Audi A1 Sportback 1.6 TDI S Tronic – Mini Cooper 5d D Auto

ΟΙ Γερμανοί έχουν χειριστεί με εξαιρετική μαεστρία τη δύσκολη εξίσωση που αφορά τη μεταφορά της ποιοτικής και πολυτελούς αίσθησης στη μικρή κατηγορία, αξιοποιώντας ιδανικά το ατού της στυλάτης εικόνας. Αν και η Mercedes διαφοροποιήθηκε εξαρχής σε ύφος και λογική με το Smart, οι BMW και Audi εστίασαν σε ένα αντίστοιχο κοινό, με τους Βαυαρούς να επενδύουν στη δυναμική του ονόματος «Mini», προσαρμόζοντας το κλασικό στα σύγχρονα δεδομένα, και τους συναδέλφους τους από το Ίνγκολσταντ, ακολουθώντας τη γνώριμη τακτική τους, να συγκεντρώνουν στο Α1 τα καλύτερα στοιχεία από τα συστατικά του ομίλου VAG στη μικρή κατηγορία.

Σήμερα, μάλιστα, η αντιπαράθεση των δύο premium μικρών εντείνεται ακόμα περισσότερο, καθώς οι δύο προτάσεις έχουν αποκτήσει μια εξαιρετική ομοιότητα σε επίπεδο προδιαγραφών και προσφερόμενων επιλογών, με το μεν Mini να επεκτείνει το φάσμα επιρροής του χάρη στην προσθήκη 5θυρης έκδοσης προς όφελος της πρακτικότητας, το δε Α1 να συνοδεύει το πρόσφατο φρεσκάρισμά του με μια ενδυνάμωση του τεχνολογικού προφίλ του, μέσω της επέκτασης και της αναβάθμισης των κινητήριων συνόλων βενζίνης και πετρελαίου. Ποια είναι λοιπόν τα κρυφά ατού κάθε πρότασης που μπορούν να δώσουν το πλεονέκτημα, όταν στα χαρτιά οι ομοιότητες είναι περισσότερες από τις διαφορές, όπως συμβαίνει στους δύο αντιπάλους της δοκιμής μας, με τα 5θυρα αμαξώματα, τους περιζήτητους σήμερα πετρελαιοκινητήρες και τα εξαιρετικά αυτόματα κιβώτια;

Στυλ και πρακτικότητα

Το παιχνίδι της αισθητικής με το στυλ και την κομψότητα λειτουργούσε ανέκαθεν ως ένα μέσο τονισμού της διαφορετικότητας των Α1 και Mini έναντι των υπόλοιπων προτάσεων της κατηγορίας. Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως μιλάμε για δύο μοντέλα με ιδιαίτερα διευρυμένες δυνατότητες εξατομίκευσης, σε επίπεδο τόσο αισθητικής όσο και εξοπλισμού, με το Mini πάντως να παραμένει κορυφαίο σε αυτό το κομμάτι. Οι πινελιές ανανέωσης στο Α1 δεν έχουν επηρεάσει στο παραμικρό αυτό το δεδομένο, αφού χρειάζεται ένα καλά εκπαιδευμένο μάτι ώστε να εντοπιστούν οι εξαιρετικά διακριτικές αλλαγές στα φωτιστικά σώματα, στη μάσκα και στον προφυλακτήρα.

Στην περίπτωση του Mini, η προσθήκη της δεύτερης σειράς θυρών έχει γίνει χωρίς να μιλάμε για αλλοίωση της εικόνας της χαρακτηριστικής σιλουέτας. Βέβαια, βάζοντας στην άκρη το αισθητικό κομμάτι, ουδείς μπορεί να αμφισβητήσει την επιπλέον πρακτικότητα των 5θυρων αμαξωμάτων, ειδικά όταν μιλάμε για μικρά αυτοκίνητα, όπου είναι σημαντική η διευκόλυνση στην πρόσβαση στις πίσω θέσεις. Αυτό, ωστόσο, δεν αλλάζει άρδην τα γνωστά για τα δύο μοντέλα χωροταξικά δεδομένα, ούτε πρέπει να δημιουργεί προσδοκίες υψηλότερες από την απλή δυνατότητα φιλοξενίας δύο επιβατών πίσω. Το Mini, παρ’ όλα αυτά, είναι περισσότερο κερδισμένο, καθώς η 5θυρη διαμόρφωση συνοδεύεται και από μια μικρή αύξηση του μεταξονίου, στοιχείο που του δίνει ένα μικρό πλεονέκτημα σε σχέση με το Α1, που τόσο ως 3θυρο όσο και ως Sportback «πατάει» σε πανομοιότυπο δάπεδο. Σε αμφότερες τις περιπτώσεις, τα πόδια των πίσω επιβατών δε θα αποφύγουν την επαφή με την πλάτη των εμπρός καθισμάτων, που στο Mini έχουν πιο κοίλη διαμόρφωση, δημιουργώντας μια ελάχιστα πιο ευρύχωρη αίσθηση.

