Το πρόγραμμα για την διαχείριση οχημάτων τέλους ζωής υποτίθεται πως από τις 7 Φεβρουαρίου 2003 έχει ενεργοποιηθεί, προκειμένου να υπάρξει μία ενιαία μέθοδος για την αντιμετώπιση του προβλήματος σε ολόκληρη την Ευρώπη. Εντάξει, για τα ελληνικά δεδομένα είναι ακόμη πολύ νωρίς, κάτι θα έχουμε κάνει μέχρι τότε για να εναρμονιστούμε με τους υπόλοιπους λαούς της Γηραιάς Ηπείρου. Όμως, από το σημείο αυτό, μέχρι να μένει παρατημένο ένα «συνταξιοδοτηθέν» αυτοκίνητο έξω από τις πύλες του Πενταγώνου για πολλούς μήνες, υπάρχει μεγάλη διαφορά. Δημιουργείται θέμα ασφαλείας, αφού θεωρητικά θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί –παγιδευτεί για κάποια βομβιστική επίθεση, υπόθεση που αρέσει πολύ σε όσα διεθνή δημοσιογραφικά «μέσα» κρώζουν τελευταία -ορμώμενα από ανθελληνικά κέντρα- περί ανασφάλειας και τρομοκρατίας στην Ελλάδα: Όταν ξέρεις ότι κάποιοι είναι έτοιμοι να σε «πυροβολήσουν», πρέπει να προσέχεις τα πάντα για να τους κλείσεις το στόμα και να μην τους δώσεις λαβή για σχόλια και σενάρια. Πέρα από αυτό, η πολύμηνη αδιαφορία για την απομάκρυνση ενός τέτοιου «μπάζου» από ένα τόσο κομβικό σημείο-βιτρίνα, προκαλεί γέλια και ειρωνικά σχόλια για το ευτράπελο θέαμα. Περίπου φανταζόμαστε γιατί το «αποστρατευθέν» Φιατάκι παραμένει εκεί σκουριάζοντας, γνωρίζοντας τον τρόπο σκέψης των ελληνικών υπηρεσιών: Όλοι βλέπουν την ανάγκη απομάκρυνσης του οχήματος, όμως κανείς δεν γνωρίζει ποιος «φορέας» πρέπει να κάνει τη δουλειά. Όταν το μάθετε, ρε παιδιά, πείτε το και σε μας…
