Οικογενειακές υποθέσεις…

ΑΥΤΟ που ακολουθεί στις επόμενες σελίδες δεν έχει σχέση με μια τυπική σύγκριση. Είναι το αποτέλεσμα της κρίσης των άμεσα ενδιαφερομένων, των μελών μιας πολυμελούς οικογένειας που «ψάχνεται» από την πλευρά του οδηγού και του επιβάτη, βάζοντας στο στόχαστρο κάποια από τα δημοφιλέστερα μεσαία SUV της αγοράς. Δίνουμε, λοιπόν, το λόγο στην οικογένεια του Νικόλα Τομπάζη για να ξετυλίξει το κουβάρι της επιλογής ενός αυτοκινήτου του είδους. Με σειρά αύξουσας επιρροής στην τελική απόφαση, οι γνώμες που παρατίθενται είναι από τα εξής οικογενειακά μέλη: Νικόλας ανδρική/μηχανολογική οπτική γωνία, Μαριάννα γυναικεία/ψυχολογική οπτική γωνία, Νεφέλη παιδική (8,5 ετών) οπτική γωνία. Προφανώς γνώμη είχαν και τα υπόλοιπα τρία «παιδιά» (Ανδρέας 25, Ελίζα 19, Ειρήνη 13), χωρίς όμως να έχει καταγραφεί με λεπτομέρεια.

«Επί χρόνια πολλά δεν είχαμε ως οικογένεια αυτό το πρόβλημα: με τα εταιρικά αυτοκίνητα που παρείχε η Ferrari (για να απαντήσω τη συχνή ερώτηση, δυστυχώς, δε μας έδιναν Ferrari, αλλά αυτοκίνητα του ευρύτερου Gruppo Fiat…), η επιλογή ήταν εύκολη: το πιο μεγάλο διαθέσιμο αυτοκίνητο για την οικογένεια, δεδομένου ότι είμαστε έξι στο σύνολο (Lancia Phedra, Fiat Freemont κτλ.), και για δεύτερο (και την καθημερινή δόση μου!) το καλύτερο ελαφρύ και μικρό αυτοκίνητο, που ήταν το Abarth 500 με 165 ίππους και όλα τα έξτρα. Έχοντας την ανάγκη να αποκτήσουμε ως οικογένεια ένα αυτοκίνητο στην Ελλάδα, σύντομα καταλάβαμε πως η πολυτέλεια της μεγαλύτερης επιλογής προκαλεί αρκετούς πονοκεφάλους. Προσπαθώντας μάλιστα να τηρήσουμε και κάποια δημοκρατικά προσχήματα, τα πράγματα δεν ήταν απλά. Έτυχε όμως να συναντήσω τον παλιό μου φίλο, τον Στράτη, για να αναπολήσουμε τα παλιά… Στο κάτω κάτω, ήμουν αναγνώστης των 4Τροχών από μικρό παιδί. Του ανέφερα λοιπόν το μεγάλο μας οικογενειακό δίλημμα, και μου πρότεινε μια εκτεταμένη δοκιμή των πιο πιθανών μοντέλων. Πρέπει να ομολογήσω πως η προσφορά αυτή έτυχε ιδιαίτερης εκτίμησης από την οικογένεια, και ιδίως από τα νεότερα μέλη της. Κατ’ αρχάς, ήθελα να ευχαριστήσω θερμά τον Στράτη και τους άλλους φίλους από την ομάδα των 4Τροχών, που μας βοήθησαν σε αυτήν την εμπειρία, όπως επίσης τις εταιρείες που παρείχαν τα αυτοκίνητα για τη δοκιμή: Seat, VW, Peugeot, Nissan, Skoda.

