Ας πρόσεχα!

Ξεκίνησα ευγενικά και παρορμητικά, με ερώτημα που αφορά το πώς θα συνεννοείται, έχοντας την άποψη ότι δυσκολεύεται και με τα ελληνικά. Λαύρος ο «φίλος» Γ.Μ. στο FB. Αφού διευκρίνισε ότι ο «αρχηγός» κατέχει αγγλικά-ιταλικά, έχοντας «σπουδάσει» εκεί ποδόσφαιρο, δεν απέφυγε να με βάλει στη θέση μου σχολιάζοντας ότι είναι ανεπίτρεπτο να αντιμετωπίζω ρατσιστικά τη συμμετοχή, και ρώτησε πώς θα αισθανόμουν αν η πιθανή δική μου συμμετοχή σχολιαζόταν ως παρουσία ενός «σοφέρ». Χαμογέλασα. Έσκυψα το κεφάλι και σκέφτηκα πόσο λάθος έκανα, νέος, που δεν πήρα το πτυχίο μου και δεν τελειοποίησα τα αγγλικά μου ή τα ιταλικά, αφού, κακά τα ψέματα, με καλά γαλλικά δεν πας πουθενά σήμερα, στον 21ο αιώνα.

Μετά το πήρα αλλιώς. «Βρε Γιώργη», με το σεβασμό που δημιουργεί το πρωθυπουργικό γραφείο σε σχέση με το Ράλλυ Ακρόπολις, για τον «Ζαγόρ» συζητούσαμε, όχι για τον «Στρατισίνο». Με δεδομένα τα πτυχία του αρχηγού στα ελληνικά και ξένα γήπεδα, και βέβαια με το ζηλευτό μεταπτυχιακό που προκύπτει από την έξτρα τεστοστερόνη, αναρωτιέται κανείς για το πού αρχίζουν οι γνώσεις του υποψήφιου ευρωβουλευτή με αντικειμενικά κριτήρια. Απομονώνουμε, λοιπόν, τα υποκειμενικά, που έχουν να κάνουν με την πορεία του ως παράγοντα σε ένα χώρο που στάζει βρόμα και δυσωδία με την ανοχή της πολιτείας, και ας αναφερθούμε σε αντικειμενικά, απαραίτητα για την εθνική εκπροσώπηση κριτήρια, με τα δικά μου μέτρα και σταθμά. Κριτήρια που αφορούν όποιον ζητάει ψήφο ώστε να εκπροσωπήσει τη χώρα μας, και όχι μόνο τον «Ζαγόρ», που, κακά τα ψέματα, σε σχέση με ώριμους και μεσήλικες, δε διεκδικεί δάφνες σε επίπεδο μόρφωσης.

Από τη στιγμή, λοιπόν, που ούτε σε βλέπουν πλέον στην αναζήτηση εργασίας χωρίς μεταπτυχιακό, είναι αδιανόητο να διεκδικείς ψήφο χωρίς πτυχίο και χωρίς άριστη γνώση της δικής μας γλώσσας και ακόμα μίας τουλάχιστον. Καλό το «πεζοδρόμιο», άλλα δε στέλνουμε εκπροσώπους σε γκέτο Σικελών μαφιόζων. Ευρωβουλευτές επιπέδου αναζητούμε.

Σοφέρ σίγουρα και με τιμή μεγάλη, αλλά και γνώση μέχρι πού μπορείς να φτάσεις διεκδικώντας την εμπιστοσύνη, ώστε να εκπροσωπείς τη χώρα και να διεκδικείς την εύνοια μέσα από κυνήγι ψήφων._ Σ. Χ.

 

Τέλος εποχής

Σε σχέση με τον Απόλλωνα o τίτλος, ομάδα που έδωσε μια ωραία, καθαρή μάχη, ανάλογη με τις αρχές του ιδιοκτήτη φίλου μου, Σταμάτη –«Σίλεφ»- Βελλή, και των οπαδών της, που τους χαρακτηρίζει η περηφάνια και η αξιοπρέπεια. Δυστυχώς, η κατάληξη ήταν ο υποβιβασμός της ομάδας στη football league, ενώ είναι γεγονός η προαποφασισμένη αποχώρηση του ιδιοκτήτη από το χώρο, όπως προαποφασισμένος από όσους ρυθμίζουν το ελληνικό ποδόσφαιρο αποδείχθηκε και ο υποβιβασμός της ομάδας.

