Ο μεγάλος ηθοποιός νικήθηκε από τα προβλήματα της υγείας του στα οποία άντεξε επί μακρόν, σε ηλικία 80 ετών. Πέρα από τον ρόλο του στην ιστορία του ελληνικού κινηματογράφου, υπήρξε και ένας από τους πιο ένθερμους φίλους του αυτοκινήτου.
Στην εποχή της αθωότητας μάλιστα, τις δεκαετίες του '50 και του '60 και για δέκα σχεδόν χρόνια, υπήρξε εραστής και των ελληνικών αγώνων. Οι παλιότεροι θα τον θυμούνται στο τιμόνι διαφόρων MGA και MGB να λαμβάνει μέρος στα αξέχαστα σιρκουί της Ρόδου και της Κέρκυρας του παρελθόντος, αλλά και στις σημαντικότερες αναβάσεις του καιρού του. Απολάμβανε κυρίως τη χαρά της συμμετοχής, όντας ταχύς και ψυχωμένος όπως μας είπαν κάποτε συναθλητές του που επίσης έχουν φύγει, ενώ με το ήθος του έχαιρε της εκτίμησης όλων. Από πλευράς αποτελεσμάτων, η καλύτερη στιγμή του ήταν ο τερματισμός του στο Ράλλυ Ακρόπολις του 1963 στην πρώτη θέση μεταξύ των ελληνικών πληρωμάτων, στο πλευρό του αείμνηστου Γιώργου Ραπτόπουλου με το μυθικό DKW F12.
Οι συναθλητές του ήξεραν επίσης καλύτερα από τον καθένα τι σήμαινε το σύνθημα “κορίτσια, ο Μπάρκουλης”, καθώς περίμεναν υπομονετικά να αποχωρήσει το λεγόμενο ασθενές φύλο από τη γραμμή εκκίνησης στη Ρόδο και στην Κέρκυρα, προκειμένου να αρχίσει ο αγώνας. Τον αναγνώριζαν βλέπετε και δημιουργούσαν ένα μικρό χάος…
Εμείς, τι να πούμε; Καλό ταξίδι, Ανδρέα…