Το Mini αποδεικνύεται σαφώς πιο γενναιόδωρο σε ύψος, με την πιο οριζόντια και φαρδιά διαμόρφωση της οροφής να εξασφαλίζει περισσότερο αέρα για τα κεφάλια σε σχέση με το Α1, ενώ, έστω και οριακά, υπερέχει και στη χωρητικότητα του πορτ μπαγκάζ. Από εκεί και πέρα, και στις δύο περιπτώσεις η εργονομία δεν αφήνει περιθώρια κριτικής, με το Mini ωστόσο να κερδίζει κάποιους επιπλέον πόντους εκτίμησης από τον οδηγό, καθώς η χαμηλή θέση οδήγησης δίνει μια πιο σπορτίφ νότα και το ευρύχωρο κάθισμα συμπληρώνει το πακέτο, προσφέροντας και πολύ καλή στήριξη. Από την άλλη πλευρά, αν και μιλάμε για δύο από τις πιο ποιοτικές σε υλικά και κατασκευή προτάσεις της κατηγορίας, η ζυγαριά γέρνει ελαφρώς προς το Α1, το οποίο, κυρίως λόγω της μονοκόμματης διαμόρφωσης του ταμπλό, που είναι περισσότερο σοβαρό σε σχέση με την παιχνιδιάρικη σύνθεση του Mini, δίνει μια πιο συμπαγή αίσθηση. Θα προτιμήσουμε, μάλιστα, την κλασική διάταξη οργάνων του Α1, που είναι περισσότερο ευδιάκριτη αλλά και… χορταστική, ενώ σίγουρα θα θέλαμε το Mini να επανέλθει στα πρότυπα των προηγούμενων εκδόσεων, με το κεντρικό και μεγαλύτερο όργανο μπροστά από τον οδηγό να αντιστοιχεί στο στροφόμετρο, το οποίο τώρα δείχνει σαν κάποια συμπληρωματική ένδειξη.

Και αν στους χώρους η κατάσταση είναι ξεκάθαρη, δεν ισχύει το ίδιο για τα υπόλοιπα στοιχεία της καμπίνας. Το παιχνιδιάρικο ντιζάιν συνδυάζεται πλέον με σαφώς καλύτερα υλικά στο Mini, όπου όμως συνεχίζουν να παρατηρούνται κάποιοι μικροτριγμοί. Αντίθετα, μπορεί στο εσωτερικό του Α1 η σοβαρότητα να χτυπάει κόκκινο ή, για να ακριβολογούμε, ό,τι πιο μαύρο, αλλά η μονομπλόκ ποιότητα και το εξαιρετικό φινίρισμα τού δίνουν μερικούς πόντους παραπάνω.

Με τρεις ή τέσσερις;

Ο λόγος, φυσικά, για τους κινητήρες και τον αριθμό των κυλίνδρων που ο κάθε κατασκευαστής εκτιμά ως την ιδανική τομή ανάμεσα στην απόδοση και την οικονομία, που σήμερα έχει καταστεί η βασική παράμετρος εξέλιξης. Στην BMW η πεποίθηση πως η χωρητικότητα των 500 κ.εκ. ανά κύλινδρο εξασφαλίζει τα βέλτιστα θερμοδυναμικά χαρακτηριστικά επεκτείνεται και στους δύο τύπους καυσίμου, οπότε η 3κύλινδρη διάταξη υιοθετείται και στο νέο 1.500άρη πετρελαιοκινητήρα, που φυσικά είναι εφοδιασμένος με όλα τα απαραίτητα σήμερα τεχνολογικά καλούδια, διαθέτοντας μεταξύ άλλων άμεσο ψεκασμό common rail και υπερτροφοδότη μεταβλητής γεωμετρίας. Ιδιαίτερο βάρος έχει δοθεί, μάλιστα, στην καταπολέμηση των κλασικών συμπτωμάτων από τη λειτουργία μονού αριθμού κυλίνδρων, οπότε η προσθήκη άξονα εξισορρόπησης αντιμετωπίζει με εξαιρετική επιτυχία τους επιπλέον κραδασμούς, με τη μόνη, πρακτικά, ένδειξη της διαφορετικότητας να προκύπτει από τη σχετικά πιο τραχιά χροιά στις υψηλότερες στροφές.

