με κύριους εκφραστές τις 12κύλινδρες «Τestarossa». Ήδη όμως, από το 1962, οι κανονισμοί διεξαγωγής του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος είχαν αλλάξει και είχε ξεκινήσει πια η «Εποχή των Πρωτοτύπων». Η εξέλιξη αυτή διαφοροποίησε και τους συσχετισμούς, φέρνοντας στο προσκήνιο τη Ford με το εκπληκτικό «GT40». Κάπως έτσι, φθάσαμε στο τέλος της δεκαετίας του ’60. To 1970, ύστερα από προσπάθειες 19 ετών, έφθασε η ώρα της πρώτης νίκης για την Porsche στις «24 ώρες». Ο θρίαμβος επετεύχθη με ένα αγωνιστικό, την «917», που άφησε εποχή για τη δύναμη και την επιβλητικότητά της. Από εκεί και πέρα η πρωτοκαθεδρία πέρασε στη γερμανική εταιρεία, που με 16 νίκες μέχρι το 1998, έγινε ο πολυνίκης του αγώνα. Στο μεσοδιάστημα έφθασαν βέβαια κι άλλοι στην «πηγή», με περισσότερο επιτυχημένες τη Μatra στα μέσα της δεκαετίας του ’70 και τη Jaguar τη δεκαετία του ’80, στην εποχή των αυτοκινήτων του Group C. Βέβαια, κανείς τους δε μπόρεσε να επισκιάσει την αξία των αγωνιστικών της Porsche, που μετά τις «917» πρωταγωνίστησαν με τις «935», «936», «956» και «962». Επιτυχημένη φυσικά χαρακτηρίζεται και η παρουσία της Ρeugeot, με δύο νίκες τη δεκαετία του ’90, ενώ ακόμη συζητιέται η ατυχία της Τoyota και η νίκη έκπληξη της Μazda το 1991 με τον κινητήρα Wankel.
Νέο κεφάλαιο στα χρονικά του αγώνα γράφει από το 2000 η Αudi, ξεκινώντας αρχικά από το «R8» με τον κινητήρα FSI και φθάνοντας εν έτει 2006 με το πρωτότυπο «R10» στην πρώτη στην αγωνιστική ιστορία νίκη με κινητήρα diesel. Η αντιπαλότητα της Peugeot πριν λίγα χρόνια, με το επίσης επιτυχημένο πετρελαιοκίνητο «908 HDi-FAP», δείχνει πως ο diesel ήρθε για να μείνει στους αγώνες αντοχής γενικότερα, καθώς περιορίζει σε αριθμό τα pit-stop για ανεφοδιασμούς κι εξασφαλίζει απίστευτες τιμές ροπής. Η χρήση υβριδικών συστημάτων κίνησης τα επόμενα χρόνια στις «24 ώρες» είναι –πάντα ήταν- το καλύτερο πεδίο δοκιμών για την εξαγωγή ασφαλών συμπερασμάτων…
2015: H μεγάλη επιστροφή της Porsche…
Η γερμανική εταιρεία είχε νικήσει για τελευταία φορά τον αγώνα το 1998 με τους Aiello-McNish-Ortelli, που είχαν ως όπλο τους μια πολύ καλά προετοιμασμένη 911 GT1-98, η οποία δεν ήταν επίσημη συμμετοχή του εργοστασίου. Για πρώτη φορά η Porsche επέστρεψε επίσημα στους αγώνες αντοχής πριν από τρία χρόνια, με την RS Spyder της κατηγορίας LMP2. Στόχος της ήταν βέβαια ο εμπλουτισμός σε τεχνογνωσία και εμπειρίες, ώστε να συνεχίσει την εμπλοκή της με ένα πρωτότυπο της κατηγορίας LMP1, η οποία βγάζει και το νικητή της γενικής κατάταξης