Έφθασαν πλέον οι ημέρες (11-12 Ιουνίου) για τη διεξαγωγή του σημαντικότερου αγώνα ταχύτητας και αντοχής σπορ αυτοκινήτων στον κόσμο.
Πάνω από όλα η μυθική ευθεία της Αυτοκίνησης, η «Hunaudieres», που όσοι ύμνοι κι αν γραφτούν γι αυτήν, είναι λίγοι: Oκτώ συναρπαστικά χιλιόμετρα που δεν έχουν ακόμη αποστειρωθεί κι ας υπάρχουν πλέον δύο chicanes που την ανακόπτουν. Στο οδόστρωμά της έχουν επιτευχθεί στο παρελθόν οι μεγαλύτερες τελικές ταχύτητες που έχουν σημειωθεί σε αγώνες αυτοκινήτου, όπως τα 407 χλμ./ώρα της Jaguar του Group C. Πέραν αυτών, η «Hunaudieres» έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην ανάπτυξη της αεροδυναμικής τεχνολογίας, ήδη από τη δεκαετία του ’50 με τις Μercedes «SL» και τις Jaguar «D-Type». Στο τελείωμά της, η «virage Mulsanne», μία από τις δυσκολότερες στροφές στον κόσμο, με βάση τα χιλιόμετρα από τα οποία πρέπει να επιβραδύνουν οι οδηγοί. Αρκετοί είναι εκείνοι που πλήρωσαν εκεί με τη ζωή τους ένα στιγμιαίο λάθος ή μια αστοχία του αγωνιστικού τους, όπως ο «ακροβάτης χωρίς δίχτυ» Λισιέν Μπιανκί το 1969. Λιγότερη βαρύτητα δεν έχουν ασφαλώς η «Indianapolis» το «Άσπρο Σπίτι» και η «virage Ford», από την οποία τα αγωνιστικά κατευθύνονται στην ευθεία των pits, παρά το γεγονός ότι δεν είναι τόσο δημοφιλή σημεία για να παρακολουθήσεις τον αγώνα. Πέρα από τις κερκίδες στην ευθεία εκκίνησης-τερματισμού, ο περισσότερος κόσμος βρίσκεται συγκεντρωμένος σε όλο το μήκος της διαδρομής, από εκεί έως την «Τertre Rouge»: Στην ανηφόρα για τη «γέφυρα της Dunlop» (εκπληκτικό μέρος για φωτογράφιση των «θηρίων», με το τελευταίο φως της ημέρας), στην κατηφόρα για τα αλλεπάλληλα «Εsses» (που άλλαξαν διαμόρφωση τα τελευταία χρόνια κι έχασαν «κάτι» από την παλιά ταυτότητά τους), αλλά και στα δέντρα που βρίσκονται παραπλεύρως του οδοστρώματος πριν την είσοδο στην «Τertre Rouge». Aπό το 1923 μέχρι τις ημέρες μας οι προαναφερθείσες τοποθεσίες κρύβουν στο παρελθόν τους τόση δράση, που όλες τους ανεξαιρέτως μπορούν άνετα να χαρακτηριστούν «βωμοί» για το μηχανοκίνητο αθλητισμό.
