Από το μπάκετ II

Επίλογος το ΕΚΟ Ράλλυ Ακρόπολις με το ΕVΟ του «Πιρελάρχη», και ήταν η δεύτερη χρονιά μας σε ρόλο πλοηγού με το «0».

Με τον Δημήτρη Βαζάκα στο δεξί μπάκετ, και συχνά στο αριστερό του EVO IX που συντηρεί η SM του Λευτέρη Σωτήρχου. Ο Δημήτρης περίπου «κληρούχας», ο άνθρωπος που εμπιστεύεσαι, και ας τον πειράζουμε με τον Ν.Τ. και τον Σ.Σ. σε κάθε ευκαιρία. O Νίκος Τσάδαρης, που ασχολήθηκε ξανά με το ράδιο του αγώνα, συνεργάτης με τον Γιάννη Σταυρόπουλο, που δυσκολεύεται να διαχειριστεί την αντικειμενικότητα μιας ωραίας προσπάθειας.

Ομάδα μας

Φέτος μαζί μας και ο κ. Θοδωρής Χατζηθεοδωρίδης, που διαβάζει και, κυρίως, κινείται με ποιότητα. Σοβαροί και ο Θοδωρής Πέππας και ο Σταμάτης Παντιέρας και όλη η «ομάδα του πλοηγού», με τον κ. Τάκη Σωτήρχο να δίνει υπεραξία με τη συμπεριφορά του. Αξιοπιστία από τα Pirelli, ηρεμία από τον Λευτέρη, που ξέρει την τέχνη του κόουτς, και υποστήριξη συνολικά από τον καλεσμένο μας, τον ακούραστο Σωτήρη Σκαλτσά, σε ρόλο ουσίας αλλά και συναισθηματικής αξίας.

Τι άλλο;

Καλή διάθεση, που χάθηκε την Πέμπτη στο ΟΑΚΑ, αδυνατώντας να διαχειριστώ την προδοσία, ευθύνη μου, παραχωρώντας το GR Yaris στα χέρια του Δημήτρη που ζωγράφισε. Το πολεμικό Yaris όνειρο για αυτοκίνητο με το «0», και αναρωτιέμαι για το αν πραγματικά κάποιος ενδιαφέρθηκε σοβαρά και με πείσμα τύπου Χατζηγιάννη, ώστε να βρεθεί αγωνιστικό Yaris και να χρησιμοποιηθεί ως πλοηγό. Εικόνα που δεν πρέπει να επαναληφθεί, το ΕVΟ της εικοσαετίας πλοηγός σε αγώνα με υβριδικά που υποστηρίζει η Toyota. Πλοηγοί ένα έμπειρο πλήρωμα, και δεν το κρύβω ότι ο λόγος που βρεθήκαμε εκεί και ως εθελοντές-χορηγοί συνδέεται με την υποχρέωση σε ένα γεγονός που διαχρονικά μου άλλαξε τη ζωή.

το Yaris “μας” στο ΟΑΚΑ

Παρασκευή πρωί

Καταδικασμένος να προσπεράσεις και να προσαρμοστείς στο ρόλο ευθύνης σου. Σε εμπιστεύονται και δεν μπορείς να τους διαψεύσεις, και αν «έχασα» τον Νικόλα Μανώλη που σέβομαι, ξαναβρήκα τον Νικόλα Πασαλή που εκτιμώ, ενώ προκύπτει χαρά βλέποντας τον Νικόλα Παπασταθόπουλο στην οργάνωση και τον Νικόλα Μουζάκη σε σοβαρή απασχόληση δίπλα στον Ηλία Παναγιωτούνη.

H ευχάριστη έκπληξη με προοπτική από τους εξαιρετικούς εθελοντές, με τα «παιδιά» του «ΕΛ-ΕΜ», Χρήστο Παραβάντη και Γιώργο Σύλλα, να εκφράζουν τη σύγχρονη άποψη που θα αντέξει στο χρόνο. Η άποψη που μεταμόρφωσε το SP, με τον αρχιτέκτονα Κωνσταντίνο Σταύρου να συνεργάζεται με νέους και ικανούς, όπως είναι ο Βασίλης Ν. Τσάδαρης.