 

Σε κάθε περίπτωση, δεν ξεχνώ…

… την Αναγέννηση, για την οργάνωση των εκτός έδρας αποδράσεων, για την έκδοση των περιοδικών, και όχι μόνο, με τον φίλο Τάσο Αδρασκέλα, έναν υπέροχο Απολλωνιστή, και την εξαιρετική και έντιμη επικοινωνία με τον Άρη Κουρκουτά, έναν πολύ ικανό Απολλωνιστή με άποψη και λόγο, όπως και την τέχνη-προσφορά του Βαγγέλη Ζαρδή. Όλοι τους Εθελοντές.

Το σεβασμό στην ΠΑΕ και την υποδειγματική διοίκηση του ΓΣ από τον αείμνηστο Κώστα Δέδε, Πρόεδρο όλου του Απόλλωνα.

Την εμπιστοσύνη του Προέδρου της ΠΑΕ, κ. Γ. Αγγελετόπουλου, και των μελών του ΔΣ στην αφεντιά μου, όπως και την εμπιστοσύνη τριών, τεσσάρων μελών του ΔΣ του ΓΣ.

Την άψογη συνεργασία με τον Κώστα Μπελιά και τον Κώστα Σοβάρα. Μαζί με τα τρία, τεράστια στελέχη της ΠΑΕ, οι πέντε που δούλεψαν για δεκαπέντε.

Την ανανέωση εμπιστοσύνης στους Φίλους μου Πρωταθλητές, Παύλο Μυροφορίδη και Αλέκο Βοσνιάδη, γιατί απλά αυτός είναι ο Βελλής.

Τα λάθη στην προετοιμασία, στην επιλογή των φιλικών, τα ρίσκα και τις αστοχίες στο ρόστερ.

Το ΟΧΙ του «Σταμ» στο ΠΡΟ-ΠΟ… Είπαμε: περηφάνια+αξιοπρέπεια = Απόλλων-Βελλής. Χορηγός; «Οι Φίλοι του Παιδιού».

Τη δικαιολογημένη γκρίνια έμπειρων παικτών για τις προπονήσεις στο ΟΑΚΑ.

Τα άτυχα αποτελέσματα με Αλέκο Βοσνιάδη, τα κακά με Μπάμπη Τεννέ και το κριτήριο του «όχι» του Άγγελου Αναστασιάδη ενδιάμεσα.

 

Στη συνέχεια…

Ήρθε ο Άγγλος κόουτς Λόρι Σάντσες, γνωστός και ως «θαυματοποιός», ήρθε και ο Αγγλοκύπριος συνεργάτης του, Στιβ Κωνσταντινίδης, για να κάνει τη δύσκολη δουλειά. Ήρθαν παίκτες όπως ο φοβερός Λουσέρο, o πολύς Άμπροουζ και ο φιλότιμος Ντάλμπεργκ, ήρθαν και άλλοι…

Η ομάδα πήγε για προπόνηση στην Παιανία! Ουσιαστική, οικονομική υπέρβαση με άποψη. Ήρθαν τα εξαιρετικά αλλά και τα άτυχα αποτελέσματα, ήρθαν και τα κακά, ενώ δεν έλειψαν οι αδικίες, όπως και η δυσαρέσκεια των παικτών. Ορισμένοι, όντας πιεσμένοι, αποσυντονίζονται από την πολύ βρετανική συμπεριφορά του κόουτς. Οι φίλαθλοι τον λατρεύουν, εκείνος «ανταποδίδει», αλλά στα αποδυτήρια -και όχι μόνο- δεν κρύβει την απαξίωσή του για οτιδήποτε made in Greece σε σχέση με το ποδόσφαιρο.

Όλοι, τεχνικοί και παίκτες, εξοργίζονται με τον ύπουλο τρόπο που τους αντιμετωπίζουν ορισμένοι διαιτητές, και δεν το κρύβουν. Οι ίδιοι, ο ηγέτης της ομάδας, αλλά και οι σκεπτόμενοι Έλληνες φίλαθλοι απορούν με το πώς μεταμορφώνονται οι επιδόσεις ομάδων ανάλογα με τον αντίπαλό τους και τη βαθμολογία.