Επισημαίνω ακόμα πως τα πολλά χρόνια στον κόσμο της Formula 1 με έχουν αποκόψει από τα αυτοκίνητα του δρόμου. Κάνοντας ένα πρώτο σχόλιο, είναι εντυπωσιακό το πώς οι μέθοδοι σχεδιασμού και παραγωγής έχουν εξελιχθεί τις τελευταίες δεκαετίες. Είναι πράγματι δύσκολο να βρεις ένα κακό αυτοκίνητο την σήμερον ημέραν… Πολύ ευχαρίστως θα παίρναμε οποιοδήποτε από τα πέντε που δοκιμάσαμε. Τα διαθέσιμα αυτοκίνητα δε μας έδωσαν τη δυνατότητα να κάνουμε μια απόλυτη σύγκριση «μήλα με μήλα» (όπως λέω στον επαγγελματικό μου χώρο). Είχαμε να συγκρίνουμε μοντέλα 2λιτρα με άλλα με κινητήρες 1,6 λίτρων και με διαφορετικά επίσης επίπεδα στα έξτρα και στα εσωτερικά. Δύο αυτοκίνητα ήταν 7θέσια και τρία 5θέσια. Αν και αυτές οι διαφορές μεταξύ των ανταγωνιστών έκαναν πιο δύσκολη τη σύγκριση, μας βοήθησαν να αποφασίσουμε ποια στοιχεία θέλουμε σε κάθε αυτοκίνητο.»

SEAT Ateca 2.0 TDI 150 PS Xcellence 4Drive

Νικόλας: Το Seat μού έδωσε την εντύπωση ενός ολοκληρωμένου και δεμένου αυτοκίνητου. Από την πλευρά της ευστάθειας και του handling, σε ένα δύσκολο δρόμο με πολλές διαφορετικές στροφές, έδινε πάντα μια ευχάριστη και ασφαλή αίσθηση. Ο 2λιτρος κινητήρας δεν απογοήτευσε, είχε καλή απόκριση και ροπή, και σίγουρα είναι αρκετός για την ελληνική πραγματικότητα (ανηφόρες, προσπεράσεις κτλ.). Στον εξοπλισμό του περιλαμβάνονταν τα πάντα, και ήταν η πρώτη φορά που είχα την ευκαιρία να δοκιμάσω μερικά από αυτά. Το Front Assist είναι πράγματι κάτι που θα σώσει ζωές όταν εφαρμοστεί σε όλα τα αυτοκίνητα παραγωγής. Το Lane Assist πιστεύω πως τελικά είναι θετικό στην ασφάλεια (ιδίως για την περίπτωση που ο οδηγός ίσως πάει να αποκοιμηθεί, αφού τον ξυπνάει με ένα ξαφνικό τράνταγμα), έχει όμως την τάση να αντιστέκεται στην αλλαγή λωρίδας, και μερικές φορές δίνει περίεργη αίσθηση στον οδηγό. Το Park Assist μού φάνηκε μάλλον ανόητο, καθώς αρχίζει να δυσκολεύεται στις πιο στενές θέσεις παρκαρίσματος, όπου, αντιθέτως, θα ήταν πιο χρήσιμο. Πολύ πιο χρήσιμες για το παρκάρισμα είναι οι διάφορες κάμερες (που δίνουν μια εντύπωση του χώρου στον περίγυρο του αυτοκινήτου).

Μαριάννα: Ωραίο αυτοκίνητο γενικά, αλλά το εσωτερικό… το προδίδει. Είναι πολύ σκούρο και πλαστικό μέσα, που μάλλον δίνει μια πιο φθηνή αίσθηση. Οι πλαϊνές κολόνες στο παρμπρίζ εμποδίζουν αρκετά την ορατότητα, είναι πολύ φαρδιές και γενικά προκαλούν μια ελαφρώς «κλειστοφοβική» αίσθηση στον οδηγό ή στον επιβάτη. Το έχουν παρακάνει με τα διάφορα συστήματα αυτοματισμού. Σε λίγο θα μας κυβερνούν οι μηχανές…

Νεφέλη: Μου άρεσαν πολύ τα «κόλπα» του αυτοκίνητου (σ.σ.: τα διάφορα συστήματα). Το Park Assist, όπου στριβεί το τιμόνι μόνο του, είναι πολύ διασκεδαστικό, όπως επίσης και το Lane Assist, που το δοκίμασε ο μπαμπάς στον αυτοκινητόδρομο. Όταν πας να μπεις στο σκοτάδι, οι καθρέφτες φωτίζουν το δρόμο με το σήμα της Seat, που είναι πολύ cool, ενώ δεν πρόκειται να δεχτώ να πάρουμε αυτοκίνητο χωρίς ηλιοροφή (αν και ο μπαμπάς δε με αφήνει να βγάζω το κεφάλι μου!).

