Βασίλης Χ. Αναγνωστόπουλος: Historic Acropolis Rally

Επιλέγουμε στοχευμένα για τη συζήτησή μας σχετικά και για διάφορους λόγους τον Βασίλη Αναγνωστόπουλο, τον APR Jr, προετοιμαστή και όχι μόνο, με γνώση και άποψη. Το κυριότερο, ένας έντιμος, που δε μασάει αλλά αξιοποιεί τα πλήκτρα, επικοινωνώντας τη γνώση και το πάθος του για το χώρο που υπηρετεί με χαρακτηριστική συνέπεια…

Διαβάστε APR στα πλήκτρα, όπως οι οδηγοί της ομάδας τους στο πηδάλιο και οι συνοδηγοί τους παραπλεύρως. Ένα όμορφο σύνολο που δείχνει το δρόμο…

Διαβάστε επίσης: Historic Acropolis Rally 2023 – Συνεχίζονται οι προετοιμασίες για τον Ευρωπαϊκό αγώνα

Πώς εξελίσσεται η προετοιμασία για το διεθνές πλέον Historic Acropolis Rally; > Είμαστε στο τελικό στάδιο της προετοιμασίας των τριών Ιστορικών αγωνιστικών αυτοκινήτων. Πιστεύω ότι σύντομα θα είμαστε και στα βουνά για τεστ.

Οι συμμετοχές της ομάδας APR; > Η ομάδα θα συμμετάσχει με τρία Ιστορικά αυτοκίνητα στη Sporting κατηγορία. Μία πανέμορφη Renault Alpine A110 1300, ένα Peugeot 309 Mi16 2.000 κυβικά και ένα Peugeot 205 maxi 1.300 κυβικών εκατοστών!

Σύστησέ μας… > Η ομάδα πλαισιώνεται πρώτα απ’ όλα με την πείρα και το σθένος του πατέρα, Χρήστου Αναγνωστόπουλου. Τη συμπληρώνουν ο Στέλιος Πρινέας, ο Παναγιώτης Λάμκος και η αφεντιά μου. Στο αγωνιστικό κομμάτι, την Alpine θα μοιραστούν ο πιλότος Κάρολος Λάμπρου με το καλύτερο παιδί, τον Γιάννη Κόλλια, στα δεξιά του. Το Peugeot 309 θα οδηγήσουν ο επιθετικός «SASSOS» με τον έμπειρο συνοδηγό Αλέκο Ματαλιωτάκη, που επιστρατεύεται για να μεταδώσει την εμπειρία του στον οδηγό. Το μαύρο Peugeot 205 Maxi θα αναλάβει ο μετρ των 1.300 κυβικών, Γρηγόρης Πιερρουτσάκος, με τον νέο και ορεξάτο Σπύρο Καραστεφάνου στα δεξιά του.

Με την ευκαιρία, παρακαλώ εξήγησέ μας, τι τρέχει με το ΗΤΡ; Τι ακριβώς πρεσβεύει; > Το Historic Technical Passport (HTP) είναι μια διαδικασία για πιστοποίηση, που έβαλε φέτος όλα τα ελληνικά πληρώματα των Ιστορικών να ξεφυσούν. Είναι ένα μικρό «βιβλίο» που προσπαθεί να αποδώσει κάμποσες δεκαετίες αγωνιστικών αυτοκινήτων και κανονισμών σε ένα πλαίσιο. Ανέφικτο! Προσωπικά διαφωνώ με αυτό το πιστοποιητικό, αλλά λόγω των κανονισμών αναγκαστήκαμε να το αποκτήσουμε. Είναι ένα «συγχωροχάρτι» της FIA που πιστοποιεί ότι πράγματι το αγωνιστικό αυτοκίνητο που το διαθέτει μοιάζει με τα αυτοκίνητα της εποχής. Εδώ, όμως, είναι και το πρόβλημα. Τα αυτοκίνητα πρέπει να μοιάζουν με τα αυτοκίνητα της εποχής τους ή να είναι σύμφωνα με τους κανονισμούς της εποχής τους; Υπάρχει μεγάλη απόσταση. Το βασικότερο όλων… Στο τέλος του event με τι θα ελιχθούν τα αυτοκίνητα; Βάσει του κανονισμού της εποχής που πρέπει να τηρείται, ή βάσει του HTP, που είναι ελλιπές, αφού προσπαθεί να συνθέσει δεκαετίες;

