Λίγο προτού κλείσει και επίσημα το θερμικό κεφάλαιο του ΤΤ, ανατρέχουμε στις αποθηκευμένες αναμνήσεις μας και διαπιστώνουμε με έκπληξη ότι η πιο αγαπημένη στιγμή δεν είναι διόλου προφανής.
Μια τόσο γλυκιά ιστορία όπως αυτή του Audi TT φτάνει πια στο τέλος της. Δε χρειαζόμασταν τις εμπορικές σπόντες των επετειακών εκδόσεων (βλέπε Iconic edition) για να πιάσουμε το υπονοούμενο. Ακόμα και ο πλέον αμετανόητος καταλαβαίνει ότι το αγαπημένο γερμανικό κουπέ έχει φτάσει πλέον στο τέρμα της διαδρομής του, όταν η Audi προχωράει στην παρουσίαση μιας Final edition.
Audi TT Final edition
Όταν κολοσσιαία ονόματα, όπως του VW Golf, αναμένουν τις εξελίξεις για να δουν ποιο θα είναι το μέλλον τους σε ένα αποκλειστικά(;) ηλεκτροκίνητο περιβάλλον, τότε σίγουρα συγκριτικά το ΤΤ είναι ένα πολύ μικρότερο μέγεθος, που αναπόφευκτα θα ακολουθήσει και αυτό τις (ηλεκτρικές;) εξελίξεις. Και αν ο εξηλεκτρισμός προέκυψε εσχάτως, ο πειραματισμός με το αμάξωμα κρατάει από παλιά – αρκεί να θυμηθούμε τα δύο πρωτότυπα που είχε παρουσιάσει το 2014 η εταιρεία, με θέμα ένα τετράθυρο κουπέ και ένα offroad όχημα.
Για να μην παρεξηγηθούμε. Το ΤΤ δεν είναι σε καμία περίπτωση το απόλυτο Audi. Βλέπετε, εάν το μέτρο σύγκρισης και αξιολόγησης μιας αξέχαστης εμπειρίας είναι τα ρίγη συγκίνησης που σου έχει προκαλέσει, τότε σίγουρα η ιστορία της Audi είναι γεμάτη από τέτοιες συνταρακτικές στιγμές, που προέρχονται κυρίως από το χώρο των αγώνων, και δη των ράλλυ Όταν τo 1985 έχεις ακούσει τα βουνά να αντιλαλούν καθώς το κοντό Quattro κατέβαινε τις Καρούτες., όταν σου έχει μείνει απωθημένο ότι δεν επαναλήφθηκε η ίδια εμπειρία με το κτηνώδες Evo 2 την επόμενη χρονιά (τουλάχιστον, τρείς δεκαετίες αργότερα κατάφερες να το θαυμάσεις στο Rally Legends) , τότε είναι ηλίου φαεινότερων ποιο Audi θα παραμείνει πάντοτε στο προσωπικό νούμερο 1.
Audi Sport Quattro S1 E2
Σε ένα άτυπο (αυστηρά θερμικό) βάθρο, ακόμα και οι άλλες δύο θέσεις θα ήταν ρεζερβέ από εμπειρίες όπως η οδήγηση του πρώτου R8 ή, πολύ πιο πρόσφατα, από το κτηνώδες RS3 με ενεργοποιημένο το drift mode.
Το πιο “γλυκό” ΤΤ
Φθάνοντας λοιπό στο ΤΤ, ακόμα και κατά τη διάρκεια της 25ετούς καριέρας του, υπήρξαν άκρως συναρπαστικά δείγματα, όπως τα TTS και TT RS. Θα ήθελα όμως να σταθώ στην πιο γλυκιά στιγμή, που δεν ήταν άλλη από εκείνο το πρώτο TT Roadster, που έφτασε στα γραφεία του περιοδικού την άνοιξη του 2004.
Ήταν η πρώτη φορά που έβλεπα από κοντά το Papaya Orange χρώμα της Audi, και τι καλύτερος καμβάς από το καλλίγραμμο αμάξωμα του ξεσκούφωτου ΤΤ της πρώτης γενιάς. Τι έκανε το συγκεκριμένο ΤΤ όμως τόσο γλυκό; Οι λόγοι θα πρέπει να αναζητηθούν στον κινητήρα και στο κιβώτιο.