Oι χρονομετρημένες δοκιμές, για τη σειρά εκκίνησης στον 24ωρο αγώνα, διεξάγονται την Πέμπτη και ολοκληρώνονται λίγο μετά τα μεσάνυχτα. Η επόμενη ημέρα έχει κυρίως εορταστικό χαρακτήρα, που κορυφώνεται τις απογευματινές ώρες, με την παρέλαση των οδηγών στους κεντρικούς δρόμους της πόλης Le Mans. Οι πιλότοι χαιρετούν τους χιλιάδες συγκεντρωμένους κατά μήκος της διαδρομής φίλους του αυτοκινήτου, από τα πίσω καθίσματα των ιστορικών μοντέλων που τους μεταφέρουν, ενώ παράλληλα από όπου περνούν μοιράζουν αναμνηστικά της παρουσίας τους εκεί. T-Shirts, καπέλα, λουλούδια, καραμέλες και αυτόγραφα έχουν τον πρώτο λόγο, ενώ η ατμόσφαιρα είναι ενθουσιώδης και πανηγυρική. Στον κεντρικό χώρο της εκδήλωσης, εκεί από όπου ξεκινά η παρέλαση των πληρωμάτων, εκτίθενται εκατοντάδες αυτοκίνητα που είναι σχεδόν αδύνατο να τα δεις συγκεντρωμένα κάπου αλλού: Ονειρεμένες «οne-off» κατασκευές, αγωνιστικά που έχουν γράψει ιστορία, σπάνια συλλεκτικά μοντέλα και concept-cars δίνουν βροντερό «παρών», εντυπωσιάζοντας τα πλήθη. Το Σάββατο από νωρίς το πρωί οι κερκίδες γεμίζουν από θεατές, ενώ διάφορα ενδιαφέροντα γεγονότα βρίσκονται σε εξέλιξη μέσα στην πίστα. Ο αγώνας ιστορικών αυτοκινήτων διαδέχεται τους γύρους επίδειξης των παιδιών που οδηγούν μονοθέσια μικρού κυβισμού, υπενθυμίζοντας σε κάθε περίπτωση πως οι «24 ώρες» είναι πάνω από όλα μια μεγάλη γιορτή του μηχανοκίνητου αθλητισμού. Αργότερα, αφού έχει φθάσει πλέον το μεσημέρι, οι οδηγοί παρελαύνουν ξανά, τη φορά αυτή εντός της αγωνιστικής διαδρομής και καταχειροκροτούμενοι από το πλήθος στις κερκίδες. Προηγείται το βαρύτιμο και μεγάλων διαστάσεων τρόπαιο της νίκης, με τον αριθμό «24» στην κορυφή, αυτό που κάθε πιλότος ονειρεύεται να κατακτήσει. Πλησιάζοντας προς την ώρα της εκκίνησης, όλα τα βλέμματα προσηλώνονται στο μεγάλο στρογγυλό ρολόι, που παραδοσιακά βρίσκεται τοποθετημένο ψηλά, στη γραμμή αφετηρίας-τερματισμού. Έξαλλοι πανηγυρισμοί διακόπτουν κάποια στιγμή την αναμονή, καθώς τα κορίτσια βγαίνουν στην πίστα για να ζεστάνουν το κοινό. Τα καλλίγραμμα μοντέλα του «Μoulin Rouge» ή της «Hawaian Tropics» κατορθώνουν πάντα να ανεβάσουν τη θερμοκρασία. Ύστερα από αυτό το γοητευτικό διάλειμμα το λόγο έχει μόνο το ρολόι, που στις τρείς το μεσημέρι θα δώσει το σύνθημα για την έναρξη του αγώνα. Όσοι δεν έχουν κάποια συγκεκριμένη δουλειά εξαφανίζονται ταχέως από την πίστα, τα πρωτότυπα και τα GT αγωνιστικά πραγματοποιούν τον καθιερωμένο γύρο σχηματισμού, στη λήξη του οποίου τριάντα χιλιάδες άλογα ξεχύνονται αφηνιασμένα για τη διεκδίκηση της νίκης: Oι «24 ώρες» ξεκινούν…