Βέβαια, πιο σημαντικό είναι το γεγονός πως επιδεικνύει μια ευχάριστη για πετρελαιοκινητήρα ζωντάνια από τις 1.500 σ.α.λ., ενώ η γραμμικότητα και η ευστροφία του δεν παρουσιάζουν διακυμάνσεις ακόμα και αρκετά μετά τις 4.000 σ.α.λ., δίνοντας έτσι ένα ευρύ εκμεταλλεύσιμο φάσμα λειτουργίας. Οι άνθρωποι της Audi, από την άλλη, έχουν καταφέρει να ανανεώσουν και να αναβαθμίσουν τον 1.600αρη TDI σε όλα τα επίπεδα, ώστε να παραμένει μεταξύ των πιο ανταγωνιστικών συνόλων της αγοράς σε απόδοση και λειτουργία. Στο Α1 τον συναντάμε σε μία ακόμα έκδοση απόδοσης (μετά τους 105, 110 και 120 ίππους), φθάνοντας αυτήν τη φορά τους 116 ίππους, ισοφαρίζοντας την αντίστοιχη τιμή του TwinPower Turbo του Mini, που ωστόσο στα χαρτιά καταθέτει ένα πλεονέκτημα της τάξης των 2 χλγμ. σε ροπή.

Παρ’ όλα αυτά, η ζυγαριά αναφορικά με την εικόνα των επιδόσεων γέρνει προς τη μεριά του Α1, εξαργυρώνοντας το χαμηλότερο βάρος αλλά και την πυκνότερη κλιμάκωση που επιτρέπει η επιπλέον μία σχέση του S tronic συγκριτικά με το 6άρι Steptronic του Mini. Εκκινώντας από στάση, το Audi σημειώνει εύκολα 9,5 δλ. για τη διαδικασία των 0-100 χλμ./ώρα, κερδίζοντας την αντίστοιχη επίδοση του Mini κατά 0,7 δλ. και διατηρώντας την πρωτοπορία του σε όλη τη φάση της επιτάχυνσης μέχρι τα 1.000 μέτρα. Ακόμα πιο πρακτικά εισπρακτέα στην καθημερινή χρήση είναι η επιπλέον ζωντάνια του Α1 στις ενδιάμεσες επιταχύνσεις, για παράδειγμα στα 80-110 χλμ./ώρα με 4η και 5η σχέση, όπου χρειάζεται 5,0 και 6,3 δλ., όταν το Mini σημειώνει, αντίστοιχα, 5,9 και 7,3 δλ. Ανεβαίνοντας πιο ψηλά, στα 120-140 χλμ./ώρα, το Α1, ακόμα και με επιλεγμένη την 7η σχέση, παραμένει μπροστά από το Mini με 6η, με τις αντίστοιχες επιδόσεις των δύο αντιπάλων να είναι 8,9 και 9,4 δλ., αντίστοιχα. Το πλεονέκτημα του Audi ενισχύεται περαιτέρω βάζοντας στην εξίσωση και τον παράγοντα του κόστους χρήσης, καθώς ο TDI χρειάζεται κατά μέσο όρο 6,1 λίτρα πετρελαίου ανά 100 χλμ., όταν ο 3κύλινδρος 1.500άρης δεν πείθει για τη φειδώ του στη διαχείριση καυσίμου, καθώς η μέση κατανάλωση ξεπερνά αρκετά το μέσο όρο της κατηγορίας, φθάνοντας τα 7 λίτρα/100 χλμ.