Από τα «S» στα «0»

Τα κλειδιά ασφαλείας με πολύπειρους στα καθίσματα των pick–up της Toyota και εξαιρετικούς στα RAV4, που είχαν και τα σωστά υποδήματα. Με αντίστοιχες ρεζέρβες. Που δε χρειάστηκαν, ενώ «έχουμε λάστιχα και για του χρόνου», όπως σοφά σχολιάστηκε. Στο «000» οι Θανάσης Καραγιάννης-Ανδρέας Ι. Ανδρικόπουλος είχαν τη βαριά ευθύνη του πρώτου αυτοκινήτου της οργάνωσης με κλειστό δρόμο και της επικοινωνίας με τη Μισέλ Μουτόν, που ακολουθούσε με τον Δημήτρη Αμαξόπουλο, τον οποίο εμπιστεύεται από τον περασμένο χρόνο. Στο «00» ο Άγγελος Ζήβας, εύστοχη επιλογή της κ. Πασαλή, με τον Μάριο Ξανθάκο δίπλα του, έναν ικανό κύριο του χώρου. Έδεσαν και δημιούργησαν με παρεμβάσεις ουσίας, ό,τι μας επέτρεψε να κινηθούμε με ασφάλεια στα 7 λεπτά πίσω τους. Οι τέσσερις με τα «00» και «000», τυπικοί, αποτελεσματικοί και διακριτικοί. Ένας συνδυασμός νέων και έμπειρων με διάθεση προσφοράς, πληρώματα που δίνουν υπεραξία. Διαφωνείς με τον Zήβα στα διοικητικά του χώρου, αλλά τον εμπιστεύεσαι, αφού είναι δίπλα μας σε διαφορά project, ενώ και τον παραδέχεσαι. Οδηγούσε ο ψηλός και οδηγεί όπως και ο Μάριος, και χαίρεσαι να συνεργάζεσαι μαζί τους.

Το EVO !

Το λευκό με το μαύρο «κλαπέτο» και, όπως σχολίασε ο μετρ Σταύρος Νομικός, φτιάξαμε πρόγραμμα ώστε να μη «βήχει» στις απλές, ενώ κάποτε αλλάξαμε και μπουζί.

Το φορτώσαμε λοιπόν ηλεκτρονικά εργαλεία για να ελέγχουν τον αγώνα και για να επικοινωνούμε, ενώ η σύνδεση της κάμερας για την εποπτεία του δρόμου δημιούργησε προβλήματα. Ακίνητοι στην αφετηρία της ειδικής «Βωξίτες», οι Βαζάκας-Χατζηθεοδωρίδης αντιμετωπίζουν την αυστηρότητα του «marshall», που τους καταργεί στα 3 λεπτά ανοίγοντας το δρόμο στο εφεδρικό «0». Η κάμερα μεταφέρεται στο RAV με το «00», ενώ στο EVO ο Λευτέρης επιλέγει να αλλαχτεί η μπροστινή ανάρτηση. Νωρίτερα «ταξιδέψαμε» το πρωί στις τρεις πρώτες ειδικές, με το «Λουτράκι 2» να έχει επηρεαστεί από τα περάσματα των πυραύλων. Την ώρα που στη φιλόξενη παραλία της πόλης, συνδεδεμένη με την ιστορία του αγώνα, η αναμονή μίας ώρας δε συνδυάστηκε με φιλοξενία υψηλού επιπέδου, τουλάχιστον για τους πλοηγούς και τους ερασιτέχνες. Αντίστοιχα, δεν ήταν της κλάσης του Γκιώνη που γνωρίζουμε ο τρόπος του, ώστε να μπει με μοτό στην ειδική «Λουτράκι 2» ανάμεσα σε «0» και «00» για να συναντήσει τον υπουργό.

Δεν είναι λάθος, για εμάς ο Αυγενάκης δεν είναι υφυπουργός. Διαχείριση από τον Δημήτρη Αθανασέκο για Όσκαρ, και ο κακώς θυμωμένος φίλος, ο δήμαρχος, πήρε τα χωράφια με τα πόδια. Περιζήτητος ο Αυγενάκης. Συμπεριφορά άλλης εποχής ο τρόπος προσέγγισής του από πολλούς που τον αδικούν. Όντας ένας απλός άνδρας με πάθος για το όραμά του, συνδεδεμένο με τον τόπο μας και το χώρο μας.

Στη Δάφνη

Αφού παραλίγο να φάμε «καπέλο», όπως λέγεται, ανεβήκαμε σβέλτα και με λάθη χάνοντας τις κορυφές σε δύο φουρκέτες, αποφεύγοντας και την είσοδο εσωτερικά και διακρίνοντας την υψομετρική διαφορά που μπορεί να σε «γυρίσει». Ό,τι έπαθαν την επόμενη ημέρα οι Καρέλλης-Μαχαίρας στον Ταρζάν, και ποιος είπε ότι ο βετεράνος πλοηγός δεν είναι και φίλαθλος. Στο οροπέδιο με λίγα στοιχεία από παλιά, απολαμβάνεις το ΕVΟ, που αποδεικνύεται ευέλικτο, ενώ κρύβει το βάρος του στην κατηφόρα. Απολαυστικό το κατέβασμα, και για του χρόνου αξίζει να πάνε οι αρμόδιοι στο Μοναστήρι, ώστε να εξασφαλίσουν όλη τη διαδρομή…

