Από τον Φεβρουάριο του 2007, εποχή που η Nissan έφερε για πρώτη φορά στη ζωή το Qashqai, πολύ νερό έχει κυλίσει στο αυλάκι της SUV κατηγορίας.
Το Nissan Qashqai ήταν εν έτει 2007 ένα σύγχρονο σε σύλληψη αυτοκίνητο, που σε καμία περίπτωση δεν έδειχνε διατεθειμένο να ακολουθήσει τις εξελίξεις. Γιατί, πολύ απλά, ήταν το ίδιο που ήθελε να τις δημιουργήσει. Και μάλιστα με έναν αρκετά ευφυή, αλλά και εύστοχο, όπως απεδείχθη τα μετέπειτα χρόνια, τρόπο, που όμοιό του ήταν αδύνατο να εντοπίσεις την εποχή εκείνη στην υπό διαμόρφωση κατηγορία των crossover οχημάτων. Το εγχείρημα των ανθρώπων της Nissan σε μια συνομοταξία οχημάτων που στην πλειονότητά της επέλεγε την πεπατημένη, τόσο σε σχεδίαση, ακολουθώντας τις πλέον «ασφαλείς» οδούς του είδους, όσο και ευρύτερα, σε επίπεδο φιλοσοφίας, ήταν ομολογουμένως δύσκολο. Όσο και συγκεκριμένο. Εδώ ακριβώς, όμως, κρυβόταν και η μεγάλη πρόκληση της όλης προσπάθειας.
Τι ακριβώς, λοιπόν, πρέσβευε 10 χρόνια πριν το τολμηρό -ομολογουμένως- εγχείρημα της ιαπωνικής εταιρείας;
Η απάντηση ήταν πολύ πιο απλή απ’ ό,τι θα μπορούσε κανείς να φανταστεί, καθώς επρόκειτο για ένα «ψηλωμένο» μεν οικογενειακό, σε διαστάσεις μικρομεσαίου χάτσμπακ, με 5θυρη για λόγους πρακτικότητας περιβολή, και συνάμα ένα αυτοκίνητο με αυξημένη… αίσθηση ελευθερίας, χάρη στην ικανή απόσταση του αυτοφερόμενου –ασφαλώς- αμαξώματός του από το έδαφος. Έτσι, από τη μια μεριά, το Qashqai αποτέλεσε ένα μοντέλο-γέφυρα ανάμεσα στο πολυμορφικό Note και το… αξέχαστο Almera, που μοιραία πήρε την άγουσα για τα αποδυτήρια (όπως ακριβώς συνέβη και με το οριακά μεγαλύτερο Primera) και το ξεκάθαρα «SUVοειδές», X-Trail, συνθέτοντας με τον τρόπο αυτό μια διαφορετική-εναλλακτική πρόταση απέναντι στους συνήθεις υπόπτους της κατηγορίας C. Τα Ford Focus, Opel Astra και VW Golf. Χωρίς «ναι μεν, αλλά», το Qashqai ήταν ένα υβρίδιο ή, αν προτιμάτε, ένα» νέο είδος αυτοκινήτου», που με το δικό του ταμπεραμέντο και την αρωγή των παραδοσιακών αξιών της Nissan σε επίπεδο ποιότητας και αξιοπιστίας σε βάθος χρόνου, προσπάθησε να «τριπλάρει» τον ανταγωνισμό, επιχειρώντας να «παντρέψει» δύο θεωρητικά αντικρουόμενους χαρακτήρες. Με το καλημέρα, κατάφερε να διαφέρει σε αισθητική, χωρίς όμως να… τρομάζει, κλείνοντας πονηρά το μάτι στον ανταγωνισμό. Διαφορετικό, αλλά και οικείο, συνάμα. Και για το λόγο αυτό κατάφερε να πείσει αλλά και να πετύχει εμπορικά, ανοίγοντας την ίδια στιγμή με την παρουσία του νέους ορίζοντες σε μια κατηγορία που στις μέρες μας αποτελεί την «ήρεμη εμπορική δύναμη» στο ευρωπαϊκό και όχι μόνο αυτοκινητικό γίγνεσθαι.
