Μισούσε τα φώτα της δημοσιότητας, κι ενώ ήταν ένας τρομερά ταλαντούχος οδηγός που ανελίχθηκε γρήγορα στην κορυφή, ο Denny Hulme δεν έχει μείνει γνωστός στην ιστορία – ίσως και γιατί έτσι το ήθελε
Ο Denis Clive Hulme γεννήθηκε στις 18 Ιουνίου 1936, στη Μοτουέκα της Νέας Ζηλανδίας. Ο πατέρας του, Clive, ήταν βετεράνος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, παρασημοφορημένος για τα επιτεύγματά του στη Μάχη της Κρήτης.
Επιστρέφοντας στη Νέα Ζηλανδία, ο Clive άνοιξε μία φάρμα, ενώ πουλούσε και φορτηγά – κι αυτή η ενασχόληση ήταν που σαγίνευσε τον Denny από παιδί. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι από τα έξι του έτη ήξερε να οδηγεί το φορτηγό της οικογένειας, ενώ στα 17 του παράτησε το σχολείο και έπιασε δουλειά ως οδηγός μεγάλων φορτηγών, μεταφέροντας φορτία σε όλη τη χώρα.
Η πρώτη του σοβαρή επαφή με τους αγώνες ήρθε με μία MG TF και μία MG A που του αγόρασε ο πατέρας του. Το 1959, ο Clive χαρίζει στον γιο του μία Cooper F2, την οποία εκείνος έτρεχε χωρίς παπούτσια, θεωρώντας πως είχε καλύτερη αίσθηση από τα πετάλια με αυτόν τον τρόπο.
Μαζί της κέρδισε έναν αγώνα που του προσέφερε την ευκαιρία να ταξιδέψει στην Ευρώπη και να αρχίσει να εδραιώνεται στη Μέκκα του motorsport της εποχής.
Τα χρήματα ήταν, όμως, μεγάλος βραχνάς για τον Hulme, που μαζί με την σύντροφό του τότε, Greeta, ταξίδευαν σε όλη την ήπειρο για να αγωνίζεται εκείνος, παλεύοντας να βρει τα προς το ζην.
Για να καταφέρει να επιβιώσει και να συντηρήσει το πάθος του, ο Denny έπιασε δουλειά ως μηχανικός του Jack Brabham. Ο Αυστραλός είδε το ταλέντο του και τον επέλεξε για μερικές συμμετοχές με αυτοκίνητα της ομάδας του.
Το 1964, ο Hulme διαλύει τον ανταγωνισμό στη Formula 2 με τα χρώματα της Brabham, κι έτσι ήρθε το λογικό βήμα προς τη Formula 1 το 1965.
Το 1966, ο Brabham στέφεται πρωταθλητής με την ίδια του την ομάδα, κι ο teammate του ανεβαίνει στο βάθρο 4 φορές για να τερματίσει 4ος στη βαθμολογία.
Το 1967 θα ήταν η χρονιά που ο Hulme θα γευόταν τη σαμπάνια διαφορετικά. Οι Brabham εκείνης της χρονιάς, με τους Repco κινητήρες στην πλάτη τους, δεν ήταν σε καμία περίπτωση τα ταχύτερα μονοθέσια, αλλά ήταν αξιόπιστα, με συνέπεια, και το ίδιο μπορεί να ειπωθεί και για τους οδηγούς της ομάδας. Ο Νεοζηλανδός κερδίζει στο Μονακό και στο Nordschleife, αποδεικνύοντας το πόσο θαρραλέος και ευέλικτος ήταν, και κατακτά τον τίτλο στο Μεξικό, κερδίζοντας τον Jim Clark, παρά το γεγονός ότι ο Σκωτσέζος είχε 4 νίκες έναντι 2 του αντιπάλου του. Διόλου δεν επηρέασε αυτό τον οδηγό της Lotus, που στο βάθρο εκείνου του αγώνα, κάλεσε τον Hulme στο πρώτο σκαλί, για να πανηγυρίσουν μαζί.
Ο λιγομίλητος Denny απεχθανόταν τη δημοσιότητα, και το πρωτάθλημα που κατέκτησε δεν τον βοήθησε σε αυτό. Ντρεπόταν, ένιωθε άβολα όταν βρισκόαν στο προσκήνιο, αν και στην προσωπική του ζωή περιγράφεται ως ένας πολύ γλυκός, ευαίσθητος άνθρωπος.
Οι δημοσιογράφοι δεν του έκαναν ποτέ τη ζωή εύκολη. Του απένειμαν το «Βραβείο του Λεμονιού», χαρακτηρίζοντάς τον ως έναν εκ των πιο μη-συνεργάσιμων οδηγών του grid. Πράγματι, δεν επικοινωνούσε καλά, δυσκολευόταν να διαχειριστεί τον ρόλο του πρωταγωνιστή, αλλά αυτό που μετρούσε για τον ίδιο ήταν η πίστα, τα αποτελέσματα, οι νίκες. Δεν ενδιαφερόταν για το πώς φαινόταν στον κόσμο ή τι φήμης θα έχαιρε.
Μεταβαίνοντας το 1968 στην ομάδα του συμπατριώτη του Bruce McLaren, δημιουργήθηκε το ‘Bruce and Denny Show’. Οι δυο τους ήταν αχώριστοι, κυριαρχώντας στα Can-Am της Βόρειας Αμερικής, αν και δεν γνώρισαν τις ίδιες επιτυχίες στη Formula 1.
Όταν ο Bruce σκοτώθηκε το 1970, ο Denny θρήνησε για τον χαμό του φίλου του, αλλά συνέχισε να αγωνίζεται για την ομάδα του, τιμώντας τη μνήμη του, κάνοντας το χρέος του, όπως έλεγε ο ίδιος.
Στα 4 χρόνια με την ομάδα, κατάφερε να κερδίσει έξι Grand Prix, αλλά φτάνοντας στη δύση της καριέρας του, ο φόβος για τους κινδύνους των αγώνων άρχισε να τον κυριεύει, και στο τέλος του 1974, ο Denny Hulme κρέμασε τα γάντια του, αφού είχε δει πρώτα τον φίλο του, Peter Revson να χάνει τη ζωή του σε δοκιμές στο Kyalami.
Στα 38 του, ο Hulme ήταν πια ένας βετεράνος των αγώνων, που συνέχισε να τρέχει σε αγώνες φορτηγών και με ιστορικά αυτοκίνητα.
Ένας από τους αγαπημένους του αγώνες ήταν τα 1000 χλμ του Bathurst, στα οποία συμμετείχε συχνά. Το 1992, η BMW M3 που οδηγούσε ο Hulme σταμάτησε στην άκρη της πίστας. Όταν οι κριτές έφτασαν εκεί για να δουν τι συνέβη, βρήκαν τον Denny νεκρό από καρδιακή προσβολή. Ήταν 56 ετών._Δ.Μ.
Στατιστικά της καριέρας του στη Formula 1:
• Σεζόν: 1965-1974
• Ομάδες: Brabham, McLaren
• Εκκινήσεις: 112
• Πρωταθλήματα: 1 (1967)
• Νίκες: 8
• Βάθρα: 33
• Pole positions: 1
• Ταχύτεροι γύροι: 9
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
