Χάνεται, χάθηκε η ευκαιρία… Δυστυχώς, οι ελληνικοί αγώνες, ευθύνη της Ομοσπονδίας, δεν επηρεάζονται θετικά από τη δυναμική του ΕΚΟ Ράλλυ Ακρόπολις, που γράφει ιστορία στο WRC. Έργο της Motorsport Greece.
Άλλοτε, η αύρα του ΡΑ, χάρη στην ΕΛΠΑ και στη συμμετοχή των εκπροσώπων της στη FIA, έφτανε στη Χαλκιδική, ενώ δημιούργησε τα Ράλλυ Ολύμπιο και Ερμής. Τότε, τη δεκαετία του 1990, που διεκδικούσαμε ευρωπαϊκούς τίτλους στις κατηγορίες Ν και F2.
Η αύρα του ΡΑ βρίσκεται σήμερα σε πτήση, όπως ένα τελευταίας γενιάς Gulfstream, χάρη σε αυτό το κοκτέιλ-φωτιά, όπου η πολιτεία συνάντησε τον Έντιμο και Ικανό ιδιώτη-δουλευταρά, και τέτοια γεύση ψάξε και δε θα βρεις ούτε στους παραδοσιακούς Βρετανούς που σέβεσαι, ούτε στους πολύπειρους στην επικοινωνία Φινλανδούς, που παραδέχεσαι.
Στην περίπτωσή μας, με τον σωστό μαέστρο, «parabellum» της κρατικής μηχανής, όπως είναι ο Λευτέρης Αυγενάκης, αυτή η ομάδα γράφει ιστορία στα ελληνικά. Διατηρούνται οι παραδόσεις που φωτίζονται, ενώ τα πάντα εξελίσσονται στη σωστή κατεύθυνση, συνδεδεμένη με το βάθος του χρόνου. Αφήνοντας μάλιστα χώρο και δίνοντας το χρόνο που απαιτείται για την προσαρμογή στην Ομοσπονδία. Με τον έντιμο τρόπο, που προκύπτει χωρίς πάρε-δώσε.
Πάρ’ το αλλιώς…
Σε σχέση με το πώς λειτουργεί η επιτροπή, τα πάντα εξελίσσονται καθαρά, με υπομονή και μέθοδο, ενώ χωρίς κραυγές αλλά αποφασιστικά ξεχωρίζουν και τα παράσιτα.
Το έργο τους προσφέρεται προς κάθε κατεύθυνση και, όπως ίσως τυπικά οφείλουν, και κυρίως όπως επιβάλλει το ήθος τους, δίνουν γήπεδο και στην Ομοσπονδία. Καμία σχέση με χρήματα, όπως θα ήθελαν στο ΟΑΚΑ-υπόγειο, αλλά με τεχνογνωσία και κυρίως με τον τρόπο που συνδέεται με τις δομές τους. Ομάδα που συντονίζεται και διοικείται με τον σύγχρονο τρόπο, μακριά από ηρωισμούς, μέσα από ένα κρεσέντο των Πουρναράκη και Κερερέ, και πρώτα βιολιά με διαφορετικούς ήχους τους Παύλο Αθανασούλα και Ανίτα Πασαλή. Είναι συνειδητή επιλογή μας το άτακτα καταγεγραμμένο κοκτέιλ σε σχέση με ρόλους και προτεραιότητες. Πριν από δώδεκα μήνες ίσως είχε τη σημασία του. Σήμερα λεπτομέρεια οι τίτλοι και η αλφάβητος.
Σήμερα, ομάδα!
Θα μπορούσε μάλιστα ο Υπουργός να παρεμβαίνει στα της Ομοσπονδίας, και κάποιοι που του το ζητούν είναι οι ίδιοι που θα τον σταυρώσουν, αν υπήρχε παρέμβαση ακόμα και του τύπου: «Συγκεντρωθείτε!». Παρέμβαση εκτός λογικής Αυγενάκη, ενώ η Πασαλή, που θα μπορούσε, δικαιούται να αρπάξει από το γιακά οποιονδήποτε λειτουργεί εκτός πραγματικότητας στα καθ’ ημάς, απλώς διδάσκει συμπεριφορά WRC, που δε συνάδει με άκομψες κινήσεις μιας άλλης εποχής. Διαθέτουν τακτ στον πρώτο όροφο-ρετιρέ και κρατούν αποστάσεις, προσφέροντας απλόχερα και με τρόπο που δε διδάσκεται τη μοναδική ευκαιρία ανάπτυξης και των ελληνικών αγώνων.