Peugeot 3008 1.6L BlueHDi 120 PS

Νικόλας: Σε ό,τι αφορά τα οδηγικά χαρακτηριστικά του, το «3008» ήταν πολύ προβλέψιμο και εύκολο στο να το οδηγήσεις γρήγορα και με ασφάλεια. Αν έχω ένα παράπονο από τη συμπεριφορά του, αυτό είναι το ότι γέρνει πολύ στις στροφές, ιδίως σε σύγκριση με το «στιβαρό» Tiguan. Αλλά, αφού κανείς το συνηθίσει, δεν το προσέχεις πια (τι σου είναι η συνήθεια…). Ο κινητήρας με εντυπωσίασε, καθώς, αν και 1,6 λίτρων, μπορούσε να αντεπεξέλθει, εν αντιθέσει με τον 1.6 του Tiguan. Από πλευράς αισθητικής, στυλ και εξοπλισμού, το «3008» στέκεται πολύ καλά, και σε εντυπωσιάζει μόλις περάσεις στο κόκπιτ του, διότι περί αυτού πρόκειται. Όμως φαίνεται πως το στυλ έκοψε από την πρακτικότητα, μιας και έχει μερικά βασικά εργονομικά ελαττώματα: όταν έχεις ένα μικρό μπουκάλι ή αναψυκτικό δίπλα σου καθώς οδηγείς, αντιλαμβάνεσαι πως η αλλαγή ταχυτήτων πραγματοποιείται άβολα και δύσκολα… Αναρωτιέσαι πώς δεν το είδαν οι σχεδιαστές όταν δοκίμασαν το πρωτότυπο! Επίσης, πού και πού συμβαίνει στην ελληνική πραγματικότητα να παρκάρεις πολύ κοντά σε έναν τοίχο, και να πρέπει να βγεις (ως οδηγός) από τη δεξιά πόρτα, σκαρφαλώνοντας πάνω από το τμήμα της κονσόλας που βρίσκεται ανάμεσα στα καθίσματα. Στο Peugeot αυτό μάλλον πρέπει να το ξεχάσεις, μιας και το χώρισμα μεταξύ των δύο καθισμάτων είναι πολύ ψηλό.

Τα ηλεκτρονικά του είναι πολύ καλά και κομψά, αν και δεν κατάλαβα ακόμη (και σίγουρα δε συνήθισα) γιατί η βελόνα του στροφομέτρου κινείται αντίθετα από το συνηθισμένο. Παρ’ όλες αυτές τις κριτικές, αν επρόκειτο για 5θέσιο αυτοκίνητο, το Peugeot θα ήταν πολύ κοντά στο top (αν όχι το top) της λίστας μου. Ένα πραγματικά καλό αυτοκίνητο, που το αδικούν μερικές σχεδιαστικές επιπολαιότητες.

Μαριάννα: Το Peugeot μου φάνηκε όμορφο, αλλά πολύ «φλύαρο» στο εσωτερικό του. Δεν είμαι μεγάλη fan των ηλεκτρονικών, και αυτό που άρεσε στον Νικόλα με άφησε αδιάφορη. Η κεντρική οθόνη είναι πολύ ψηλά και πολύ μεγάλη, εμποδίζοντας την οπτική μου γωνία. Το μικρό τιμόνι φαίνεται να είναι φτιαγμένο για τους άνδρες που απέτυχαν να γίνουν οδηγοί F1 (Νικόλας: μάλλον εννοεί εμένα… αλλά δίκιο έχει!). Οι χώροι του, όπως και των Seat και VW, θα ήταν ανεπαρκείς για μια μεγάλη εκδρομή της οικογένειας. Στα 5θέσια, θα προτιμούσα το Tiguan…

Νεφέλη: Πολύ «wow» αυτοκίνητο, με ωραία κόλπα μέσα! Όλο το εσωτερικό του ήταν καλά φτιαγμένο, και αισθανόμουν άνετα μέσα σε αυτό. Μου άρεσε η μεγάλη οθόνη, και έπαιζα όταν ο μπαμπάς δεν οδηγούσε.

