Η F1 έχει πολλά να κερδίσει από μία ανταγωνιστική Renault, τόσο αγωνιστικά, όσο και σε επίπεδο εικόνας.
Όταν ανακοινωνόταν τον Σεπτέμβριο του 2015 πως η Renault θα εξαγόραζε την παραπαίουσα Lotus και θα επέστρεφε ως εργοστασιακή ομάδα στη Formula 1, οι προσδοκίες ήταν αμέσως υψηλές. Οι επιτυχίες του παρελθόντος, καθώς και το «βαρύ» όνομα που κουβαλά στους αγώνες ώθησαν τους ανθρώπους του Enstone να σχεδιάσουν ένα σαφές πλάνο, το οποίο σε βάθος χρόνου θα τους έφερνε μπροστά.
Το 2016 ήταν περισσότερο μία αναγνωριστική χρονιά για τους Γάλλους. Νέο οδηγικό δίδυμο, αρκετά νέα πρόσωπα σε νευραλγικές θέσεις, μία μονάδα ισχύος που έπασχε ακόμα σε απόδοση κι αξιοπιστία και προβλήματα «νεότητας» για την R.S.16, που μόνο ανταγωνιστική δεν ήταν. Η τελική συγκομιδή ήταν μόλις 8 βαθμοί και 9η θέση στους κατασκευαστές.
Ωστόσο, η έλευση του Nico Hulkenberg την περασμένη σεζόν, σε συνδυασμό με την εκ θεμελίων αναδιαμόρφωση κινητήρα και σασί και την αποπομπή Fred Vasseur, έφεραν μία νέα πνοή στο στρατόπεδο της γαλλικής ομάδας, που μόνο μπροστά ήθελε πλέον να κοιτά. Κατάφερε να φανεί σαφώς πιο ανταγωνιστική σε σχέση με το ντεμπούτο της, με μικρές αλλά καίριες επεμβάσεις κατά τη διάρκεια του πρωταθλήματος και να «κλέψει» από την Toro Rosso την 6η θέση στη βαθμολογία, έχοντας συλλέξει 57 βαθμούς.
Πλέον όμως το «στοίχημα» για τη Renault είναι το 2018. Το 2016 υπήρχαν αρκετές δικαιολογίες και λόγοι αντικειμενικοί για να μην είναι και οι απαιτήσεις υψηλές, το 2017 ήταν η πρώτη σεζόν που η ομάδα είχε «δέσει», αλλά φέτος είναι η πρώτη της ευκαιρία να αποδείξει από τι είναι φτιαγμένη. Με αυτόν τον τρόπο, δεν κερδίζει μόνο η ίδια, αλλά και το σπορ στο σύνολό του.
Με μία δυνατή Renault, η F1 θα έχει ένα απτό παράδειγμα ομάδας που μπόρεσε να πετύχει σε αυτό το απαιτητικό άθλημα -παράδειγμα που μπορεί να αποτελέσει και θέλγητρο για αρκετούς κατασκευαστές, μιας και η νέα ιδιοκτησία του σπορ έχει ξεκαθαρίσει πολλάκις πως θέλει να προσελκύσει μεγάλα ονόματα. Ένα «success story» αυτού του βεληνεκούς ενισχύει την εικόνα του θεσμού στις μεγάλες αυτοκινητοβιομηχανίες -ακόμη και τις πιο δύσπιστες, όπως είναι η VW.
Παράλληλα, ο ανταγωνισμός θα αυξηθεί κατακόρυφα, εφόσον οι Γάλλοι είναι στα επίπεδα των Mercedes-Ferrari-Red Bull. Το παράδειγμα του MotoGP και του WRC, εκεί όπου σχεδόν όλοι οι κατασκευαστές είναι στη μάχη για νίκες, είναι κάτι που σίγουρα θέλει να ακολουθήσει και η F1, και μετά τη McLaren, η Renault είναι αυτό η ομάδα που χρειάζεται να ανέβει επίπεδο και να φτάσει τις πρώτες.
Η προοπτική που έχει ως ομάδα η Renault δεν έχει ταβάνι. Οι πόροι υπάρχουν, η θέληση είναι δεδομένη (κάτι που φάνηκε από την προσπάθεια να φέρει δύο εκ των καλύτερων οδηγών και να χτίσει μία ομάδα γύρω τους), ενώ και η τεχνογνωσία φαίνεται πως είναι πια στα χέρια της. Μπορεί να ψάχνει ακόμη την αγωνιστική της ταυτότητα, αλλά έχουν μείνει μόνο λεπτομέρειες. Τα πρώτα δύσκολα βήματα έγιναν και κρίνονται σε γενικές γραμμές επιτυχή.
Το κάτι παραπάνω που έφερε η Mercedes το 2013 και ολοκλήρωσε με την κυριαρχία της το 2014 (ως και σήμερα) είναι ο «οδηγός» των Γάλλων, που δικαίως παλεύουν για την επιτυχία. Ξέρουν πώς να τα καταφέρουν και ξέρει κι η Liberty πόσο έχει να κερδίσει από κάτι τέτοιο._Δ.Μ.
