Darrin car – To αυτοκίνητο που διαφήμισε η Marylin Monroe

Στις 29 Ιουλίου 1946 στο Hollywood της Πολιτείας της California o φιλόδοξος σχεδιαστής και επιχειρηματίας Howard Darrin, το όνομα του οποίου συνοδευόταν από το υποκοριστικό «Dutch» (Ολλανδός, επειδή είχε γεννηθεί στη χώρα της τουλίπας), συγκέντρωσε τους δημοσιογράφους για να προβεί σε μια πολύ σημαντική ανακοίνωση. Αντικείμενο της βραδιάς ήταν ένα νέο αυτοκίνητο, με αμάξωμα κατασκευασμένο από fiberglass, υλικό ασυνήθιστο για την εποχή, το οποίο υποσχόταν μεγάλη μείωση του συνολικού βάρους.

Περί τίνος πρόκειται

Το Darrin car, όπως ανεπίσημα κωδικοποιήθηκε, ήταν ένα πενταθέσιο convertible με βάρος περίπου ένα τόνο λιγότερο από τα ομοειδή του μοντέλα, που όταν θα έβγαινε στην αγορά θα στοίχιζε λιγότερο από 2.000 αμερικανικά δολάρια. Σχεδιαστικά είχε πολύ ενδιαφέρον, αναδεικνύοντας το ταλέντο του δημιουργού του. Τα εμπρός φτερά και το καπό αποτελούσαν ενιαίο κομμάτι, το οποίο άνοιγε αποκαλύπτοντας το διαμέρισμα του εξακύλινδρου σε σειρά μηχανικού συνόλου των 2.6 λίτρων που το κινούσε. Επιπλέον, σε αντίθεση με ό,τι γινόταν μέχρι τότε, η χρήση χρωμίου στο αμάξωμά του ήταν εξαιρετικά περιορισμένη, αναδεικνύοντας περαιτέρω την απλότητα του σχήματός του. Aκόμη, στον χώρο από τον εμπρός άξονα έως τη βάση του προφυλακτήρα εκτεινόταν ένα παραλληλόγραμμο υποπλαίσιο, εντός του οποίου βρισκόταν ο κινητήρας, το ψυγείο και το σύστημα μετάδοσης, όπως και τα αναρτώμενα μέρη (ανάρτηση, φρένα). Το κύριο πλαίσιο ήταν μια κατασκευή από ανοξείδωτο χάλυβα, με τετράγωνους δοκούς πάχους 152,4 χιλιοστών κατά μήκος των δύο πλευρών του αυτοκινήτου και εκτεινόταν έως το άνοιγμα των εμπρός τροχών.

Μαζί του συνδέονταν σε ένα ενιαίο τμήμα το δάπεδο, οι κολώνες των θυρών και ο χώρος περιμετρικά των πίσω τροχών. Η ανάρτηση εμπρός ήταν ανεξάρτητη με ελατήρια και ράβδο στρέψης, ενώ πίσω υπήρχαν τα παραδοσιακά για πολλές δεκαετίες ημιελλειπτικά φύλλα σούστας. Το υδρόψυκτο μοτέρ της Continental απέδιδε 90 ίππους, ικανούς να ταξιδέψουν το αυτοκίνητο με τελική ταχύτητα 145 χιλιομέτρων την ώρα, ενώ συνδυαζόταν με χειροκίνητο κιβώτιο ταχυτήτων των τριών σχέσεων (όλες συγχρονισμένες). Μια ηλεκτροκίνητη υδραυλική αντλία αναλάμβανε να ανυψώσει προς τα εμπρός την μαλακή οροφή του αυτοκινήτου, η οποία ήταν κατασκευασμένη από πλαστικό υλικό πολύ καλής ποιότητας, που εμιμείτο το δέρμα. Όσο για τον οδηγό του Darrin car, θα μπορούσε να απολαύσει τον μεγαλύτερο βαθμό ορατότητας, χάρις στο κυρτό και κυρίως ενιαίο παρμπρίζ (τα περισσότερα τότε ήταν διαιρούμενα).

Τολμηρά σχέδια

Τη βραδιά εκείνη του Ιουλίου, ο Howard Darrin είπε στους καλεσμένους του ότι η μαζική παραγωγή του μοντέλου του θα ξεκινήσει σε τέσσερις με πέντε μήνες, στις αρχές δηλαδή του 1947. Η κύρια φάση της συναρμολόγησής του θα λάμβανε χώρα στο Grand Rapids του Michigan, υπό την ευθύνη της Hayes Manufacturing Company. Εναλλακτικά και αν ήταν απαραίτητο, η δουλειά αυτή θα μπορούσε να επεκταθεί και σε κάποιες εγκαταστάσεις που βρίσκονταν στο Los Angeles. Μιλώντας για το άμεσο μέλλον, ανέφερε πως το σύνολο της παραγωγής για το 1946 θα είναι 500 μονάδες, οι οποίες θα γίνουν 30.000 σε ετήσια βάση από την επόμενη χρονιά. Aυτό που δεν είναι ξεκάθαρο έχει σχέση με τη χρήση του fiberglass, καθώς σε μεταγενέστερα γραπτά του o ο σχεδιαστής και πρόεδρος της Darrin Motor Company υπονόησε πως στο τελικό μοντέλο παραγωγής το αμάξωμα θα κατασκευαζόταν μάλλον από χάλυβα. Όπως και να έχουν τα πράγματα, κανένα από αυτά τα σχέδια δεν υλοποιήθηκε και το Darrin car έμεινε για πάντα ένα πρωτότυπο. Προφανώς, δεν συγκεντρώθηκαν τα απαραίτητα κεφάλαια για να προχωρήσουν οι εργασίες, ίσως όμως και όλα να σταμάτησαν εξαιτίας του απρόβλεπτου χαρακτήρα του δημιουργού του.