Δυστυχώς, στην ΟΜΑΕ και στις επιτροπές της αποδεικνύονται ανήμποροι να δημιουργήσουν, μέσα από ένα όραμα που δεν προκύπτει και με βάση ένα πλάνο που θα μπορούσε να τηρηθεί, ως μια σοβαρή προσπάθεια. Τους ξεπερνά η απογείωση του ελληνικού motorsport σε παγκόσμιο επίπεδο, και πλέον, το κυριότερο, αμφισβητούνται. Λογικά από την κοινή γνώμη, που πλέον αγνοεί το χώρο, ενώ σε επίπεδο ΕΠΑ αποδείχθηκαν ανήμποροι να διαχειριστούν τα «πρέπει» των αγωνιζομένων, σε δομές που αφορούν την αξιοπρέπειά τους και σε άλλα, ουσιαστικά και καταγεγραμμένα. Όπως οι κανονισμοί και οι δύο άξονες-υπόθεση των αθλητών, δηλαδή η προβολή και η ασφάλεια.
Εξελίσσεται σε όνειρο η έντιμη τήρηση των κανονισμών από στελέχη που θα πρέπει να εκσυγχρονιστούν ώστε να έχουν τη δυνατότητα να ακολουθήσουν το δρόμο νέων αθλητών με άποψη. Διαφωνούμε, τρομάζουμε ως πολύ παλαιοί με τον τρόπο που ενίοτε τον εκφράζουν, όντας ιδιαίτερα επιθετικά. Βλέπετε, εμείς της παλιάς σχολής έχουμε κατά νου η παρέμβαση να αρχίζει από τα Σωματεία και να τελειώνει στην Ομοσπονδία και στα όργανά της. Αξιοποιώντας και το νόμο Αυγενάκη, που έχει νομιμοποιήσει-απογειώσει την εκπροσώπηση των αθλητών στα ΔΣ των Ομοσπονδιών.
Ανακατεύοντας την τράπουλα, έχουμε να κάνουμε με τρεις Συνδέσμους, δύο κουρασμένους και έναν παθιασμένο (ΣΑΜΑΕ), πλέον και τον υπό ίδρυση Πανελλήνιο Σύνδεσμο, αποτέλεσμα της προσπάθειας των πέντε αθλητών, μπροστάρηδων σε διεκδικήσεις που σε άλλη χώρα θα είχαν βραβευθεί. Ως παράδειγμα αγωνιζομένων ατομικού αθλήματος του μηχανοκίνητου που λειτούργησε συλλογικά. Δεν το κρύβουμε πως μας προβληματίζουν κάποιες θέσεις τους στην άτυπη φάση της ίδρυσης, αλλά είναι πολύ νωρίς για να κρίνουμε, να αξιολογήσουμε και εκ του ασφαλούς να σχολιάσουμε αυτήν τη νέα τάση. Όπως εκφράζεται υπό την αθώα αλλά ουσιαστική απειλή των 400 αθλητών(;) που κατά κάποιον τρόπο υπέγραψαν το μανιφέστο της αποχής.
Πετυχημένη ως αποτέλεσμα -κακά τα ψέματα-, και τα περί κρίσης μόνο ως άλλοθι μπορούν να χρησιμοποιηθούν. Η κρίση άλλωστε μας ταλαιπωρεί από το 2012 και ο χώρος αντιστάθηκε, παρά τις παλινωδίες διοικούντων με την ετικέτα «εκλεγμένοι».