στις 24 ώρες του Le Mans. Έτσι και έγινε, οπότε προέκυψε η 919 Hybrid, η οποία μπορεί να έφτασε στην πηγή και να μην ήπιε νερό πέρισυ, τα κατάφερε όμως φέτος. Το πλήρωμα του αυτοκινήτου με τον αριθμό 19 (Hulkenberg-Bamber-Tandy) έφτασε πρώτο στον τερματισμό, ακριβώς στις 4 το μεσημέρι, κάτω από το μεγάλο ρολόι της Rolex. Αξίζει πως για τον οδηγό της Force India F1, ήταν η πρώτη του συμμετοχή στο μεγάλο αγώνα, η οποία μάλιστα δεν ήταν σίγουρη έως την τελευταία στιγμή. Μια ακόμη Porsche Hybrid 919 ολοκλήρωσε στη δεύτερη θέση, με τον αριθμό 17 και πλήρωμα τους Bernhard-Webber-Hartley. Στην τρίτη θέση του βάθρου των νικητών βρέθηκαν οι περισυνοί νικητές Fassler-Lotterer-Treluyer με το Audi R18 e-tron. Στην Audi προσπάθησαν πολύ να διατηρήσουν τα αδιαμφισβήτητα τα τελευταία χρόνια πρωτεία τους, αφού όμως το ξημέρωμα τους βρήκε πίσω από την Porsche τα προγνωστικά έγειραν στη μεριά της δεύτερης. Οι Τoyota TS40 δεν κατάφεραν να βελτιώσουν την ταχύτητά τους κι έμειναν από την αρχή μακριά από το κυνήγι της νίκης, αλλά και το βάθρο, τερματίζοντας στην έκτη και στην όγδοη θέση της τελικής κατάταξης. Πρώτοι στην κατηγορία LMP2 αναδείχθηκαν οι Howson-Brandley-Lapierre με πρωτότυπο Oreca 05-Nissan, ενώ στην κατηγορία LMGTE Pro κέρδισαν οι Gavin-Milner-Taylor με Chevrolet Corvette C7R. Τέλος, οι Dalla Lana-Lamy-Lauda με Aston Martin Vantage V8 επικράτησαν στην LMGTE Am.
OI NIKHTEΣ
1923: Lagache-Leonard, Chenard Walcker Sport
1924: Duff-Clement, Bentley 3 Litre Sport
1925: de Courcelles-Rossignol, Lorraine-Dietrich B3-6
1926: Bloch-Rossignol, Lorraine-Dietrich B3-6
1927: Benjafield-Davis, Bentley 3 Litre Super Sport
1928: Barnato-Rubin, Bentley 4.5 Litre
1929: Barnato-Birkin, Bentley Speed Six
1930: Barnato-Kidston, Bentley Speed Six
1931: Howe-Birkin, Alfa Romeo 8C 2300
1932: Sommer-Chinetti, Alfa Romeo 8C 2300
1933: Sommer-Nuvolari, Alfa Romeo 8C 2300
1934: Chinetti-Etancelin, Alfa Romeo 8C 2300
1935: Hindmarsh-Fontes, Lagonda M45R Rapide
1937: Wimille-Benoist, Bugatti Type 57G Tank
1938: Chaboud-Trémoulet, Delahaye 135CS
1939: Wimille-Veyron, Bugatti Type 57S Tank
1949: Chinetti-Mitchell/Thomson, Ferrari 166 MM
1950: L.Rosier-J.L.Rosier, Talbot-Lago T26 Grand Sport
1951: Walker-Whitehead, Jaguar XK-120C
1952: Lang-Riess, Mercedes 300 SL
1953: Rolt-Hamilton, Jaguar C-Type
1954: Gonzalez-Trintignant, Ferrari 375 Plus
1955: Hawthorn-Bueb, Jaguar D-Type
1956: Flockhart-Sanderson, Jaguar D-Type
1957: Flockhart-Bueb, Jaguar D-Type
1958: Gendebien-P.Hill, Ferrari 250 TR58