Howard «Dutch» Darrin

Η επαγγελματική εμπλοκή του Αμερικανού σχεδιαστή με την Αυτοκίνηση ξεκίνησε το 1923 στο Παρίσι, όταν μαζί με τον συμπατριώτη του Thomas L. Hibbard ίδρυσε μια εταιρεία με την επωνυμία «Hibbard & Darrin». Τα αμέσως επόμενα χρόνια το δίδυμο των συναιτέρων διακρίθηκε για το πρωτοποριακό του στιλ, αλλά πριν προλάβει να το χαρεί χτυπήθηκε οικονομικά από τις συνέπειες της μεγάλης ύφεσης, που διαδέχθηκε το Κραχ του 1929. Η σύμπραξη έληξε το 1931, όταν ο Hibbard αποδέχθηκε μια θέση στο τμήμα σχεδιασμού της General Motors, όπου θα εργαζόταν με επικεφαλής τον μεγάλο στιλίστα Harley Earl. Ο Darrin παρέμεινε για ένα διάστημα στη Γαλλία και επέστρεψε στις Ηνωμένες Πολιτείες το 1937. Τη χρονιά εκείνη ίδρυσε στην Sunset Boulevard του Hollywood μια νέα εταιρεία, την τρίτη κατά σειρά, με αντικείμενο τη σχεδίαση επιβατικών αυτοκινήτων. Η περίοδος που ακολούθησε ήταν μια από τις πιο δημιουργικές της ζωής του, καθώς έφερε εις πέρας μερικά από τα πιο ελκυστικά μοντέλα της Packard, μεταξύ των οποίων συμπεριλαμβάνονται τα «120» και «Clipper». Μετά το τέλος του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου συνεργάστηκε με την Kaiser-Frazer με την ιδιότητα του ανεξάρτητου συμβούλου, έχοντας ήδη αποκτήσει τη φήμη του χαρισματικού σχεδιαστή. Όμως, η σχέση του με την εταιρεία ήταν θυελλώδης. Κυριότερη αιτία ήταν η απόρριψη των εν γένει τολμηρών σχεδίων του, προς χάριν πιο συμβατικών, αλλά και λιγότερο ελκυστικών. Σύντομα παραιτήθηκε, όταν το συμβούλιο της εταιρείας αποφάσισε να αλλάξει τον σχεδιασμό του K-F sedan, φεύγοντας μάλιστα αποκάλεσε τους σχεδιαστές της «πορτοκαλί αποχυμωτές». Ο άστατος, ευέξαπτος και συχνά εριστικός Darrin ασχολήθηκε στη συνέχεια με το convertible που σας προαναφέραμε, με τα γνωστά αποτελέσματα. Παρά το γεγονός ότι τους πρόσβαλε, οι επικεφαλής της Kaiser-Frazer δύο χρόνια αργότερα του ζήτησαν να γυρίσει. Ωστόσο, συνέβη και πάλι το ίδιο, όταν η εταιρεία επέλεξε μια πιο νηφάλια διαμόρφωση σε κάποιο από τα αυτοκίνητα που σχεδίαζε.

Ένα απρόβλεπτο εύρημα…

Βλέποντας τις ασπρόμαυρες φωτογραφίες της εποχής, το μάτι μας πέφτει σε μια πρωτοχρονιάτικη εκδήλωση με επίκεντρο το Darrin car, παρουσία ενός Αη-Βασίλη και μιας νεαρής κοπέλας. Η όμορφη ξανθιά που χαμογελά στο φακό δεν είναι άλλη από την Marylin Monroe, είκοσι χρονών τότε και άσημη ακόμα. Το διαχρονικό σύμβολο της θηλυκότητας με την τραγική κατάληξη, είχε ήδη στην πλάτη της μια άσχημη παιδική ηλικία, μια ψυχασθενή μητέρα, έναν άγνωστο πατέρα, ένα γάμο κι ένα διαζύγιο. Σύντομα θα έβρισκε τον δρόμο της δόξας, με τα γνωστά αποτελέσματα. Κι αν για την απόλυτη γυναίκα ξέρουμε (ή πιστεύουμε ότι ξέρουμε) περίπου τα πάντα, δεν ισχύει το ίδιο για το Darrin car, του οποίου η τύχη αγνοείται…