Τεράστια η ευθύνη και των Σωματείων, που αποτελούν μέλη της ΓΣ της ΟΜΑΕ. Αυτοί ψηφίζουν, αυτοί θα έπρεπε να ελέγχουν, αυτοί βολεύονται ή αδιαφορούν…
Κακά τα ψέμματα
Είναι σαφές πως ο Δημήτρης Μιχελακάκης, αντί να αξιοποιεί τη δυναμική της Motorsport Greece και το τακτ που χαρακτηρίζει τον Αυγενάκη, ο οποίος αρνείται να εμπλακεί στα εσωτερικά της Ομοσπονδίας, άμεσα συνδεδεμένα με την αρνητική πορεία των ελληνικών αγώνων, αναζητεί φαντάσματα, αλλά και καρέκλες για φίλους και συνεργάτες του, μέσα σε ένα θολό τοπίο. Το λατρεύει όλο αυτό. Εκτιμά ότι διαπρέπει κρατώντας στη σκέψη του την ουσία μιας αλλοπρόσαλλης στρατηγικής, αναβάλλοντας αποφάσεις. Ξεπερασμένος. Τοποθετημένος ανάλογα με την εμπειρία του και τη μόρφωσή του, καταδικασμένος να ακολουθεί παντελώς άστοχους που έχει ορκιστεί να στηρίζει. Το θεωρεί σπουδαίο ότι απλώς περιορίζει και στο τέλος σκοτώνει τη δημοκρατική έννοια κάθε διαδικασίας που απαιτεί διαφάνεια και διάλογο.
Θεωρεί ότι δικαιώθηκε με την επανεκλογή του, με γεγονός πως δικαιώθηκαν όσοι είχαν προαναγγείλει ότι τα χειρότερα έρχονται. Αντί για εξέλιξη και δημιουργική λογική, με τα συναισθηματικά στοιχεία που απαιτούνται, οπισθοδρόμηση με πρακτική που δεν αναλύεται, αφού δεν ακολουθεί ένα κάποιο δημιουργικό μοτίβο. Με σημαία την αλαζονεία, που δεν του ταιριάζει, αλλά του μεταφέρθηκε από οικείους του, και αλλάζουν οι άνθρωποι στα 65 τους.
Προσθέσετε την εμμονική πρακτική που δε συνάδει με Ομοσπονδία με αθλητές χρηματοδότες, και από εκπρόσωπος, φρουρός αξιών και υπηρέτης Σωματείων και αθλητών, άνθρωπος που όσοι ξέρουν δεν αναγνωρίζουν. Τυφλός στο αύριο, κουφός στο σήμερα, αρέσκεται στο να αναλύει σχόλια στο FB, όταν στηρίζει συνεργάτες του με άλλοθι την καλή πλευρά της επιμονής στην επιλογή, που όμως αποδεικνύεται καταστροφική, κυρίως λόγω της ανεπάρκειάς τους.
Για παράδειγμα, η κ. Ψαρράκου, που αδυνατεί να ξεχωρίσει και να ξεπεράσει το «οργανώνω μέσα από το Σωματείο μου» από τη συνολική ευθύνη ως πρόεδρος της Επιτροπής Αγώνων. Η κ. Ψαρράκου, μέλος του ΔΣ της Ομοσπονδίας και Πρόεδρος του ΙΡΑ, που αρνείται να παρουσιάσει τα οικονομικά στοιχεία του αγώνα, υπονοώντας ότι τον χρηματοδότησε. Η ίδια, αυτοπροσώπως!
Ευπρόσδεκτοι οι χρηματοδότες, με τον ωραίο, με τον σωστό τρόπο τού «δίνω επειδή έχω τρέλα, έχω πάθος και το βλέπω», αυτοί όπως λειτουργούν δε θα καταφέρουν να εξασφαλίσουν χρήματα, και βασίζονται στις συμμετοχές.
Με τα υπονοούμενα όμως δε βαδίζεις με προοπτική και δίνεις το δικαίωμα σε όσους είναι υποχρεωμένοι να κρίνουν, να σχολιάσουν πως πρόκειται για επένδυση για τη μελλοντική της εμπλοκή σε διοικητικό επίπεδο, με στοιχεία του «έχουμε να λέμε»._ «Στρατισίνο»
