#Πάμε κι όπου βγει

Οι διαδοχικές αποκαλύψεις σχετικά με τη σύγκρουση τρένων στα Τέμπη δεν έβγαλαν στο φως μόνο τα άπλυτα το συγκεκριμένου οργανισμού αλλά ανέδειξε ουσιαστικά την κακοδαιμονία που μαστίζει ολόκληρη την ελληνική κοινωνία.

Οι αποκαλύψεις είναι συνεχείς και εστιάζονται κατά βάση στο σφάλμα του σταθμάρχη και στην αδυναμία του ελληνικού κράτους ύστερα από πολλά χρόνια να εγκαταστήσει ένα σύστημα τηλεδιοίκησης. Αν το είχαμε, θα είχε αποφευχθεί το δυστύχημα, συμφωνούν όλοι.

Εντούτοις το σύστημα δεν υπήρχε και τα τρένα συνέχιζαν να κυκλοφορούν. Είναι άραγε κάτι που δεν θα έπρεπε να γίνεται ή μήπως έως ότου εγκατασταθεί η τηλεδιοίκηση θα ήταν εφικτό να αναζητηθεί ο τρόπος ώστε οι κινήσεις των συρμών να πραγματοποιούνται με τη μέγιστη ασφάλεια;

Σπεύδουμε να κάνουμε σύγκριση με τους Βρετανικούς ή τους Γερμανικούς σιδηροδρόμους, τη στιγμή που εμείς σε ημερήσια βάση έχουμε 7 συρμούς να κινηθούν στον άξονα Αθήνα – Θεσσαλονίκη, κάποια τοπικά δρομολόγια και ορισμένες εμπορευματικές αμαξοστοιχίες. Κι όλα αυτά σε ένα δίκτυο που πλέον διαθέτει διπλή γραμμή…

Με ποιον τρόπο κινούνταν τα τρένα μέχρι σήμερα; Υπήρχαν κανονισμοί και ασφαλιστικές δικλείδες για να προλάβουν το ανθρώπινο λάθος; Πώς άλλωστε γινόταν η κίνηση των τρένων, όταν ακόμα είχαμε μονή γραμμή; Κι αν υπήρχαν διαδικασίες -το πιο σημαντικό- υπήρχε έλεγχος ότι αυτές τηρούνται;

Είναι γνωστό πως οι Έλληνες δεν αγαπούν τους κανόνες και τις διαδικασίες. Είναι πολύ πρόθυμοι να τις προσπεράσουν με την πρώτη ευκαιρία. Θυμάμαι τη δεκαετία του ’90, επιστρέφαμε από την Μαδρίτη όπου είχαμε ταξιδέψει για την δημοσιογραφική παρουσίαση του πρώτου Opel Tigra. Μάλιστα, ένας από τους συναδέλφους είχε την ευκαιρία να ταξιδέψει στο πιλοτήριο – συνηθιζόταν τότε να γίνεται δεκτό κάποιο σχετικό αίτημα. Η προσέγγιση στο Ελληνικό ήταν αυτή τη φορά κάπως ασυνήθιστη, καθώς αντί το αεροπλάνο του τότε εθνικού μας αερομεταφορέα να πιάσει την ευθεία κάπου στην Ανάβυσσο, εμείς βρεθήκαμε κάθετα στο παραλιακό μέτωπο, κάπου μεταξύ Βουλιαγμένης και Βάρκιζας και βλέπαμε τον διάδρομο προσγείωσης από το πλαϊνό παράθυρο!

Η προσγείωση δεν είχε κάτι το θεαματικό, όμως όταν ολοκληρώθηκε η τροχοδρόμηση, ο συνάδελφός μας εξήλθε αλαφιασμένος από το πιλοτήριο, περιγράφοντάς μας τι είχε συμβεί πριν από λίγο.

• “Δεν είσαι καλά τοποθετημένος. Κάνε ένα κύκλο και επαναπροσέγγισε” ήταν η οδηγία που έδωσε ο πύργος ελέγχου.
• “Τι λες ρε…” συνοδευόμενη φυσικά από τον προσφιλή τρόπο προσφώνησης ήταν η μάγκικη απάντηση του πιλότου. Τουτέστιν, “πάμε κι όπου βγει”…

Φυσικά αυτά δεν παίζουν σήμερα, γιατί στις αεροπορικές μεταφορές η τυπολατρία στις διαδικασίες είναι άνευ προηγουμένου.

