Δοκιμάζουμε το 500 Abarth

Ο Σκορπιός του Κάρλο Άμπαρτ συνάντησε για πρώτη φορά το μπιζουδάκι της Fiat το 1957, σε μια απόπειρα με τον κωδικό «500 Coupe Zagato». Τα ραντεβού τους συνεχίστηκαν -για τακτά χρονικά διαστήματα- μέχρι το 1970 και το «695 SS Lusso Competizione». Σήμερα, 38 χρόνια μετά, ο έρωτας των δύο ξαναγεννιέται και μετουσιώνεται στο σύγχρονο 500 Abarth, με τον υπερτροφοδοτούμενο κινητήρα των 1.400 κ.εκ. και τους 135 ίππους!

 

Θεωρητικά, αυτό το «500» δεν απευθύνεται σε όλους και, βάσει προδιαγραφών, αφορά πολύ λιγότερο το γυναικείο φύλο, σε σχέση με τα «απλά» μοντέλα της σειράς, που αποτελούν πόλο έλξης για δεσποινίδες και κυρίες. Αυτό το «500» είναι αντρικό παιχνίδι ή, έστω, για όποιες έχουν άποψη, και έτσι το αντιμετωπίσαμε στη δοκιμή του επί ελληνικού εδάφους. Τα γονίδια είναι συγκεκριμένα και το ερώτημα στο οποίο οφείλουμε να απαντήσουμε είναι κατά πόσο το τσίμπημα του Σκορπιού ήταν αρκετά… μολυσμένο για να μεταλλάξει το γλυκό «500» σε κακό Abarth.

 

Το γεγονός ότι θα αναβίωνε κάποια στιγμή ο θρύλος, ειδικά με τον ερχομό της νέας γενιάς του Fiat 500, είχε πάρει πλέον τη μορφή λαϊκής απαίτησης. Βέβαια, στη συγκεκριμένη περίπτωση δε συνοδεύεται από το όνομα της Fiat, αλλά αποτελεί το δεύτερο κατά σειρά μοντέλο της νέας εποχής Abarth, έπειτα από το αντίστοιχο Gr. Punto των 155 ίππων. Φυσικά, το καλούπι είναι αυτό το γνωστό, που μας έχει πάρει το μυαλό, αλλά τα τσιμπήματα που έχει -εντός και εκτός του αυτοκινήτου- είναι πολλά και ουσίας.

 

Σύμφωνα με τους ανθρώπους της εταιρείας, καμία σχεδιαστική αλλαγή δεν έγινε αποκλειστικά για λόγους στιλ και εντυπωσιασμού, αλλά όλες εξυπηρετούν κάποιο μηχανολογικό σκοπό, ενώ ταυτόχρονα έγιναν προσπάθειες η εμφάνισή του να παραπέμπει -όσο το δυνατόν- στα 595 και 695 Abarth εκείνης της εποχής.

 

Ο Σκορπιός έχει πάρει τη θέση του περιμετρικά του αυτοκινήτου, το συνολικό μήκος έχει αυξηθεί αρκετά (111 χλστ.), για να βολευτεί καλύτερα ο κινητήρας του, ενώ οι αεραγωγοί εξυπηρετούν στην καλύτερη και πιο άμεση ψύξη των δύο intercooler που διαθέτει. Ακόμα και η μεγαλύτερη αεροτομή στο πίσω μέρος δεν μπήκε απλώς για λόγους αισθητικής, αλλά για να βελτιώσει κι άλλο την αεροδυναμική του, ενώ τα 16άρια και τα 17άρια Pirelli P Zero Nero, που αγκαλιάζουν τις όμορφες(!) ζάντες του, συνεισφέρουν με τη σειρά τους στη συμπεριφορά του αυτοκινήτου στο δρόμο. Τέλος, οι διπλές εξατμίσεις βοηθούν στην ομαλότερη εξαγωγή αερίων από τον κινητήρα, ενώ ταυτόχρονα «παίζουν τη μουσική» που μας αρέσει να ακούμε από ένα «Άμπαρτ».