Οι δυσκολίες έκδοσής του είναι πρόβλημα για την ελληνική παρουσία στο ΙΡΑ; > Πιστεύω ότι τελικά θα αποτελέσει πρόβλημα στη συμμετοχή. Πρώτον, γιατί η Ομοσπονδία, αποφάσισε αρκετά αργά την απαραίτητη έκδοση του HTP και, δεύτερον, γιατί ο Τεχνικός Έφορος των Ιστορικών, ως υπεύθυνος και για τις άλλες κατηγορίες, είναι λογικό να μην προλαβαίνει να ελέγξει τους πάντες. Μερίδιο ευθύνης έχουν και οι οδηγοί, με τη φιλοσοφία του «ωχ αδερφέ».

Πώς λύνεται; > Δεν πιστεύω ότι υπάρχει λύση. Θα ήταν άδικο για αυτούς που φρόντισαν από νωρίς να είναι σύννομοι με τον κανονισμό και, εφόσον χρειάστηκε, διόρθωσαν τις τεχνικές παρατηρήσεις των Ειδικών της FIA. Επιπλέον, προκύπτει η σκέψη: Γιατί κάποια αυτοκίνητα κόπηκαν στη διαδικασία έκδοσης του HTP; Τι συνέβη; Σε τι δεν ήταν σύννομα; Και πώς έτρεχαν τόσο καιρό; Όταν οι οδηγοί έχουν απαιτήσεις από την Ομοσπονδία, θα πρέπει να έχουν και υποχρεώσεις. Μονομερής σχέση δεν υπάρχει.

Να επιστρέψουμε στην ουσία … συνδεδεμένη με τις απόψεις σου, που άλλωστε δεν τις κρύβεις. Θα ήθελες να συμμετέχεις ως οδηγός; > Και βέβαια… Δε σας κρύβω ότι κάθε αρχή χρονιάς ετοιμάζομαι να βγάλω λισάνς κάνοντας σχέδια για την αγωνιστική μου συνέχεια, με πλάνο το ΙΡΑ… Γι’ αυτό άλλωστε και κατασκευάστηκε το 205 Rallye. Δυστυχώς, βλέποντας τα έξοδα της μικρής μου κόρης, ως μαθήτριας, σβήνουν τα όνειρα εν τη γενέσει. Ελπίζω ότι όταν «ξεμπερδέψω» με τα φοιτητικά, θα επιστρέψω στο μπάκετ.

Ως προετοιμαστής, πες μας τις προτεραιότητες του μηχανικού πριν από τον συγκεκριμένο αγώνα. > Η βασική προτεραιότητα είναι ένα καλά προετοιμασμένο αυτοκίνητο. Ό,τι εξαρτήματα φοράει το αγωνιστικό, να υπάρχουν και στο φορτηγό ως ανταλλακτικά. Μέχρι και την τελευταία ίδια βίδα. Νούμερο 3 στις προτεραιότητες, μια πολύ καλή ανάρτηση. Άψογη και επισκευασμένη. Είναι αυτή που θα «σώσει» το 70% των ζημιών. Ακολουθεί η συζήτηση με το πλήρωμα. Να αποφασιστούν οι ειδικές διαδρομές που «βολεύεται» το αγωνιστικό της ομάδας. Εκεί θα πρέπει να ασκηθεί πίεση, και κατόπιν η προϋπόθεση για μια καλή τεχνική υποστήριξη στην έξοδο της ειδικής. Και, τέλος, να πείσεις τον οδηγό ότι ο αγώνας τελειώνει την Κυριακή στην Ελευσίνα.