Σε κάθε περίπτωση, η επιτυχημένη ευρωπαϊκή συνταγή και καριέρα του… ευρωπαϊκού Qashqai που συνεχίζει μέχρι και σήμερα να κατασκευάζεται στο Sunderland της Μ. Βρετανίας με ρυθμό 58 αντιτύπων την ώρα(!), αποδεικνύεται με τον πλέον πειστικό τρόπο από τους ίδιους τους αριθμούς. Σχεδόν 90.000 πωλήσεις το 2007, πάνω από 140.000 το 2008 και σταθερά πάνω από το άτυπο φράγμα των 200.000 μονάδων από το 2010 μέχρι και σήμερα. Με αποκορύφωμα, ασφαλώς, το 2016, χρονιά που το ιαπωνικό crossover κατάφερε να σημειώσει νέο ρεκόρ πωλήσεων με περισσότερες από 230.000 ταξινομήσεις στο σύνολο της γηραιάς ηπείρου.
Ο αντίλογος
Με το πέρασμα των ετών, όπως ήταν φυσικό, ο ανταγωνισμός δεν έμμεινε με σταυρωμένα τα χέρια. Στο… χορό της κατηγορίας μπήκαν όλοι σχεδόν οι μεγάλοι «παίχτες» παρουσιάζοντας κατά καιρούς τις δικές τους εκδοχές απέναντι στο «φαινόμενο Qashqai». Όπως συνέβη και με την περίπτωση των Γάλλων της Peugeot, οι οποίοι προσπάθησαν να αντιταχτούν με μια πρόταση, η οποία προσέγγισε το όλο θέμα από μια διαφορετική σκοπιά ενσωματώνοντας στο πρώτης γενιάς 3008 χαρακτηριστικά της MPV κατηγορίας. Δυστυχώς για τους Γάλλους (αλλά και για πολλούς ακόμα σφετεριστές του θρόνου) το εγχείρημα δεν στέφθηκε με την επιτυχία, αν μη τι άλλο εκείνη που περίμεναν οι δημιουργοί του, μιας και τα οχήματα του είδους αργά, πλην όμως σταθερά, παραγκωνίστηκαν εμπορικά δίνοντας τη θέση τους σε μοντέλα στον οποίο κυρίαρχος ήταν ο crossover χαρακτήρας. Σε αυτοκίνητα, δηλαδή, που έδειχναν περισσότερο «τζιπ» και λιγότερο «MPV». Το μήνυμα ελήφθη, και ιδού το νέο και σαφώς πιο… προοδευτικό σε σχέση με το παρελθόν, Peugeot 3008. Ένα αυτοκίνητο που επτά χρόνια μετά την πρώτη απόπειρα της Peugeot, «επιχειρεί» εκ νέου στα διευρυμένα πλέον μονοπάτια της κατηγορίας προβάλλοντας… εκλεπτυσμένα σχεδιαστικά γνωρίσματα, αλλά και τεχνολογίες που δεν αφήνουν -και δεν πρέπει να αφήσουν- ασυγκίνητο το κοινό της κατηγορίας. Νέα πλατφόρμα, κινητήρες που «σηκώνουν» πλέον επάξια το βάρος της όλης προσπάθειας, εσωτερικό από… άλλη διάσταση, άνεση που θυμίζει τις παλιές, καλές γαλλικές εποχές, αλλά και πληθώρα ηλεκτρονικών συστημάτων που προσδίδουν premium χαρακτηριστικά, είναι μόνο μερικοί από τους κρυφούς και φανερούς άσσους του γαλλικού SUV, το οποίο διατίθεται και σε έκδοση με τα «Μ+S» ελαστικά και το σύστημα μεγιστοποίησης της ελκτικής πρόσφυσης Advanced Grip Control να «καθαρίζουν» στα δύσκολα. Κοστίζει κάτι τις παραπάνω σε σχέση με τον ανταγωνισμό, κάτι όμως που έχει ως αντίδοτο τον πλούσιο εξοπλισμό ακόμα και στις entry-level εκδόσεις.
Το ποια θα είναι η ανταπόκριση του κοινού απέναντι στη γαλλική… απόπειρα της Peugeot, είναι κάτι που θα απαντηθεί εν τοις πράγμασι μόνο σε βάθος χρόνου. Το σίγουρο, πάντως, είναι ένα: η κατηγορία των μικρών-μεσαίων crossover διανύει σήμερα την καλύτερη ίσως περίοδο της, με όλους τους «εμπλεκομένους» να δημιουργούν νέα «ρεύματα». Αλλά και αξιοζήλευτα πλέον προϊόντα, σ’ έναν δρόμο που άνοιξαν πρώτοι οι Ιάπωνες της Nissan και πλέον… περιδιαβαίνουν με ψηλά το κεφάλι, με αξιόλογες μάλιστα προσπάθειες, κατασκευαστές σαν την Peugeot._Χ.Α.
