Ευκαιρίας δοθείσης, λοιπόν, και είναι σαφές πως έχουν αλλάξει τα δεδομένα στην αγορά, οπότε επιβάλλεται ομαδικό παιχνίδι με έμπνευση, γνώση και τσαγανό-αποφασιστικότητα στο συντονισμό της ομάδας. Από την κορυφή, που επιλέγει τον επικεφαλής, μέχρι τους ανθρώπους στα σημεία πώλησης και τους τεχνικούς στα συνεργεία, που έχουν την τεράστια ευθύνη της επόμενης ημέρας.
Την επόμενη ημέρα το δρόμο τον έδειξε η Toyota, με μαέστρο έναν παλιό φίλο, τον Χρήστο Βόντα. Τον χαρακτηρίζεις και ιδρυτή του after sales, με όλους σήμερα να τον ακολουθούν.
Εντυπωσιακή και ουσιαστική η επιλογή της KOSMOCAR να εκφραστεί σε αυτό το κομμάτι με τα workshops που οργάνωσε το περασμένο τριήμερο στη Helexpo. Δείγμα γραφής συνδεδεμένο με την ουσία, που προδίδει σεβασμό στον πελάτη. Συνεργάτης πλέον, αφού τον θέλεις για πάντα μαζί.
Αντίστοιχη ευαισθησία, με άλλη όμως λογική και στόχο επί του προκειμένου από την AIGLON-Peugeot. Με συνέδριο πωλητών.
Καλά διαβάσατε. Συνέδριο εκτός Αθηνών με διανυκτέρευση (της νύχτας τα καμώματα το ξημέρωμα τα αξιολογείς, και είναι συμπτωματικό το σχόλιο-παρένθεση) για απλούς, στην πλειονότητά τους νέους ανθρώπους, που έχουν την ευθύνη της απευθείας επικοινωνίας με τον άνθρωπο που ενδιαφέρεται να αγοράσει καινούργιο αυτοκίνητο. Θα κρατήσω το λόγο μου και δε θα αναφερθώ σε ονόματα στελεχών του οικοδεσπότη-οργανωτή, ούτε των ανθρώπων που εργάζονται στους ντίλερ και καταθέτουν την ψυχή τους για το boss τους, την πάρτη τους και, εντέλει -που είναι και το ζητούμενο-, για τη μάρκα που εκπροσωπούν.
Αν θεωρείς αναμενόμενο ότι μια εταιρεία που δεν «έβλεπε» το 2% και σήμερα φλερτάρει με το 8% έχει τα σωστά στελέχη, από μόνη της η εξίσωση εκτός από εκτίμηση δημιουργεί και ενδιαφέρον, με δεδομένο το σεβασμό. Ο συντονιστής-επικεφαλής έχει το πάθος του boss των Peugeot-Citroen-Jeep, ενώ είναι και αντίστοιχα ανταγωνιστικός. Νιώθω ότι δεν τους αρκεί το «8», αλλά βλέπουν πιο μακριά. Τον Πέτρο Πιπερίδη τον γνωρίζω ως χαμογελαστό, επικοινωνιακά σκληρό μάνατζερ, δυνατό και στο μάρκετινγκ, που δεν πολυπιστεύει στη διαφήμιση στον ειδικό Τύπο και ζει για την προώθηση με επιθετικό τρόπο, ώστε να αυξήσει την πώληση, χτίζοντας και στην εικόνα της μάρκας που προηγείται της δικής του με διαφορά. Δε με διέψευσε επί του προκειμένου, αλλά βρέθηκα μετεξεταστέος σε σχέση με την ποιότητα της ομάδας του, όπου συνδυάζονται οι σταθερές αξίες με εμπειρία, με νέους ανθρώπους που κυκλοφορούν κι οπλοφορούν, σκοπεύουν και στοχεύουν, παίρνοντας και τα ρίσκα που απαιτούνται ώστε να κάνεις τη διαφορά σε ένα ράλλυ με πολλά απρόοπτα και σημαντικούς ανταγωνιστές. Άλλωστε, η ποιότητα των ανταγωνιστών είναι ο καθρέφτης της προσπάθειας, και τα θαύματα δεν προκύπτουν χωρίς κόπο και τρόπο, κάτι που ερμηνεύεται με τις επιδόσεις της Peugeot και της Nissan στην ελληνική αγορά.