Κατά τη διάρκεια; > Πρώτα απ’ όλα, ξεκούραστοι τεχνικοί. Επικοινωνία με το πλήρωμα μέχρι να φτάσει στο χώρο επισκευών για πιθανές ζημιές και ελέγχους. Απαραίτητα τα υγρά και ελαφριά γεύματα για το πλήρωμα, ώστε να μην ενοχλούν τους μηχανικούς την ώρα των ελέγχων και επισκευών του αγωνιστικού. Και, φυσικά, ησυχία στο χώρο επισκευής, για να είναι όλοι συγκεντρωμένοι. Να ακούγονται μόνο τα εργαλεία. Παράλληλα, κουβέντα του πατέρα Χρήστου με το πλήρωμα, στο setup των αναρτήσεων και των ελαστικών, για ρύθμιση και βελτίωση των χρόνων.

Είναι πρόβλημα ή πλεονέκτημα οι βραδινές ειδικές; > Οι βραδινές ειδικές είναι τρέλα. Είναι ομορφιά. Είναι μαγεία, είναι περιπέτεια, είναι Ράλλυ! Είναι κρίμα που δεν έχει περισσότερες. Θα ήθελα άλλες τέσσερις τουλάχιστον. Με αυτά γεννήθηκα. Αυτά τα ράλλυ θαύμασα πιτσιρικάς, αυτά θεωρώ ότι πρέπει να ζήσουν όλοι! Σήμερα τα ράλλυ έχουν καταντήσει Αναβάσεις! 10:00 εκκίνηση, 13.30 σπίτι μας, με λιγότερο από 30 λεπτά αγωνιστικής οδήγησης.

Το service στο δρόμο; > Τα είχα ξεχάσει… Είχα ξεχάσει και την επικινδυνότητα, όμως. Τελικά πιστεύω ότι με τα service στο δρόμο οι τεχνικοί παίζουν μεγάλο ρόλο στην έκβαση του αγώνα. Επιπλέον, ο αγώνας αποκτά «ρομαντισμό»! Που μας λείπει…

Θυμήσου ένα παραλειπόμενο σε service παλιάς εποχής… > Μια ιστορία θα σας πω… Ιούλιος 1981. Ο «Ζαν-Λικ Γκαραζιέ» (Νάσος Καραντζάς) έχει αγοράσει την Alpine του «Σιρόκο» και τρέχει στο Ράλλυ Βοιωτίας με συνοδηγό τον Παλαιολόγο. Εγώ έξι ετών. Με τον πατέρα στα βουνά απ’ τα ξημερώματα για service του Νάσου. Από ειδική σε ειδική… Θυμάμαι ένιωθα μαγικά. Οδήγηση σε επαρχιακούς δρόμους, στοπ στην άκρη του δρόμου και αναμονή μέχρι να έρθει το αγωνιστικό. Αγωνιστικά έρχονταν και έφευγαν. Μηχανικοί σε ένταση. Οδηγοί να δροσίζονται, συνοδηγοί με τα καρνέ και τα ρολόγια… «Του πήραμε 5», φώναζε. «Πόσο είμαστε Μπροστά; Ο Τάσος έμεινε;» Και αγωνία… Θα έρθει το Alpine; Δε θα ’ρθει; Γιατί αργεί; Λες να έμεινε; Σε κάθε service έντονη η μυρωδιά των φρένων, των ελαστικών, οι κουβέντες του Νάσου με τον πατέρα… Οι κινήσεις των χεριών του μιμούνται στρίψιμο και έξοδο στροφής… Ο Νάσος, προς το βραδύ, κάπου «βάρεσε» και έκοψε το εμπρός ακραξόνιο. Έπαιζε την 3η θέση Γενικής με τους «Siro»-Πέτρο Παπαδόπουλο με το Fiat 131 Abarth. Τελικά η Alpine εγκατέλειψε. Βράδιασε μέχρι να τον μαζέψουμε, από τη Φτερόλακκα νομίζω, και ήρθε η ώρα της ταβέρνας. Μια βοή ομιλιών για χρόνους, γκάζια και ταχύτητες στα γύρω τραπέζια με αποκοίμισε. Κομματιασμένος από κούραση, ακουμπώ το κεφάλι μου στο τραπέζι… δίπλα στα σουβλάκια μου. Η μυρωδιά του ψητού, κάπου κάπου, μου άνοιγε το βλέφαρο, αλλά δεν είχα κουράγιο. Ζούσα τον επίλογο του Βοιωτίας!