Στο μεταξύ, ο Σταμάτης Βελλής αγανακτεί με την ποδοσφαιρική αλητεία που χαρακτηρίζει το χώρο, δηλώνει ότι φεύγει, αλλά στηρίζει με χίλια την ομάδα του, που συνεχίζει, αφού «αυτό είναι σωστό», αποφασίζουν με πάθος οι φίλαθλοί της.

Εκείνο το βράδυ, στις 27 Φεβρουαρίου, στην αίθουσα τροπαίων, ανθρωπάκια ανάμεσα σε από σπόντα βετεράνους απομονώνονται από υγιείς φιλάθλους. Τα εκλεγμένα διοικητικά στελέχη της «ΑΝΑ» στη συντριπτική τους πλειονότητα, αλλά και μέλη της, τύποι με άποψη και τσαγανό, είναι η εγγύηση ότι στον Απόλλωνα δε θα περάσει η αλητεία, ποδοσφαιρική ή κοινωνική. Το ίδιο βράδυ, η συνάντηση στα αποδυτήρια συγκλονίζει, αλλά τα εν οίκω μη εν δήμω, ό,τι και αν προέκυψε στη συνέχεια. Για κάποιους, πάντως, το «Χ» εκεί στη Βέροια του αγροίκου ισοδυναμεί με διπλό στην Τούμπα, κι όποιος κατάλαβε…

Στην τελική ευθεία, την κλάση του πιστοποιεί ο αρχηγός Δημήτρης Διαμάντης. Ο κόουτς «δεν τον βλέπει», αλλά δε μασάει. Προσφέρει διδάσκοντας επαγγελματισμό, ενώ ουδέποτε πουλάει οπαδιλίκι. Τεράστια η προσφορά του στις τρεις αγωνιστικές περιόδους στην ομάδα του Βελλή.

 

Ο «Μύρο» παλεύει να συμβιβάσει τα ασυμβίβαστα, αλλά είναι ο «Πετρογκόλ» με το περιβραχιόνιο -που του ταιριάζει γάντι-, ο Κόρμπος, ο «Φάρι» και ο «Δέλη» με τον άπαιχτο Παπαζαχαρία (τι και αν δεν παίζει), σε συνδυασμό με την κλάση του Λουσέρο, την ψυχή του Χατζή, το φιλότιμο του «Αργυρό» και το ταλέντο του Τασούλη Τσοκάνη, που οδηγούν την ομάδα προς το ακατόρθωτο, κόντρα σε μαθηματικά, προβλέψεις και χαρτορίχτρες.

Όλοι όσοι παρόντες στο «κάλεσμα», αθλητές και τεχνικοί, όπως ο ατσάλινος Μάκης Βενιαμίν, που έχει αναγεννήσει τον υπέροχο κάτω από τα δοκάρια Φελίπε Γκόμεζ, αλλά και ο μετρ Γρηγόρης Μπιζάς, ξεπερνούν εαυτόν, «πάνε για θάνατο», και η παραμονή χάνεται στο «Καραϊσκάκης» για 2 β., την ώρα που ο «τρόπος» με τα προσχεδιασμένα αποτελέσματα καλά κρατεί.

Κρίμα, ήταν τόσο όμορφα στην Κομοτηνή και στη Ριζούπολη με τον Εργοτέλη, όπου με το γκολ του «Δέλη» λύγισαν και οι πλέον σκληροτράχηλοι. Η φόρτιση στο «Καραϊσκάκης» απλά δεν περιγράφεται και, «βρε άνθρωπε, γιατί δεν έβαλες τον Άγγλο ή τον “Μπάρκο” στο 80+ μήπως και κλέψεις το ματσάκι;».

 

Έχουν κερδηθεί 36 β. πεντακάθαρα και παλικαρίσια, εξαιρετικά αφιερωμένοι στον ηγέτη της ομάδας, που ακόμα και στο τέλος δήλωσε ακριβό «παρών», ώστε ο Απόλλων να έχει αδειοδότηση, όντας συνέχεια δίπλα στον «χοντρό» και στον «καράφλα», που τους εμπιστεύτηκε με συνέπεια μέχρι και το 90φεύγα αυτού του τρελού ράλλυ-εμπειρίας ζωής. Αγώνας που ουσιαστικά έληξε το πρωί της Μ. Δευτέρας στην αίθουσα τροπαίων, όπου ο Βελλής ευχαρίστησε-χαιρέτησε όλους τους παρόντες συνεργάτες του.

