Γεννημένος το 1878 στο Παρίσι, ο Ανδρέας Γουσταύος Σιτροέν είναι το πέμπτο παιδί μιας εβραϊκής οικογένειας, της οποίας ο πατέρας είχε μετακομίσει στη γαλλική πρωτεύουσα από την Ολλανδία.
Γεννημένος το 1878 στο Παρίσι, ο Ανδρέας Γουσταύος Σιτροέν είναι το πέμπτο παιδί μιας εβραϊκής οικογένειας, της οποίας ο πατέρας είχε μετακομίσει στη γαλλική πρωτεύουσα από την Ολλανδία πέντε χρόνια νωρίτερα και εμπορευόταν διαμάντια.
Το 1902, δύο χρόνια μετά την αποφοίτησή του από το πολυτεχνείο ιδρύει την πρώτη του εταιρεία, η οποία έχει ως αντικείμενο την κατασκευή γραναζιών δικής του ευρεσιτεχνίας. Το 1907 καλείται στην αυτοκινητοβιομηχανία Μors για να τη βοηθήσει να ξεπεράσει τα οργανωτικά της προβλήματα και να συνέλθει οικονομικά, κάτι που πραγματοποιεί με επιτυχία. Στα χρόνια του Α Παγκόσμιου Πολέμου υπηρετεί στο πυροβολικό και, με βάση αυτήν του την εμπειρία, πείθει τη γαλλική κυβέρνηση να ιδρύσει ένα εργοστάσιο κατασκευής σφαιρών και βλημάτων, ώστε να αντεπεξέλθει με επιτυχία στις ανάγκες της σύρραξης. Μετά την παράδοση της Γερμανίας, χρησιμοποιεί τις ίδιες εκείνες βιομηχανικές εγκαταστάσεις για να κατασκευάσει αυτοκίνητα, τα οποία φέρουν το όνομά του.
Το πρώτο μοντέλο της εταιρείας του, το «A 10 CV», σημειώνει μεγάλη εμπορική επιτυχία και καθιερώνει το όνομα της Citroen στη γαλλική αγορά. Το αντιπροσωπευτικό χρώμα του αυτοκινήτου, που γρήγορα αποκτά το προσωνύμιο «λεμόνι», είναι το κίτρινο. Αυτό μόνο τυχαίο δεν είναι, καθώς ο παππούς του Σιτροέν ήταν έμπορος λεμονιών και λόγω αυτής του της δραστηριότητας άλλαξε μέχρι και το επώνυμό του (η προέλευση της λέξης «Citroen» είναι ολλανδική και σε ελεύθερη μετάφραση σημαίνει «ο άνθρωπος που ασχολείται με τα λεμόνια»). Η επιτυχία των μοντέλων της εταιρείας συνεχίζεται και τα επόμενα χρόνια, με τον εμπνευσμένο ιδρυτή της να παραδειγματίζεται από τον ευφυή τρόπο που παράγονται τα αυτοκίνητα στην Αμερική, μέθοδο που μετέπειτα εφαρμόζει πρώτη φορά στην Ευρώπη και στις δικές του εγκαταστάσεις.
Ο Αντρέ, βέβαια, δε μένει μόνο σε αυτό, αλλά φροντίζει μέσω της διαφήμισης -την οποία πρώτος χρησιμοποίησε σε τέτοια έκταση- να κάνει γνωστά τα προϊόντα του σε ολόκληρο τον κόσμο. Τα εξερευνητικού χαρακτήρα ταξίδια των ερπυστριοφόρων οχημάτων της Citroen στη ζούγκλα της Αφρικής και στις ερήμους της Ασίας κατά βάθος εξυπηρετούν αυτόν το στόχο, όπως ακριβώς και ο φωτισμένος με χιλιάδες λαμπάκια πύργος του Άιφελ, τα οποία σχηματίζουν το όνομά του. Εκ φύσεως παθιασμένος τζογαδόρος, ακολουθεί ριψοκίνδυνες τακτικές και στον επαγγελματικό του χώρο, με το χρηματιστήριο και τις μετοχές της εταιρείας του, βγαίνοντας συνήθως κερδισμένος. Έπειτα από ένα από τα επαγγελματικά ταξίδια του στην Αμερική -όπου ενημερώνεται λεπτομερώς για τις νέες τότε και πρωτοποριακές τεχνικές διαμόρφωσης μετάλλου- αποφασίζει να τα παίξει όλα για όλα: Μεταφέρει τις νέες ιδέες στην πατρίδα, με σκοπό να δημιουργήσει μια διαφορετική και πολύ περισσότερο ποιοτική λογική στη διαδικασία παραγωγής των αυτοκινήτων του, τα αμαξώματα των οποίων κατασκευάζονταν τότε κατά κύριο λόγο από ξύλο.
Ωστόσο, η εισαγωγή στη Γαλλία των πανάκριβων εργαλειομηχανών που είναι απαραίτητες γι’ αυτήν τη δουλειά αποδεικνύεται καταστροφική ιδέα: Στα τέλη του 1934, καταβλημένος από τα οικονομικά προβλήματα, αναγκάζεται να πουλήσει την εταιρεία του στον κύριο δανειστή του, τον Λουί Μισλέν, και ένα χρόνο αργότερα πεθαίνει νικημένος από τον καρκίνο του στομάχου. Ειρωνεία της τύχης αποτελεί το γεγονός ότι το καλύτερό του αυτοκίνητο, το περίφημο πλέον στις ημέρες μας «Traction Avant», του οποίου την παραγωγή ευτυχώς υποστήριξε και ο νέος ιδιοκτήτης της Citroen, είναι αυτό που τελικά τον έστειλε στον τάφο…
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