1959: Shelby-Salvadori, Aston Martin DBR1
1960: Gendebien-Frere, Ferrari 250 TR59/60
1961: Gendebien-P.Hill, Ferrari 250 TRI/61
1962: Gendebien-P.Hill, Ferrari 330 TRI/LM Spyder
1963: Scarfiotti-Bandini, Ferrari 250 P
1964: Guichet-Vaccarella, Ferrari 275 P
1965: Rindt-Gregory, Ferrari 250 LM
1966: McLaren-Amon, Ford GT40 Mk. II
1967: Gurney-Foyt, Ford GT40 Mk. IV
1968: P.Rodriguez-Bianchi, Ford GT40 Mk. I
1969: Ickx-Oliver, Ford GT40 Mk. I
1970: Herrmann-Attwood, Porsche 917K
1971: Marko-van Lennep, Porsche 917K
1972: Pescarolo-Gr.Hill, Matra Simca MS670
1973: Pescarolo-Larrousse, Matra Simca MS670B
1974: Pescarolo-Larrousse, Matra Simca MS670C
1975: Ickx-Bell, Mirage GR8 Cosworth
1976: Ickx-van Lennep, Porsche 936
1977: Ickx-Haywood-Barth, Porsche 936
1978: Jaussaud-Pironi, Renault Alpine A442B
1979: Ludwig-B.& D.Whittington, Porsche 935 K3
1980: Rondeau-Jaussaud, Rondeau M379B Cosworth
1981: Ickx-Bell, Porsche 936
1982: Ickx-Bell, Porsche 956
1983: Schuppan-Holbert-Haywood, Porsche 956
1984: Ludwig-Pescarolo, Porsche 956
1985: Ludwig-Barilla-Winter, Porsche 956
1986: Bell-Stuck-Holbert, Porsche 962C
1987: Bell-Stuck-Holbert, Porsche 962C
1988: Lammers-Dumfries-Wallace, Jaguar XJR-9LM
1989: Mass-Reuter-Dickens, Sauber C9-Mercedes
1990: Nielsen-Cobb-Brundle, Jaguar XJR-12
1991: Weidler-Herbert-Gachot, Mazda 787B
1992: Warwick-Dalmas-Blundell, Peugeot 905 Evo 1B
1993: Brabham-Bouchut-Helary, Peugeot 905 Evo 1B
1994: Dalmas-Haywood-Baldi, Porsche 962
1995: Dalmas-Lehto-Sekiya, McLaren F1 GTR
1996: Reuter-Jones-Wurz, Porsche WSC-95
1997: Alboreto-Johansson-Kristensen, Porsche WSC-95
1998: Aiello-McNish-Ortelli, Porsche 911 GT1-98
1999: Martini-Dalmas-Winkelhock, BMW V12 LMR
2000: Biela-Kristensen-Pirro, Audi R8
2001: Biela-Kristensen-Pirro, Audi R8
2002: Biela-Kristensen-Pirro, Audi R8
2003: Kristensen-Capello-Smith, Bentley Speed 8
2004: Ara-Kristensen-Capello, Audi R8
2005: Lehto-Werner-Kristensen, Audi R8
2006: Biela-Pirro-Werner, Audi R10 TDI
2007: Biela-Pirro-Werner, Audi R10 TDI
2008: Kristensen-McNish-Capello, Audi R10 TDI
2009: Brabham-Gene-Wurz, Peugeot 908 HDi FAP
2010: Rockenfeller-Bernhard-Dumas, Audi R15 TDI plus
2011: Fassler-Lotterer-Treluyer, Audi R18 TDI
2012: Fassler-Lotterer-Treluyer, Audi R18 e-tron quattro
2013: Kristensen-McNish-Duval, Audi R18 e-tron quattro
2014: Fassler-Lotterer-Treluyer, Audi R18 e-tron quattro
2015: Bamber-Tandy-Hulkenberg, Porsche 919 Hybrid
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