Με την ευκαιρία, η όποια ελληνική απρέπεια είναι «πολιτισμός» σε σχέση με την ανάγωγη βρετανική συμπεριφορά.

 

Είναι χαρακτηριστικό πως δε θα γίνει ποτέ η άτυπη συνάντηση προέδρων των ομάδων -πρωτοβουλία του ΠΑΟΚ συνεπικουρούμενη από τον ΠΑΟ- που σκέπτονται(;) με καθαρό μυαλό και ισχυρίζονται πως τους ευαισθητοποιεί το ποδόσφαιρο που οραματίζεται ο Βελλής. Σε αντίθεση, έτριξαν τα θεμέλια στο υπόγειο της Αργοναυτών όταν εισέβαλε το boss του ΟΣΦΠ στο ΔΣ της SL. Τους απείλησε-προσγείωσε, και οι εξυγιαντές τράβηξαν χειρόφρενο και ζαλίστηκαν από τα τετ-α-κε. Η συνεννόηση-υποκρισία, πάντως, άντεξε μέχρι τον ημιτελικό του Κυπέλλου, όπου έλαμψε η αλητεία και δεν αποφεύχθηκε η μετωπική σύγκρουση, με νεκρό το ελληνικό ποδόσφαιρο.

Καλή συνέχεια σε όλους στη Ριζούπολη, και κυρίως σε όσους έχουν την ευθύνη διαχείρισης της επόμενης μέρας, όπως η διοίκηση του ΓΣ. Ανάμεσά τους ο κ. Δημήτρης Αθανασέκος, που έδωσε τέχνη και ψυχή ώστε το «Γιώργος Καμάρας» να εξελιχθεί με τη δύναμη του Βελλή σε γήπεδο SL. Ο «Dimiathan», ευφυής, έντιμος και μορφωμένος, άνθρωπος με αρχές και μέθοδο, έχει την εμπιστοσύνη όλων και την ποιότητα που απαιτείται ώστε να μη γίνουν λάθη στη διαδικασία-ιεροτελεστία που αφορά την επόμενη μέρα, οπότε τη νοοτροπία «κουτοπονηρίδη-ψιλικατζή» ουδείς θα συγχωρήσει… Είπαμε, λίγοι, αλλά περήφανοι!

 

Σε πρώτο πρόσωπο…

Ευχαριστώ από καρδιάς όλους, σε κερκίδα, γήπεδο, αποδυτήρια και γραφεία, που με άντεξαν και με ανέχτηκαν. Οι όποιες αδικίες δεν ήταν από πρόθεση, και μακάρι να μη στοίχισαν. Δύσκολη άσκηση οι ανθρώπινες σχέσεις σε περιβάλλον όπου δε λείπει το συναίσθημα.

Μαζί τους οι άνθρωποι των ομάδων-υποδομών, τεχνικοί-αθλητές και οι γονείς τους, που μας εμπιστεύτηκαν. Σε περίοπτη θέση ο γενικός αρχηγός της ομάδας, ο πολύπειρος Στάθης Φριλίγγος, και στελέχη όπως ο ακούραστος κ. Μάριος Κοντομήτρος και το πολύτιμο ιατρικό επιτελείο. Φιλότιμη και η προσπάθεια των συνεργατών μας μαρκετίερ.

 

Κυρίως όμως, ευχαριστώ τον κούμπα Σταμάτη Βελλή και την οικογένειά του, για την εμπιστοσύνη. Στοίχημα πολλών καρατίων να μην απογοητεύσεις φίλους ζωής και τα αυστηρά παιδιά τους.

Για τον «Ιταλό», τον «Βελέτζα» και τον «Blue» τι να γράψω;

Σας αγαπάω πολύ, ρε Απολλωνάρες. Με σκάσατε (ενίοτε), αλλά χαλάλι. Σαν εσάς και τον «Φρίλι» μας, κανείς πουθενά στον πλανήτη._ Στρατισίνο