Με αφορμή-ευκαιρία το «3008», λοιπόν, και αν δεν εκπλήσσεσαι από την παρουσίαση έχοντας την εμπειρία από αντίστοιχες εργοστασιακές παρουσιάσεις, «μένεις», «παθαίνεις» από την άλλη πλευρά και από το πώς συνεργάζονται. Θέλει τρόπο η συνεργασία, και τον έχουν. Δεν πρόκειται για «από εδώ εμείς και από εκεί εσείς» και «άκου να δεις». Η συνεργασία είναι πραγματική και προκύπτει μέσα από τη σωστή, την ειλικρινή ενημέρωση από τη μία πλευρά και από τη θέληση για μάθηση και προσφορά από την ομάδα που πουλάει στη βάση, και το έχει πιστέψει. Έχουν χρυσάφι στα χέρια τους και, όταν παλεύεις για τη νίκη, δεν υπάρχουν γραμμές ανάμεσα σε υποκειμενικά και αντικειμενικά κριτήρια. Πρέπει -και το πιστεύουν- να έχουν το καλύτερο, γνωρίζοντας πού υπερτερούν, αλλά και πού υστερούν. Ευρωπαϊκή, εργοστασιακή αντιμετώπιση, και σίγουρα δεν είναι βέβαια οι μόνοι. Εκτιμώ, όμως, ότι σε πάθος, γνώσεις και ανησυχίες αυτοί οι τύποι που πουλάνε τα Peugeot ξεπερνούν την πλειονότητα των ανταγωνιστών, όπως το κάνουν και τα εργαλεία τους σε οδική συμπεριφορά. Επί ίσοις όροις και παραπέρα, πιο ψηλά, ειδικά με το «3008», που πατάει εξαιρετικά και έχει το «πρόσωπο» για τη μάχη με Χ1 και Q3, με σύμμαχο το Tiguan.
Πέρα από τη φιλοξενία, κρατάω το γοητευτικό δυναμισμό της κ. «Fleet», που θέλεις να τη δεις την ώρα της μάχης, το πάθος του κ. «RAC», το λόγο του «φορτηγατζή», την ετοιμότητα της ομάδας του μάρκετινγκ, που συντονίζει ο φίλος μου Μάνος Εμμανουήλ. Υπέρβαση η αναφορά του ονόματος. Ένας ειδικός, πολύ super Κύριος του χώρου. Ένας Φίλος με αρχές και γνώσεις.
Φεύγοντας, η χειραψία με τον πολύπειρο τεχνικό διευθυντή προδίδει αλληλοεκτίμηση και αλληλοσεβασμό ετών, αλλά στα «on the record» είναι αυτός ο τύπος, ο δάσκαλος-εκπαιδευτής με τη συγκλονιστική φωνή που θέλεις να χαιρετήσεις στρατιωτικά και σε στάση προσοχής.
Κάποιους, όπως τον Γιώργη των πωλήσεων, θα τους ξαναδείς. Ο τύπος κοιτάει μόνο στα μάτια τους ανθρώπους των ντίλερ και εσένα, τον από το πουθενά επισκέπτη, και αυτή η συμπεριφορά έχει υπεραξία. Εμπνέει η εμπιστοσύνη. Όλοι τους απόλυτα εναρμονισμένοι με τη λογική πως όλα γίνονται, και το «δεν μπορώ» έχει πεθάνει. Είναι σοφά εμπνευσμένοι, και αυτό δεν κρύβεται.
Άλλωστε, μόνο τυχαίο δεν είναι το ότι κάμποσοι σήμερα εκεί λάμπουν και δημιουργούν, κάτι που δε συνέβαινε όταν οι ίδιοι ήταν στη Fiat ή στη Lion. Οι άνθρωποι κάνουν τη διαφορά, αλλά είναι η ομάδα που κερδίζει, και βέβαια το να συντονίζεις και να προκύπτει τέλειο κλίμα και αποτέλεσμα είναι αρετή με αντίκρισμα.
Ευχαριστώ για την εμπιστοσύνη, Πέτρο, αγαπητή κ. Βαλυράκη, καλή συνέχεια, με δεδομένο πως όσο ζεις μαθαίνεις._ Σ. Χατζηπαναγιώτου