Για την ιστορία, νικητές του αγώνα οι «Stratissino»-Χασάπης με Ford Escort RS.

Αλήθεια, για τον Έλληνα μηχανικό τι σημαίνει το ΙΡΑ; > Πιστεύω ότι ζει ένα μέρος της περιπέτειας του παλιού Ράλλυ Ακρόπολις. Παίρνει μια δόση ιστορίας, που είχε ξεχαστεί στο χρονοντούλαπο των σύγχρονων αγώνων ράλλυ. Επιπλέον, είναι μια όμορφη και δημιουργική προσπάθειά, ώστε να βρει λύσεις. Λύσεις για βελτιώσεις και πατέντες. Μέσα από διάβασμα βιβλιογραφίας, αγωνιστικά τεστ εποχής και παρατήρηση φωτογραφιών του παρελθόντος, θα ακολουθήσει η κατασκευή. Νομίζω είναι το ιδανικότερο που ζητάει ένας καθαρόαιμος τεχνικός αγωνιστικών αυτοκινήτων. Σε αντίθεση με το σημερινό «βάλε-βγάλε» των σύγχρονων αγωνιστικών «R», το οποίο μπορεί να επισκευαστεί και στο βενζινάδικο! Αρκεί να υπάρχει το ομολογκαρισμένο ανταλλακτικό!

 Το πρωτάθλημα των Ιστορικών; > Ξεκίνησε ως ένας σοβαρός θεσμός και με καλές προϋποθέσεις. Έβγαλε από τα γκαράζ πολλά ξεχασμένα αγωνιστικά. Έβαλε στο παιχνίδι πολλούς οδηγούς που είχαν μείνει στον πάγκο. Και αυτήν τη στιγμή είναι ο μόνος θεσμός όπου δεν έχει κριθεί τίποτα. Με έξι πληρώματα, υπό προϋποθέσεις, να έχουν το δικαίωμα του τίτλου. Ελπίζω η ΕΠΑ του χρόνου να δώσει ακόμα μεγαλύτερη σοβαρότητα στο θεσμό και να φτάσει το αποτέλεσμα που εγώ έχω στο μυαλό μου. Το ελπίζω, και όπου μου ζητηθεί θα το στηρίξω!

Τι λείπει από το θεσμό; > Τι λείπει; Μεγάλη κουβέντα αυτή… Αυτό που σίγουρα λείπει είναι η ομορφιά, η φινέτσα στο θεσμό. Θέλει αγώνες με περισσότερη περιπέτεια. Όχι ράλλυ σπριντ του λεπτού. Τα Ιστορικά δεν είναι για να σπάνε τα χρονόμετρα. Θέλει αγώνες σε πόλεις που τους αγκαλιάζουν. Θέλει τρόπο ώστε να βγουν τα Autobianchi και τα Mini Cooper από τα γκαράζ. Να ξανάρθουν τα Lada και τα Ascona. Νομίζω ότι η καλύτερη λύση είναι να δούμε τι κάνουν οι Ευρωπαίοι. Αλλά ποιος οργανωτής έχει όρεξη να βγει από το καβούκι του;