VW Tiguan Advance 1.6 TDI BlueMotion 115 PS

Νικόλας: Το ξαδελφάκι του Ateca αποδείχθηκε σε πολλά θέματα παρόμοιο. Σε θέματα οδηγικής συμπεριφοράς ήταν ένα προβλέψιμο αυτοκίνητο, που έκανε όλα τα σωστά πράγματα όταν το έθετα «υπό πίεση». Πρέπει να πω όμως ότι το Seat μου έδινε καλύτερη αίσθηση ευστάθειας, κατά πάσα πιθανότητα λόγω τετρακίνησης. Οι εσωτερικοί του χώροι ήταν λίγο πιο απλοί από του Seat, αλλά τελικά έδιναν μια αίσθηση καλύτερης ποιότητας. Το βασικό μου παράπονο όμως ήταν ο κινητήρας του. Βεβαίως συγκρίνουμε ανόμοια πράγματα, καθώς εδώ είχαμε έναν κινητήρα 1,6 λίτρων με 115 ίππους. Πολύ ανεπαρκής για το μέγεθος του αυτοκινήτου, μας ξεκαθάρισε πως πρέπει να κινηθούμε τουλάχιστον στους 150 ίππους, όπως στο Seat.

Μαριάννα: Το Tiguan μου άρεσε περισσότερο από το Seat, παρά τις προφανείς ομοιότητες που έχουν λόγω συγγένειας. Το τιμόνι δίνει μια πιο καλή αίσθηση ασφάλειας, ενώ ο εσωτερικός διάκοσμος είναι πιο απλός, προσφέροντας μια ποιοτική αίσθηση μίνιμαλ. Όπως και στο Seat, αισθάνθηκα κλειστοφοβικά με το παρμπρίζ και τις πλαϊνές κολόνες. Δε συμμερίζομαι τα παράπονα του Νικόλα για έλλειψη ισχύος – εγώ δεν αντιλήφθηκα κάτι τέτοιο. Το άλλο φανερό με το Tiguan ήταν πως για τις ανάγκες της οικογένειας (μερικές φορές ταξιδεύουμε έξι άτομα, αλλά και με λιγότερα άτομα παίρνουμε πολλές βαλίτσες), δε μας καλύπτει σε χώρους. Θα πρέπει να κινηθούμε προς ένα 7θέσιο αυτοκίνητο…

Νεφέλη: Το Tiguan μου άρεσε ως αυτοκίνητο, αλλά με στενοχώρησε που δεν είχε το σύστημα που στρίβει μόνο του στο παρκάρισμα. Γενικά μου αρέσει το αυτοκίνητο να έχει αρκετά «κόλπα», και το Tiguan ίσως να παραήταν απλό σε αυτόν τον τομέα (Νικόλας: λόγω της έκδοσης). Επίσης, το Tiguan δεν είχε sunroof – ποιος γονέας θα τολμήσει να πάρει αυτοκίνητο χωρίς το sunroof;

Nissan X-Trail 1.6 4×4 7θέσιο

Νικόλας: Μετά το σπορτίφ και διασκεδαστικό «3008», το X-Τrail αρχικά μου φάνηκε σαν ψυχρολουσία… Η αίσθηση είναι πως μπαίνεις σε πολύ πιο μεγάλο και βαρύ αυτοκίνητο, σχεδόν σαν να μπαίνεις σε μικρό φορτηγό. Το αυτοκίνητο είναι βεβαίως μεγαλύτερο (και 7θέσιο το «δικό μας»), αλλά η διαφορά ήταν πολύ πιο έντονη από όσο θα περίμενα. Η συνήθεια όμως είναι μεγάλο πράγμα, και σύντομα είχα προσαρμόσει το οδηγικό μου στυλ σε αυτήν την πραγματικότητα. Με αυτά τα δεδομένα, το X-Trail είχε καλή, αλλά μάλλον βαρετή οδηγική συμπεριφορά. Ο ντίζελ κινητήρας με τους 130 ίππους ήταν σαφώς επαρκής και, όταν έπρεπε να επιταχύνεις ή να ανέβεις σε μια ανηφόρα, δε σου έλειπε η ισχύς. Το εσωτερικό του δίνει την εντύπωση ενός αυτοκινήτου της προηγούμενης γενιάς, δηλαδή 8-10 χρόνια προγενέστερου από τα άλλα της δοκιμής (4T: πρόκειτραι για την προ φέις λιφτ έκδοση). Η οθόνη πολύ μικρή για να μπορεί να βοηθά σε πράγματα όπως το παρκάρισμα. Πρέπει να πω πως, στη διάρκεια της εβδομάδας που το οδηγούσα, σταδιακά η γνώμη μου βελτιώθηκε, και από το «αποκλείεται» έφτασα στο «ίσως». Είναι καλό αυτοκίνητο, αλλά το αδικεί η αισθητική του εσωτερικού. Μαριάννα: Επιτέλους, ένα αυτοκίνητο χωρίς πολλά περιττά ηλεκτρονικά! Δεν το βρήκα όμορφο εσωτερικά, αλλά λειτουργικό και απλό, όπως δηλαδή μου αρέσει. Με την 7θέσια διάταξη χωράμε και οι έξι όταν χρειάζεται (που δε συμβαίνει και πολύ συχνά), και έχουμε περισσότερο αποθηκευτικό χώρο με τα καθίσματα αναδιπλωμένα. Αυτούς τους χώρους χρειαζόμαστε!