Ακόμα και σε μια τράπεζα, όταν πήγαινες κάποτε στο γκισέ να κάνεις μια πληρωμή π.χ. 20 ευρώ, όταν έδινες το 20ευρω ο υπάλληλος το έβαζε στην καταμετρητική μηχανή, στη συνέχεια για το ένα καταμετρηθέν χαρτονόμισμα των 20 ευρώ πολλαπλασίαζε στο κομπιουτεράκι 1x20=20, το σημείωνε στο πίσω μέρος του διπλότυπου της απόδειξης και μόνον τότε η συναλλαγή ολοκληρωνόταν.

Τι γίνεται όμως όταν οι διαδικασίες έρχονται για να προστατεύσουν ανθρώπινες ζωές;

Σύγκρουση τρένων και το παράδειγμα των Βρετανών

Μάθαμε αυτές τις μέρες ότι στους Βρετανικούς σιδηροδρόμους οι προσλήψεις δεν γίνονται με κριτήριο κάποια σχετική προϋπηρεσία. Οι συνεντεύξεις έχουν σαν στόχο την αναζήτηση χαρακτήρων που είναι σε θέση να τηρούν τις διαδικασίες. Υπάρχουν τακτικές αξιολογήσεις του έργου όλων των σιδηροδρομικών, επιπλέον κρυφές αξιολογήσεις αλλά και συνεχής έλεγχος και για εκείνους που πραγματοποιούν τις αξιολογήσεις. Και βέβαια περνούν όλοι από αυστηρές ιατρικές εξετάσεις. Κι αυτό σε μια χώρα που υπάρχουν όλα τα απαραίτητα αυτόματα συστήματα ασφαλείας.

Στα καθ’ ημάς δεν έχουμε καταλάβει ακόμα αν ο σταθμάρχης προβλεπόταν να είναι μόνος του, αν τελικά έπρεπε να είναι τρεις αλλά οι υπόλοιποι απουσίαζαν και με ποιες προϋποθέσεις ο επιθεωρητής του σταθμάρχη ξαφνικά πήρε ένα μήνα άδεια.

Το αυτόματο σύστημα μας μάρανε… Το ελληνικό μπάχαλο θα είχε το μοναδικό προνόμιο να βραχυκυκλώσει ακόμα και την τελευταία λέξη της τεχνολογίας. Έχοντας το κεφάλι μας ήσυχο πως ο ηλεκτρονικός φύλακας άγγελος φροντίζει να αποφύγουμε την κακιά την ώρα, το σύστημα διοίκησης των σιδηροδρόμων θα ξεχαρβαλωνόταν ακόμα περισσότερο.

Είναι σαν να έχουμε λάστιχα που έχουν βγει τα λινά, στραβό σύστημα διεύθυνσης και να περιμένουμε ότι το ESP θα σώσει την παρτίδα…

Και το ερώτημα που βγαίνει από τα χείλη όλων μας είναι, αν υπάρχει κάποιος που προτίθεται να κάνει άνω – κάτω όλο το ελληνικό δημόσιο, ασχέτως αν οι υπηρεσίες που προσφέρονται έχουν να κάνουν με την ασφάλειά μας ή απλά με την εξυπηρέτηση του πολίτη;

Είναι έτοιμα όλα μαζί τα κόμματα να συναινέσουν σε μια μεγάλη αλλαγή και οι πολίτες να συμμετάσχουν στον τρόπο που θα λειτουργήσει η Ελλάδα από εδώ και μπρος; Να ξεβολευτούμε δηλαδή όλοι μας για κάτι καλύτερο;

Το πιθανότερο πως όχι. Γιατί όταν θα ΄ρθει η σειρά μας να βρεθούμε προ των ευθυνών μας, θα κοιτάξουμε τον διπλανό μας και θα πούμε “γιατί όχι πρώτα αυτός;”.

Ίσως εκτός από το να στοχοποιούμε τους πολιτικούς μας, θα πρέπει πού και πού να κοιταζόμαστε στον καθρέφτη…

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ: 7 δικλείδες που πρέπει να τηρούνται εφόσον δεν υπάρχει τηλεδιοίκηση

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: EUROKINISSI