Είσαι ένα μήνα πρόεδρος της Τεχνικής Επιτροπής της ΕΠΑ – άλλωστε υπήρξες μέλος της. Τι θα άλλαζες; Το βάρος σου, οι προτεραιότητες, πού; > Το να ηγηθεί κανείς στην Τεχνική Επιτροπή δεν έχει μεγάλη ουσία για τη σωστή μελλοντική κατεύθυνση του σπορ μας, αφού πιστεύω ότι το πρόβλημα υφίσταται πρώτα απ’ όλα στην ΕΠΑ και στον υπερσυγκεντρωτισμό της. Θα σας απαντούσα όμως ευχαρίστως τι θα έκανα για ένα μήνα ως Πρόεδρος ΕΠΑ… Πρώτα απ’ όλα, θα τοποθετούσα έναν Διευθυντή, να οργανώσει τις ευθύνες και τις εργασίες της ΟΜΑΕ και της ΕΠΑ και φυσικά να λύνει προβλήματα. Εκεί θα τοποθετούσα έναν άνθρωπο με κύρος, με ουσία, γνωστό για την ειλικρίνειά του. Έναν άνθρωπο που έχει δουλέψει σε υψηλές θέσεις σε δυνατές εταιρείες. ΣΟΑΑτζή από τα γεννοφάσκια του, οδηγό αγώνων και συνοδηγό με περγαμηνές – πλάι στον Σώτο Κοκκίνη. Κατά τη γνώμη μου, τον Στάθη Μόκκα. Ένα «χαρτί» του ελληνικού Motorsport που το έχουμε ακόμη διπλωμένο! Σε δεύτερο πλάνο, θα άνοιγα λευκή σελίδα για όλους τους αγώνες και τους θεσμούς. Η πρώτη γραμμή θα αφορούσε τους αγώνες Ταχύτητας. Το μελανό σημείο της σημερινής ΟΜΑΕ. Η επόμενη γραμμή θα αφορούσε ένα πενταετές πλάνο αγώνων, τόσο τεχνικά όσο και Οργανωτικά. Η τρίτη και βασική γραμμή θα είχε ως τίτλο το Ενιαίο. Θεσμός που λείπει. Και που πιστεύω ότι μαζί με τον Στάθη Μόκκα στη σχεδίαση του πλάνου και τον Νίκο Παπασταθόπουλο στη εκτέλεση του έργου, θα είχαμε επιτυχία. Από εκεί και πέρα, η συνέχεια των σκέψεών μου θα κουράσει τους αναγνώστες, και δε νομίζω ότι είναι η κατάλληλη στιγμή, ενόψει Ιστορικού Ακρόπολις, να φλυαρήσουμε σε αυτά τα θέματα!

Έχεις σκεφτεί την επανάληψη, όπως το έργο σου στο ΟΑΚΑ; > Το «έργο» μου στο ΟΑΚΑ, κατ’ αρχάς, δεν ήταν δικό μου έργο. Στο «έργο» αυτό συνέβαλε ο Σ.Χ. προσωπικά, οι 4ΤΡΟΧΟΙ, ο ΣΟΑΑ και, φυσικά, όλοι οι οδηγοί αγώνων. Γι’ αυτό και το δεξί κάθισμα των αγωνιστικών δεν ήταν άδειο. Μια ιδέα-προσπάθεια του παλιού καλού και δυνατού ΣΟΑΑ, αρκετά βελτιωμένη. Το πιστεύω, οι Έλληνες οδηγοί αγώνων πρέπει μία φορά το χρόνο να οδηγούν για την ιστορία τους. Το παρελθόν μας, ως ιστορική διαδρομή, είναι θεμελιώδες στοιχείο της ταυτότητας όχι μόνο του σπορ μας, αλλά και κάθε οδηγού αγώνων. Είναι, λοιπόν, αδύνατο να συλλάβουμε την έννοια του αθλήματός μας χωρίς το παρελθόν του. Όπως είναι εξίσου αδύνατο να στερήσουμε από το παρελθόν μας έναν οδηγό αγώνων. Πολλές φορές έχω σκεφτεί να ξαναμπώ στη διαδικασία του GRS στο ΟΑΚΑ. Είμαι έτοιμος να κάτσω στο τραπέζι με όποιο αθλητικό σωματείο το επιθυμεί. Δυστυχώς, τους φοβίζει η ιδέα «στο καλύτερο από τη μετριότητα».

Ευχαριστούμε, ΑΡR. Μας φόρτισες συναισθηματικά, μας παρέσυρες στο κρεσέντο σου, θα είμαστε εκεί μαζί παρέα στα service, και τρίτος άνθρωπος στα τρία μπιζού της ομάδας, μαζί με τα εξαιρετικά πληρώματα, που κοσμούν και εκτός μπάκετ. Τα λέμε, λοιπόν, στα αυτοσχέδια ιδιωτικά service park μετά το STOP. της μίας ε.δ. ή πριν από την αφετηρία της επόμενης.

3-4-5 Νοεμβρίου έχουμε Rally. Όπως γράφει και ο Σπύρος και τον πειράζει ο Alex, stay tuned.

Καλό δρόμο, guys._ Σ. Χ.