 

Ίδια φιλοσοφία και στο ποιοτικό εσωτερικό του αυτοκινήτου, με τα καθίσματα τύπου μπάκετ να κρατούν στη θέση του το σώμα, κάτω από όλες τις συνθήκες, και το flat-bottom τιμόνι να γίνεται στην κυριολεξία προέκταση των χεριών του οδηγού. Αριστερά από αυτό (λίγο κρυμμένο πίσω από το μοχλό των φλας…) βρίσκεται το όργανο ένδειξης της πίεσης του τούρμπο, που περιλαμβάνει και λυχνία για την ιδανική αλλαγή ταχυτήτων, τόσο για οικονομική οδήγηση όσο και για βέλτιστη επιτάχυνση στη λειτουργία Sport.

 

Είναι αλήθεια ότι σε σβέλτο ρυθμό η κόκκινη ένδειξη που αναβοσβήνει σε βοηθάει, αφού δε χρειάζεται καν να βλέπεις το στροφόμετρο, αλλά σε ήρεμη-καθημερινή χρήση κάποιους θα τους ενοχλήσει -δικαιολογημένα- το συχνό άναψε-σβήσε… Τα μεταλλικά πεντάλ και οι κόκκινες ραφές σε τιμόνι, επιλογέα ταχυτήτων και χειρόφρενο συμπληρώνουν ιδανικά την ιδιαίτερη εικόνα του μοντέλου.

 

Καλά και ωραία όλα τα παραπάνω και, φυσικά, έχουν και αυτά τη δική τους σημασία. Όταν, όμως, έχεις στα χέρια σου τα κλειδιά ενός Abarth, αυτό που πρωτίστως θέλεις είναι να το οδηγήσεις. Βολεύεσαι εύκολα στη θέση οδήγησης, σκέφτεσαι ότι είναι κρίμα που το τιμόνι δε ρυθμίζεται τηλεσκοπικά, για να τη χαρακτηρίσεις τέλεια, και θέτεις σε λειτουργία τον κινητήρα. Καλά το καταλάβατε. Μπορεί το κόκκινο καπάκι με το Σκορπιό να αποτελεί το τέλειο καμουφλάζ, αλλά ουσιαστικά μιλάμε για το γνωστό μπλοκ των 1.368 κ.εκ., που κατά καιρούς έχει πάρει διάφορες ονομασίες, όπως «T-Jet» (Gr. Punto και Bravo), «Turbo Jet» (Delta), «Turbo Benzina» (MiTo) κτλ.

 

Στην περίπτωση του 500 Abarth, τώρα, αποδίδει 135 ίππους στις 5.500 σ.α.λ. και 21 χλγμ. ροπής μόλις από τις 3.000 σ.α.λ. στη λειτουργία Sport, κατά την οποία η πίεση του τούρμπο ανεβαίνει από τα 0,8 bar, που βρίσκεται σε νορμάλ λειτουργία, στιγμιαία κοντά στα 1,2 bar. Αυτή η απόδοση επιτυγχάνεται με μια τουρμπίνα ΙΗΙ, σταθερής γεωμετρίας, ενώ το κιβώτιο ταχυτήτων που επιλέχθηκε είναι 5 σχέσεων, και, κατά τη γνώμη μας, αρκετά μακρύ για την εν γένει φιλοσοφία του μοντέλου. Πάντως, η απάντηση των Ιταλών σε αυτό το ερώτημα είναι ότι δε χρειάζεται να έχει πολύ σφιχτή κλιμάκωση ή 6 σχέσεις, λόγω της αυξημένης ροπής του κινητήρα και του χαμηλού βάρους του. Στη ροπή θα συμφωνήσουμε, τα 1.125 κιλά που έδειξε η ζυγαριά όμως μας υποχρεώνουν να πούμε ότι το «500αράκι» μόνο ελαφρύ δεν είναι…

 

Τέρμα η γκρίνια, όμως, αφού τα χιλιόμετρα περνούν και αρχίζουμε να νιώθουμε καλά μαζί του. Το οδόμετρο βρίσκεται σε προχωρημένο στάδιο, κι έτσι ξεκινάμε τη γνωστή μας διαδρομή προς το «στίβο των μετρήσεων» στο Ακραίφνιο. Καμία σχέση με τα παλιά «τουρμπάτα» Fiat, καθώς είναι ιδιαίτερα γραμμικό, αν και «φουσκώνει» λίγο στις ψηλές σ.α.λ. Στις γρήγορες στροφές-καμπές της Υλίκης μας γέμισε εμπιστοσύνη με το πάτημά του, εκμεταλλευόμενο και τα φαρδιά ελαστικά 205/40-R17. Γέρνει όσο πρέπει και χωρίς να προβληματίζει, αλλά η ιδιαίτερα μικρή διαδρομή της ανάρτησης -εμπρός- τερματίζει συχνά, με άμεσο αποτέλεσμα το ταρακούνημα, μιας και τα χαμηλοπρόφιλα ελαστικά δεν μπορούν να βελτιώσουν την κατάσταση.

