Αγωνιζόμενος με ψευδώνυμο ο γιατρός Αντώνης Πέρπερας, ένας εξαιρετικός επιστήμονας, πραγματικός αθλητής, που αναστατώνει…
Φίλος της ιαπωνικής σχολής εντός και εκτός ειδικών διαδρομών, και δεν το ξέρει, αλλά υπηρετούσαμε περίπου μαζί στο Ναύσταθμο. Εκείνος γιατρός-αξιωματικός του ΠΝ, ο υπογράφων οδηγός του Διοικητή Υποβρυχίων – τότε ο αείμνηστος Διονύσης Τρουπάκης.
Διαβάστε ακόμη: Ράλλυ Ακρόπολις – η επάνοδος μιας δοξασμένης ιδέας (του Αντώνη Πέρπερα)
Σε πρώτο πρόσωπο
Ήξερα τον «Ηρακλή» από το πείσμα του να τερματίζει σε κάθε ΡΑ που συμμετείχε, και τον γνώρισα εκεί από το μεταξύ των υπόπτων σημείο αναφοράς, το αυτοκίνητο καθενός μας.
Η «γνωριμία» μας, από το τετράθυρο, περίπου μουσταρδί Datsun 510 στο πάρκινγκ του Ναυστάθμου, στην άλλη όχθη. Τότε διοικητής ήταν ο Αρχιπλοίαρχος Αργυρίου, φόβος και τρόμος για κάθε ένστολο.
Στους 32 μήνες θητείας ήταν η δεύτερη φορά επισκέπτης στο Ναύσταθμο, και μάλιστα με τη μαύρη βάρκα του διοικητή, και ακόμη θα μαλώναμε με τον οδηγό του για το αν ήταν ταχύτερη η δική τους βάρκα, με δεδομένο ότι είχαμε το ταχύτερο Simca. Με τσιπάκι από τον Μίμη Πρασόπουλο, όπως και στο δικό του Simca, ώστε να μη μας ρίχνει ο «Λέας» με το Opel Rekord του Ναυάρχου. Παιδιά τότε, ούτε 21 ετών, στα πρώτα μας αγωνιστικά βήματα, και με το Datsun του αξιωματικού-γιατρού εκεί, ένιωθες ασφαλής.
Τον «Ηρακλή» τον γνώριζες και από τα κείμενα του Σταύρου Τσογκανή στους 4Τ και παρακολουθούσες το ταξίδι του για τον τερματισμό στο ΡΑ κάθε χρόνο, για πολλά χρόνια και με χαρακτηριστική συνέπεια.
Συνολικά εξαιρετικός και, όπως ο αναμορφωτής-γιατρός Θοδωρής Βουκίδης, ο Θανάσης Τροφώνιος Παλαιολόγος -ο φονιάς της υπέρτασης- και σήμερα ο Νικόλας Παππάς, ένας σπάνιος, οι υπηρεσίες τους στους αγωνιζόμενους και σε στελέχη και κριτές είναι στην κυριολεξία προσφορά…
Ο Αντώνης Πέρπερας, τέρας αξιοπρέπειας, δε δεχόταν την παραμικρή στήριξη για τη συμμετοχή του. Σε κρατάει ζωντανό, προσθέτει χρόνια στη ζωή σου και φίλων σου, αλλά στο μηδέν το περιθώριο συμψηφισμού. Όντας και αθυρόστομος με ένα δικό του χιούμορ, συνδεδεμένο με την ευφυΐα του, και δε ρισκάρεις να «τα ακούσεις». Ούτε ψίθυρος ώστε να προσφέρεις ένα καλύτερο λάστιχο από τα μεταχειρισμένα της ομάδας μας, και κάθε φορά που φτάνεις στο διά ταύτα ο τρόπος της αποφυγής εμποδίων συνδεδεμένων με την ανυπαρξία της οικονομικής σχέσης είναι για σεμινάριο.
Όπως αυτά που παρακολούθησε ο γιατρός μας συχνά-πυκνά στον κόσμο όλο, ώστε να βελτιώσει τη γνώση του για να την προσφέρει στους συνανθρώπους μας. Γαστρεντερολόγος από τους καλύτερους στην Ευρώπη, με το χρυσό του χέρι να ψηλαφίζει, και τη διάγνωση να ξεπερνάει τα μηχανήματα του Γιώργη Ζαχαρόπουλου στα ημιυπόγεια του «Υγεία», όπου σώζονται ζωές.