Ανήσυχα πνεύματα

Η τονισμένη πρακτικότητα που υπόσχονται τα 5θυρα αμαξώματα σε καμία περίπτωση δεν ακυρώνει το νεανικό και -γιατί όχι;- ανήσυχο χαρακτήρα των δύο μοντέλων, που ξεφεύγουν από τα τυποποιημένα δεδομένα ενός μικρού αυτοκινήτου πόλης, κλείνοντας το μάτι σε ένα κοινό που μαζί με το στυλ και την ποιότητα θα αναζητήσει και τη ζωντάνια στον οδηγικό χαρακτήρα. Σε αυτό το κομμάτι το Mini έχει καθιερωθεί ως σημείο αναφοράς της κατηγορίας, και η 5θυρη εκδοχή του δεν ξεφεύγει από τον κανόνα. Κάθεσαι ιδανικά, οπότε η αίσθηση πως το «φοράς» είναι έντονη από τη στιγμή που θα βρεθείς στη θέση του οδηγού, και ενισχύεται ακόμα περισσότερο ζώντας μαζί του εντός και εκτός των τειχών της πόλης. Αδιαμφισβήτητα ατού; Τιμόνι και ανάρτηση, με το πρώτο να δίνει μαθήματα στον ανταγωνισμό με την ταχύτητα, την ακρίβεια και την ένταση της απόκρισης, τη στιγμή που οι ρυθμίσεις και η γεωμετρία καταφέρνουν να διαμορφώσουν ένα άκρως ανταποδοτικό οδηγικό προφίλ. Μάλιστα, η 5θυρη έκδοση δείχνει ελαφρώς πιο ενδοτική στην απόσβεση των ανωμαλιών σε σχέση με την 3θυρη, προς όφελος της άνεσης, χωρίς αυτό να αποβαίνει εις βάρος της αποτελεσματικότητας. Χωρίς αμφιβολία, βρίσκεται στο στοιχείο του σε διαδρομές όπου οι ευθείες σπανίζουν, οπότε σε προδιαθέτει να πατήσεις βαθύτερα το γκάζι εκμεταλλευόμενος την ευελιξία και την ακρίβεια στην αλλαγή κατεύθυνσης και μαζί την πολύ καλή πρόσφυση του εμπρός μέρους, που κάνει σαφές πως οι δυνατότητες του πλαισίου ξεπερνούν κατά πολύ αυτές του κινητήρα.

Με τους τροχούς στις τέσσερις άκρες του αμαξώματος, το σίγουρο πάτημα σου δίνει την αίσθηση πως βρίσκεσαι σε ένα φαρδύ αυτοκίνητο μεγαλύτερης κατηγορίας. Η σχεδόν ακαριαία απόκριση στην είσοδο της στροφής σε συνδυασμό με τις πολύ μικρές κλίσεις αλλά και την αποτελεσματική λειτουργία του ηλεκτρονικού μπλοκέ EDLC δίνουν μια εξαιρετική ακρίβεια στο πέρασμα από κάθε στροφή, ανεξαρτήτως ακτίνας, διαμορφώνοντας μια εικόνα με σπορτίφ διάθεση. Σημαντικό ρόλο σε αυτό παίζει, άλλωστε, και η σπιρτάδα του πίσω μέρους, που δείχνει μια ευχάριστη ευαισθησία στο ζύγισμα του γκαζιού, εκδηλώνοντας ένα ευχάριστο, ελαφρύ γλίστρημα, που βοηθά και στη ρύθμιση της τροχιάς.

Από την άλλη, το Α1 αποτυπώνει το δικό του προφίλ με έναν πιο μονοδιάστατο τρόπο, χωρίς όμως εντέλει να υπολείπεται σε αποτέλεσμα. Δεν κεντρίζει, για παράδειγμα, τον οδηγό με τη συμμετοχικότητα του οδηγικού προφίλ του, όπως το Mini, όμως καταθέτει με ευκολία αντίστοιχη ταχύτητα κάτω από όλες τις συνθήκες. Το ατού των επιδόσεων υποστηρίζεται ιδανικά από το πλαίσιο, που έχει αποδείξει στο S1 πως μπορεί να αντεπεξέλθει σε πολύ υψηλότερες απαιτήσεις από αυτές του 1.600αρη TDI, τη στιγμή που η γεωμετρία και οι ρυθμίσεις της ανάρτησης δημιουργούν το υπόβαθρο για άφθονη πρόσφυση αλλά και ζωντάνια στην απόκριση. Αποδεικνύεται, λοιπόν, αντίστοιχα ικανό και ακριβές με το Mini στη χάραξη καθαρών τροχιών, παρά την κάπως πιο αδιάφορη αίσθηση του τιμονιού γύρω από την ευθεία, την ίδια ώρα που βασίζεται περισσότερο στην ακρίβεια και την αποτελεσματικότητα του εμπρός μέρους, βοηθώντας έτσι τους λιγότερο μυημένους, που θα προτιμήσουν τη σιγουριά που δίνει η ουδετερότητα του πίσω άξονα, ο οποίος σπάνια και μόνο έπειτα από απαίτηση του οδηγού θα δείξει τάσεις ανεξαρτητοποίησης.

Αφήνοντας πάντως στην άκρη το στυλ που ταιριάζει στο καθένα, θα σημειώσουμε πως ο ημιάκαμπτος άξονας του A1, χωρίς να στερεί από τη στιβαρότητα της κύλισης, δεν μπορεί να συναγωνιστεί τα ποιοτικά χαρακτηριστικά στο φιλτράρισμα των ανωμαλιών που δίνουν οι πίσω πολλαπλοί σύνδεσμοι του Mini.