Η «Automobile Club de l’ Ouest» (ΑCO), που έχει την κύρια ευθύνη για τη διοργάνωση του αγώνα, δεν αφήνει τίποτε στην τύχη και τα σχεδιάζει όλα μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια. Τα μέτρα ασφαλείας είναι δρακόντεια, με αποτέλεσμα να καθίσταται απολύτως αδύνατο να βρεθείς τη λάθος στιγμή στο λάθος σημείο, χάρις στις δεκάδες διαβαθμίσεις των διαπιστεύσεων που παρέχονται σε δημοσιογράφους, φωτογράφους και παρατηρητές. Το Κέντρο Τύπου του αγώνα είναι ό,τι καλύτερο για τους επαγγελματίες, που μπορούν μέσα από δεκάδες οθόνες να παρακολουθήσουν δευτερόλεπτο προς δευτερόλεπτο όλα τα τεκταινόμενα, καθώς και να έχουν αναλυτικά όλους τους χρόνους των αυτοκινήτων, γύρο προς γύρο. Επίσης, στο τέλος κάθε ώρας τους παρέχεται τυπωμένη η προσωρινή κατάταξη, για την καλύτερη ενημέρωσή τους. Ωστόσο, είναι αδύνατο να κατανοήσεις το πνεύμα του αγώνα αν τη νύχτα δεν εγκαταλείψεις την δημοσιογραφική σου περιοχή κίνησης και δεν αναμιχθείς με τον κόσμο, που παρακολουθεί τη δράση από τη «γέφυρα της Dunlop» έως την «Τertre Rouge». Οι αληθινές «24 ώρες» βρίσκονται εκεί έξω, μέσα στο ψιλόβροχο και στο σκοτάδι της νύχτας, που διακόπτεται μόνο από τον ακατέργαστο ήχο των «θηρίων» που πλησιάζουν. Αυτή η ατμόσφαιρα δεν υπάρχει πουθενά αλλού σήμερα, σε όλο το εύρος των δρώμενων του μηχανοκίνητου αθλητισμού ανά τον κόσμο, τυχερός όποιος γνήσιος φίλος του αυτοκινήτου μπορέσει να τη ζήσει από κοντά. Παράλληλα, μπορείς από τις γιγαντο-οθόνες να παρακολουθήσεις τη δράση και στα σημεία που βρίσκονται στην αντίθετη πλευρά της πίστας, στην «Indianapolis» ή στη «Ford», ενώ κι αν ακόμη δεν τις κοιτάς η ζωντανή μετάδοση από το «Radio Le Mans» που ακούγεται σε ολόκληρο το αυτοκινητοδρόμιο έχει τη δυνατότητα να σε καθηλώσει. Τέλος, για όσους πιστεύουν ότι οι «24 ώρες» δεν είναι μόνο ένας αγώνας αυτοκινήτων, η ACO φροντίζει να τους επιβεβαιώνει διοργανώνοντας εκδηλώσεις στα πλαίσια του εορταστικού αγωνιστικού διημέρου: Το 2009, για παράδειγμα, στον τεράστιο ακάλυπτο χώρο πίσω από τη «γέφυρα της Dunlop», ο κόσμος παρακολούθησε χωρίς καμία επιπλέον χρέωση τη συναυλία των «Stranglers»…
OI ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟΙ NIKHTEΣ
1923: Lagache-Leonard, Chenard Walcker Sport
1924: Duff-Clement, Bentley 3 Litre Sport
1925: de Courcelles-Rossignol, Lorraine-Dietrich B3-6
1926: Bloch-Rossignol, Lorraine-Dietrich B3-6
1927: Benjafield-Davis, Bentley 3 Litre Super Sport
1928: Barnato-Rubin, Bentley 4.5 Litre
1929: Barnato-Birkin, Bentley Speed Six
1930: Barnato-Kidston, Bentley Speed Six
1931: Howe-Birkin, Alfa Romeo 8C 2300
1932: Sommer-Chinetti, Alfa Romeo 8C 2300
1933: Sommer-Nuvolari, Alfa Romeo 8C 2300
1934: Chinetti-Etancelin, Alfa Romeo 8C 2300
1935: Hindmarsh-Fontes, Lagonda M45R Rapide
1937: Wimille-Benoist, Bugatti Type 57G Tank
1938: Chaboud-Trémoulet, Delahaye 135CS