Ιστορίες
Ήταν νομίζω το 1990, όταν προσπάθησα στη Χαλκιδική για ένα άτυπο σεμινάριο οδήγησης με το δεξιοτίμονο Micra, όπου ενθουσιάστηκε παραπλεύρως, αρνούμενος όμως να δεχτεί την ερμηνεία της τεχνικής. Απίστευτα προσγειωμένος, μαλωμένος και με το πρώτο πρόσωπο σε κάθε του αναφορά. Ρεσιτάλ αξιοπρέπειας και στη διαχείριση του προβλήματος υγείας που αντιμετώπισε. Άλλος θα έμενε στα pits για καιρό, ώστε να ισορροπήσει η σκονισμένη του καρδιά. Ο Αντώνης στην αφετηρία του Ράλλυ Ακρόπολις με ή χωρίς τον φίλο του, τον αείμνηστο Πλοίαρχο (Τ) Αντώνη Ιακωβάκη, τον Mr ΑΛΦ. Τότε, το 1977, στο Ναύσταθμο, δίπλα στο Datsun, το λευκό 124 coupe του Αντώνη με την εξαψήφια πινακίδα.
Ο Αντώνης Πέρπερας, απλός και προσιτός, όπως και άλλοι συνάδελφοί του αγωνιζόμενοι-γιατροί ή στελέχη, καταθέτει ψυχή και γνώση για οποιονδήποτε. Αυτονόητο, θα πείτε, αλλά δεν είναι ο κανόνας για τον γιατρό να είναι ίδια η αντιμετώπισή του, είτε πρόκειται για τον Βαρδινογιάννη κάθε εποχής, είτε για τον απλό ενδιάμεσο-φρουρό/κριτή, είτε για τον συμπέθερο της κουμπάρας, της αδελφής, της συντρόφου κάθε αγωνιζόμενου…
Χαμογελάτε; Έτσι πάει, το ξέρετε. Είτε αγοράζεις λάστιχα ή αυτοκίνητο, είτε φροντίζεις την υγεία σου, και δεν είναι υπερβολή πως περισσότεροι γνωρίζουν τη νύφη μου, λαμπάδα σε νοσοκομείο WRC, παρά τον «bro» μου και την αφεντιά μου…
Για τον Αντώνη Πέρπερα…
Τεράστιο το βιβλίο του, οπότε έβαλε σε τάξη τη δική του ειδική διαδρομή-εμπειρία και θύμισε την πλημμύρα των συναισθημάτων όλων μας, που ξεπερνούν τα αποτελέσματα. Ακόμα και το θέαμα. Με στυλ και μηδέν ύφος προσγείωσε όλους μας, περισσότερο ή λιγότερο πρωταθλητές, και κυρίως επικοινώνησε τους αφανείς ήρωες ενός σημαντικού χώρου. Είναι αυτοί που μας επιτρέπουν να αποτελούμε μια ευαίσθητη κοινότητα με χαρακτήρα. Μακριά από τις αστοχίες όσων νομίζουν πως διοικούν…
Η πραγματική αγάπη για το χώρο των ελληνικών αγώνων, μέσω Ράλλυ Ακρόπολις από τον Αντώνη Πέρπερα, με επιγραφή το βιβλίο του…
Επίλογος, ξυπνητήρι από έναν αθώο με μορφωμένη ψυχή, η πρόσφατη επιστολή του, που συνδέεται με την επιστροφή του ΡΑ στο WRC, όταν ουσιαστικά υπογραμμίζει με τακτ ότι τα λάθη δεν επαναλαμβάνονται.
Έτσι απλά
Όταν τα πλήκτρα συντονίζονται με την αρχοντιά του χορτάτου και ξεπερνούν το γκάζι στο χώρο της κυριαρχίας του.
Ευχαριστούμε, γιατρέ μας, ευχαριστούμε, γιατροί μας, διδάσκετε και τι σημαίνει πραγματικός εθελοντής, σήμερα που η ουσία έχει χάσει το «αίμα» της και συνδέεται με τα προσωπικά μας «εξελάκια», που μόνο αθώα δεν τα χαρακτηρίζεις._ «Στρατισίνο»