 

Πάντως, το μικρό Abarth σε καλό οδόστρωμα δε σε ενοχλεί καθόλου. Αν, μάλιστα, η καλή άσφαλτος βρίσκεται σε επαρχιακό δρόμο με στροφές, η διασκέδαση ξεκινά. Βέβαια, το ESP δεν απενεργοποιείται, αλλά, με το ASR εκτός, το πίσω μέρος συμπεριφέρεται ευχάριστα, θυμίζοντας κάπως τα παλαιότερα 106 Rallye 1.3, Citroen ΑΧ κτλ. Το άμεσο -αν και λίγο ελαφρύ- τιμόνι καθώς και το ηλεκτρονικό διαφορικό TTC (Torque Transfer Control) συμπληρώνουν άψογα την ωραία αίσθηση του μικρού Abarth και το μόνο που μας μένει είναι η επιβεβαίωση των εργοστασιακών επιδόσεων.

 

Τα 8,1 δλ. για την επιτάχυνση των 0-100 χλμ./ώρα έρχονται άνετα, με το κιβώτιο να συμβαδίζει στη διαδικασία. Τα νέα γίνονται ακόμα καλύτερα στη διαδικασία των ρεπρίζ, με το «500αράκι» να πραγματοποιεί παραπλήσιες επιδόσεις με εκείνες δυνατότερων μοντέλων-μεγαλύτερων κατηγοριών. Ενδεικτικά σας αναφέρουμε ότι, με 4η σχέση στο κιβώτιο, τα 80-120 χλμ./ώρα γίνονται σε 7,5 δλ., ενώ η απόσταση των 1.000 μ. καλύπτεται σε 29,4 δευτερόλεπτα. Πώς είπατε, αν φρενάρει; Οι αεριζόμενοι δίσκοι των 284 χλστ. εμπρός και οι δίσκοι των 240 χλστ. πίσω μάς είχαν προϊδεάσει, και τα 56,7 μ. που χρειάστηκε για να ακινητοποιηθεί το Abarth από τα 120 χλμ./ώρα απλώς επιβεβαίωσαν την αίσθηση πως και «πάει», και «σταματάει».

 

Στη σύγχρονη, όμως, εκδοχή του. Βλέποντάς το, ίσως να περιμένεις περισσότερα πράγματα από αυτό, ειδικά αν το φαντάζεσαι σε ειδική διαδρομή με την πιθανότητα τοποθέτησης ρολ μπαρ. Πάντως, πέραν του ότι δεν απευθύνεται μόνο στον ειδικό, αλλά και στην κυρία που «το έχει» και στο νεαρό που θέλει να μάθει, είναι ευχάριστο οδηγικά, γρήγορο και φιλικό, χωρίς παλιομοδίτικη συμπεριφορά, ενώ διατηρεί και τα ποιοτικά στοιχεία της έκδοσης των 95 ίππων.

 

Η βασική τιμή των 18.400 ευρώ σε κάνει να ξεχνάς ακόμα και το πόσο όμορφο είναι αυτό το Abarth, προσπερνώντας την ιστορία του; Αν έχεις τα χρήματα διαθέσιμα, χαλάλι. Αξίζει. Πάρε το κορυφαίο της σύγχρονης σειράς 500 για πολλούς λόγους, συνδεδεμένους με στοιχεία ευχαρίστησης που βρίσκεις στα Mini, «207» και Clio, αυτοκίνητα και μεγαλύτερα, και ακριβότερα. Με την ευκαιρία, πειραματίσου οδηγικά, ασχολήσου γενικότερα μαζί του και, πάνω απ’ όλα, άφησε το Σκορπιό να σημαδέψει και τη δική σου ζωή._ 4Τ