Μπορεί να είχαν προηγηθεί μέχρι τότε άφθονα δείγματα με 150, 180 και 225 ίππους, όλα με τον ηρωικό 20βάλβιδο 1.800άρη τούρμπο του γκρουπ VAG, ένας ατμοσφαιρικός όμως 6κύλινδρος κινητήρας είναι μια τελείως διαφορετική ιστορία. Δεν ήταν οι 250 ίπποι ή τα 320 Nm αυτού του «στενού» VR6 (με τη χαρακτηριστική μικρή περιεχόμενη γωνία των 15 μοιρών), όσο η γραμμικότητα και ο ήχος του (σιγοντάριζε και το κλαπέτο της εξάτμισης), που μπορούσες να απολαύσεις σε όλο του το μεγαλείο με ανοιχτή την οροφή.
Το κερασάκι στην τούρτα όμως ήταν αυτό το νέο αυτόματο κιβώτιο, που ερχόταν κατευθείαν από το μέλλον και είχε αυτά τα περίεργα αρχικά «DSG». Η ταχύτητα στην αλλαγή των σχέσεων σε σύγκριση με τα νωχελικά tiptronic ήταν από άλλον πλανήτη, και πολύ συχνά έκανες κατάχρηση των paddles στο τιμόνι, μόνο και μόνο για την αίσθηση, μιας και δεν κρατούσε την ταχύτητα στον κόφτη. Το αποκορύφωμα όμως ήρθε μόλις διαπίστωνες ότι υπήρχε αυτή η λειτουργία launch control και ένιωθες αυτήν τη χαρακτηριστική κλοτσιά στην πλάτη.
Η οδική συμπεριφορά περνούσε σε δεύτερη μοίρα, καθώς σε μια εποχή γεμάτη από «φτερούγες», οι τετρακίνητες παρεξηγήσεις ήταν σε ημερήσια διάταξη. Το μικρό σπόιλερ πίσω έδειχνε σαν τη μύγα μες στο γάλα (όσο και αν κρίθηκε τελικά απαραίτητο λόγω αεροδυναμικής), το haldex της τετρακίνησης εκτελούσε περισσότερο χρέη συστήματος διαχείρισης της πρόσφυσης παρά έξυπνου κεντρικού διαφορικού, ενώ η σφιχτή ανάρτηση κρατούσε τα προσχήματα σε έναν GT χαρακτήρα. Αν η επιτυχία ενός αυτοκινήτου κρίνεται από το πόσο συχνά θέλεις να βρίσκεσαι πίσω από το τιμόνι του, τότε αυτό το ΤΤ είχε πετύχει διάνα, ακόμα και αν ποτέ δε θα έδινα αυτά τα χρήματα για να το αγοράσω και να ταΐζω τη μεγάλη του δίψα σε καύσιμο.
Αντί επιλόγου, απλώς παραθέτω τη δική μου εισαγωγή από εκείνη τη δοκιμή:
XPEIAZONTAI, αλήθεια, κάτι λιγότερο από 60.000 ευρώ για δύο θέσεις και μια «τσουχτερή» κατανάλωση καυσίμου, για να ομορφύνουν τη ζωή μας; Ίσως ναι, ίσως όχι. H αξία, όμως, είναι μια έννοια σχετική για τον καθένα, αφού για το λόγο που κάποιος θα προτιμήσει ένα κουβανέζικο πούρο από ένα τσιγάρο, ένα ξεχωριστό κρασί από μια ρετσίνα, ένα καλό εστιατόριο από ένα φαστφουντάδικο, και πάει λέγοντας, για τον ίδιο λόγο κάποιος θα προτιμήσει αυτό το τετράτροχο έναντι ενός συμβατικότερου. Kαι ο λόγος αυτός δεν είναι άλλος από την απόλαυση της στιγμής (άσχετα αν πρόκειται για ιδανική διαδρομή ή για το ψυχοφθόρο «σπίτι-γραφείο»), που δίνει χρώμα και ομορφαίνει τη λίγο έως πολύ βαρετή καθημερινότητα._ Σ. Τ.