Photo finish

Η αναζήτηση μεταξύ των δύο κύριων premium εκφράσεων της μικρής κατηγορίας ευτυχώς δεν αναλώνεται μόνο στο κομμάτι της πολυτελώς δοσμένης ποιότητας και της trendy εικόνας. Παράλληλα με αυτήν την πολύ καλά δουλεμένη πλευρά τους, αμφότερα τα Α1 και Mini έχουν να επιδείξουν ένα προφίλ που πλαισιώνεται από μια σειρά άκρως ελκυστικών στοιχείων, διαμορφώνοντας εντέλει ένα χαρακτήρα με άποψη. Το Mini έχει αναμφίβολα τους δικούς του φανατικούς ακολούθους, και με αυτήν την εκδοχή του στοχεύει ξεκάθαρα στη διεύρυνση της επιρροής του και στο κοινό που αναζητά την πρακτικότητα του 5θυρου αμαξώματος, που πλέον δεν είναι αποκλειστικότητα του αδελφού Countryman. Ακολουθώντας δε πιστά την παράδοση που συνοδεύει το όνομα «Mini», επιδεικνύει και σε αυτήν του την έκδοση ένα εξαιρετικό οδηγικό ταλέντο, που καταφέρνει να αγγίξει τις ευαίσθητες χορδές του οδηγού.

Ωστόσο, ως απάντηση σε αυτό, το Α1 συγκεντρώνει περισσότερους πόντους με την ευστοχία του σε πιο πολλούς πρακτικούς τομείς, και έτσι γέρνει έστω και οριακά τη ζυγαριά προς το μέρος του σε αυτήν την αναμέτρηση. Μπορεί λοιπόν να μη δημιουργεί ένα αντίστοιχο με το Mini δέσιμο με τον οδηγό, αλλά δεν υπολείπεται στο παραμικρό σε ικανότητα και ταχύτητα, τη στιγμή που το αδιαμφισβήτητο πλεονέκτημά του σε επιδόσεις συνοδεύεται και από μια σαφή υπεροχή του σε κατανάλωση, η οποία ενισχύει περαιτέρω και το πιο οικονομικό προφίλ έναντι του αντιπάλου του σε επίπεδο κτήσης._ 4Τ

ΤΟ ΧΡΩΜΑ ΤΟΥ ΧΡΗΜΑΤΟΣ

Το Audi A1 είναι αυτό που ξεκινά την αναμέτρηση με το ψυχολογικό πλεονέκτημα της χαμηλότερης τιμής. Θα σημειώσουμε, βέβαια, πως μιλάμε για δύο μοντέλα με εξαιρετικά διευρυμένες δυνατότητες εξατομίκευσης και μια πολύ πλούσια λίστα έξτρα εξοπλισμού, που μπορεί να μεταβάλει αρκετά το κόστος σε σχέση με την έκδοση βάσης. Πάντως, και στις δύο περιπτώσεις ο βασικός εξοπλισμός είναι αρκετά ικανοποιητικός, περιλαμβάνοντας έξι αερόσακους, κλιματισμό, ηλεκτρικά παράθυρα και καθρέφτες, ηχοσύστημα και ζάντες αλουμινίου. Στην περίπτωση του A1 Sportback, η βασική έκδοση 1.6 TDI ξεκινά από τα 21.300 ευρώ (19.870 με απόσυρση), ενώ η αντίστοιχη του Mini Cooper 5d D ξεκινά από τα 22.550 ευρώ (21.120 με απόσυρση). Σε ό,τι αφορά τα αυτόματα κιβώτια, το S tronic στο Α1 χρεώνεται επιπλέον 2.000 ευρώ, ενώ το Steptronic στο Mini 1.921 ευρώ, αντίστοιχα.

AUDI A1 SPORTBACK 1.6 TDI S tronic

ΥΠΕΡ/ΕΠΙΔΟΣΕΙΣ/ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΗ

ΚΑΤΑ/ΥΨΟΣ ΠΙΣΩ ΘΕΣΕΩΝ

MINI COOPER 5d D Auto

ΥΠΕΡ/ΟΔΙΚΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ/ΘΕΣΗ ΟΔΗΓΗΣΗΣ

ΚΑΤΑ/ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΗ

ΦΩΤΟΓΡΑΦIΕΣ: ΓΙΑΝΝΗΣ ΑΛΜΠΑΝΕΛΛΗΣ