1939: Wimille-Veyron, Bugatti Type 57S Tank
1949: Chinetti-Mitchell/Thomson, Ferrari 166 MM
1950: L.Rosier-J.L.Rosier, Talbot-Lago T26 Grand Sport
1951: Walker-Whitehead, Jaguar XK-120C
1952: Lang-Riess, Mercedes 300 SL
1953: Rolt-Hamilton, Jaguar C-Type
1954: Gonzalez-Trintignant, Ferrari 375 Plus
1955: Hawthorn-Bueb, Jaguar D-Type
1956: Flockhart-Sanderson, Jaguar D-Type
1957: Flockhart-Bueb, Jaguar D-Type
1958: Gendebien-P.Hill, Ferrari 250 TR58
1959: Shelby-Salvadori, Aston Martin DBR1
1960: Gendebien-Frere, Ferrari 250 TR59/60
1961: Gendebien-P.Hill, Ferrari 250 TRI/61
1962: Gendebien-P.Hill, Ferrari 330 TRI/LM Spyder
1963: Scarfiotti-Bandini, Ferrari 250 P
1964: Guichet-Vaccarella, Ferrari 275 P
1965: Rindt-Gregory, Ferrari 250 LM
1966: McLaren-Amon, Ford GT40 Mk. II
1967: Gurney-Foyt, Ford GT40 Mk. IV
1968: P.Rodriguez-Bianchi, Ford GT40 Mk. I
1969: Ickx-Oliver, Ford GT40 Mk. I
1970: Herrmann-Attwood, Porsche 917K
1971: Marko-van Lennep, Porsche 917K
1972: Pescarolo-Gr.Hill, Matra Simca MS670
1973: Pescarolo-Larrousse, Matra Simca MS670B
1974: Pescarolo-Larrousse, Matra Simca MS670C
1975: Ickx-Bell, Mirage GR8 Cosworth
1976: Ickx-van Lennep, Porsche 936
1977: Ickx-Haywood-Barth, Porsche 936
1978: Jaussaud-Pironi, Renault Alpine A442B
1979: Ludwig-B.& D.Whittington, Porsche 935 K3
1980: Rondeau-Jaussaud, Rondeau M379B Cosworth
1981: Ickx-Bell, Porsche 936
1982: Ickx-Bell, Porsche 956
1983: Schuppan-Holbert-Haywood, Porsche 956
1984: Ludwig-Pescarolo, Porsche 956
1985: Ludwig-Barilla-Winter, Porsche 956
1986: Bell-Stuck-Holbert, Porsche 962C
1987: Bell-Stuck-Holbert, Porsche 962C
1988: Lammers-Dumfries-Wallace, Jaguar XJR-9LM
1989: Mass-Reuter-Dickens, Sauber C9-Mercedes
1990: Nielsen-Cobb-Brundle, Jaguar XJR-12
1991: Weidler-Herbert-Gachot, Mazda 787B
1992: Warwick-Dalmas-Blundell, Peugeot 905 Evo 1B
1993: Brabham-Bouchut-Helary, Peugeot 905 Evo 1B
1994: Dalmas-Haywood-Baldi, Porsche 962
1995: Dalmas-Lehto-Sekiya, McLaren F1 GTR
1996: Reuter-Jones-Wurz, Porsche WSC-95
1997: Alboreto-Johansson-Kristensen, Porsche WSC-95
1998: Aiello-McNish-Ortelli, Porsche 911 GT1-98
1999: Martini-Dalmas-Winkelhock, BMW V12 LMR
2000: Biela-Kristensen-Pirro, Audi R8
2001: Biela-Kristensen-Pirro, Audi R8
2002: Biela-Kristensen-Pirro, Audi R8
2003: Kristensen-Capello-Smith, Bentley Speed 8
2004: Ara-Kristensen-Capello, Audi R8
2005: Lehto-Werner-Kristensen, Audi R8
2006: Biela-Pirro-Werner, Audi R10 TDI
2007: Biela-Pirro-Werner, Audi R10 TDI
2008: Kristensen-McNish-Capello, Audi R10 TDI
2009: Brabham-Gene-Wurz, Peugeot 908 HDi FAP
2010: Rockenfeller-Bernhard-Dumas, Audi R15 TDI plus
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