Άμυνα λόγω κούρασης στην εξαιρετική νέα Λειβαδιά, ενώ ο Δημήτρης με τον κ. Θεόδωρο και ατού τις σημειώσεις Ζακχαίου απολαμβάνουν την επόμενη ημέρα Πύργο και Περιβόλι. Πάμε Ταρζάν με Θοδωρή και του δείχνεις τις κοπάνες και, ενώ εκείνος διαβάζει και εσύ πλοηγείς, έχεις το «κενό» ώστε να του περιγράψεις πώς ήταν κάποτε η πιο σκληρή και εμβληματική διαδρομή του αγώνα. Στην Υπάτη, προετοιμασία για την επανάληψη και ενημέρωση για την υγεία του Λάμπρου, άσκηση με φόρτιση που διαχρονικά δεν μπορείς να διαχειριστείς. Τον ξέρεις. Δε θα τα παρατήσει. Είναι μαχητής, «Έγινε» Πρωταθλητής, έχει κολοσσό δίπλα του, δε χρωστάει, δεν έχει να αποδείξει, αλλά αυτός είναι ο Λ.Α., ο μικρός του κ. Κώστα. Ο πατέρας της Μαρίας-Ελένης. Έχουν συνεννοηθεί με την «κοτσιδού» να βρεθούν στη ράμπα, και αυτοί οι τύποι, οι Αθανασουλαίοι, παιδιά μηχανικού παλιάς κοπής με μάνα τους τη γοητευτική γιαγιά Μαρία, τηρούν το λόγο τους ακόμα και με κόστος.

Λ.Αθανασούλας και η οικογένεια στο SP

Από την προηγούμενη το απόγευμα, ο Νικόλας έχει αλλάξει στο καρνέ του τις συμμετοχές που τους ενδιαφέρουν σε επίπεδο συναγωνισμού, επιλέγοντας να προσαρμοστούν στον ελληνικό αγώνα. Με ό,τι σημαίνει αυτό…

Επίλογος

Δυνατό δείπνο στο εξαιρετικό και σε value–for–money «Σούρτα-Φέρτα», πολύ κοντά στο φιλόξενο ξενοδοχείο «Φθία». Ό,τι χάνει ως κουρασμένη κατασκευή το κερδίζει με τους ανθρώπους σε κάθε πόστο. Η Λαμία που έχει αλλάξει ταχύτητα, και πρώτη επιλογή για φαγητό παραμένει η «Οδός Ονείρου», ενώ όποτε διανυκτερεύσετε να μείνετε στο «Αθηνά», που είναι πεντακάθαρο και φιλόξενο. Ένας δικός μας, τα μέγιστα αγωνιστικός χώρος.

Το ΕVΟ;

Escort! Το τέλειο αυτοκίνητο του ιδιώτη. Μένουν τρεις ειδικές, και θέλεις αξιοπιστία. Μεταφέρεις στον Λευτέρη και στον «Σταμ» ακούσματα. Θέλεις να ολοκληρώσεις, δικαιώνοντας τον Πουρναράκη για την πρόσκληση πριν από δεκατρείς μήνες, και βέβαια τους ειδικούς σε διαρκή σύνδεση μέσω VHF και κινητού. Αργά στο Ελευθεροχώρι 1, όπου ο κόσμος θέλει τακτοποίηση, σβέλτα στην Ελάτεια, που γλιστράει και σου αρέσει, με τον Δημήτρη να διαβάζει-οδηγεί σηκώνοντας κεφάλι στην PS. «Δεν είμαι συνοδηγός», ψιθύρισε πέρσι, «Είσαι απ’ όλα», του απαντάς σήμερα απολαμβάνοντάς τον στον τερματισμό να χαιρετάει-χειροκροτεί με σεβασμό την ομάδα των εθελοντών. Οι άνθρωποι με τα κόκκινα, η ταξιαρχία που θα κάνει τη διαφορά σε δώδεκα μήνες στον επετειακό αγώνα που θα ξεπεράσει κάθε προσδοκία.

το EVO με το 0

Μακάρι όλοι να είμαστε υγιείς σε όλα τα επίπεδα. Ας μονοιάσουμε.

Έπεσαν οι μάσκες και πάμε παρακάτω.

Ευχαριστούμε τον συνάδελφό μου, τον μετρ «Σέιταν» για το τρυφερό σχόλιο στη ράμπα, τον Π.Τ. για τη ματιά του, τον Ζαν Μαρί και τον κ. Σπύρο για τη συνέντευξη υπό το βλέμμα του Κώστα Κατέβα, με αγάπη και γνώση για το ΡΑ._ «Στρατισίνο»