Νεφέλη: Όταν ο μπαμπάς έφτασε με το Nissan, είχε ένα ύφος μάλλον απογοητευμένο. Αλλά για εμένα το αυτοκίνητο ήταν μια χαρά! Ήταν πολύ μεγάλο μέσα, και είχε ωραίο sunroof!

Skoda Kodiaq 2.0 TDI 150 PS DSG 4×2

Νικόλας: Το Skoda έφτασε στα χέρια μας με μεγάλες προσδοκίες, και κατάφερε να τις εκπληρώσει στο έπακρο. Λόγω της επιθυμίας μας για 7θέσιο, το Skoda έμπαινε de facto σε πρώτη γραμμή… Ο κινητήρας με τους 150 ίππους, συνδυασμένος με το 7τάχυτο αυτόματο κιβώτιο, σε έκανε να αισθάνεσαι πως έχεις πάντα την ιπποδύναμη που σου χρειάζεται. Οδηγική αίσθηση μια χαρά, ίσως ένα σκαλοπάτι κάτω από τα πιο μικρά του ξαδέλφια (Ateca και Tiguan) – δε γνωρίζω αν αυτό είναι λόγω μεγέθους. Αν είχα ένα παράπονο, μου φάνηκε ότι στους πλευρικούς ανέμους σε ψηλή ταχύτητα είναι λιγότερο σταθερό από άλλα αυτοκίνητα της κατηγορίας του. Ωραίο το σύστημα που συνδέεις το κινητό με την κεντρική κονσόλα, αν και χρειαζόταν να εγγραφείς στο δίκτυο Skoda, κάτι που δεν έκανα. Σαφέστατα τα Google Maps είναι ανώτερα από τα ενσωματωμένα συστήματα πλοήγησης σε άλλα αυτοκίνητα. Συγχαρητήρια στη Skoda για το σχεδιασμό αυτού του αυτοκινήτου, που είμαι σίγουρος θα πουλήσει καλά. Οι καιροί αλλάζουν, ποιος θα μου έλεγε τη δεκαετία του ‘70 πως θα έγραφα τέτοια κολακευτικά λόγια για ένα Skoda!

Μαριάννα: Πολύ καλό αυτοκίνητο, με χώρους που καλύπτουν την οικογένεια. Μου φάνηκε λίγο πλαστικό το εσωτερικό, και δε μου άρεσαν οι πλαϊνοί καθρέφτες. Θα προτιμούσα το ενσωματωμένο Navigator!

Νεφέλη: Το Skoda μου άρεσε πολύ, και ελπίζω τελικά αυτό να διαλέξουμε. Το πιο διασκεδαστικό ήταν πως μια φορά που ο μπαμπάς μου το οδηγούσε και ήμασταν μέσα με μια φίλη μου, καθίσαμε στην τρίτη σειρά των καθισμάτων και ρίξαμε τη μεσαία (σ.σ.: προσοχή, φορέστε τις ζώνες σας!). Ήταν σαν να βρισκόμαστε μέσα σε μια τεράστια λιμουζίνα!

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: ΓΙΑΝΝΗΣ ΑΛΜΠΑΝΕΛΛΗΣ, ΑΡΧΕΙΟ 4Τ