Οδηγούμε το Toyota C-HR 1.2Τ

Μπορεί η ιαπωνική εταιρεία να έχει επενδύσει πολύ χρόνο και χρήμα στα υβριδικά της μοντέλα, ίσως όμως αυτό κάπου να έχει γίνει και εις βάρος της υπόλοιπης γκάμας. Μία γκάμα που διαθέτει μεν τα απαραίτητα (μοντέλα), αλλά όχι και αυτό το κάτι παραπάνω που θα την κάνει να ξεχωρίσει από τον σωρό του ανταγωνισμού. Τέτοια μοντέλα με το κάτι παραπάνω ήταν το πρώτο RAV4, η τελευταία Celica, ή ακόμα και τηρουμένων των αναλογιών, εκείνο το πρώτο Yaris. Mε το C-HR η Toyota ξαναβρίσκει αυτό το κάτι παραπάνω, κάτι που καταλαβαίνεις από τις αντιδράσεις των περαστικών. Όλοι το κοιτάνε, πολλοί ρωτάνε και το σίγουρο είναι ότι η εταιρεία καταφέρνει να δημιουργήσει (θετικό) ντόρο γύρω από το όνομα της.

Πέρα όμως από την εντυπωσιακή εμφάνιση υπάρχει και η ουσία. Από πλευράς χώρων το νέο μοντέλο επιφυλάσσει μία μίνι έκπληξη. Αν και θα περίμενε κανείς ότι ένα τέτοιο σχήμα θα είχε επιπτώσεις στους προσφερόμενους χώρους, κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει. Υπάρχει ικανοποιητικός χώρος για το κεφάλι και τα πόδια των πίσω επιβατών, ενώ καθώς το κεντρικό τούνελ δεν προεξέχει υπερβολικά, ακόμα και ένας πέμπτος επιβάτης θα καταφέρει να βολευτεί. Φυσικά δεν είναι όλα ρόδινα, καθώς η μουντή και σκοτεινή ατμόσφαιρα, η περιορισμένη θέα προς τα εμπρός και πάνω από όλα, τα μικροκαμωμένα πίσω παράθυρα, θα δημιουργήσουν κλειστοφοβία συναισθήματα σε όσους βρεθούν στο πίσω κάθισμα.

Μέτριος για ένα όχημα αυτού του μεγέθους είναι ο χώρος αποσκευών, που φθάνει τα 377 λίτρα, ενώ η εταιρεία δεν ανακοινώνει κάποια τιμή μέγιστης χωρητικότητας με ριγμένες τις πλάτες των πίσω καθισμάτων. Οι χώροι για μικροαντικείμενα είναι ικανοποιητικοί, ενώ υπάρχει αρκετός χώρος στην κονσόλα μεταξύ των καθισμάτων (ευτυχώς δεν επαναλήφθηκε το ατόπημα του Avensis, στο οποίο δεν υπήρχε καμία θήκη εμπρός από τον επιλογέα)

Το ταμπλό είναι καλοφτιαγμένο με την κεντρική οθόνη να δεσπόζει στο κέντρο.  Η θέση οδήγησης είναι αρκετά βολική και δεν προδίδει ότι οδηγείς ένα όχημα με μεγάλη απόσταση από το έδαφος, ενώ το κάθισμα στηρίζει αρκετά καλά το σώμα. Όπως είναι φυσικά αναμενόμενο η περιφερειακή ορατότητα υποφέρει, με αυτή την διαμόρφωση στις πίσω κολόνες και το παρμπρίζ.

Κάτω από το καπό βρίσκεται ο 1200αρης υπερτροφοδοτούμενος κινητήρας που γνωρίσαμε για πρώτη φορά στο Auris, ο οποίος αποδίδει 116 ίππους και 185 Nm ροπής. To τεχνολογικό του υπόβαθρο (σε χαμηλά φορτία μπορεί να εναλλάσσει την λειτουργία μεταξύ του κύκλου Όττο και του κύκλου Άτκινσον, ενώ υιοθετεί το εξελιγμένο σύστημα ελέγχου των βαλβίδων VVTiW),  προδίδει ότι προτεραιότητα έχει δοθεί στον οικολογικό χαρακτήρα, παρά στην μέγιστη δυνατή απόδοση. Είναι αρκούντως ελαστικός, έχει καλή απόκριση στο γκάζι (κυρίως στα προγράμματα λειτουργίας normal και power, μιας και στο eco φιμώνεται κάπως), αλλά το βάρος των 1.320 κιλών δεν του αφήνει περιθώρια για κάτι το ξεχωριστό από πλευράς επιδόσεων. Εξαιρετική δουλειά πάντως έχει γίνει στον επιλογέα του κιβωτίου, ο οποίος διακρίνεται για την αίσθηση, την ακρίβεια και το κούμπωμα των σχέσεων. Σε ότι αφορά την κατανάλωση οι πρώτες μετρήσεις μας έδειξαν ότι η μέση τιμή διαμορφώνεται στα  8,7 λτ./100 χλμ.

Μία ακόμα ευχάριστη έκπληξη που επιφυλάσσει το C-HR, αφορά την οδική συμπεριφορά. Χωρίς να είναι σκληρό, απορροφάει με αποτελεσματικότητα όλες τις ελληνικές λακκούβες,  την ίδια στιγμή που η ανάρτηση ελέγχει με ακρίβεια τις αντιδράσεις του αμαξώματος στις στροφές, ενώ αρκετά καλή είναι η αίσθηση του τιμονιού.

Στα ατού του C-HR θα πρέπει να συμπεριλάβουμε και το θέμα του κόστους. Οι τιμές ξεκινούν από τα 20.520 ευρώ για την έκδοση C-ITY, όπου θα πρέπει να σημειώσουμε ότι το σύστημα αυτόματου φρεναρίσματος είναι στάνταρ. Αξίζει πάντως κάποιος να στραφεί στην αμέσως επόμενη έκδοση C-ENTER των 22.070 ευρώ, λόγω του πλουσιότερου εξοπλισμού, ο οποίος μεταξύ άλλων συμπεριλαμβάνει ζάντες αλουμινίου, διζωνικό κλιματισμό, αλλά και το σύστημα πολυμέσων Touch2. Σκαρφαλώνοντας ακόμα υψηλότερα (27.170 ευρώ), μπορεί κανείς να πλαισιώσει το C-HR με αυτόματο κιβώτιο τύπου CVT και σύστημα τετρακίνησης.